ตอนที่ 8.5 เนื้อเรื่องเสริม กลยุทธ์พิชิตสัตว์ประหลาดแม็กม่า

อัศวินดำคุงไม่อยากเป็นเซ็นไต

ตอนที่ 8.5 เนื้อเรื่องเสริม : กลยุทธ์พิชิตสัตว์ประหลาดแม็กม่า

 

 

 

《เมื่อ 1 ปี 5 เดือนก่อน》

 

 

สัตว์ประหลาด วายร้าย ภัยคุกคามที่ปรากฏตัวในอดีตและเป็นที่รู้จักขององค์กรเพียงไม่กี่แห่งบนโลก

 

สิ่งที่สามารถจัดการได้ด้วยอาวุธปืนหรือระเบิดที่มีอำนาจทำลายล้างสูงเท่านั้น

 

บัดนี้มันได้กลายเป็นที่รู้จักกันเป็นวงกว้างเรียบร้อยแล้ว มันทำการอาละวาดทำลายบ้านเมือง ทำให้ผู้คนบาดเจ็บ ล้มตาย หายสาบสูญจำนวนมาก จำนวนของพวกมันก็เหมือนจะมีแต่เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ โดยวัตถุประสงค์เดียวของมันก็คือการทำลายล้างมนุษยชาติ

 

ปัจจุบันจึงทำให้แม้แต่เด็กประถมก็รู้ว่าพวกมันมีตัวตนอยู่จริงๆ

 

และในตอนนี้สัตว์ประหลาดที่แสนสุดน่าสะพรึงก็ได้ปรากฏตัวขึ้นที่ญี่ปุ่นเรียบร้อยแล้ว

 

 

กลยุทธ์ที่เป็นไปไม่ได้ถูกสร้างขึ้นราวกับจะส่งสมาชิกที่ได้รับเลือกไปตาย

 

ภารกิจของฉันในคราวนี้คือการใช้เฮลิคอปเตอร์ขนาดใหญ่สุดล้ำสมัยที่สร้างโดยบริษัทคาเนซากิ คอเปอเรชั่น

 

มันคงจะไม่ใช่ภารกิจที่ลำบากอะไรนักหากของที่ฉันต้องบรรทุกมาคราวนี้เป็นสินค้าทั่วไป ทว่าสิ่งที่ฉันพามาด้วนั้นคือตัวกำหนดชะตากรรมของประเทศญี่ปุ่น

 

ไม่มีทางที่จะรู้สึกไม่กดดัน

 

แม้จะได้จับเทคโนโลยีที่สุดล้ำขนาดนี้เป็นวันแรก ฉันก็ไม่ได้รู้สึกดีใจเลยสักนิด

 

 

ทุกอย่างในวันนี้มันแปลกไปหมด

 

มันแปลกตั้งแต่ที่บริษัทแห่งหนึ่งซึ่งไม่เคยทำงานกับรัฐมาก่อนได้รับอนุญาตให้เข้ามาร่วมแผนการคราวนี้แล้ว

 

ทว่าจะให้มาสงสัยเอาป่านนี้ก็เปล่าประโยชน์

 

สัตว์ประหลาดตัวใหม่ที่ปรากฏนั้นมีลักษณะคล้ายกับแม็กม่า ไม่ว่าจะกระสุน ระเบิดหรืออาวุธปืนใดๆ ก็ไม่สามารถทำอะไรมันได้

 

จากความเห็นของนักวิชาการชั้นนำ ดูเหมือนว่ามันจะสามารถดูดซับพลังงานจากผืนดินมาเปลี่ยนเป็นพลังของมันได้

 

ดังนั้นแม้ร่างกายจะสลายไปจากการโจมตีมันก็สามารถงอกกลับมาใหม่ได้ไม่มีที่สิ้นสุด

 

 

มันคือสัตว์ประหลาดที่ไม่มีวันโค่นลงได้

 

 

รัฐบาลที่เห็นสถานการณ์ร้ายแรงจึงตัดสินใจดำเนินแผนที่ไม่มีใครคาดคิด

 

