12 เล่ม 1 ช้อปปิ้งกับมีมิ
การทำ “การกระทำ” กับมีมิดำเนินไปไดอย่างราบรื่น; ไม่ต้องสงสัยว่าทั้งหมดนั่นต้องขอบคุณ “ยา” ที่เอลม่ามอบใหธอ แต่ยังไง มมันก็ดีที่ครั้งแรกของเธอไร้ความเจ็บปวด มีมิได้เหนื่อยใจไปแล้วจากความวุ่นวายเมื่อวานทั้งหมดนี้ และตอนนี้ ผมได้ทำให้เธอเหนื่อยกายด้วยเช่นนกัน เธอได้หลับอย่างสงบ ต่อจากผมเลย
ผม ในทางกลับกัน ได้ยุ่งคิดเกี่ยวกับอนาคตเพราะทั้งหมด มันจำเป็นที่จะต้องมีเป้าหมายที่แข็งอยู่ในใจ มันค่อนข้างจะน่าหดหู่ไป ถ้าคุณแค่ผ่านวันหนึ่งไปเพื่อที่แแค่จะมีชีวิตอยู่
อย่างแรกเลย มันเป็นเรื่องจำเป็นมากกว่าเดิม ที่จะซื้อบ้านเดี่ยวที่มีสวนในดาวเคราะห์อยู่อาศัย ผมจะทำเรื่องนี้ให้เป็นเป้าหมายระยะยาวที่ใหญ่ที่สุดก่อนตอนนี้ ตอนแรกผมได้แค่ตั้งใจที่จะดื่มเครื่องดื่มอัดลมอย่างเดียว แต่ตอนนี้ ที่มีมิและผมได้ก้าวหน้าไปถึงความสัมพันธ์ประเภทนี้ สิ่งต่างๆได้เปลี่ยนไป เราต้องการบางที่ที่เรียกว่าบ้านเราได้
แน่นอนว่า เราไม่มีวันรู้ได้เลย่าอนาคตมีอะไร ดังนั้น มันยังมีความเป็นไปได้ว่าผมและมีมิจะไม่จบด้วยกัน ผมก็ไม่มีไอเดียเลยว่ามีมิคิดเกี่ยวกับเรื่องทั้งหมดนี้อย่างไรด้วย ดังนั้นผมสรุปอะไรไปไม่ได้
ไม่ว่าผมจะจบกับมีมิหรือคนอื่นบางคนแทน การที่มีที่ที่เรียกว่าบ้าน ยังเป็นความสำคัญที่แน่นอน ถ้า ผมมอยากที่จะมีชีวิตอย่างถูกต้อง
เอ๋? ผมอยากจะกลับไปที่โลกเดิมของผมมั้ย? ยังไงซะแน่นอนว่าผมอยาก – ยังไงถ้าโอกาสนั้นมาถึงน่ะนะ ผมไม่มีไอเดียเลยว่าจะกลับไปอย่างไร อย่างแรกเลย ผมไม่รู้เหตุผลที่ผมถูกเคลื่อนย้ายมาที่โลกนี้ ผมก็ไม่มีอะไรที่นำทางที่จะหาวิธีกลับไปที่เป็นไปได้ในตอนนี้
ตั้งแต่ทีแรก มันดูเหมือนจริงๆแล้วผมมีเวลาที่ง่ายกว่า ที่จะใชช้ชีวิตอยู่ในโลกนี้ ผมคิดว่าผมโชคดีจริงๆ ที่มียานที่ทรงพลังแบบนี้ และสำเร็จการสมัครเป็นทหารรับจ้าง และได้เงินมาจำนวนมาก
แต่ผมก็ไม่ได้มีเจตนาที่จะโฟกัสอยู่แค่ด้านดีของโลกนี้ด้วย อาชีพทหารรับจ้างนั้น โดยธรรมชาติแท้ๆของมัน เป็นงานที่อันตรายจริงๆ คุณต้องเฉี่ยวกับความตายอย่างชิดใกล้ตลอด นี่มันไม่ใช่เกมอีกต่อไปแล้ว ที่คุณเกิดใหม่ได้ เมื่อไหร่ก็ตามที่คุณสิ้นชีวิต เมื่อคุณตาย มันจะเป็นการถาวร
