“เกิดอะไรขึ้น?” ลูซีหยูถาม
เค้าไปห้างกับลี่เหว่ยและทานข้าวเที่ยงกับเธอ เค้าสังเกตเห็นเหมือนว่าเธอต้องการจะพูดอะไรบางอย่างแต่เธอปกปิดไว้ ดังนั้นเค้าจึงวางตะเกียบแล้วมองไปที่ลี่เหว่ย
ลี่เหว่ยส่ายหัว “ไม่มีอะไร” เธอพูด “แค่ทุกครั้งที่ฉันเจอคุณ มันเหมือนคุณเปลี่ยนไปและไม่เหมือนเดิมแม้ว่าเราจะเพิ่งเจอกันเมื่อไม่นานมานี้” ลูซีหยูรู้ว่าทำไมเป็นแบบนี้เพราะเค้าเข้าไปในthe scroll of the worldบ่อยครั้งและแต่ละครั้งที่เข้าไปก็ใช้เวลา2-3เดือน เมื่อไรก็ตามที่เค้าเจอกับเธอ เพียงวันเดียวสำหรับเธอแต่สำหรับลูซีหยูเหมือนเป็นการเจอกันหลังจากไม่ได้เจอกันเป็นเวลานาน
“นั่นไม่ได้ทำให้ฉันดูลึกลับกว่าเดิมใช่มั้ย?” ลูซีหยูพูดพร้อมกับรอยยิ้ม
วันนี้ลี่เหว่ยดูไม่เป็นตัวของตัวเองและดูอ่อนไหว “แต่ฉันรู้สึกเหมือนว่าคุณไม่เคยอยู่กับฉันจริงๆเลย คุณมักจะรู้ว่าฉันคิดอะไรอยู่ ฉันชอบอะไร และรู้งานอดิเรกทั้งหมดของฉัน”
“ฉันเพิ่งตระหนักได้ว่าฉันไม่รู้อะไรเกี่ยวกับคุณเลย แน่นอนคุณเก่ง ดูดี และอ่อนหวาน คุณสามารถมอบความรักที่โรแมนติกให้ฉันได้ คุณเพอร์เฟ็คมากแต่ฉันไม่สามารถบอกได้เลยว่าคุณคิดอะไรอยู่ ฉันไม่เข้าใจเกี่ยวกับคุณเลย ฉันไม่รู้ว่าคุณชอบอะไร คุณไม่ชอบอะไร และฉันไม่รู้อะไรเกี่ยวกับครอบครัวของคุณเลย!”
ลูซีหยูมองไปที่เธอและทั้งสองก็มองหน้ากัน “ทำไมอยู่ๆคุณถึงคิดถึงเรื่องเครียดๆแบบนี้? มันมีอะไรสำคัญกว่าการที่เรามีความสุขด้วยกันแบบนี้อีกหรอ?”
ลี่เหว่ยก้มหัวลง “แม่ของฉันโทรมาเมื่อเช้านี้ เธอบอกว่าฉันต้องแต่งงานภายในปีนี้ ฉันเริ่มมีอายุแล้วคุณก็รู้ ฉันจะอายุ30ในอีก2ปี เมื่อฉันอายุ30 ฉันก็จะเริ่มแก่แล้ว นอกจากนี้คุณยังอายุน้อยกว่าฉันอีก”
ลูซีหยูตกตะลึงหลังจากนั้นเค้าก็เอื้อมมือไปจับมือของลี่เหว่ย “คุณอยากแต่งงานกับฉันมั้ย?”
ลี่เหว่ยมองไปที่ลูซีหยูอย่างมึนงงแต่เธอก็ดึงมือของเธอออกจากลูซีหยูเป็นครั้งแรก “ฉันไม่รู้!” เธอตอบ
ลูซีหยูเรียกเก็บเงิน หลังจากจ่ายเงินเสร็จเค้าก็พูดว่า “ไปเดินเล่นกันเถอะ คุณพึ่งบอกว่าไม่มีเสื้อผ้าจะใส่แล้วนิ ฉันจองตั๋วหนังเรื่องที่คุณชอบไว้ด้วยนะ เราไปดูด้วยกันเถอะ!”
