ชื่อเรื่อง:boku ni kyomi wo nakushita motokano to osananajimi na kon kano ga naze ka shurabatteru
ตอนที่ 2
ย้อนไปในเกมซิมูเลชั่นรักโรแมนติกที่เคยเล่น
ส่วนใหญ่แล้วในเกมประเภทนี้ ตัวละครหลักจะทำอีเว้นกับนางเอกโดยการรวบรวมธงและพัฒนาความสัมพันธ์เป็นแบบคู่รัก
อยากจะให้คิดเกี่ยวกับมันที่นี่ มิหนำซ้ำการทำอีเว้นกับนางเอกที่ไม่แม้แต่จะพูด ก็ยังหลงรักพระเอกได้ ไอ้เรื่องแบบนั้นก็คงจะเป็นไปได้รึเปล่านะ
อย่างน้อยๆจากการที่เล่นเกมจีบสาวมาพอสมควร ไอ้แบบนั้นมันไม่มีอยู่ใรความทรงจำของผมเลย
ว่ากันตามตรงผมไม่เข้าใจเหตุผลเลยว่าทำไมคุณนัตสึคาวะถึงได้ตอบผมมาดีแบบนั้น
ถึงจะยืนยันจากที่นี่ก็เถอะแต่ผมกับคุณนัตสึคาวะคบกันจากที่โรงเรียนไม่ผิดแน่ๆ (ตรงนี้แปลว่าพบกันได้ด้วย)
อันที่จริงแล้วเด็กผู้หญิงที่สัญญาว่าจะแต่งงานในตอนเด็กนั้น แน่นอนว่าอดีตที่มั่นคงนั้นไม่มีอยู่อย่างแน่นอน
นี่น่ะเป็นความจริงให้สาบานต่อหน้าพระเจ้าเลย เว้นแต่ว่าจะเป็นเพื่อนกันหนึ่งสัปดาห์นั่นแหละนะ(ล้อone week friends)
ถ้างั้นเธอเห็นผมช่วยลูกหมาที่ถูกพัดไปในแม่น้ำงั้นเหรอ อันนั้นเองก็โนล่ะนะ
ยังไงก็เถอะ ที่จมน้ำแล้วถูกช่วยโดยหมาตัวใหญ่นั่นผมเองน่ะแหละ
ไม่มีทางที่ผู้หญิงจะปิ๊งความต่างที่ดูไม่ได้แบบนั้นหรอก
โอ้ะ พูดเองเหมือนจะร้องไห้แฮะ
และนั่นก็เป็นเหตุผลที่อดไม่ได้ที่จะยืนยันเจตนาของคุณนัตสึคาวะ ที่โอเคกับคำสารภาพของผม
สิ่งที่เธอตอบกลับมานั้นเป็นอะไรที่คาดไม่ถึงแบบสุดๆ ว่าอันที่จริงแล้วผมนั้นเป็นคนประเภทนั้น
[จะบอกให้ก็ได้ เพื่อเอาไว้ไล่แมลงยังไงละ]
ก็ไม่ค่อยจะตรงซักเท่าไหร่เลยล่ะ
[นั่นสินะครับ!]
เหตุผลที่คุณนัตสึคาวะไม่ปฏิเสธคำสารภาพของผม
นั่นก็เพื่อการลดความชอบจากเพศตรงข้ามด้วยการสร้างแฟนปลอมๆขึ้นมา
สั้นๆง่ายๆก็คือแฟนปลอม ในที่สุดก็เข้าใจจนได้
นั่นก็คือเหตุผล แต่ทว่าปริศนาก็ยังคงมีอยู่ โดยเฉพาะสิ่งที่ไม่เข้าใจ
[เอ่อคือ…ทำไมแฟนปลอมคนนั้นถึงได้เป็นผมกันเหรอ?]
[ก็นายน่ะ…ไม่ได้สนใจฉันใช่มั้ยละ? ไม่สิไม่ใช่สินะ ถึงจะสนใจแต่ก็ไม่ได้คาดหวังเรื่องความก้าวหน้า แม้แต่เหลือบไรก็ไม่คิดจะเข้ามาใกล้ฉัน พอได้เห็นกับตาตัวเองก็เข้าใจ แมลงที่กระตือลือล้นอยากจะทำให้ฉันเป็นสิ่งของมันมีความอยากกระหายอยู่ข้างใต้ดวงตาของมัน แต่ว่านายน่ะไม่ใช่ ข้างในดวงตามีแต่ความไม่แยแสและข้ามไปยอมแพ้เลย]
[เอ่อ รึก็คือรับรองแล้วว่าไม่เป็นอันตรายงั้นเหรอครับ?]
