ตั้งแต่ยังเด็ก ชูริเนะ ฮาซาคุระ ถูกเลี้ยงดูมาเพื่อรับใช้ใครสักคนเท่านั้น สิ่งที่เธอต้องทำคือฝึกในทักษาดาบและแข็งแกร่งขึ้นเพื่อปกป้องบุคคลนั้น

  นั่นคือสิ่งที่เธอถูกสั่งสอนมา ดังนั้นเธอจึงไม่เคยตั้งคำถามหรือสงสัยในวิธีชีวิตของตัวเองเลยสักครั้ง

  เธอเรียนรู้วิชาดาบตามที่ถูกสั่งและก่อนที่จะรู้ตัว เธอก็รู้สึกสนุกที่ได้ต่อสู้กับเหล่าผู้แข็งแกร่งไปซะแล้ว

  ไม่อาจรู้ได้ว่าตั้งแต่เมื่อไหร่ที่การต่อสู้กับผู้อ่อนแอนนั้นช่างแสนน่าเบื่อ การได้ต่อสู้กับผู้แข็งแกร่งจนวินาทีสุดท้ายคือสิ่งเดียวที่ทำให้เธอรู้สึกสนุก

  『นักฆ่า』แม้จะถูกเรียกแบบนั้นในบางครั้ง แต่ชูริเนะก็ไม่เคยสนุกกับการฆ่าคน ยิ่งไปกว่านั้นสำหรับเธอแล้วมันเป็นไปไม่ได้เลยที่จะฆ่าคนที่ตัวเองควรจะปกป้อง—

 

 「 หายไปไหนกัน? ยัยนั่นจะต้องอยู่แถวๆนี้แน่! 」

 

  เสียงตะโกนและเหล่าผู้คนที่กำลังตามหาใครบางคนอย่างอลม่าน

  ในงานฉลองวันเกิดอายุครบ 15 ปีของชูริเนะ คือวันที่เธอถูกกำหนดให้เป็นผู้คุ้มกัน แต่ว่า

  คนที่เธอควรจะปกป้องกับตายแล้ว ก่อนที่เธอจะได้พบเขา

  มีใครบางคนฆ่าเขา แต่ก่อนที่ชูริเนะจะได้สืบสวนเรื่องราวเธอก็ถูกตัดสินให้เป็นคนทรยศ

  เธอถูกกลุ่มคนล้อมเอาไว้ก่อนจะถูกกล่าวหาด้วยความเท็จ

  ไม่มีใครปกป้องเธอ ไม่มีใครเข้าใกล้เธอ ผู้คนเอาแต่ชักดาบเข้าหาเธอ

 

 「 เฮ้อ… ทำไมถึงเกิดเรื่องพวกนี้ขึ้นกัน 」

 

  ผมยาวสลวยถูกรวบขึ้น เพราะวันนี้คือวันแรกที่ได้ทำภารกิจเธอจึงแต่งตัวดูดีกว่าปกติ

  ถึงอย่างนั้นดูเหมือนว่าเสื้อผ้าตัวใหม่ที่ซื้อมาจะสูญเปล่าเสียแล้ว เธอถอนหายใจเฮือกใหญ่ออกมา

  เหตุผลที่ชูริเนะต้องฝึกฝนวิชาดาบก็เพื่อปกป้องชายคนนึงจากตระกูลอันทรงเกียรติ เธอเคยเจอเขาเพียงไม่กี่ครั้งและแทบไม่ได้คุยกันเลย

  แต่แล้วเมื่อเวลาที่ชูริเนะจะได้แสดงศักยภาพที่แท้จริงของตน สถานที่น้้นก็ถูกทำลายลง

  สิ่งเดียวที่เหลืออยู่คือมลทินในฐานะ『นักฆ่า』ตัวจริง หากถูกจับตัวได้คงหนีไม่พ้นโทษประหาร

  หรือบางทีอาจจะมีคำสั่งให้『ฆ่า』ทันทีที่พบ

 

 「 งั้นขอเดาว่าอยู่ที่นี่ต่อไปก็ไม่มีประโยชน์อะไร 」

 