ทั้งสองไปซื้อของด้วยกัน ในร้านขายรองเท้าลูซีหยูนั่งรออยู่ที่จ่ายเงินพร้อมกับถุงมากมายในมือของเค้า พนักงานในร้านเริ่มพูดถึงเค้าและหนึ่งในนั้นแกล้งทำเป็นคุยโทรศัพท์และถ่ายรูปเค้าแต่เธอลืมปิดแฟลช เมื่อลูซีหยูหันไปมองเธอ เธอก็รู้สึกอาย
“ลูซีหยู? คุณมาทำอะไรที่นี้?” ทันใดนั้นลูซีหยูก็ได้ยินเสียงดังขึ้นด้านหลังของเค้า เค้าหันไปมองและก็เห็นหน้าที่คุ้นเคย
“ชัยเจียเจีย?”
ชัยเจียเจียสวมกางเกงยีนและเสื้อยิม “เดียวนี้ฉันไม่เห็นคุณที่ยิมเลย ค่าสมัครที่คุณจ่ายไปไม่ใช่ถูกๆเลยนะ ทำไมคุณไม่มาบางเลย?”
ลูซีหยูส่ายหัวและบอกว่า “ฉันไม่ได้ไปเพราะฉันไม่อยากรบกวนชีวิตของคุณ ตอนนี้คุณทำงานอะไรอยู่? ยังทำอยู่ที่ยิมรึเปล่า?”
ชัยเจียเจียพยักหน้า “ยังทำอยู่ แล้วคุณล่ะ?”
ก่อนที่ลูซีหยูจะพูดอะไร ลี่เหว่ยที่พึ่งลองรองเท้าเสร็จก็เดินเข้ามาจากด้านหลัง “นี่ใครหรอ?”เธอถามขณะที่มองไปที่ชัยเจียเจีย
“ฉันเป็นเพื่อนของเค้า” ชัยเจียเจียอธิบายก่อนที่ลูซีหยูจะได้เปิดปากพูดอะไร “คุณคงจะเป็นแฟนของเค้าสินะ ยินดีที่ได้รู้จัก”
ชัยเจียเจียไม่ได้แม้แต่พูดชื่อของเธอ เธอพูดกับลูซีหยูว่า “ฉันไม่อยากกวนคุณแล้ว แล้วเจอกัน!” ลูซีหยูพยักหน้าและชัยเจียเจียก็หันหลังแล้วเดินจากไป
อย่างไรก็ตามลี่เหว่ยขมวดคิ้ว “เธอเป็นใคร?” เธอถาม “เธอไม่ได้เป็นแค่เพื่อนของคุณใช่มั้ย?”
“เธอเป็นแค่เพื่อน” ลูซีหยูกล่าวในทันที “เราแทบไม่ได้คุยกันเลย คุณเอาอะไรมาบอกว่าเราไม่ได้เป็นแค่เพื่อน?”
ลี่เหว่ยพูดทันที “ฉันบอกได้จากสายตาที่เธอมองมาที่คุณ นอกจากนี้เธอยังมองฉันด้วยสายตาที่ไม่เป็นมิตรอีก เธอเป็นแฟนเก่าคุณใช่มั้ย?”
ลูซีหยูอยากที่จะปฏิเสธแต่เมื่อเค้ามองไปที่ลี่เหว่ย เค้าก็ถอนหายใจ “ก็ได้ ฉันไม่ได้อยากจะโกหกคุณ แต่พวกเราไม่ได้ติดต่อกันเลยตั้งแต่เลิก ตอนนี้เราแค่บังเอิญเจอกันเฉยๆ!”
“คุณมีแฟนเก่ากี่คน?” ลี่เหว่ยถามด้วยความโกรธ “คุณไม่เคยบอกอะไรกับฉันเลยเกี่ยวกับอดีตของคุณ คุณต้องการจะปิดบังอะไรจากฉันกันแน่?”
ลูซีหยูลังเลที่จะตอบ “ฉันไม่ได้ปิดบังอะไรเลย ด้วยอายุเท่านี้มันแปลกหรอที่จะมีแฟนเก่าสองสามคน?”
“สองสามคน? มีเธอ และเซียแฟนที่มาร้านของคุณทุกวันเพื่อมองคุณ ไหนจะเสียวลีที่คุณชอบไปเล่นด้วยอีก!”
