ตอนที่ 4 อัศวินดำตอบแบบสอบถาม

อัศวินดำคุงไม่อยากเป็นเซ็นไต

ตอนที่ 4 อัศวินดำตอบแบบสอบถาม

 

ฉันเนี่ยนะสภาพเหมือนคนป่วยทางจิต

 

ไม่เคยคิดเรื่องนี้มาก่อนเลยแฮะ แต่พอย้อนนึกกลับไปตอนที่พยายามระเบิดตัวตายแล้วก็ตอนที่พ่นคำพูดเบียวๆ ออกมามันก็…. หรือหัวฉันมันจะไม่ปกติจริงฟะ

 

 

「ไม่สิๆ มันแปลกเกินไปแล้ว จากการกระทำของฉันยังจะมีคนเห็นดีเห็นงามยอมรับได้อีกเหรอ….ถ้าเกิดมีจริงๆ ก็น่าขนลุกจะตาย」

 

 

ฉันดูกระดาษที่วางอยู่บนโต๊ะขณะเอามือกุมหัว

 

มีผู้หญิงคนหนึ่งที่อ้างว่าตัวเองเป็นหมอมอบแบบสอบถามบางอย่างให้กับฉัน มองจากดาวอังคารก็รู้ว่ายัยนี่หมอปลอม

 

 

 

「ก็แหม่ ยัยนันจะมองยังไงก็อายุพอๆ กับพวกเรด」

 

 

น่าสงสัยชะมัด

 

เฮ้อ พอมาอยู่จุดนี้แล้วก็ชักไม่แน่ใจแล้วสิว่ามันมีอะไรที่ไม่น่าสงสัยบ้าง

 

 

「……」

 

 

ถึงแม้จะมีความคิดประมาณว่าลองเชื่อใจพวกเธอดีไหมนะอยู่ก็เถอะ

 

แต่ไอ้คนแบบฉันเนี่ยนะจะไปเปิดใจให้ใคร ไม่มีทาง การสร้างสายสัมพันธ์มันไม่ใช่ทางของฉันเลยสักนิด

 

แบบสอบถามสุขภาพจิต

 

วัตถุประสงค์มีเพื่อตรวจสอบสภาพจิตใจของผู้ทำการทดสอบ

 

กรุณาตอบคำถามอย่างตรงไปตรงมา หากรู้สึกว่าคำถามไม่ชัดเจนหรือไม่เข้าใจในคำถามกรุณาเว้นว่างช่องคำตอบเอาไว้

 

ผลของแบบสอบถามนี้จะถูกจัดเก็บและตรวจสอบโดยแพทย์ส่วนตัวของผู้ทำการทดสอบอย่าง ฮาคัว ชิราคาวะ เท่านั้น

 

 

 

 

Q1. คุณรู้สึกพึงพอใจกับชีวิตในปัจจุบันของตัวเองหรือไม่

 

□ ใช่ □ไม่ใช่

 

 

 

Q2.จัสติสครูเซเดอร์ มีความหมายต่อตัวคุณอย่างไร?

กรุณากรอกลงช่องว่างด้านล่าง

 

 

 

 

Q3.สำหรับคุณแล้วสิ่งที่ชั่วร้ายหมายถึงอะไร?

กรุณากรอกลงช่องว่างด้านล่าง

 

 

Q4.คุณรู้สึกถึงความผิดปกติทางจิตใจหรือทางกายภาพขณะสวมชุดสูทต้นแบบหรือไม่?

 

□ใช่ □ไม่ใช่

 

 

 

Q5.หากตอบว่าใช่ในข้อที่ 4

 

อาการผิดปกติที่คุณสังเกตได้มีอะไรบ้าง?

 

 

(ตัวอย่าง:รู้สึกหงุดหงิด อารมณ์รุนแรง ควบคุมตัวเองไม่ได้)

 

 

Q6.สัตว์ประหลาดหรือวายร้ายที่แข็งแกร่งที่สุดนอกเหนือจาก “โอเมก้า” ที่คุณเคยต่อสู้มาคือ? (สามารถตอบได้หลายตัว)

 

Q7.คุณเคยถูกชักชวนหรือได้รับการติดต่อจากองค์กรอื่นนอกเหนือจากจัสติสครูเซเดอร์หรือไม่?