ถ้ายานนี้ ความเสียหายสาหัส ผมน่าจะต้องนำเงินออกมาจำนวนมากเพื่อซ่อมมัน มันเป็นไปได้ที่ผมต้องทำภารกิจโจมตี ในสภาพที่น้อยกว่าอุดมคติ ถ้าผมไมขูดจานพอที่จะรักษามัน มันก็เป็นไปได้ที่จะตายจากการล้มละลายด้วยเช่นกัน
อันตรายที่ผมต้องเผชิญหน้า ไม่ได้จำกัดอยู่แค่เพียงในเวลาที่ผมอยู่บนยานด้วยเช่นกัน ผมน่าจะต้องออกจากยานบางครั้งบางครามเหมือนเมื่อวาน เพื่อจะจัดการธุระบางอย่าง เมื่อผมทำ มันมีอันตรายของการถูกซุ่มโจมตีและฆ่าอยู่ ถ้าผมยังถืออความรู้สึกของความปลอดภัยเดียวกันกับเมื่อเวลาที่ผมอยู่ในญี่ปุ่น ผมจะจบอย่างเร็วจริงๆ และถ้าผมตายไปแบบนั้น มีมิน่าจะไม่มีทางเลือกอื่น นอกจากที่จะตามไป
“หรืมม…”
งั้นนี่อะไรอะไรที่มันหมายถึง เมื่อแบกชีวิตบางคนไว้บนบ่า หือห์มันค่อนข้างเป็นความรับผิดชอบที่หนัก ผมต้องคิดมาตรการป้องกันที่ถูกต้อง เดาว่าผมจะไปที่กิลทหารรับจ้างพรุ่งนี้หรือมะรืนนี้ เพื่อที่จะเอาคำแนะนำมาจากลุงพนักงานต้อนรับ
ผมจะออกไปเพื่อช้อปปิ้งกับมีมิพรุ่งนี้ หลังจากที่ตรวจสุขภาพเธอแล้ว จริงๆแล้วผมลืมที่จะตรวจมันคืนนี้ เพราะอะไรที่เกิดขึ้น ยาที่เธอใช้มีผลอะไรมั้ย…?
เดาว่าผมจะรู้อย่างแน่นอน เมื่อผมตรวจเธอพรุ่งนี้ สำหรับตอนนี้ ผมจะปิดตานิดนึง เมมื่อผมตื่นขึ้นพรุ่งนี้ เราจะอาบน้ำก่อน กินข้าว และทำการเดินหน้าไปตรวจสุขภาพมีมิหลังจากนั้น
หลังจากที่คิดกำหนดการของพรุ่งนี้เสร็จ ผมปิดตาของผม ระหว่างที่ดื่มดำไปกับความอบอุ่นของมีมิ ดูเหมือนมันจะเป็นการหลับฝันดี
—————————————————————
“หึ้ห์”
ผมตื่นขึ้นมาเนื่องจากถถูกโจมตีโดยความรู้สึกจั๊กจี้ สงสัยว่าอะไรเป็นเหตุของมัน ผมเปิดตาของผมและเจอหัวผมสีน้ำตาลแดงที่เต็มไปด้วยความสดใส กอดอยู่ข้างบนหน้าอกของผม
“ทำไมหนูขึ้นไปบนนั้น?”
“ฟุว้าาาา!?”
หัวผมสีน้ำตาลสดใสสั่นหลังจากได้ยินเสียงของผม ตาสีน้ำตาลของเธอสบกับผม เราจ้องกันและกันอย่างว่างเปล่า ช่วงเวลาหนึ่ง
เมื่อผมวางมือลงไปบนจุดที่จั๊กจี้ – พูดอีกอย่าง กลางหน้าอกของผม – ผมเจอกับมือที่ละเอียดอ่อน ที่นุ่ม และเล็ก จับข้างบนมันอยู่ มันดูเหมือนเธอยุ่งกับการทำอะไรที่ซุกซน
“หืม? นี่อะไร พี่สงสัย? หนูจะทำอะไร?”
“ฟุเอะ~ะ… อ-อืม… น- นี่คือ เอ่อ…”
“หนูรู้มั้ยมีมิ เมื่อเธอำอะไรซุกซนกับคนอื่น มันจะดีกว่าถ้าหนูเตรียมตัวเป็นผู้รับด้วย”
“เอ๋? เอออ๋?!”
“ตาต่อตา ฟันต่อฟัน รู้ป่ะ….”
“เอ๋? อ๊าน…..”