ลี่เหว่ยทะเลาะกับลูซีหยูบนถนนทำให้มีผู้คนมากมายมองมาที่พวกเค้า ลูซีหยูหยิบกระเป๋าที่เธอโยนลงพื้นขึ้นมาและพูดว่า “ฉันบอกไปแล้วว่าฉันไม่เคยทำอะไรที่ไม่ซื่อสัตย์กับคุณ หยุดเดามั่วๆแบบนี้ได้แล้ว เราต้องใจเย็นลงและคุยกัน!” เค้าพยายามที่จะจับมือเธอแต่เธอก็สะบัดมือเค้าออก
ทั้งสองเดินไปตามถนน คนหนึ่งเดินข้างหน้าส่วนอีกคนเดินข้างหลัง หลังจากนั้นไม่นานลี่เหว่ยก็พูดว่า “คุณบอกว่าเราจะไปดูหนังไม่ใช่หรอ?”
ทั้งสองดูภาพยนตร์ภายใต้ความเงียบ แม้ว่ามันจะเป็นหนังตลกและทุกคนก็หัวเราะแต่ทั้งคู่ไม่ได้พูดอะไรเลย ลูซีหยูไม่ได้พยายามจะอ่านความคดเธอ เหมือนกับที่ลี่เหว่ยพูดเค้ารู้เกี่ยวกับเธอทุกอย่างแต่เธอไม่รู้อะไรเกี่ยวกับเค้าเลย สิ่งนี้ทำให้ลูซีหยูรู้สึกว่าเค้าน่ารังเกียจมาก
“เลิกกันเถอะ”
“ทำไม? ความสัมพันธ์ของพวกเรามีอะไรไม่ดีหรอ?”
“บางทีมันอาจจะผิดตั้งแต่เริ่มแล้ว” ลี่เหว่ยพูด “ฉันถูกดึงดูดโดยคุณแต่พวกเราไม่ได้เหมาะกัน ยิ่งไปกว่านั้นคุณเด็กกว่าฉัน2-3ปี”
“แค่นี้หรอ?”
เธอนิ่งไปสักพัก จากนั้นเธอก็พูดในสิ่งที่ลูซีหยูเคยได้ยินมาแล้ว “ฉันรู้สึกว่าคุณไม่ได้เป็นของฉัน คุณไม่ได้รักฉัน!”
นอกโรงหนังลี่เหว่ยกอดลูซีหยูแล้วจูบเค้าเป็นเวลานานเพื่อยุติความสัมพันธ์ ในอดีตลูซีหยูอาจจะพบว่ามันโรแมนติกแต่ตอนนี้เค้าแค่รู้สึกเหงาเท่านั้น
ตลอดคืนที่ผ่านมา เค้าเอาแต่นั่งมองโทรศัพท์แล้วเค้าก็ตระหนักได้ว่าชัยเจียเจียส่งข้อความมาหาเค้าดังนั้นเค้าจึงตอบเธอกลับ
ดึ๊ง ดึ๊ง!
หลังจากเค้าส่งข้อความไป โทรศัพท์ของเค้าก็ดังอีกครั้ง ลูซีหยูมองไปที่โทรศัพท์แล้วก็เห็นชัยเจียเจียตอบกลับมา
‘คุณต้องการไปดื่มกับฉันมั้ย?’
ในไม่ช้าลูซีหยูนั่งอยู่หน้าเคาน์เตอร์บาร์ที่มีบรรยากาศสบายๆกับชัยเจียเจีย มีคนตรีอิตาเลียนที่อ่อนโยนแต่ว่าลูซีหยูไม่เข้าใจเนื้อเพลงเลย
“คุณอกหักหรอ? มันเป็นเพราะฉันรึเปล่า?” ชัยเจียเจียนั่งอยู่ข้างๆลูซีหยู ใต้แสงไฟใบหน้าด้านข้างของเธอช่างดึงดูด
ลูซีหยูส่ายหัว “มันไม่เกี่ยวกับคุณแต่เหตุผลมันเหมือนเดิม!”
ชัยเจียเจียหัวเราะทันที ลูซีหยูถามว่า “คุณขำอะไร? มันตลกหรอ?”
ชัยเจียเจียปิดปากและพูดว่า “เพราะมันเป็นเรื่องจริงไง คุณมันไม่น่าไว้ใจ!”
หลังจากอยู่ในบาร์สักพัก ลูซีหยูก็หยิบเสื้อคลุมของเค้าแล้วยืนขึ้น “ฉันจะกลับแล้ว ถ้าคุณมีอะไรก็…” ก่อนเค้าจะพูดเสร็จ ชัยเจียเจียจับมือเค้าแล้วดึงเค้ามากอด “คุณกำลังจะจากไปใช่มั้ย? แบบนี้อะนะ?”