เวลานี้เป็นเวลาพลบค่ำ ขณะที่คาซูกิกำลังอ่านรายงานที่ถูกเขียนโดยเจค เขาก็ได้ถูกเรียกโดยเฮย์เดน ผู้ที่กลับมาถึงคฤหาสน์
ขณะคิดในใจว่า” เป็นไปไม่ได้น่า ” เขาก็ได้ลากขาของเขาไปยังห้องทำงานของเฮย์เดน
เมื่อมองไปที่หน้าของเฮย์เดน ที่กำลังรออยู่ ความคิดด้านลบก็กลับกลายมาเชื่อมั่นอีกครั้ง นั้นก็เพราะเฮย์เดน ผู้ที่มักจะอารมณ์เดือดอยู่บ่อยครั้ง แต่ดูเหมือนว่าตอนนี้เขาจะอารมณ์ดี เขาแทบจะพูดกับฮาโรลด์ในทันทีที่เขาก้าวเท้าเข้ามาภายในห้อง
[ ยินดีด้วยฮาโรลด์ พ่อพึ่งจะได้รับข่าวดี ]
[ ข่าวดีหรือครับ ? ]
แม้ว่าคาซูกิพอจะเดาได้อยู่แล้วว่าเฮย์เดนกำลังจะพูดอะไร แต่เขาก็จำเป็นที่จะต้องแสดงท่าทีตกใจร่วมไปด้วย ด้วยการถามกลับ แม้มันจะฟังดูน่าเศร้า แต่มันก็ช่วยไม่ได้
[ มีข่าวจากท่านทาซูคุแจ้งมาถึงวันนี้ ถ้าจะให้พูดสั้นๆ เอริกะจังจะมาพักที่คฤหาสน์สโตร์กน่ะ ]
“ก็คาดไว้อยู่แล้ว” นั้นคือสิ่งที่คาซูกิคิด
สำหรับเฮย์เดน มันดูเหมือนว่าจะตัดสินใจเรื่องให้เอริกะมาพักที่นี่ไปเรียบร้อยแล้ว ถ้าหากมองการกระทำตั้งแต่เริ่มของซูเมะรากิแล้ว สิ่งนี้ดูยังไงพวกนั้นก็คงหวังอะไรบางอย่างแน่ๆ
แต่เอาเถอะ คาซูกิลองที่จะคัดค้านซักหน่อย
[ แต่ผมยังไม่อยากใช้ชีวิตอยู่ร่วมกับผู้หญิงคนนั้นนี่ครับ ]
[ อย่าอายไปเลย นั้นเพราะ ความสัมพันธ์ระหว่างลูกกับเอริกะจังจะได้รับการยอมรับเป็นทางการกับทั้ง 2 ตระกูลไง ]
เฮย์เดนนั้นดันเข้าใจผิดว่าเขารู้สึกอาย อาจเพราะ เขากำลังอารมณ์ดี จึงไม่ทันสังเกตเห็นความหมายของคำพูดจริงๆของฮาโรลด์ ถึงแม้ว่าเขาจะพยายามคัดค้านต่อไป แต่มันก็ดูไม่มีท่าทีที่เขาจะเปลี่ยนใจ ในที่สุด คาซูกิได้แต่ยอมต้อนรับเอริกะอย่างไม่เต็มใจนัก
ในวันถัดไป คาซูกิไปที่ประตูเมืองทางทิศตะวันออกซึ่งเป็นทางไปสู่ถนนหลวง เพื่อรอต้อนรับเอริกะ ดูเหมือนว่าพวกนั้นมีแผนที่จะเดินทางมาถึงในช่วงเช้า ทั้งๆที่เธอก็โผล่หน้ามาเมื่อวานแล้วแท้ๆ คงไปแอบพักในโรงแรมใกล้เคียงสินะ
คาซูกิที่อยู่ในอารมณ์อึมครึม และกำลังตัวนั่งโยกเยกอยู่ภายในรถม้า
(อีกอย่าง มันจะไม่ไวไปหน่อยเรอะ? )
ถ้าหากดูจากเวลาแล้วตลอดการเดินทางนั้นมันควรจะใช้เวลา 6 – 7 วัน ในกรณีที่พวกเขารีบจริงๆนะ แต่นี่พวกเขาพึ่งจะแจ้งเตือนมาเมื่อวาน วันนี้พวกเขาก็มาถึงเลย แถมพวกเขาไม่อยู่รอการตอบกลับของเฮย์เดนเลยด้วย ราวกับว่ารู้อยู่แล้วว่าเฮย์เดนจะตอบตกลง
อาจเพราะ จดหมายที่คาซูกิเขียนนั้น มันให้เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นมันพัฒนาต่างไปจากเหตุการณ์ในเนื้อเรื่องเดิมค่อนข้างมาก
ในอีกความหมายก็คือ “คุณจะได้เก็บเกี่ยวในสิ่งที่คุณหว่านไว้” ในขณะที่เขากำลังจิตตก ในที่สุดพวกเขาก็มาถึงที่ประตูทางทิศตะวันออก
เมื่อเขาได้ลงมาจากรถม้าด้วยก้าวที่หนักแน่น มันดูหนักจนนึกว่าเขาถ่วงลูกตุ้มไว้ที่เท้า และคนที่ยืนอยู่ข้างหน้า ก็คือเอริกะและผู้หญิงใครไม่รู้อยู่อยู่เฉียงๆด้านหลังเธอ
