ที่โรงเรียนเวทย์มนตร์หญิงโอโตรินั้น จะมีการตรวจเช็คคะแนนทุก ๆ หกเดือน
หรือก็คือ คะแนนของทุกคนจะถูกตรวจตอนช่วงการสอบกลางภาคและปลายภาคนั่นเอง
ตั้งแต่คลาส A ถึง E นักเรียนที่ดีที่สุดจะได้อยู่คลาส A ส่วนนักเรียนที่แย่ที่สุดจะได้อยู่ห้อง E
เหล่าตัวเอกนั้นจะถูกกำหนดให้อยู่คลาส A ตั้งแต่เริ่มอยู่แล้ว ฉะนั้นถ้าดำเนินเรื่องตามปกติ ยังไงก็ไม่ตกไปอยู่คลาสอื่นแน่นอน
ยังไงเอสโก้มันก็เป็นเกมง่าย ๆ อยู่แล้ว เพราะงั้นข้อสอบกลางภาคกับปลายภาคมันก็ไม่ได้ยากอะไรเลย แถมการสอบภาคปฏิบัติก็เป็นแค่เรื่องของจังหวะง่าย ๆ ตามประสาเกมง่าย ๆ ด้วย
ถ้าอยากจะไปที่รูทไหนซักรูทหนึ่งก็ต้องเล็งไว้ว่าจะต้องหลุดจากคลาส A
เพียงแต่ว่าการอยู่คลาส A นั้น มันก็มีประโยชน์อยู่มาก เพราะมันจะทำให้เคลียร์เกมได้ตามปกตินั่นเอง
พวกตัวเอกอย่างลาพิสหรือเรย์ ก็ไม่มีใครที่หลุดจากคลาส A
ฉะนั้น ใครที่ตั้งใจหลุดคลาสออกไป แสดงว่าพวกนั้นอาจจะมีตัวระครลองเป็นเป้าหมายก็ได้
เอาล่ะ และตอนนี้ผมก็อยู่ในคลาส A
คนที่อยู่ทางซ้ายก็คือโอฟิเลียหรือที่รู้จักกันในนามคุณหนูปากร้าย ส่วนทางขวาคือสึกิโอริ ซากุระ ที่เป็นตัวเอก
“ฮึ่ม!!”
“……”
ความสัมพันธ์แบบคู่กัดกัน…แต่จะว่าไป คุณหนูดันเป็นฝ่ายเดียวที่ดูไม่เป็นมิตรมากกว่าแฮะ
“ฮึ่มๆๆๆๆๆ!!”
ด้านคุณหนูที่กำลัง [ฮึ่ม!!] นั้น แค่ครั้งเดียวก็พอแล้วม้าง…ทำเสียงนั้นไปมามันดูเหมือนพวกหมาเลยนะ…เพราะงั้นก็หยุดทำทีเถอะ…
“ฮึ่มๆๆๆๆๆ!!”
หยุดทีเท้อออ!!
ผมเหลือบมองด้านซ้ายที ขวาที แล้วถอนหายใจออกมา
ดูเหมือนว่าฮิอิโระเนี่ย เหมาะที่จะเป็นผู้ชายที่อยู่กลางวงยูริสุด ๆ เลยนะ บางทีแล้วเจ้านี่อาจจะมียูนีคสกิล “อยู่ท่ามกลางยูริ” กับ “ตายทันที(ตัวเอง)” อยู่ละมั้งเนี่ย น่าอิจฉาจังเลยน้า(ประชด)
“ถะ…ถ้าอย่างงั้นทุกคน! เชิญนั่งที่กันด้วยนะคะ!!”