[ถ้าจะให้พูดก็ตามนั้นนั่นแหละ ฟุฟุฟุ ก็ไม่ได้เกลียดผู้ชายที่เข้าใจอะไรได้เร็วหรอกนะ]
คุณนัตสึคาวะบอกด้วยรอยยิ้ม นั่นทำให้วิญญาณคนที่มองหลุดออกจากร่างได้เลย และยังทำให้ผมใจเต้นอีกด้วย
แถมยังเห็นดอกไม้เป็นฉากหลังของเธอจากการหลอนด้วย
และนั่นก็เป็นเหตุผลที่ผมเริ่มคบกับเธอ แต่ว่าในช่วง3เดือนนั้นมันลำบากมากจริงๆ
อย่างแรกก็คือความหึงหวงและความกระหายการฆ่าของเด็กผู้ชาย ไม่ค่อยหน้าพิสมัยเลย
ถึงผมจะรักษารักษาลำดับชนชั้นกลางเอาไว้ได้แต่ก็ยังหนักอยู่ดี
ต้องใส่ใจคำพูดและการกระทำเพื่อไม่ให้เป็นการถูกกลั่นแกล้ง แต่ก็นั่นแหละยังมีการล่วงละเมิดแบบโจ่งแจ้งอยู่ดี
แต่ว่าสิ่งที่ยากที่สุดอยากหนึ่งเลยก็คือการไม่ให้ถูกจับได้ว่าความสัมพันธ์ระหว่างผมกับคุณนัตสึคาวะเป็นของปลอม
ท้ายที่สุดแล้วจุดประสงค์ของเธอก็คือการลดจำนวนของเด็กผู้ชายที่เข้าใกล้
ถ้าเกิดถูกจับได้ว่าเป็นของปลอมมันก็ไม่มีความหมาย
เพราะอย่างนั้นการที่คุณนัตสึคาวะแสดงได้อย่างแนบเนียนนั้นน่าทึ่งสำหรับผมมากๆเลย
แน่นอนว่าสามารถที่จะมาพบด้วยชื่อต้น และไปกลับโรงเรียนด้วยกันได้
แล้วยังแสดลงความรักกับกอดแขนโดยที่แสดงให้รอบข้างได้เห็น
เวลาที่หน้าอกคุณนัตสึคาวะหนุบหนับที่แขนก็ไม่ได้รู้สึกไม่ชอบอะไร
แต่ก็น้า ได้รับอนุญาตให้เวลาที่แสนสุขอยู่3เดือน แต่ก็ดูเหมือนจะจบลงแล้วล่ะ
เพราะว่าจนถึงตอนนี้เหมือนเลเวลการแสดงเป็นคนรักท่าทางเริ่มจะแข็งกระด่าง
อย่างเช่น หน้าที่ของผมที่ต้องชวนคุณนัตสึคาว่ะไปเดทในห้องเรียนโดยนที่ให้สายตารอบข้างได้รับรู้ ถ้าเป็นเธอเมื่อก่อนล่ะก็
[ฟุฟุฟุ จะตั้งตารอนะโชตะคุง]
ช่างเป็นเสียงและรอยยิ้มที่หวานหยาดเยิ้มเสียจริง แต่ว่าช่วงนี้นั้น
[ทำไมฉันกับ โค โม ริ คุงต้องไปเด…ไม่ใช่สิ ไม่สามารถไปได้ค่ะ ขอปฏิเสธ]
จากเรียกชื่อก็เป็นนามสกุล และยังด้วยท่าทีเย็นชา
เอ๊ะ..เอ๋อ๋อ๋อ๋อ๋อ๋อ๋อ๋อ๋อ๋อ๋!? แบบนั้นไม่ว่าเท่าไหร่ก็ไม่ใช่อย่างนั้นไม่ใช่เหรอ?
คุณนัตสึคาวะเป็นคนบอกให้ในที่สารธารณะเพื่อที่จะให้คิดว่าเราเป็นแฟนกันไม่ใช่รึไง
แบบนี้มันอาจจะให้ผลตรงข้ามก็ได้จะไม่เป็นอะไรงั้นเหรอ!?