[ การที่ท่านฮาโรลด์มาต้อนรับด้วยตนเองนั้น ช่างถือเป็นเกียรติอย่างยิ่งค่ะ ]
[ เออ ถึงแม้เธอจะไม่ได้หมายความอย่างนั้นก็ตาม ]
และอีกวัน ที่ปากของฮาโรลด์เริ่มพูดทำลายความสัมพันธ์กับมนุษย์คนอื่นๆ
ตลอด 3 เดือนที่ผ่านมาที่เขาต้องใช้ชีวิตอยู่ร่วมกับปากนี้ และได้แต่ชื่นชมมันในความสามารถในการเปลี่ยนแปลงของมันเอง
ขณะที่ความรู้สึกไร้ประโยชน์ของตัวเองกำลังเติบโตภายในใจ คาซูกิได้เบนสายตาไปยังผู้หญิงที่อยู่ด้านหลังเอริกะ อายุของเธอนั้นดูเหมือนจะประมาณ 10ปลายๆจนถึง 20กลางๆได้เธอมีโบสีขาวขนาดใหญ่ และสีผมลูกเกาลัด(น้ำตาลแก่)ที่มัดขึ้นแต่ก็ยังยาวถึงเอวของเธอ
[ แม่นั้นใคร? ]
[ จูโนะ ผู้ดูแลของดิฉันค่ะ เธอคอยดูแลสิ่งที่ดิฉันต้องทำเป็นประจำวันตลอดการพักที่นี่ค่ะ ]
[ ดิชั้นจูโนะค่าา~ ]
ลากเสียงให้ยืดยาว จูโนะเธอก้มโค้งด้วยการเคลื่อยไหวที่เชื่องช้า พร้อมกับรอบยิ้มที่ดูนุ่มลึก เธอดูเป็นผู้หญิงที่ให้ความรู้สึกเฉือยๆ
และอีกอย่างคาซูกินั้นไม่รู้อะไรเกี่ยวกับเธอ นั้นเพราะ เธอไม่ใช่ตัวละครที่ปรากฎอยู่ในเนื้อเรื่องของเกมส์
[ ข้าจะเตือนเธออีกครั้ง ข้าไม่มีเวลาที่จะมาดูแลพวกโง่อย่างเธอหรอกนะ อยากอยู่ที่นี่ก็แล้วแต่เธอ แต่อย่ามาขวางทางก็แล้วกัน ]
แม้เขาจะไม่รู้ว่าคนที่มาด้วยหรือจูโนะนั้นมีเป้าหมายอะไร แต่สำหรับตอนนี้ เขาได้ลงค้อนไปแล้ว
แขกที่ดันมาในเวลาที่กำลังจะเริ่มต้นดำเนินแผนการปลูกผัก LP ปัญหานี้ คาซูกินั้นอยากจะจัดการความไม่แน่นอนนี้ให้เร็วที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้
2 คนนี้ยอมรับคำพูดเฉือดเฉือนของฮาโรลด์อย่างไม่ได้ตกใจอะไร
[ ดิฉันจะจำใส่หัวเอาไว้ค่ะ ]
[ เข้าใจแล้วค่า~ ]
( ถ้าหากเธอเข้าใจจริงๆ ก็ควรกลับไปซิเห้ย . . . )
แม้ว่าเขาจะยังบ่นมันอยู่ในใจ ในเมื่อเอริกะมาที่นี่นั้นเพราะเธอเองก็ไม่สามารถขัดคำสั่งของตระกูล ดังนั้นมันจึงไม่มีวิธีที่เขาจะสามารถส่งพวกเธอกลับไปได้
หรือก็คือ คงต้องหาวิธีหลบเลี่ยงพวกเธอเอาไว้ให้ดีๆ
อย่างไรซะสิ่งที่เขาหวังนั้นมันก็ไม่มีทางที่จะเกิดขึ้นโดยง่ายหรอก
คาซูกิ ตอนนี้ได้กลับมาที่คฤหาสน์พร้อมกับพวกเธอ แม้ว่าตลอดทางจะยังไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่ว่าพอถึงคฤหาสน์เท่านั้นแหละ ก็ถูกจู่โจมโดยคำพูดที่โหดร้ายเหล่านี้
[ เพื่อแสดงความขอบคุณเรื่องที่เอริกะพาเที่ยวชม ณ ตอนนั้น , พรุ่งนี้จงพาเอริกะจังไปเที่ยวรอบๆเมืองซะ นั้นเพราะ การพาเลดี้เที่ยวชมเมืองนั้นเป็นความสามารถที่ขุนนางต้องมียังไงล่ะ ลูกคงไม่อยากแพ้ตั้งแต่เริ่มหรอกนะ เพราะฉนั้นพรุ่งนี้จงเตรียมตัวซะ ]
คงไม่ต้องบอก คำแนะนำนี้ได้มาจากเฮย์เดน
แค่เรื่องนี้ก็ทำให้ปวดหัวพออยู่แล้ว แต่เอริกะก็สมเป็นเอริกะ เธอตอบด้วย”ขอขอบพระคุณสำหรับความกรุณาค่ะ” พลางแสดงความขอบคุณด้วยท่าทางที่สง่างาม คาซูกิได้แต่พูดไม่ออก . .
