ชื่อเรื่อง:boku ni kyomi wo nakushita motokano to osananajimi na kon kano ga naze ka shurabatteru
ตอนที่ 3
[ห๊า!? อยากให้บอกวิธีทิ้งผู้ชาย พูดอะไรของพี่น่ะ!]
ถูกพี่สาวเรียกออกมาเพราะมีเรื่องจะปรึกษาและทำให้ฉันส่งเสียงดังที่ร้านกาแฟ
คาดไม่ถึงเลยว่าพี่สาวที่ทำให้ผู้ชายตกหลุมรักมากกว่าพันคนจะมาขอคำปรึกษา
พี่สาวดื่มชาอย่างสง่างามผิดกับฉันที่ตกใจจนตาแทบจะถลน
อยากรู้จริงๆเลยว่าผู้หญิงที่แค่ดื่มเครื่องดื่มก็กลายเป็นภาพวาดคนนี้พูดอะไรกันน่ะ
[เป็นนักเย็*ที่เสียงดังจังเลยนะ เดี๋ยวก็ฆ่าทิ้งซะหรอก]
*ヤル男=นักเย็*
[ใครมันนักเย็*ห่ะ ใครกัน! ทางนี้น่ะตัดสินใจเลือกแฟนสาวด้วยหัวใจนะเฮ้ย!]
[ฉันไม่สนใจเรื่องสภาพส่วนล่างของน้องชายหรอกนะ แล้วก็ช่วยหยุดความหยาบคายเอาไว้หน่อยจะได้รึเปล่า]
[ยัยผู้หญิงคนนี้..]
ตอนที่กัดฟันอยู่ก็จ้องพี่สาวพ่นพิษไปด้วย
เอาเถอะ นิสัยแย่ๆของผู้หญิงคนนี้ก็พึ่งจะเริ่มเองไม่ใช่รึไงกัน
ชื่อของฉันคือ โอฮาชิ เคนโกะ เป็นน้องชายแท้ๆของนัตสึคาวะ ชิซุคุ
ที่นามสกุลไม่เหมือนกันก็เพราะว่าพ่อกับแม่อย่ากัน
พี่สาวถูกแม่พาไปส่วนน้องชายหรือก็คือฉันถูกพ่อพาไป
ก็เพราะแบบนั้นเลยไม่ได้เจอพี่สาวมาซักพักแล้ว แต่ไม่คิดเลยว่าจะเรียกออกมาเพื่อให้สอนวิธีทิ้งผู้ชาย
ก่อนอื่นเลยใครกันที่คาดเอาไว้
เอาเถอะ อย่างน้อยๆก็โล่งใจที่พี่สาวที่เกลียดผู้ชาย มีอารมณ์ที่สมวัยกับเขาซักที
[แล้ว..? เป็นคนแบบใหนกันละ?]
[หา?]
[ก็ บอก ว่า ผู้ชายที่เธอหลงน่ะตั้งแต่เมื่อไหร่แล้วก็ที่ใหนไง]
พี่น่ะไม่ชอบผู้ชายที่ไม่ยอมใครง่ายๆน้องชายอย่างฉันน่ะรู้ดีที่สุด
และนั่นก็เป็นเหตุผลที่เธอมีผู้ชายที่อยากจะทิ้ง ไม่มีทางที่จะไม่รู้หรอกนะ
[….ตะคุงไงละ]
[ห๊า? ไม่ได้ยินเลยนะเฮ้ย]
[ก็บอกว่า โคโมริ โชตะคุงที่อยู่ชั้นเดียวกันไง ช่วยอย่าให้พูดซ้ำเดิมๆจะได้รึเปล่า]
พี่สาวหน้าแดงแล้วก็เบือนหน้าหนีไปจากฉัน
โอ๊ะเอาจริงดิ อีแบบนี้ใช่หมอนั่นแน่ๆ
เป็นครั้งแรกเลนที่เห็นพี่สาวทำตัวสมกับเป็นสาวน้อย ทำเอาฉันพูดไม่ออกเลย
ว่าตามตรงแค่หน้าเขินเมื่อกี้ก็ดีสุดๆแล้วล่ะ
เอาเถอะ ช่วยไม่ได้ล่ะนะ รีบๆทำให้เสร็จๆไปแล้วกัน
ฉันจะลองฟังดูแล้วกันในใจหยิ่งๆของพี่น่ะ [อันนี้มั่วผมเองก็ไม่เข้าใจ]
[แค่ชื่อมันจะไปรู้ได้ยังไงว่าเป็นคนแบบใหนน่ะ พวกเราน่ะอยู่กันคนละโรงเรียนนะ ไม่มีพวกรูปรึอะไรเลยรึไง]
[แค่ตรงหน้าพักจอก็พอใช่รึเปล่า] (อันนี้เป็นตรงหน้าจอล็อคอะไม่รู้จะแปลไงดี)
[อะ โอ้]
หน้าพักจอเลยงั้นเหรอ ไอ้เจ้าโคโมริที่ว่าเนี้ยดูไรพิษภัยโคตรๆเลยไม่รึไง
*骨抜きแปลประมาณว่าถอดกระดูก/ตอบโต้อะไรไม่ได้
ฉันก้มลงดูมือถือที่ยื่นออกมา
แล้วก็มีปัญหาคอมเม้นกับผู้ชายในรูปอยู่
จะว่าไงดี ธรรมดา ในธรรมดา ของธรรดาฉันไม่รู้จักผู้ชายที่เหมาะกับคำนี้ไปมากกว่านี้แล้วล่ะ
[เอ่อ…]
[เป็นไง เท่กว่าเคนโกะเป็นร้อยเท่าเลยใช่มั้ยละ?]