 

□ใช่ □ไม่ใช่

 

Q8.หากตอบว่าใช่ในข้อที่ 7

 

องค์กรที่เข้ามาติดต่อคือองค์กรใด? หากไม่ทราบโปรดระบุลักษณะหรือรายละเอียดเท่าที่จำได้ข้างล่าง

 

 

Q9.อาหารโปรดของคุณคือ?

 

 

Q10.หนังสือเล่มโปรดของคุณคือ? (สามารถบอกเป็นประเภทได้)

 

 

 

 

Q11.คุณรู้สึกประทับใจใครมากที่สุดในบรรดาสมาชิกของจัสติสครูเซเดอร์?

 

□เรด □บลู □เยลโล่

 

 

 

Q12.คุณมีความประสงค์จะเข้าร่วมกับจัสติสครูเซเดอร์หรือไม่?

 

□ใช่ □เยสสสสส

 

 

ขอขอบพระคุณสำหรับความร่วมมือ

 

พวกเราจะทำการใช้ข้อมูลนี้เป็นแหล่งอ้างอิงสำหรับการวินิจฉัยในครั้งถัดไป

 

「เอ๋…? 」

 

 

 

ฉันวางกระดาษในมือลงแล้วขมวดคิ้ว

 

ไอ้คำถามมีมันอิหยังวะ?

 

ทำไมมันมีบางคำถามที่เหมือนจะไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับสุขภาพจิตของฉันเลยสักนิดอยู่ด้วยล่ะ

 

ฉันคิดว่ามันเป็นเพียงแค่จินตนาการ ดังนั้นเพื่อความชัวร์ลองอ่านอีกครั้งดีกว่า―――ชิบ เนื้อหาก็ยังเป็นเหมือนเดิมเป๊ะ (*คุโรมาตี้)

 

 

 

「ไอ้ครึ่งหลังนี่มันทะแม่งๆ นะ? ไม่สิแปลกประหลาดสุดๆ เลยแหละ ยัยพวกนั้น! มาใส่สีตีไข่ในแบบทดสอบแน่ๆ!! โห้ยยยย ยัยชิราคาวะโว้ย!!」

 

 

ทั้งที่ครึ่งแรกออกจะดูไปวัดไปวาได้แท้ๆ

 

ชวนให้รู้สึกว่าอีกฝ่ายกังวลเกี่ยวกับฉันจริงๆ

 

ฉันก็เลยลองตะโกนเรียนชิราคาวะผู้เป็นคนออกแบบคำถามพวกนี้ซึ่งน่าจะเฝ้ามองฉันจากกล้องที่ติดภายในห้องอยู่

 

ทันใดเสียงอันสดใสของหญิงสาวคนหนึ่งก็ดังออกมาจากลำโพง

 

 

 

 

『จ้าาา คัทซึน! เอ้ารีบตอบคำถามในแบบทดสอบสิ!』

 

「โฮ่ยหล่อนเป็นคนดูแลแบบทดสอบสินะ?! ไม่เห็นหรือไงว่ามันแปลกๆ น่ะ!」

 

『ก็แบบทดสอบจิตวิทยาทั่วไปนี่』

 

 

อีกฝ่ายว่างั้นเฉย

 

 

 

「เอาจริงดิ ไอ้เนี่ยอ่านะ? 」

 

『แน่นอนสิ เพราะมันเป็นแบบทดสอบทางจิตวิทยาคำ ดังนั้นกรุณาตอบตามจริงด้วยนะไม่งั้นคงไม่ได้ผลตามตรง』

 

「อย่าคิดเชียวนะว่าจะหลอกฉันได้ด้วยคำว่าแบบทดสอบจิตวิทยา…ฉันไม่ได้โง่ขนาดนั้นนะเห้ยรู้ไหม? 」

 

 

พูดแล้วจะหาว่าคุยแต่ฉันซ่อมสูทและจัดการอะไรเองทั้งหมดเลยนะเฟ้ย

 

ถึงจะโดนเรียกว่าสมองกล้ามก็เถอะ แต่แค่ต่อยตีเก่งไม่ได้หมายความว่าสมองฉันจะโง่ตามนะเออ