พวกเขาได้ทำการติดต่อชายสวมหน้ากากปริศนาที่เอาชนะสัตว์ประหลาดมากมายภายในประเทศตลอดช่วงที่ผ่านมา―――ใช้แล้วพวกเขาขอให้อัศวินดำช่วยจัดการกับสัตว์ประหลาดตัวนี้

 

 

 

「ระยะทางที่จะถึงเป้าหมาย สามศูนย์ศูนย์ศูย์!!」

 

 

มหาสมุทรอันกว้างใหญ่อยู่เบื้องล่างของฉัน

 

 

เสียงโอเปอเรเตอร์ได้ถูกส่งมา ทำให้รู้ว่าฉันบินมาไกลพอสมควรแล้ว

 

ในที่สุดจุดตัดสินกลยุทธ์นี้ก็ใกล้เข้ามา

 

หากพลาดอะไรขึ้นมาตรงนี้ ทั้งความพยายาม เงิน และทุกสิ่งทุกอย่างที่ทำกันมาจะสูญเปล่า

 

 

 

「———ข้างล่างนั่นเป็นยังไงบ้างครับ….! นี่คุณอัศวินดำ ได้ยินหรือเปล่าครับ….!!」

 

 

คอนเทนเนอร์ทรงสี่เหลี่ยมดูแขวนเอาไว้ด้วยสลิงซึ่งติดอยู่ข้างล่างของเฮลิคอปเตอร์

 

หากจะให้วัดขนาดพื้นที่ภายในก็อยู่ที่ประมาณ 6 เสื่อทาทามิ ซึ่งนับว่าเล็ก โดยรอบถูกคลุมไปด้วยเกราะหนาแน่น ซึ่งแข็งแรงพอจะต้านทานการโจมตีจากทั้งภายในและภายนอก

 

ทว่าเป้าหมายคราวนี้ไม่ใช่ป้องกันสิ่งที่มาจากภายนอก

 

ตึง!! เสียงเหมือนกับคนกำลังต่อสู้กันดังขึ้น แล้วคอนเทนเนอร์นั้นก็เกิดการสั่นสะเทือนจนโยกไปมา

 

 

「หา……!」

 

 

สายสลิงที่ยึดกับเครื่องเกิดการสั่นจากแรงกระแทก

 

ตอนนี้เพื่อนร่วมทีมของฉันกำลังพยายามอย่างหนักเพื่อควบคุมสถานการณ์ หากฉันทำพลาดขึ้นมา สายสลิงก็จะขาด คอนเทนเนอร์ก็จะพลิกกลับ

 

เกิดเสียงการปะทะกันอย่างต่อเนื่องภายในคอนเทนเนอร์

 

 

 

「ให้ตายสิ ทั้งที่ไม่ควรเหลือแค่พวกเราสองคนแท้ๆ …!」

 

 

ภารกิจในครั้งนี้ควรจะถูกดำเนินไปด้วยกำลังคนมากระดับหนึ่ง

 

ทว่าไอ้เจ้าแม็กม่าระยำนั่นมันทำให้สมาชิกทีมที่ควรจะนั่งเฮลิคอปเตอร์มาด้วยกันบาดเจ็บสาหัสจนเหลือเพียงแค่ฉันคนเดียวที่สามารถขับเฮลิคอปเตอร์ไหว

 

ถึงจะเป็นแบบนั้นภารกิจก็ต้องดำเนินต่อไป

 

 

 

「เขาจะเอาอยู่ไหมนะ?!」

 

「ฉันก็ไม่รู้หรอก!! แค่ถูกจับยัดใส่คอนเทนเนอร์เพื่อกันไม่ให้ไอ้บ้านี่หนีออกไปเขาก็เต็มกลืนแล้วมั้ง! 」

 

 

หากไปอยู่ในพื้นที่เดียวกับตัวแบบนั้น ฉันจะไม่แปลกใจเลยหากเขากลายเป็นถ่านไปในพริบตา