วันนี้ทั้งวันหมดไปเพราะเรื่องของเอริกะทั้งนั้น ตอนนี้คาซูกิรู้สึกเหนื่อยใจ แต่ว่าเมื่อความรู้สึกนี้ส่งผ่านออกมาในเครื่องกรองที่เรียกว่าฮาโรลด์ ความเหนื่อยใจนี้ได้กลับกลายเป็นความโกรธ
[ ใบหน้าของนายที่ทำอยู่ตอนนี้มันชักจะน่ากลัวเกินไปแล้วนะ ถ้าหากยังเป็นแบบนี้ คู่หมั้นนายจะไม่กลัวนายแย่หรอ ? ]
หลังจากกลับมาภายในห้อง และเมื่อเซ็นได้เห็นใบหน้าของฮาโรลด์ เขาก็กล่าวออกมาอย่างตรงๆ มันช่างหน้าตกใจจริงๆที่พูดออกมาอย่างไม่ลังเลกับขุนนางที่กำลังทำหน้าน่ากลัวเช่นนั้น
[ หึ คู่หมั้นงั้นรึ มันช่างน่ารำคาญจริงๆ . . ]
[ นายไม่พอใจอะไรกัน ? ทั้งๆที่เธอออกจะเป็นผู้หญิงที่น่ารักขนาดนั้น ]
[ อ้อเหรอ? ข้าพึ่งจะได้รู้สเป็กของแกก็วันนี้ ]
[ นายนี้มันไม่เข้าใจอะไรเลย แถมยังเข้าใจผิดไปใหญ่แล้วด้วย ผมน่ะ ชอบแบบ จูโนะซังมากกว่า !! ]
ขณะที่กล่าวหาไปเล่นๆ เซ็นพยายามอย่างเอาเป็นเอาตายที่จะปฎิเสธมัน ถ้าหากเรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับเขา หรือตราบที่เซ็นไม่ใช่โชตะค่อน เขาก็ไม่สนใจอะไรเกี่ยวกับสเป็กของเซ็นหรอก และเหตุผลที่เซ็นรู้เรื่องนี้ เพราะเมื่อทันทีที่เอริกะมาถึง เฮย์เดนก็ได้สั่งให้ทุกคนในคฤหาสน์ มารวมกันอย่างเอิกเกริก และได้แนะนำคู่หมั้นของฮาโรลด์และผู้ดูแลของเธอ อาจเพราะเขาต้องการทำให้มันรู้กันโดยทั่ว แต่สำหรับฮาโรลด์ มันเหมือนกับเอาเขามาประหารกลางแจ้ง
บังเอิญ ที่ 90% ของสายตานั้นตกไปอยู่กับเอริกะ ผู้ถูกแนะนำว่าเป็นคู่หมั้นของฮาโรลด์
ช่างน่าสงสารจริงๆ
[ เออๆๆหยุดสักทีแล้วไปเรียกนอร์แมนกับเจคมา ข้าต้องการปรับแผนการสำหรับวันพรุ่งนี้ ]
[ จริงๆนะ ผมชอบผู้หญิงที่เติบโตแล้ว เข้าใจแล้วนะ ]
เซ็นได้ออกจากห้องของฮาโรลด์ไป เขาก็ยังปฎิเสธมันจนท้ายที่สุด
และขณะที่เซ็นกำลังตามหานอร์แมนและเจคทั่วคฤหาสน์ ตอนนี้เอริกะและจูโนะก็กำลังสุมหัวกันอยู่
นั้นไม่ใช่เรื่องของใครอื่นนอกจากฮาโรลด์
[ แม้ดิชั้นจะได้ยินเรื่องพวกนี้มาแล้ว~ แต่ดูเหมือนว่าจริงๆแล้วเขาก็เป็นเพียงเด็กดื้อเท่านั้นน๊า~ ]
จริงๆมันก็ไม่ผิดอะไรถ้าจะมองว่าฮาโรลด์นั้นเป็นพวกจอมหยิ่งยโส แต่ในมุมของจูโนะนั้น เธอก็ยังคิดว่าเขาก็แค่ “ดื้อ”เท่านั้นเอง นั้นเป็นเพราะความใจกว้างของจูโนะ