 

 

 

『ถ้าไม่อยากตอบก็แค่เว้นว่างไว้ก็ได้』

 

「……โฮ่ งั้นก็ขอทำตามนะ―――」

 

『สงสัยคัทซึนจะอายจนไม่กล้าเขียนสิน้อ』

 

 

…จากนั้นยัย 3 หน่อก็เข้ามาพูดแทรกตาม

 

ใบหน้าของพวกเธอต่างยิ้มแย้มขณะมองดูแบบสอบถามซึ่งยังว่างเปล่า

 

 

 

「โฮ่ๆ ทั้งที่เป็นจอมวายร้ายแต่ก็ยังไม่พ้นความเขินอายสิน้า」

 

 

 

「หุหุ ถึงกับไปไม่ถูกเลยเหรอ? น่าฮักจริงๆ จะปล่อยไว้ว่างๆ แบบนั้นก็ได้นะ」

 

 

 

「อย่าฝืนตัวเอง ปล่อยให้เป็นไปตามที่ใจสั่ง」

 

 

ชายโฉดอย่างฉันฆ่าได้หยามไม่ได้

 

ถึงมันจะแปลกๆ ไปบ้าง แต่ใครจะไปยอมให้โดนทำลายศักดิ์ศรีกันฟะ!

 

 

「เอ้อ ทำก็ได้เว้ย!!」

 

『โชคดีน้า~』

 

 

ฉันจะทำให้พวกเธอได้เห็นว่ากับอีของแค่นี้ฉันไม่ได้อายเลยสักนิด!

 

ว่าแล้วก็เมินเสียงของชิราคาวะ หยิบปากกาขึ้นมากรอกคำตอบ

 

「ชีวิตปัจจุบันเหรอ? ใครมันจะไปพอใจฟะ เอ่อแต่ไม่นับเรื่องการใช้ชีวิตในห้องนี้นะ」

 

 

เอาเป็นว่า ตอบไม่!

 

 

 

 

「จัสติสครูเซเดอร์เหรอ?! ก็คู่ต่อสู้ที่คู่ควร!!」

 

 

นึกนอกจากนี้ไม่ออกละแฮะ

 

「สิ่งที่ชั่วร้ายสำหรับฉัน…..」

 

 

ถึงแม้ฉันไม่จำเป็นต้องเขียนตามความจริง

 

แต่จะโกหกไปก็ใช่เรื่อง เอาเป็นว่าจริงจังกับมันเลยละกัน

 

คนอื่นจะได้ไม่เข้าใจผิดเกี่ยวกับตัวฉันสักที

 

หลังจากตอบไปตามตรงฉันก็ไปข้อถัดไป

 

ความผิดปกติตอนใส่สูทเหรอ?

 

……。

 

ไม่มีอะไรเป็นพิเศษ

 

พอสู้กันเสร็จฉันก็เดินไปซื้อของที่ซูเปอร์ตามปกติ ไม่เคยรู้สึกแปลกๆ อะไรเลย

 

 

「ตัวที่แข็งแกร่ง….กว่าเจ้าโอเมก้า….」

 

 

บอสของพวกสัตว์ประหลาดโอเมก้า

 

สัตว์ประหลาดที่หมายจะยกทั้งประเทศญี่ปุ่นลอยสู่อวกาศแถมยังสร้างพวกกีกี้ที่อาศัยในอวกาศได้อีกด้วย

 

ฉันละไม่เข้าใจจริงๆ ว่าเจ้าพวกนั้นมันต้องการอะไรจากการกระทำเหล่านี้ แต่จะไปถามก็ไม่ได้เพราะตบมันร่วงไปหมดแล้ว

 

……ตัวอื่นเหรอ

 

 

 

「จริงสิ มันมีเจ้าตัวที่กินกระแสไฟฟ้าได้ ตอนที่สู้ก็คิดว่าตายแหงๆ อยู่ด้วย」

 

 

หื้มถ้าอธิบายได้ชัดก็น่าจะแสดงให้เห็นว่าฉันชั่วร้ายขนาดไหนด้วย

 

กลางดึกคืนหนึ่งไปเจอกับเจ้าตัวนี้กำลังกลืนกินไฟฟ้าจากโรงงานไฟฟ้าภายในเมือง

 