ประตูทางด้านหน้าเปิดออกและมีอาจารย์เดินเข้ามา
คนคนนี้ก็คือ มารีน่า ทู เบย์แซนด์ ครูประจำคลาส A มาริน่านั้นเป็นลูกสาวคนเดียวของตระกูลเอิร์ลเบย์แซนด์ และเป็นครูใหม่ในวัย 24 ปี
เธอตัดผมสั้นสีชมพูอ่อน และยังเป็นตัวละครที่จีบง่ายชนิดที่ว่าแค่เลือกตัวเลือก [จูบ] เธอก็แต่งงานกับตัวเอกแล้ว พลังยูริเนี่ยมันจะโหดเกินไปแล้วนะ ทำได้ดีมากตระกูลเบย์แซนด์ เอาอีกครับ เอาอีก
เอาล่ะ ทีนี้ก็มาฟังการอธิบายเกี่ยวกับพิธีการเปิดคาบเรียนของอาจารย์มารีน่ากันดีกว่า
“ถะ…ถ้าอย่างงั้น ถ้าได้สัญญาณให้เข้ามาได้แล้วล่ะก็…ค่อก!! อุแหวะ!! ขะ…ขอโทษค่า…ปะ…ประหม่าไปหน่อย…ก็เลยคลื่นไส้…”
ไหวรึเปล่าเนี่ยคุณผู้หญิงคนนั้นน่ะ
ผมที่นั่งอยู่หลังห้อง ก็ได้เอาศอกวางไว้บนโต๊ะและเอามือเท้าคางแล้วมองออกไปนอกห้องเรียน
เหล่าตัวละครที่คุ้นเคย พอพวกเขาอยู่ตรงนั้นกันแล้ว รู้สึกเหมือนรวมดาราเลยแฮะ รู้สึกเหมือนได้มาเที่ยวในโลกเอสโก้แล้วจริง ๆ เลย
ด้านหน้าของผมคือกระดานดำ
แล้วลาพิสก็ได้จ้องมองมาที่ผมผ่านแนวแทยงด้านซ้าย
สีหน้าของเธอเหมือนจะสื่อออกมาได้เลยว่า [มาก่อเรื่องอะไรกันตั้งแต่วันแรกเนี่ย] เลยล่ะ
ผมจึงขยับมือเพื่อที่จะสื่อบอกเธอว่า [เป็นความปากร้ายที่วิเศษมากเลยล่ะ เธอคนนั้นน่ะเป็นคนที่สุดยอดมาก ๆ เลยนะ] แต่เธอก็ส่ายหัวไปมาราวกับไม่เข้าใจสิ่งที่ผมจะสื่อ
ถัดไปนั้นเอง ผมก็รู้สึกได้ว่ามีคนมองผมมาจากทางแนวแทยงด้านขวา
ผมเห็นเรย์ที่กำลังมองมาทางผมพร้อมโบกมือเบา ๆ และยิ้มให้
“……”
ถ้าเมินไปละก็ เธอคงเศร้าแน่ ผมจึงไม่มีทางเลือกนอกจากต้องโบกมือกลับหาให้เธอ
ทันใดนั้น เรย์ก็ยิ้มออกมาและโบกมือให้อีก
“……”
ถ้าผมไม่โบกมือกลับล่ะก็ เธอต้องซึมแน่ ๆ นี่มันวนลูปแบบไม่จำกัดรึไงเนี่ย?
“เอ่อ…เอ่อคือ…ถะ…ถ้าอย่างงั้น…คือ…อะ…อาจารย์น่ะ…เมื่อก่อนนี้…เคยเป็นพวกหมกมุ่นกับหนังสืออยู่น่ะนะ…”
คนที่เป็นผู้ใหญ่แล้ว กำลังพยายามแนะนำตัวเองให้ดีที่สุดพร้อมใบหน้าที่แดงก่ำ ทุกคนในห้องเฝ้ามองดูการแนะนำตัวของอาจารย์มาริน่าด้วยสายตาที่อบอุ่น
ในขณะที่ผมก็กำลังเฝ้าดูเหมือนคนอื่น ผมก็คิดถึงเรื่องในอนาคตไปด้วย
ผมควรจะตั้งเป้าหมายตอนอยู่ที่โรงเรียนนี้ให้ชัดเจน
นั่นคือแฮปปี้เอนด์ดิ้งของตัวเอกและเหล่านางเอกนั่นเอง
ผมที่เลือกยูริมาตลอดชีวิต จริง ๆ ก็ควรจะคว้านท้องตั้งแต่รู้ว่าตัวเองได้มาเกิดใหม่เป็นฮิอิโระไปแล้ว แต่เพื่อประโยชน์ในอนาคตของยูริแล้ว ผมต้องทำตัวเป็นฮิอิโระขี้ขลาดต่อไป
ถึงแม้เกมนี้จะเป็นเกมง่าย ๆ แต่มันก็มีจุดที่อันตรายอยู่หลายอย่างเหมือนกัน
ถ้าเป็นในเกมละก็ เราก็สามารถเซฟกับโหลดเกมได้….แต่มันก็มีอยู่หลายอย่างเลยที่พวกตัวหลักเอาชนะไม่ได้ง่าย ๆ อยู่ ถ้าตัวเอก…สึกิโอริ ซากุระ ตายไปละก็ ทั้งลาพิส ทั้งเรย์ หรือจะใครก็จะไม่มีความสุขกัน