เราเล่นไปทั่วอย่างแรกในตอนเช้า มันรู้สึกดีจริงๆ
“โอเค ถ้างั้น สำหรับกำหนดการวันนี้…”
“ค่ะ”
ผมพูดเกี่ยวกับการวางแผนของวันนี้ หลังจากที่กินข้าวเช้ากับมีมิ เพราะ “เหตุการณ์” เล็กน้อยก่อนหน้า เราอยู่หลังกำหนดการนิดหน่อย ยังไงซะ ยังไงมันก็ไม่ได้ว่าเราอยู่ในความรีบเป็นพิเศษ เรามีเงินมากกว่าพอ และหลังจากที่ทำโปรโตคอลตรวจความปลอดภัย ยานออกมาเป็นอยู่ในสภาพที่ดีที่สุด มันไม่มีความจำเป็นเป็นพิเศษให้บำรุงรักษาเพิ่มเติม
แน่นอนว่า เราจะลดจำนวนสินทรัพย์ของเราาอย่างเดียวไม่ได้ ดังนั้นเราต้องหาวิธีที่จะได้เงินมาในไม่ช้า แต่มันไม่ใช่ระดับความสำคัญที่สูงที่สุด
หลังจากกินข้าว มมิจะทำการตรวจร่างกายแบบเต็มรูปแบบ เราจะซื้อของใช้ประจำที่จำเป็นต่อไป จากนั้น เราจะซื้อดาต้าเทอร์มินัลแบบพกพาให้เธอด้วยเหมือนกัน และในท้ายที่สุด เราจะมุ่งหน้าไปที่กิลทหารรับจ้างเพื่อขอคำแนะนำจากลุงพนักงานต้อนรับสำหรับการระบบการปกครองการฝึกของมีมิในอนาคตและอย่างอื่น เพราะทั้งหมดมันดีที่สุดที่จะถามอะไรก็ตามเกี่ยวกับงานทหาารรับจ้าง
“เราจะไปทั่ววันนี้ ตามกำหนดการไป”
“ค่ะ เข้าใจแล้ว”
หลังจากที่กินข้าวเสร็จ ในที่สุดผมก็ตรวจสุขภาพมีมิโดยใช้เม็ด-พ็อด หลังจากที่พักเร็วสามสิบนาที ผลของการตรวจร่างกายคือดี เธอเหนื่อยเล็กน้อย แต่ไม่มีอะไรบ่งบอกว่าเธอมีโรค
ผมโล่งใจกับผล มีมิก็ดูเหมือนจะดีใจ เพราะทั้งหมดการดูแลร่างกายของคนหนึ่งนั้นสำคัญ สุขภาพคือทรัพย์สินและทั้งหมดนั่นแหละ
“ได้เลยงั้น ไปกันเถอะ ใส่เสื้อผ้าที่มันแสดงเนื้อหนังน้อยที่สุดเท่าที่เป็นไปได้ ได้โปรด”
“ค่ะ”
“มาเจอกันที่บริเวณกินข้าวหลังจากที่หนูเปลี่ยนเสร็๗”
ผมได้เปลี่ยนชุดแล้วก่อนหน้า ผมเลยแค่รอมีมิ – ที่ตอนนี้ใส่ชุดที่บางและเปิดเผยสำหรับการตรวจสุขภาพ – เพื่อเปลี่ยนชุดของเธอเราจะใช้ชีวิตด้วยกันจากตอนนี้ไป ดังนั้นมันดีที่สุดที่จะตั้งกฎพื้นฐานของบ้านด้วย ผมจะคุยเกี่ยวกับมันกับมีมิเมื่อเรากลับมา
“ขอโทษที่ทำให้รอค่ะ”
“อืม นั่นเร็วนะ”
“เพราะทั้งหมดหนูแค่ต้องเปลี่ยนเสื้อผ้า”
และผมก็คิดอยู่นี่ว่าผู้หญิงใช้เวลาซักพักเพื่อจะแต่งตัว โอ้ยังไงซะ มันไม่เจ็บที่ว่าเธอเร็ว ช่าย
เราไปที่ร้านหนึ่งที่ผมวิจัยมาเมื่อวาน เพื่อที่จะซื้อของใช้ประจำวันที่จำเป็น มันเป็นอะไรที่ค่อนข้างสะดวกที่เราซื้อหลายอย่างในบริเวณร้านยาได้ พวกเขาขายหลายอย่าง – จากอาหาร ขนม เครื่องแต่งหน้า ไปถึงเสื้อผ้า และชุดชั้นใน เพื่อความจำเป็นสำหรับผู้หญิง และแน่นอนว่า พวกเขาขายยาด้วยเช่นกัน
“เมื่อเธอจำเป็นต้องซื้อของที่ผู้หญิงต้องใช้โดยเฉพาะ ให้มั่นใจว่าปรึกษามันกับพนักงานหญิงนะ บอกพวกเธอว่าเธอจะซื้อจำนวนมากไปที่ยานอวกาศ และซื้อของที่เธอคิดว่าจำเป็นมาให้มาก”
“อืม โอเค…”
“ฟังนะ เมื่อเราออกเดินทางจากโคโลนี่บนยาน เราจะไม่สามารถไปที่ท่ายานได้เป็นเดือนๆ ถ้าโชคของเราไม่ดีเป็นพิเศษ เราจะไม่สามารถที่จะเติมสต็อคของเราได้เป็นครึ่งปี ถ้าเธอทำเละและซื้อน้อยเกินไปเนื่องการการระงับตัวเองบางอย่าง ในที่สุดมันจะแว้งมากัดเราที่ตูดกลับ เก็บนั่นไว้ในใจให้ตลอดนะ โอเค๊?”