อย่างไรก็ตาม ปัญหาหลักไม่ใช่เรื่องพฤติกรรมน่ารังเกียจของฮาโรลด์
[ ท่านพ่อบอกมาว่า ท่านฮาโรลด์นั้นเหมือนจะติดต่อกับใครบางคนไม่ก็ก็กำลังถูกใครบางคนใช้เป็นเครื่องมือ แต่ว่า . . . ]
[ ดูจากบุคคลิกของเขาแล้ว~ คุณหนูคงไม่คิดว่าเขานั้นจะเชื่อฟังใครได้หรอกใช่ม๊า~ ]
ดังนั้น ความเป็นไปได้ที่ฮาโรลด์นั้นจะกลายเป็นหุ่นเชิดของใครบางคนโดยที่เขาไม่รู้ตัวนั้นมีความเป็นไปได้สูง เพราะ ถ้าหากจะให้เขายอมจำนนนั้นคงเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้อย่างแน่นอน
และตรงกันข้าม ถ้าหากพฤติกรรมที่เขาทำนั้นเป็นเพียงแค่การแสดงและได้รับการช่วยเหลือจากใครสักคน อย่างที่ที่ทาซูคุสงสัย และพวกเขาคงมีวิธีบางอย่างที่ใช้ติดต่อกัน และเพื่อที่จะเปิดโปงมัน ใครสักคนนั้นจะต้องติดต่อฮาโรลด์มาตอนที่ผู้นำตระกูลไม่อยู่แน่ เพราะเวลานั้นมันเป็นเวลาที่ยากแก่การถูกรบกวน แม้จะรู้ดีว่าการกระทำนี้เป็นสิ่งที่หยาบคายนัก แต่โอกาสนั้นมันก็มายั่วอยู่ตรงหน้าแล้ว
แต่ถ้าหากผลของมันออกมาผิดคาดมันก็จะทำให้สถานการณ์ยิ่งซับซ้อนขึ้นไปอีก
ทาซูคุรู้ดีว่าถึงฮาโรลด์จะเป็นหุ่นเชิดให้ใครหรือนั้นคือความคิดของเขาเอง แต่เป้าหมายจริงๆของฮาโรลด์นั้นคือการสร้างความเสียหายไห้กับตระกูลสโตร์กและช่วยเหลือซูเมะรากิไม่ผิดแน่ และนั้น พวกเขาจะขอเป็นพันธมิตรกับเราหรือจะเตือนพวกเราว่าอย่างมาขวางทางพวกเขา จะอะไรก็ได้ ขอให้แสดงเจตจำนงออกมาหน่อย แต่ว่าจนถึงตอนนี้ คนในเงามืดนั้นก็ยังเงียบ
ในเมื่อเป้าหมายที่แท้จริงของคนในเงามืดนั้นยังไม่แน่ชัด ซูเมะรากิเองก็คงนั่งเฉยๆกระดิกนิ้วเล่นไม่ได้ ดังนั้น ทาซูคุจึงส่งจูโนะมาเพื่อตรวจสอบมัน
เอริกะนั้นเป็นเพียงฉากหน้าเพื่อให้จูโนะนั้นสามารถแทรกซึมเข้ามาได้โดยง่าย หรือก็คือเป็นนกต่อ และเอริกะรู้ดีเรื่องเป้าหมายและบทบาทของเธอ และเธอแสดงมันได้อย่างดีเยี่ยม
มีเพียงสิ่งเดียวที่เธอนั้นยังไม่รู้ นั้นคือข่าวลือต่ำทรามของฮาโรลด์ ไม่ว่าสิ่งนั้นจะเป็นความตั้งใจของฮาโรลด์เองหรือถูกล้างสมอง
แต่ถ้ามันเป็นเรื่องจริงล่ะก็ . . .
[ เรื่องนี้สงสัยคงต้องออกแรงซักหน่อยแล้ว~ ]
พลางถอนหายใจโดยไม่ให้เอริกะได้ยิน
และเธอได้นำวัตถุลึกลับบางอย่างออกมาจากภายในแขนเสื้อ
—————————————————————————————————————–
TL : ตอนหน้าลงวันเสาร์ 🙂