เพราะผมเล่นเอสโก้มานับไม่ถ้วนแล้ว ผมถึงรู้ว่าคนที่จะทำให้เหล่านางเอกมีความสุขได้นั้น มีแค่ตัวเอกเท่านั้น
หลายครั้ง….หลายต่อหลายครั้งแล้ว ที่ผมอยากให้ตัวเอกมีร่างแยก…ถ้าทำได้ก็จะไม่ต้องเลือกนางเอกยังไงล่ะ…เพราะทำคาถาแยกร่างทีเส้…!! นั่นคือสิ่งที่ผมคิด
เพราะแบบนั้น ผมจึงตั้งใจที่จะปกป้องเหล่าตัวเอกด้วยชีวิต แล้วก็ตามด้วยยูริด้วยน่ะนะ
ในกรณีที่เลวร้ายที่สุด ผมก็พร้อมที่จะกลายเป็นโล่ให้ และยอมแตกสลายไปเองเลย
เพื่อการนั้นแล้ว หลังจากนี้ผมจะตายโดยพลการไม่ได้เด็ดขาด ผมจะต้องสกัดเดธแฟล็กที่เข้ามาให้ได้
ผมจะต้องปกป้องยูริไว้ให้ได้
ถ้าตัดสินใจได้แบบนั้นแล้ว สิ่งที่ผมต้องทำในอนาคตมันก็ถูกกำหนดไว้แล้วล่ะ อย่างแรกก็ต้องเช็คให้แน่ใจว่าคะแนนมันเพิ่มได้ก่อน
อย่างที่ว่า นางเอกกับตัวเอกเอง ก็คิดว่าน่าจะไปตกจากคลาสนี้อยู่แล้ว
เพราะงั้น เพื่อที่จะปกป้องให้ดอกลิลลี่บานสะพรั่ง ผมก็จะต้องอยู่ในคลาส A ต่อไป จะต้องหลุดพ้นออกจาก 0 คะแนนให้ได้ แม้จะต้องใช้กำลังก็ตาม
และต่อไป ก็ต้องเพิ่มความแข็งแกร่งของฮิอิโระให้ถึงขีดสุด ถ้าทำแบบนี้ ก็จะสามารถช่วยเหล่าตัวเอกจากเงามืดได้ แล้วก็จะช่วยให้รูทก้าวหน้าขึ้นด้วย
ต่อให้จะทำอะไรผิดพลาด ผมก็ไม่ควรจะไปทำลายอีเวนต์ของเหล่าตัวเอกและนางเอก เหมือนฮิอิโระคนเก่าเด็ดขาด
ต้องโฟกัสไปที่ค่าประสบการณ์ของตัวเอก และก็ต้องไม่ให้ตัวเอกตายด้วย
ส่วนที่ยากของการเป็นเกมเมอร์สายยูริก็คือ การที่ต้องทำทั้งสองอย่างนี้นี่แหละ
ผมน่ะ จะทำให้ตัวเองกลายเป็นฮิอิโระสุดแกร่งเองให้ได้
นั่นก็เพราะว่า เกมนี้มันก็เป็นเกมง่าย ๆ ที่แค่พวกตัวหลักก็แต่ใช้ความพยายามนิดหน่อยก็สามารถก้าวข้าม ความพยายามแทบลากเลือดของผมไปได้ง่าย ๆ แล้ว ถ้าผมตามความแข็งแกร่งของเธอไม่ทัน ผมก็ไม่มีวันปกป้องเธอได้แน่นอน
ผมมองมือของตัวเองที่สั่น ๆ หลังจากที่ปะทะกับเธอ
การโจมตีนั้นของ สึกิโอริ ซากุระนั้น มันช่างน่าสะพรึงเอามาก ๆ ถ้ายังเป็นแบบนี้คงไม่ดีแน่ ผมจะต้องแข็งแกร่งให้มากขึ้นกว่านี้ แล้วผมก็คงไม่สามารถตามตัวเอกสุดโกงคนนั้นได้ทันแน่ ๆ ถ้าผมไม่ทุ่มสุดตัว ที่จะยอมสละทุกอย่างเพื่อปกป้องยูริน่ะ
“ถะ…ถ้างั้น ทุกคนคะ! ไปกันเถอะค่ะ! หลังจากเข้ามาเรียนแล้ว ทางโรงเรียนก็จะมีผู้ดูแลหอพักอยู่สามคนที่จะต้องแนะนำให้รู้จักตอนปฐมนิเทศค่ะ! ฉะนั้นก็ช่วยเลือกหอพักที่จะเข้าด้วยนะคะ-แค่ก!! อุแหวะ!! แค่ก!!”
พอรู้ตัวอีกที โฮมรูมสั้นๆ ก็ได้จบลงไปซะแล้ว
ผมมองไปที่เหล่านางเอกที่อยู่ข้างหน้าผมด้วยจิตใจตั้งมั่น
ผม–ไม่สิ สึกิโอริ ซากุระ จะต้องทำให้มีความสุขได้แน่นอน
แต่ดูเหมือนสึกิโอริที่นั่งอยู่ข้างผมนั้น จะยิ้มด้วยความสนุกสนานขึ้นมาอย่างไม่คาดคิดซะงั้น