“ค่ะ!”
มีมิพยักหน้าด้วยสีหน้าที่ซีเรียส จริงๆแล้วผมก็เป็นมือใหม่เต็มที่ด้วย ดังนั้นมันไม่ใช่ที่ของผมที่จะพูด พวก!
ไม่ว่าจะแบบไปไปน ผมคุยกับพนักงานชายและเริ่มสต็อคของที่จำเป็นสำหรับการเดินทางในอวกาศ
จากคำแนะนำของพนักงาน ผมจบที่การซื้ออุปกรณ์ฉุกเฉินสำหรับการบาดเจ็บและการป่วย และของเหลานั้นใช้โดยเม็ด-พ็อด ผมก็ซื้อกางเกงในและเสื้อเผื่อ สบู่และแชมพูสำหรับอาบน้ำและเครื่องกรองน้ำไว้เปลี่ยนเครื่องเก่า
“ขอโทษที่ทำให้รอค่ะ”
ระหว่างที่ผมยืนยันของที่ผมซื้อโดยพนักงานชาย มีมิกลับมาพร้อมพนักงานหญิงตามมาด้วย หน้าของเธอแดงนิดหน่อย เธอโอเคมั้ย? พนักงานหยิงก็ยิ้มย่างซุกซนด้วย…ผมมีความรู้สึกที่ไม่ดีเกี่ยวกับเรื่องนี้
“ยังไงซะ ไม่ใช่ว่าเธอเป็นสาวที่ดีเหรอ มีความสุขกับการมีอยู่ของกันและกันมากเท่าที่นายต้องการภายหลังเลยนะ เค๊”
“……”
“……”
ผมมองตรงไปที่มีมิ แต่เธอทำแต่หลบสายตาผมพร้อมหน้าที่แดงฉาน ใช่ ผมไม่ใช่พวกเวรบื้อ ดังนั้นผมค่อนอข้างที่จะจินตนาการได้ว่าเธอจบที่การซื้ออะไร ผมจะถามพนักงานหญิงเผื่อไว้
“มันปลอดภัยที่จะใช้ ใช่มั้ย? มันจะไม่ตลกนะถ้าของนั้นมีผลข้างเคียงที่ซีเรียสอย่างทำให้เสพติดหรือติดยา รู้ป่ะ”
“มันใจได้เลยค่ะ ความปลอดภัยของสินค้าเรานั้นรับประกัน”
“งั้นมันเป็นบางอย่างที่จำเป็นหรับเธอถ้างั้น?”