 

ทว่าการต่อสู้ก็ยังดำเนินต่อไปภายในคอนเทนเนอร์

 

หลังจากปะทะกันครั้งแล้วครั้งเล่า เปลวไฟก็พวยพุ่งออกมาจากภายในนั้นเป็นครั้งคราว

 

ฉันไม่แน่ใจว่าที่เขายังรอดมาได้เป็นเพราะสูทที่ใส่หรือเปล่า

 

แต่มันช่างผิดแปลก

 

การต่อสู้คราวนี้มันเหนือจินตนาการฉันไปแล้ว

 

 

 

「ถึงจุดเป้าหมายแล้วครับ!!」

 

「รับทราบครับ!!」

 

 

ฉันปลดฝาครอบสวิตซ์ที่อยู่ใกล้มือออกและตรวจสอบคอนเทนเนอร์ที่อยู่ด้านล่าง

 

การต่อสู้ยังไม่จบ

 

ฉันแจ้งสถานการณ์กับเขาในขณะนับถอยหลัง เพื่อกดสวิตซ์ในมืออย่างเต็มแรง

 

 

 

「———ปล่อยได้!!」

 

เมื่อจังหวะเหมาะสม ก้นของคอนเทนเนอร์จะถูกเปิดออกด้วยสวิตซ์ที่ฉันกด สัตว์ประหลาดก็จะถูกปล่อยลงไปสู่ผิวน้ำ

 

 

 

 

「กร้อกกกกกกก!!」

 

 

เสียงคำรามดังขึ้นพร้อมกับบางสิ่งที่ห่อหุ้มไปด้วยควันตกลงสู่ทะเล

 

จากที่เห็นเกิดการกระแทกบริเวณผิวน้ำแค่จุดเดียว

 

เขาอยู่ไหนกันนะ?! หรือตกลงไปพร้อมกับสัตว์ประหลาดนั่น!? ไม่สามารถยืนยันได้เลย

 

 

แล้วก็มีอีกเสียงหนึ่งดังขึ้นข้างๆ ฉัน

 

 

「หมอนั่น ร่วงลงไปพร้อมกันหรือเปล่านะ?!」

 

「ฉันก็ไม่แน่ใจ คงต้องดูกันต่อ!!」

 

「ดูต่อสิน้า」

 

 

มากันไกลขนาดนี้แล้วจะมาทิ้งฉันไว้คนเดียวแบบนี้ไม่ตลกนะเห้ย!

 

ขณะที่ฉันจ้องมองไปยังพื้นผิวของทะเลด้วยความหงุดหงิด มือสีดำก็ปรากฏขึ้นบริเวณใต้เท้าของฉันขณะที่ฉันเปิดประตูเฮลิคอปเตอร์เพื่อโน้มตัวหาร่องรอยของเพื่อนร่วมทีม

 

 

「นั่นมัน!? 」

 

 

ชายในสูทสีดำคนนี้พยายามปีนขึ้นเฮลิคอปเตอร์มา ใช่แล้วเขาคืออัศวินดำ

 

ร่างกายของเขาปล่อยควันจำนวนมากออกมาขณะที่เขาล้มตัวลงกางขาออกแล้วถอนหายใจเฮือกใหญ่

 

 

 

「ชิบผาย คิดว่าจะตายแล้วซะอีก」

 

「อย่าทำให้เป็นห่วงแบบนี้สิ โถ่」

 

 

หญิงสาวคนหนึ่งปรากฏตัวขึ้นมานั่งข้างๆ อัศวินดำ

 

ฉันเองก็รู้สึกโล่งใจที่ตัวเองสามารถทิ้งไอ้สัตว์ประหลาดระยำนั่นลงท้องทะเลลึกได้สำเร็จ

 

 

 

「งานช้างเลยใช่ไหมล่ะ? แต่นายก็ทำมันสำเร็จอยู่ดี」

 

 

….นั่นสินะ คงต้องตรวจสอบอาการของเขาก่อน

 

ฉันมองสลับเขากับอีกคนหนึ่งไปมา จากที่เห็นภายนอกก็เหมือนจะไม่มีอะไรผิดปกติอะไร

 

 

 

「เป็นอะไรหรือเปล่าครับ? 」

 

 

「……อ๋อ ไม่เป็นไร ขอบคุณสำหรับความเหน็ดเหนื่อยนะ สำหรับเราทั้งคู่เลย………」

 

 

 

——————น้ำเสียงนี่มัน? เด็กมอต้นหรือเปล่านะ?