ความกังวลของผมได้กลายเป็นความจริง
ช่วง3เดือน ในเมื่อนัตสึคาวะ ชิซุคุมีแฟนแล้ว ตราตรึงกับมันจนความพยามกลายเป็นฟองน้ำ
(ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าหมายถึงอะไร)
เพราะว่าข่าวลือที่ว่าท่าทีของคุณนัตสึคาวะที่มีต่อผมเริ่มแข็งกระด้างก็ไหลออกไปในไม่ช้า
และแล้วผมกับนัตสึคาวะ ชิซุคุก็ได้เลิกกัน
ระหว่างนี้ก็กลับสู่ภาวะปกติ—ไม่สิ ได้พลังมากกว่า3เดือนก่อนซะอีก
ถ้าเกิดว่าเป็นคุณนัตสึคาวะที่ชอกช้ำล่ะก็มีโอกาสเดียว คงเป็นเพราะว่าจิตวิทยาได้ผลแหละมั้ง
ถ้าบอกว่าการจบแฟนปลอมๆนี้ไม่น่าเสียดายก็คงโกหก
แต่ก็ช่วยไม่ได้
เดิมทีแค่ได้เป็นคู่รักกับคุณนัตสึคาวะก็มีความสุขสุดๆแล้วล่ะ
คงได้ใช้โชคของทั้งชีวิตไปแล้วล่ะมั้ง
เพราะงั้นก็ถึงเวลาที่ต้องแยกแยะความรู้สึกได้แล้วล่ะสินะ
ก็เพราะผมนั้นพึ่งจะเห็นคุณนัตสึคาวะไปเที่ยวกับผู้ชายคนอื่นเมื่อวันก่อน
อีกอย่างผมคงเทียบกับคนที่เหมือนกับนายแบบไม่ได้หรอก
ต้องยอมรับเลยว่ามองจากที่ไกลๆก็เป็นคู่รักในอุดมคติ สาวงามกับหนุ่มหล่อ
นั่นเป็นเหตุผลที่ผมตัดสินใจถอนตัวออกจากคุณนัตสึคาวะ
ได้ใช่ช่วงเวลาที่แสนสนุกอยู่นิดๆหน่อยๆ《ถึงคุณนัตสึคาวะจะเจ็บปวดที่ได้ใช้เวลากับผมก็เถอะ》
ไม่ได้อยากจะเป็นผู้ชายที่เอาแต่ยึดติดกับเธอตลอดไป
เพราะตั้งแต่แรกก็ไม่ใช่ตัวจริงอยู่แล้วล่ะนะ
แต่ทว่าในตอนนั้นผมไม่ได้รู้เหตุผลของเหตการณ์ประหลาดของคุณนัตสึคาวะ
ไม่มีทางที่เธอจะ—-
☆
นัตสึคาวะ ชิซุคุ
ทำไมละ!? เกิดอะไรขึ้นตัวฉัน!?
โชตะคุงชวนไปเดทแท้ๆ ทำไมถึงได้แสดงท่าทางแบบนั้นออกไปละ!?
จะว่าไปแล้วช่วงนี้ฉัน แปลกๆจังเลยนะ?
ถ้าสังเกตดีๆ ฉันไล่ตามโชตะคุงไปด้วยสายตา แต่พอสบตากันใจมันก็สั่นระรัว
แล้วถ้าเกิดไม่รู้ตัวก็จ้องไปที่เขาแล้ว…..
ทั้งที่เมื่อก่อนแสดงเป็นคนรักได้สมบูรณ์แบบสุดๆเลยแท้ๆ แต่ตอนนี้แค่สนทนาก็ยังทำไม่ได้
อ๋า~โธ่ ยอมรับก็ได้! ยอมรับแล้วก็ได้!
ที่ฉันน่ะตกหลุมรักโคโมริ โชตะคุง
ไม่คิดเลยว่าแค่มีแฟนปลอมให้ความร่วมมือ ก็เป็นผู้หญิงใจง่ายตกหลุมรักไปซะได้ตัวฉัน
แต่ว่าจะให้มันเป็นแบบนี้ต่อไปไม่ได้!
ถ้าเกิดในระหว่างนี้ฉันกับโชตะคุงเลิกกันล่ะก็
แบบนั้นน่ะไม่เอานะ ไม่ว่ายังไงก็ไม่เอา!
พรุ่งนี้ พรุ่งนี้นี่แหละ ที่จะกลายเป็นแฟนกันอย่างถูกต้อง!
แต่ทว่าในตอนนั้นฉันไม่รู้ว่ามีปัญหารออยู่มากมายก่อนที่จะได้ติดต่อกับเขา
ไม่ได้คิดเลยว่าจะมีคนเห็นฉันไปเที่ยวกับน้องชาย แล้วคิดว่าเขาเป็นแฟนตัวจริง
และยังไม่ใช่แค่ฉันเท่านั้นที่จะจับโชตะคุงงั้นเหรอ!?
……..จบตอน………