ไอฉันก็อุตส่าห์จะช่วยมองข้ามไป! แต่มันดันมาโจมตีใส่ฉันซะงั้น ฉันก็เลยต้องสวนกลับไป การต่อสู้ก็ค่อนข้างตึงมือ

 

 

 

「ใครจะไปคิดฟะว่ามันจะสามารถสร้างร่างกายใหม่ได้เรื่อยๆ ตามปริมาณไฟฟ้าที่มันเก็บเอาไว้ การใช้พลังก็น่าสยอง」

 

 

แถมจังหวะที่ฉันไปต่อสู้ยังเป็นตอนที่อีกฝ่ายกำลังดูดไฟฟ้าจำนวนมากจากโรงไฟฟ้า เรียกว่าพร้อมบวกจัดๆ

 

ุถ้าจะให้บอกความโชคดีตอนนั้นก็คงเป็นสูทของฉันมันไม่นำไฟฟ้า―――

 

 

『ก็สวยซี่ งั้นฉันก็จะอัดแกจนกว่าไฟแกจะหมดเองไอ้ทากไฟฟ้า!!』

 

『กู๊ววววว!? 』

 

จากนั้นฉันก็แลกหมัดอัดมันไปเรื่อยๆ จนมันหมดสภาพ

 

พอต้อนมันจนมุม ร่างกายของมันที่พลังงานไฟฟ้าหมดก็กลายเป็นสีดำสนิท แต่ดูเหมือนมันจะพยายามใช้แรงเฮือกสุดท้ายเข้าไปกินไฟอีกครั้งโดยการเอาร่างตัวเองไปชนกับโรงไฟฟ้า

 

ทว่าร่างกายที่ยับเยินหลังโดนฉันอัดไปคงจะไม่สามารถทนรับกระแสไฟฟ้าได้ไหมสุดท้ายมันก็ระเบิดตัวตายแทน

 

 

「….หึหึ ถึงแม้จะไม่ใช่ฝีมือฉันโดยตรง แต่โรงไฟฟ้าก็เกิดความเสียหาย ทำให้ไฟดับทั่วเมือนจนวุ่นวายกันหมด」

 

 

ก็หมายความว่ามันเป็นผลงานของฉันที่ก่อความเดือดร้อนให้ผู้คนยังไงล่ะ

 

เอาเป็นว่า สัตว์ประหลาดทากละ 1

 

 

「ไม่อยากอวดแต่นั่นก็เป็นสิ่งที่เลวร้ายสุดๆ ที่ฉันเคยทำมาจริงๆ ……」

 

 

เจ้าตัวนั้นก็ตายไปแล้ว

 

แต่ถ้านับในกลุ่มของตัวที่คืนชีพได้เรื่อยไอ้เจ้านี่ตึงมือสุดๆ

 

มันทำให้ฉันตกอยู่ในสถานการณ์ยากลำบากพอตัว

 

 

 

「นอกจากนี้….ก็น่าจะเป็นพวกที่ไร้รูปร่างแนวผีๆ แต่โดยพื้นฐานพวกใช้พลังจิตอะไรนี่หากไม่ปล่อยให้มันเว้นระยะห่างก็ไม่มีปัญหา อ้า ใช่ๆ มีอยู่ตัวหนึ่งที่หากมันสัมผัสร่างของศัตรูได้จะทำให้อีกฝ่ายหัวเราะไม่หยุด น่าขนลุกชิบ แต่บอกไว้ก่อนนะว่าฉันไม่ได้มันเล่นงาน」

 

 

แต่ทั้งหมดที่นึกออกมันก็คือพวกที่ฉันกระทืบไปก่อนจะเจอกับจัสติสครูเซเดอร์

 

…ที่ฉันไปก่อเรื่องชั่วไม่ได้จนหนำใจก็เพราะเจ้าพวกวายร้ายกับสัตว์ประหลาดตัวอื่นมันมาป่วนฉันนี่แหละ

 

ตัวฉันมันไปล่อเป้าเจ้าพวกนี้ตอนไหนฟะ?