 

เมื่อพิจารณาจากท่าทางและเสียงของเขาแล้ว ฉันก็รู้สึกปวดใจอย่างบอกไม่ถูก

 

พวกเบื้องบนรู้เรื่องนี้ไหมนะ?

 

พวกเขาจะรู้หรือเปล่าว่าอัศวินดำเป็นแค่เด็กคนหนึ่ง?

 

 

 

「สมกับเป็นอัศวิศดำของฉัน ให้มันได้แบบนี้สิ」

 

 

「อัลฟ่า พูดมากชะมัด น่ารำคาญเฟ้ย」

 

「หุหุหุ~」

 

 

พอเห็นว่าทั้งสองคุยกันได้อย่างสบายใจหลักการต่อสู้อันดุเดือดฉันก็โล่งอก

 

ส่วนหนึ่งอาจจะเป็นเพราะฉันรู้สึกเหมือนยกภูเขาจากอก ก็เลยลองทักอีกฝ่ายไปดู

 

 

 

「ดูสนิทกันมากเลยนะครับ เหมือนกับเป็นแฟนกันเลย」

 

「ก็เป็นแฟนกันจริงๆ นี่นา เคยบอกไปแล้วนี่? 」

 

「———อ้อ นั่นสินะครับ ทั้งคู่เป็นแฟนกันนี่นา จริงด้วยหัวหน้าก็บอกเอาไว้นี่เนอะ」

 

 

ฮ่าๆๆ ถามอะไรแปลกๆ ไปซะได้

 

หลังจากผ่านเรื่องนี้มาฉันก็อดยิ้มด้วยความโล่งอกไม่ได้จริงๆ

 

「อัลฟ่า หยุดเลยนะ」

 

 

「จ้าๆ ขอโทษละกัน ฉันกับเขาเป็นแค่เพื่อนกันน่ะ เพราะงั้นก็เลยติดตามกันมาจนถึงตรงนี้ไม่ใช่เหรอ? 」

 

 

「อ้อ พอคิดดูมันก็ใช่นะครับ ต้องขอโทษด้วยที่ผมลืมไปเสียสนิท」

 

 

ฉันพยักหน้าให้กับหญิงสาว

 

จากที่หัวหน้าบอกหญิงสาวคนนี้กับอัศวินดำคือ “เพื่อน” กัน

 

ความจำพักหลังของฉันนี่ไม่ไหวเลยแฮะ

 

มักจะลืมแต่เรื่องที่สำคัญบ่อยๆ

 

 

 

「แล้วนายเอาชนะเจ้าแม็กม่านั่นได้หรือเปล่า? 」

 

 

อัศิวนดำจ้องไปยังหญิงสาวหลังถูกถามว่าเอาชนะสัตว์ประหลาดตัวนั้นได้ไหม

 

 

 

「ไม่อ่ะ ฉันคงจัดการมันตอนนี้ไม่ไหว」

 

「งั้นก็หมายความว่า……」

 

「ถึงตอนนี้จะยังจัดการไม่ได้ แต่ครั้งถัดไปนี่แหละได้รู้กัน ดังนั้นหากมันกลับมาอีกครั้งได้โปรดบอกกับผมด้วยละกัน ส่วนตัวผมก็ไม่อยากให้ประเทศที่ตัวเองอยู่ล่มสลายด้วยสิ」

 

 

เขามีความกล้าที่จะเผชิญหน้ากับศัตรูที่น่ากลัวขนาดนี้อีกรอบเหรอ

 

