( คิดไม่ถึงเลยว่าจะโดนไล่ล่าตอนนี้…? )
กลุ่มคนลึกลับขึ้นมาบนรถไฟที่มุ่งหน้าไปชายแดน เป้าหมายของพวกเขาต้องเป็นชูริเนะแน่— มันสมเหตุสมผลที่จะคิดเช่นนั้น
จนถึงตอนนี้นับตั้งแต่เธอออกจากประเทศก็ยังไม่มีการส่งมือสังหารมาก่อน
แต่นั่นก็ไม่ได้หมายความว่าพวกเขาไม่ต้องการเธอ ยังไงเสียเธอก็ยังเป็นอาชญากร
( จะให้ทะเลาะกันในที่แบบนี้ก็แอบเกรงใจผู้โดยสารคนอื่น… แต่คงไม่มีทางเลือก )
ถ้าคิดจะไล่ตามก็จะฆ่าทิ้ง— นั้นคือสิ่งที่ชูริเนะยึดมั่น
เมื่อมีคนขึ้นมาบนรถไฟขบวนเดียวกัน ชูนิเนะจับไปที่ด้ามดาบก่อนจะค่อยๆลุกขึ้น
น่าแปลก เธอสัมผัสถึงเจตนาที่จะฆ่าเธอไม่ได้เลย หากคนพวกนี้เป็นมือสังหารจริงๆก็คงจะเก่งพอสมควร
「 แอบน่าสนุกขึ้นมานิดๆแล้วสิ— 」
「 ลูทิเซีย ไฮน์เลนเบิร์กสินะ 」
คนที่ขัดจังหวะชูริเนะก็คือชายในชุดผ้าคลุมที่น่าจะเป็นหัวหน้า
คนหกคนเข้ามาล้อมพวกเธอทั้งจากด้านหน้าและด้านหลัง พวกเขาทุกคนใส่ผ้าคลุมกันหมดทำให้ไม่อาจเห็นหน้าตาได้
สายตาของทุกคนต่างหันไปมองชูริเนะ ไม่เว้นแม้แต่เด็กสาวและหญิงสาวที่นั่งข้างๆเธอ
ชูริเนะที่ถูกมองก็เริ่มแสดงท่าทีสับสน
「 เอ๊ะ? พวกนายไม่ได้มาตามล่าฉันหรอ? 」
「 ฉันไม่รู้หรอกนะว่าแกเป็นใคร ยัยตัวกระเปี๊ยกนี้เป็นเพื่อนเธองั้นหรอ 」
「 เธอไม่ได้เกี่ยวข้องด้วย แล้วพวกคุณต้องการอะไรจากฉันกันคะ? 」
เด็กสาว— ลูทิเซียยืนขึ้นก่อนจะตอบคำถาทของชายหนุ่ม
เป็นการตอบสนองที่สง่างาม ตอนนี้เธอเริ่มเข้าใจสถานการณ์แล้ว ชูริเนะได้สร้างความเข้าใจผิดแสนน่าอายไปซะแล้ว
ตอนแรกเธอคิดว่าพวกเขาเป็นมือสังหารที้มาตามล่าเธอ แต่ตรงกันข้ามคนพวกนี้ไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับเธอเลย
เมื่อเธอคิดเช่นนั้นก็อดไม่ได้ที่จะหน้าแดง แต่ถึงชูริเนะจะเขินอายยังไง สถานการณ์ก็ยังดำเนินต่อไป
「 ถ้าเธอตายจะเป็นประโยชน์กับพวกเราเพราะงั้น— จะทำให้มันจบเร็วๆเอง 」
「 เพื่ออะไรกัน….? 」
เหล่าชายหนุ่มต่างหยิบมีดสั้นที่ซ่อนอยู่ในกระเป๋าพร้อมตั้งท่า
ในขนาดที่สาวใช้เคลื่อนไหวเพื่อปกป้องลูทิเซีย ในตอนนั้นเองการเคลื่อนไหวทุกอย่างก็หยุดลง
「 ….นี้มันเรื่องอะไรล่ะเนี่ย? 」
ดาบของชูริเนะถูกวางไว้ใกล้กับคอของชายที่เธอพึ่งคุยไป
ลูทิเซียและสาวใช้ต่างจ้องมองชูริเนะด้วยสีหน้าประหลาดใจ
ชูริเนะจ้องมองไปยังชายหนุ่ม
「 ก็ไม่รู้หรอกว่าทำไม แต่คนพวกนี้คงมาตามล่าเธอสินะ 」
「 ดูเหมือนจะเป็นเช่นนั้นค่ะ 」
「 สาวน้อย— 」
「 หุบปาก ฉันไม่ได้ถามแก 」
ชายหนุ่มเงียบลงอีกครั้งก่อนจะลดการต้้งท่าลง
ในระยะนี้หากเคลื่อนไหวไม่ดี หัวคงได้หลุดจากบ่าแน่
「 แล้วเธอจะจัดการเรื่องนี้ยังไง? 」
「 ….ฉันไม่เข้าใจคำถามของคุณค่ะ 」
「 ก็คนพวกนี้เข้าใกล้เธอได้ง่ายๆเลยใช่มั้ยล่ะ ไม่มีพวกผู้คุ้มกันหรอ? 」
「 …. 」
เมื่อได้ยินคำถามนั้น ลูทิเซียก็ทำได้เพียงนิ่งเงียบ
พวกคนในชุดคลุมเริ่มตั้งท่าอีกครั้ง ในขนาดเดียวกันชูริเนะก็จับดาบของเธอแน่นขึ้น โชคดีที่พวกนี้ไม่เคลื่อนไหวแต่ไม่อาจยืนยันได้ว่าพวกมันจะอยู่นิ่งๆไปตลอด
ชูริเนะถอนหายใจก่อนจะเอ่ยถามอย่างตรงประเด็น
「 ฉันไม่ค่อยมีเงินน่ะ ถ้าเธออยากได้เพื่อนพาเที่ยวก็จ้างฉันสิ 」
「 คุ้มกัน… คุณเป็นใครกันคะ 」
「 คุณหนู ได้โปรดยกโทษให้ฉันด้วยคะ— 」
หญิงสาวที่ทำหน้าที่ดูแลลูทิเซียเอ่ยปากขัดจังหวะขึ้น
「 ชื่อของฉันคือ ไฮน์ เคลร์ดา เป็นคนรับใช้ของคุณหนูลูทิเซีย จะขอถามอย่างตรงไปตรงมา คุณจะบอกว่าถ้าพวกเราจ้างคุณจะสามารถรอดจากสถานการณ์นี้ไปได้สินะคะ 」
「 ฉันไม่รับประกันหนอกนะ แต่ยังไงมีผู้คุ้มกันก็ดีกว่านี่น่า เว้นซะแต่พวกเธอจะจัดการปัญหาพวกนี้ได้ 」
「 นี่ไฮน์ ให้ฉันเป็นคนพูดเถอะ… 」
「 คุณพูดถูกถ้างั้น— ขอรบกวนด้วยค่ะ 」