  แม้จะเป็นสถานที่ที่เธอเกิดและเติบโตมาแต่เธอก็ไม่เสียใจสักนิด

  ตอนนี้เธอเป็นอิสระแล้ว ไม่มีใครสั่งเธอได้ ไม่มีใครผูกมัดเธอได้ แต่ที่นี่มีคนรู้จักเธอมากเกินไป เพื่ออิสรภาพที่แท้จริง เธอจึงเหลือทางเลือกเพียงอย่างเดียว

 

 「 —แกคิดจะหนีไปไหนล่ะ ชูริเนะ ฮาซาคุระ 」

 

  เมื่อถูกเรียกชื่อเด็กสาวก็หันไปมองด้วยความสนใจ

  ชายคนนึงยืนถือดาบอยู่ตรงหน้า ถึงจะเป็นคนแปลกหน้าสำหรับเธอ แต่สามารถบอกได้เลยว่าเขาคือศัตรู

 

 「 นาย… 」

 「 เธอจำเป็นต้องได้รับโทษทั้งหมด คงต้องขอให้เธอตายที่นี้ 」

 「 …  」

 

  แค่คำพูดพวกนั้นก็เพียงพอที่จะทำให้เธอเข้าใจ—คนตรงหน้าคือศัตรูของชูริเนะ

 

 「 นายเป็นคนก่อเรื่องงั้นหรอ? มีพรรคพวกกี่คน? 」

 「 แกไม่จำเป็นต้องรู้ แต่จะบอกอะไรให้ฟังนะ แกน่ะเป็นคนที่ต่อให้กลายเป็น 『นักฆ่า』 ก็ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร แกเป็นผู้หญิงแบบนั้นไงล่ะ 」

  「 ฉันไม่ฆ่าคนนอกจากจะเป็นอาชญากร แต่แกก็คล้ายๆพวกนั้นอยู่นะ เพราะงั้นคงไม่เป็นไร 」

 「 หึ! ฮะฮะฮ่า! น่าตกใจจริงๆ นี้แกคิดจะโจมตีฉันคนนี้งั้นหรอ? 」

 「 ? อย่างแรกเลย ฉันไม่รู้จักแกหรอกนะ 」

 「 ถ้าไม่รู้งั้นจะบอกให้ก็ได้ ตอนที่แกอยู่ที่ยมโลกน่ะ ชื่อของฉันคือ คาฮา— 」

 

  ทันใดนั้นดวงตาของเขาก็เบิกกว้าง ลมหายใจติดขัดเพราะคอของเขามีรอยคมดาบ

  เมื่อมองดูภาพตรงดาบ ดาบของเด็กสาวที่อยู่บริเวณเอวถูกชักออก เลือดสีแดงสดไหลจากตัวดาบหยดลงบนพื้น 

  ทำได้เพียงขยับปากแต่ไม่มีเสียงออกมา

 เขาถูกฟันไปแล้ว —ทั้งๆที่เขาไม่เคยลดการเฝ้าระวังลง แต่ชายคนนี้กลับพ่ายแพ้ให้กับเด็กสาวอายุ 15 อย่างง่ายดาย

  ถึงอย่างนั้นสำหรับชูริเนะแล้ว ชายคนนี้เป็นเพียงตัวตนที่ไม่จำเป็นต้องจริงจังด้วยและมันก็ไม่มีประโยชน์อะไรที่จะต้องคุยกับเขาอีกแล้ว

 

 「 ฉันไม่ได้สนใจนายหรอกนะ ไม่สนว่าเป็นใครหรือมีจุดประสงค์อะไรแต่มีสิ่งนึงที่ฉันต้องบอกนาย— ขอบคุณ 」

 

 เด็กสาวสะบัดดาบจนเลือดสีแดงสาดกระเซ็นก่อนที่จะเก็บมันลงฝักและโค้งคำนับให้ชายหนุ่ม

 

 「 ขอบคุณ ฉันไม่เคยคิดเรื่องออกเดินทางด้วยตัวคนเดียวมาก่อนแต่เพราะนาย ฉันถึงมีอิสระ 」

 

  เขาไม่อาจตอบสนองต่อคำพูดของชูริเนะได้จากบาดแผลสาหัส

  การเคลื่อนไหวของเขาสดุดไปมา เขาเดินไปหาเด็กสาวพร้อมกับยื่นมือไปหา— และตอนน้้นเอง ร่างกายของเขาก็หมดเรี่ยวแรง