เจ้านั่นแค่อยู่ใกล้ๆ ฉันยังกลัวจนขนลุกไม่ไหวแล้ว

 

 

「แต่ก็ขอบคุณสำหรับคราวนี้นะครับ พวกเรารอดแล้ว」

 

「……ช ช่างมันเถอะน่า ฉันก็ไม่ได้คิดว่ามันจะออกมาหน้านี้แต่แรกด้วย」

 

「เอ๋อย่าบอกนะว่ากำลังเขินอยู่ เขินอยู่สินะ? 」

 

「……คึก」

 

เขาผลักหญิงสาวที่เข้ามาแหย่เขาออกไปด้วยมือขวา

 

แล้วฉันก็สังเกตเห็นว่ามีบางอย่างติดมากับมือขวาของเขาด้วย

 

มันเป็นแขนสีดำที่มีรอยแตกเต็มไปหมด―――

 

 

「แขนนั่นมัน!? 」

 

「อ้อ แขนของเจ้านั่นนะ….มันหลุดติดมาด้วยตอนที่มันพยายามจะคว้าฉันลงไปด้วยน่ะ ทำไมเหรอ? 」

 

 

มันคงจะเป็นวัตถุดิบสำคัญในการตรวจสอบสัตว์ประหลาดตัวนั้นเป็นอย่างมากแน่ๆ

 

แปลว่าก่อนจะร่วงลง เขาสามารถกระชากแขนของแม็กม่านั่นให้หลุดไปด้วยด้วยสินะ

 

จากนั้นเขาก็ยืนขึ้นและโยนแขนที่ติดมานั้นทิ้งไป ก่อนจะลดสายตาลงไปยังผิวน้ำด้านล่าง

 

 

 

「……ขอโทษนะ แต่ช่วยรออีกสักหน่อยได้ไหม? 」

 

「เอ๋ ทำมะ――」

 

「ดูเหมือนว่าจะยังไม่จบน่ะ」

 

「หา!!」

 

ฉันมองไปด้านลงทันที

 

 

『กรู้ววววว กร้อกกกกกก!!!!』

 

 

มันพยายามกระเสือกกระสนขึ้นมาบนผิวน้ำเหมือนกับคนจมน้ ร่างของมันถูกห่อห้อมไว้ด้วยเปลือกหอยสีดำที่ย้อมมาจากลาวา

 

มันพยายามฝืนขึ้นมางั้นเหรอ?!

 

แต่จากที่เห็นอีกไม่นานมันก็น่าจะจมลงไปเหมือนเดิม

 

 

 

「ถึงจะปล่อยมันไว้เฉยๆ เดี๋ยวมันก็คงจะจมลงไปที่ก้นสมุทรเองแต่ว่า…..」

 

「หุหุหุ ดูเหมือนจะรู้สินะว่านายต้องทำอะไร」

 

「……น่ารำคาญชะมัดที่อะไรก็เป็นไปตามที่เธอหวัง……」

 

 

เขาจ้องมองไปยังทะเลข้างล่าง

 

ฉันรู้สึกไม่สบายใจเล็กน้อยจึงพยายามจะพูดกับเขา แต่อีกฝ่ายก็ทำการคว้าแขนของสัตว์ประหลาดที่ติดมาด้วยอีกครั้ง

 

 

 

「เห็นทีว่ายกถัดไปคงต้องเริ่มแล้วสินะ……」

 

「ก็แบบนั้นแหละ นายใช้แขนของมันดูสิ หากเป็นสิ่งนี้คงไม่มีทางละลายหรอก」

 

เขาจ้องมองไปยังแขนของสัตว์ประหลาดในมือ

 

จากนั้นเขาก็หันใบหน้าที่สวมหน้ากากเอาไว้มาทางฉัน

 

 

「หากผมไม่กลับมา ขอให้กลับไปได้เลยนะ」

 

 

เขายังจะกลับไปสู้เหรอ

 

แม้ว่าจะสู้จนหมดแรงไปเมื่อกี้น่ะเหรอ

 