 

เฮ้อเขียนไปประมาณนี้ละกัน เอาละข้อต่อไป

 

 

 

 

「องค์กร? ……หื้มมมม」

 

 

คงต้องย้อนกลับไปเมื่อก่อนที่มีชายชุดดำน่าสงสัยเดินเข้ามาหาฉัน

 

ตอนแรกก็นึกว่าเป็นพวกชวนเข้าลัทธิประหลาดเลยเมินไป แต่พอมาย้อนนึกดูเจ้านั่นอาจจะมาจากองค์กรอะไรสักอย่างก็ได้

 

 

 

 

「แด่ความชั่วร้ายที่มาจากโลกแห่งห้วงลึก และการพิพากษาจากต่างดาว ละมั้ง」

 

 

ฉันนึกถึงสิ่งที่หมอนั่นพ้นออกมา ถ้าจำไม่ผิดก็คงประมาณนั้นแหละ

 

ถามจริงเถอะถ้ามีคนมาพ่นแบบนี้ใส่ใครจะไปเห็นดีงามด้วยฟะ

 

ฉันเองไม่เอาด้วยละหนึ่ง

 

 

 

「ดังนั้นคำถามข้อนี้ก็ค่อนข้างสบายแฮะ」

 

 

ฉันยืดเส้นนิดหน่อย ก่อนจะเลื่อนไปคำถามที่เป็นดั่งการเปิดประตูนรก

 

….เอาจริงๆ นะ ฉันยังสงสัยตัวเองเลยว่าทำไมต้องมาทำแบบสอบถามอะไรแบบนี้กันฟะ

 

แบบสอบถามสุขภาพจิต

 

วัตถุประสงค์มีเพื่อตรวจสอบสภาพจิตใจของผู้ทำการทดสอบ

 

กรุณาตอบคำถามอย่างตรงไปตรงมา หากรู้สึกว่าคำถามไม่ชัดเจนหรือไม่เข้าใจในคำถามกรุณาเว้นว่างช่องคำตอบเอาไว้

 

ผลของแบบสอบถามนี้จะถูกจัดเก็บและตรวจสอบโดยแพทย์ส่วนตัวของผู้ทำการทดสอบอย่าง ฮาคัว ชิราคาวะ เท่านั้น

 

 

 

 

Q1. คุณรู้สึกพึงพอใจกับชีวิตในปัจจุบันของตัวเองหรือไม่

 

□ ใช่ ◎ ไม่ใช่

 

 

 

Q2.จัสติสครูเซเดอร์ มีความหมายต่อตัวคุณอย่างไร?

 

พวกเธอคือคู่ต่อสู้ที่คู่ควร และฉันไม่รู้สึกเสียใจที่พ่ายแพ้ให้กับพวกเธอในคราวนั้น

 

 

Q3.สำหรับคุณแล้วสิ่งที่ชั่วร้ายหมายถึงอะไร?

 

ปกป้องสิ่งที่สำคัญของตัวเอง ใช้ชีวิตตามที่ตนต้องการ เพื่อไม่ให้ใครพรากมันไปได้ อย่างน้อยนั่นก็คือความชั่วร้ายสำหรับฉันเพราะอิสรภาพในชีวิตของฉันเมื่อก่อนมันบัดซบ ฉันจึงเลือกเส้นทางแห่งอัศวินดำ

 

ฉันไม่เสียใจที่เลือกเส้นทางนี้

 

Q4.คุณรู้สึกถึงความผิดปกติทางจิตใจหรือทางกายภาพขณะสวมชุดสูทต้นแบบหรือไม่?

 

□ใช่ ◎ ไม่ใช่

 

 

 

Q5.หากตอบว่าใช่ในข้อที่ 4

 

อาการผิดปกติที่คุณสังเกตได้มีอะไรบ้าง?