[ไอ้นั่นน่ะไม่มีทางอยู่เฟ้ย!]
ไม่อยากพูดเกี่ยวกับรูปลักษณ์คนอื่นหรอกนะแต่ว่าความภาคภูมิใจของฉันมันไม่ยอมให้ด้อยกว่าผู้ชายคนนี้แน่ๆ
ฉันก็ไม่ได้ภูมิใจกับหน้าตาตัวเองเหมือนพี่สาวหรอกนะ แต่ก็ไม่ได้เดือดร้อนเรื่องผู้หญิง
ถึงจะไม่เคยเที่ยวเล่นกับผู้หญิงเลยซักครั้งแต่ว่า
[เอ๊ะ อะไร? คิดว่าตัวเองหล่อกว่าโชตะคุงงั้นสิ ถ้าเป็นงั้นจริงก็น่าตลกเลยทีเดียว]
[ก็เคยบอกอยู่หรอกว่าความรักทำให้คนตาบอด…แล้ว? ชอบอะไรในตัวไอ้หมอนั่น?]
[ฟังเอาไว้ดีๆแล้วกัน นั่นน่ะเป็นตอนที่โชตะคุง—–]
—-ผ่านไป2ชั่วโมง
จากพี่สาวที่มักจะพูดน้อยกลายเป็นปืนกลพูดได้แบบไม่รู้จบเลย
ที่สรปได้ก็คือ เหมือนว่าพี่สาวนั้นจะขอให้โคโมริเป็นแฟนปลอมๆให้
เป็นการแก้ปัญหาของพี่สาวที่ดูเบื่อที่จะกลายเป็นที่ชื่อชอบของเพศตรงข้าม เพราะอย่างนั้นเลยเป็นเรื่องน่าเห็นใจของโคโมริอย่างมาก
ขอโทษด้วยโคโมริ ขอโทษในฐานะของน้องชาย และขอโทษด้วยที่พี่สาวอวดดี!
และจากนี้ก็คือหัวข้อหลัก
เห็นได้ชัดเลยว่าตอนที่พี่สาวเล่นเป็นแฟนก็เผลอชอบเข้าจริงๆ
พี่สาวที่ไม่เคยชอบผู้ชายคนใหนจริงๆเลย ตามความรู้สึกของตัวเองไม่ทันเลยใช้ท่าทีเย็นชาไป
[อย่างนี้เอง..ยังไงก็เถอะพี่น่ะอยากจะเป็นคนรักตัวจริงงั้นสินะ?]
[เอ๊ะ อือ ใช่แล้ว เพราะงั้นแหละขอร้องล่ะ ต้องทำยังไงบอกทีสิเคนโกะ คนที่ได้ยินเรื่องนี้น่ะนอกจากเธอก็ไม่มีใครแล้ว]
[งั้น ก่อนอื่นเลยก็บอกไปว่าอยากจะจบความสัมพันธ์นี้ไม่ใช่รึไง แล้วก็คุยหลังจากนั้น]
[จริงด้วยนั่นก็ใช่นะ ก่อนอื่นก็ต้องบอกว่า อยาก จบ ความ สัม พันธ์นี้แล้วงั้นสินะ? ขอบใจนะเคนโกะ พรุ้งนี้จะบอกไปตามนี้เลย]