ช่างเป็นสิ่งมีชีวิตที่ลึกลับเหลือเกิน

 

ทว่าฉันมั่นใจว่าเขาไม่ใช่สัตว์ประหลาดหรือวายร้ายอะไรแน่นอน

 

เขาก็เป็นเพียงแค่เด็กชายใจดีที่เงอะงะนิดหน่อยเท่านั้นเอง

 

 

「ไม่ครับ ผมจะรอคุณอยู่ที่นี่!! ดังนั้นกลับมาให้ได้นะครับ!!」

 

 

เป็นคำพูดที่ไม่สมกับตำแหน่งของฉันตอนนี้เสียเลย

 

เพราะด้วยตำแหน่งของฉันไม่ได้มีอำนาจการตัดสินใจเลยสักนิด แต่อีกฝ่ายก็เหมือนจะประหลาดใจเช่นเดียวกันกับคำพูดของฉันแม้จะมีหน้ากากปิดบังเอาไว้

 

 

 

「ไปก่อนนะครับ!」

 

「……แล้วพบกันครับ」

 

「ตอนไปโรงเรียนไม่เห็นจะเคยพูดอะไรแบบนี้แท้ๆ ….พัฒนาขึ้นแล้วสินะเด็กคนนี้」

 

「……ไม่ได้พูดกับหล่อนเฟ้ย……」

 

 

เขาบ่นออกมาก่อนจะกระโดดลงเฮลิคอปเตอร์

 

ร่างของเขากระแทกเข้ากับสัตว์ประหลาดที่กำลังอาละวาดบนผิวน้ำและใช้แขนของสัตว์ประหลาดฟาดร่างของอีกฝ่ายไปมา

 

ไม่นานนักทั้งสองฝ่ายก็เริ่มจมลงไปที่ใต้ทะเล

 

แรงกระแทกของการต่อสู้ได้ส่งมาถึงผิวน้ำตลอดเวลา

 

ฉันทำได้เพียงแค่จ้องมองอย่างใจจดใจจ่อ

 

 

 

「สุดท้ายถึงท้ายสุด ก็ไม่มีใคร….นอกจากนายจริงๆ 」

 

 

ฉันได้ยินเสียงคำพูดของหญิงสาวที่อยู่ใกล้ๆ

 

เธอพูดอะไรกันนะ

 

บนเฮลิคอปเตอร์ขนาดใหญ่ลำนี้ควรจะมีเพียงฉันกับคุณอัศวิน

 

แล้วทำไมหญิงสาวคนนี้ถึงมาอยู่ตรงนี้ได้กันนะ

 

ไม่สิเพราะเธอคือเพื่อนของคุณอัศวินดำนี่นา

 

คงไม่แปลกอะไรหรอก

 

「……นั่นมัน? 」

 

「———นี่! เขาอยู่ตรงนั้น!! เร็วเข้าสิ!!」

 

「อะ เอ่อ นั่นสินะ ต้องรีบดึงเขาขึ้นมาแล้ว!!」

 

 

เมื่อฉันเห็นเขาขึ้นมาเหนือผิวน้ำ ฉันก็รีบไปหยิบบันไดเชือกมาทันที

 

 

「——ฮึบ」

 

และแล้วภารกิจที่แสนยากลำบากในคราวนี้ก็สิ้นสุดลง

 

แม้ข้อเท็จจริงที่ว่าอัศวินดำและรัฐบาลร่วมมือกันนั้นจะไม่สามารถประกาศให้โลกได้รู้ได้ แต่ฉันก็เชื่อว่าการต่อสู้ในคราวนี้มันมีความหมายสำหรับมนุษยชาติมากจริงๆ

 

 

—————

 Note 1 : ขอบคุณสำหรับทุกท่านที่ช่วยหารค่าไฟ ผมแปะไว้ใต้เม้นของเพจนะครับ และสามารถช่วยค่าไฟคนแปลได้ที่ กสิกร 2092612913 หรือ QR Code