  การประเมินของเขาผิดพลาด ความสามารถของชูริเนะยิ่งกว่าที่เขาคิดเอาไว้ แม้จะมีข่าวลือว่าเด็กสาวเป็น 『นักฆ่า』แต่เขาก็ยังคิดว่าเป็นเด็กสาวอายุ 15

  หากเป็นการต่อสู้ด้วยดาบไม่แน่ว่าอาจจะไม่มีใครในเประเทศที่จะเอาชนะเธอได้

  ถึงแม้สำหรับชูริเนะตัวตนของชายตรงหน้าอาจจะไม่แน่ชัดแต่เรื่องนั้นไม่มีความสำคัญอีกต่อไปแล้ว

  แทนที่จะพยายามเกลี้ยกล่อมชูริเนะ แต่เขากลับพยายามใช้งานเป็นเป็นขั้นบันไดไปสู่อำนาจ

  แต่เรื่องพวกนั้นจะเป็นยังไงก็ช่าง มันไม่สำคัญอีกต่อไปแล้วสำหรับเธอที่คิดจะออกจากประเทศ

 

 「 ทางนี้! มีเสียงมาจากทาง—!? 」

 

  เหล่าผู้คนที่กำลังตามหาชูริเนะวิ่งมาก่อนจะเบิกตากว้างกับภาพตรงหน้า

  ศพที่ถูกคมดาบเฉือนที่คอยังคงมีเลือดไหลออกมา เห็นได้ชัดว่าเป็นฝีมือของชูริเนะ

  ชูริเนะกล่าวออกไปกับชายหนุ่มที่ไม่กล้าพูดอะไร

 

   「 ตัดสินใจแล้วล่ะ ถ้ายังตามฉันมาอยู่จะฆ่าพวกนายซะ 」

 

  นั้นคือคำอำลาของชูริเนะ แทนที่จะพิสูจน์ความบริสุทธิ์ของตัวเอง เธอเลือกที่จะแบกรับความผิดจากคำกล่าวหาปลอมๆและกลายเป็นอาชญากร

  จากนี้ไปอาจจะต้องเผชิญหน้ากับผู้คนที่ไม่เกี่ยวข้องกับชายที่พึ่งฆ่าไปแต่ถึงกระนั้นก็จะไม่ลังเล

  เธอจะจัดการทุกคนที่ไล่ตามเธอและนั้นก็คือช่วงเวลาที่ 『นักฆ่า』 ชิรูเนะ ฮาซาคุระ ถือกำเนิดขึ้นอย่างแท้จริง

  เหล่าผู้คนที่ตามมารู้สึกไม่สบายใจที่จะเผชิญหน้ากับเธอ แต่กระนั้นก็ไม่มีใครสักคนที่เต็มใจจะหนีไป

  เป็นเพราะว่าถึงแม้จะเห็นภาพตรงหน้าแต่พวกเขาก็ยังดูถูกเธแว่าเป็นแค่เด็กผู้หญิงรึป่าว? ไม่เลย ตรงกันข้าม พวกเขารับรู้ได้อย่างชัดเจนว่าชิรูเนะเป็นศัตรู

  ชิรูเนะมองดูพวกเขาก่อนจะถอนหายใจออกมา

 

 「 อ่า แบบนั้นก็ไม่เป็นอะไรหรอก แต่ว่า— ฉันจะไม่เมตตากับพวกนายอีกแล้ว 」

 

   นั้นคือสัญญาณเริ่มต้นของสงครามและภายในไม่กี่นาที ทะเลเลือดก็ถูกสร้างขึ้น

  ผู้คนที่ไล่ล่าชิรูเนะล้วนถูกฆ่าตาย เธอกลายเป็นที่รู้จักในฐานะคนบาป อาชญากรผู้ยิ่งใหญ่แห่งประวัติศาสตร์

  แต่กว่าจะถึงเวลานั้น ชิรูเนะก็ออกจากประเทศไปแล้ว

 

______________________________

 

เป็นการแปลนิยายครั้งแรกครับ ถ้ามีผิดพลาดตรงไหนก็ขออภัยด้วย