 

 

(ตัวอย่าง:รู้สึกหงุดหงิด อารมณ์รุนแรง ควบคุมตัวเองไม่ได้)

 

 

Q6.สัตว์ประหลาดหรือวายร้ายที่แข็งแกร่งที่สุดนอกเหนือจาก “โอเมก้า” ที่คุณเคยต่อสู้มาคือ? (สามารถตอบได้หลายตัว)

 

ส่วนใหญ่ก็เป็นพวกก่อนที่จัสติสครูเซเดอร์จะก่อตั้งขึ้น

อย่างเช่น ทากไฟฟ้า โกส แมกม่า เจ้าตัวทำให้ขำ แล้วก็เจ้าตัวที่ที่เรียกตัวเองว่าอัลฟ่า

 

Q7.คุณเคยถูกชักชวนหรือได้รับการติดต่อจากองค์กรอื่นนอกเหนือจากจัสติสครูเซเดอร์หรือไม่?

 

◎ใช่ □ไม่ใช่

 

Q8.หากตอบว่าใช่ในข้อที่ 7

 

องค์กรที่เข้ามาติดต่อคือองค์กรใด? หากไม่ทราบโปรดระบุลักษณะหรือรายละเอียดเท่าที่จำได้ข้างล่าง

 

ชายชุดดำที่มาพ่นทำนองว่า

แด่ความชั่วร้ายที่มาจากโลกแห่งห้วงลึก และการพิพากษาจากต่างดาว

 

Q9.อาหารโปรดของคุณคือ?

แกงกะหรี่ (หวาน) แฮมเบิร์ก ข้าวไข่เจียว

 

Q10.หนังสือเล่มโปรดของคุณคือ? (สามารถบอกเป็นประเภทได้)

 

แนวสิ่งลี้ลับ

 

 

Q11.คุณรู้สึกประทับใจใครมากที่สุดในบรรดาสมาชิกของจัสติสครูเซเดอร์?

 

□เรด □บลู □เยลโล่ ◎ไม่มีเป็นพิเศษ!!

 

 

 

Q12.คุณมีความประสงค์จะเข้าร่วมกับจัสติสครูเซเดอร์หรือไม่?

 

□ใช่ □เยสสสสส ◎ไม่เอาเฟ้ย!

 

 

ขอขอบพระคุณสำหรับความร่วมมือ

 

พวกเราจะทำการใช้ข้อมูลนี้เป็นแหล่งอ้างอิงสำหรับการวินิจฉัยในครั้งถัดไป

 

 

หลังทำแบบเสร็จฉันก็ไปอ่านหนังสือเรียนแล้วออกกำลังกายตามปกติ ไม่นานนักเรดกับคนอื่นๆ ก็เข้ามาหาฉันที่ห้อง

 

 

「นี่ คัตสึมิคุง วันนี้ฉันบังเอิญซื้อแฮมเบิร์กมาด้วย นายมากินด้วยกันไหม? 」

 

 

เรดนำแฮมเบิร์กมาวางใส่จาน

 

 

 

「โฮ่ เว่าแล้วจะหาว่าโม้ แต่แบบวันนี้ฉันบังเอิญอยากทำแกงกะหรี่ขึ้นมานะ แล้วก็เผลอเอาติดมือมาด้วย มาสิๆ 」

 

 

เยลโล่ถือหม้อใบใหญ่ที่เต็มไปด้วยแกงกะหรี่ภายในนั้น

 

 

 

「ฉันมีหนังสือแนวเรื่องลึกลับน่าสนใจมาให้ ลองอ่านไหม? 」

 

 

บลูทำการแทรกสองคนก่อนหน้าและพยายามยัดหนังสือให้กับฉัน

 

สมกับเป็นยัยพวกนี้ ฉันคิดไว้แล้วไม่มีผิด แก้มของฉันเริ่มกระตุกขึ้นทันที

 

 

「ก็รู้อยู่แล้วว่ามันจะเป็นแบบนี้ แต่พวกหล่อนชัดเกินไปแล้วเฟ้ย!」

 

 

คืออย่างน้อยช่วยทำให้เนียนกว่านี้ได้ไหมฟะ?!

 

ไม่รู้หรือไงว่ามันทำให้ฉันขนลุกซู่ขนาดไหน

 

 

—————-

 Note 1 : ผลกระทบจากการสวมสูทไม่ใช่ทำให้คลั่ง แต่ทำให้สมองมีปัญหาแน่ๆ

 Note 2 : ขอบคุณสำหรับทุกท่านที่ช่วยหารค่าไฟ และสามารถช่วยค่าไฟคนแปลได้ที่ กสิกร 2092612913 หรือ QR Code