“ใช่ คุณพูดอย่างนั้นได้ มันจะช่วยอย่างมากให้เธอรู้สึกดีขึ้นระหว่างที่ประจำเดือนของเธอมาด้วย”
“เขา้ใจแล้ว ยังไงซะ เพราะทั้งหมดมันเป็นบางอย่างที่ผู้ชายจะไม่ได้รับประสบการณ์ ถ้าเธอพูดว่าโอเค งั้นชั้นจะรับคำพูดเธอสำหรับมัน”
ผมได้ถูกบอกว่ามันต่างกันสำหรับแต่ละคน แต่ผมได้ยินมาว่าบางคนจะรู้สึกย่ำแย่มากจนพวกเธอไม่สามารถที่จะขยับไปรอบๆจากผลของมัน แค่จินตนาการความจริงที่ว่าคุณจะทุกข์ทรมานจากผลของมันไปอีกเป็นวันวันถีงมากกว่าหนึ่งอาทิตค่อนข้างที่จะน่าวิตก ดูเหมือนเราต้องมีบางอย่างเพื่อเลี่ยงเรื่องนั้นไม่ให้เกิดขึ้นจริงๆ
หรือแทนที่จะอย่างนั้น ถ้ามันมีผลกับเธอระหว่างที่เธอปฏิบัติการอยู่ และทำให้ผมสร้างความผิดพลาดระหว่างขับยานจากผลของมัน เราน่าจะเปลี่ยนเป็นเศษหินอวกาศ ยังไงซะ เพราะโลกนี้มีเทคโนโลยีก้าวหน้ามากกว่า ของพวกนี้ควรจะปลอดภัยและมีผลมากกว่าของที่ผมคุ้นเคยกลับไปที่โลกเก่าของผม
“โอเค งั้นได้โปรดส่งพวกมันทั้งหมดไปที่ยานของผม”
“ขอบคุณสำหรับการซื้อค่ะ คุณลูกค้าที่รัก”
ผมจ่ายด้วยเทอร์มินัลแบบพกพา และทำขั้นตอนที่สำคัญเสร็จ ด้วยเรื่องนี้ ซัพพลายพวกนี้ควรจะไปอยู่ในห้องคาร์โกแล้ว เมื่อเรากลับไปที่ยาน จากนั้นผมไปที่ร้านที่ขายอุปกรอิเล็กทรอนิกส์ด้วยกันกับมีมิที่แก้มแดง
“เราจะซื้อเทอร์มินัลและแท็บเล็ทโมเดลให้หนู”
“ร- เราจะซื้อสองเครื่องเลยเหรอคะ?”
“หืม พี่ก็อยากได้แท็บเล็ทสำหรับตัวเองด้วย ดังนั้นเราจะซื้อสามเครื่อง”
เทอร์มินัลแบบพกพาจะใช้สำหรับการสื่อสารเบื้องต้นและการแลกเปลี่ยนเงิน แท็บเล็ทจะใช้สำหรับงานฝึก และความบันเทิง ผมมีแผนที่จะให้มีมิฝึกพื้นฐานของการเป็นโอเปอเรเตอร์ของยาน และแท็บแล็ทจะเป็นหนึ่งในเครื่องมือที่เธอจะใช้เพื่อเรื่องนั้น
สำหรับงาน เธอจะเรียนรู้เกี่ยวกับการบริหารสินทรัพย์ และขั้นตอนติดต่อกับกิลทหารรับจ้างและสังคมหรือองค์กรที่สำคัญอื่นๆ
สำหรับสิ่งบันเทิง มันจะเป็นความสะดวกมากกว่าทีจะดูหนังหรือเล่นเกมบนจอที่ใหญ่กว่า และใช่ ผมซื้อแท็บเล็ทเพื่อตัวผมเอง หลักๆเพื่อที่จะใช้เพื่อความบันเทิง จริงแล้วผมแค่ยืมมีมิได้ แต่นั่นจะเป็นเรื่องยุ่งยากมากเกินไป
“มันแพงมาก…!”
มันดูเหมือนมีมิลังเลเกี่ยวกับการซื้อโมเดลไฮ-เอ็น แต่การข้ามคุณภาพเพื่อที่คุณต้องการจะเก็บเงิน อาจจะยิงกลับมาในระยะยาว เพราะทั้งหมดเครื่องที่ถูกกว่าอาจจะทำงานผิดพลาดหรือพังง่ายกว่า ดังนั้นมีดีกว่าที่จะปลอดภัยมากกว่าเสียใจ
ที่ต่อไป ควรจะเป็นร้านเสื้อผ้าผู้หญิง ผมซื้อกางเกงในสำรองและเสื้อผ้าในร้านขายยา แต่มันไม่ใช่อย่างนั้นสำหรับมีมิ จริงๆแล้วผมอยากให้มีมิไปที่ร้านเสื้อผ้าด้วยตัวเธอเอง ระหว่างที่ผมมุ่งหน้าไปที่กิลทหารรับจ้าง แต่เมื่อพิจารณาสถานการณ์ มันไม่เป็นการแนะนำ เพราะทั้งหมดมันจะดีกว่าถ้าผมมาด้วยกับเธอ อย่างไรก็ตาม มันเป็นร้านเสื้อผ้าผู้หญิง รู้ป่ะ……
“……”
“อืม มีอะไรเหรอ?”
“ไม่ เอ่อ…ไม่ใช่ว่าตัวเลือกเสื้อผ้ามันค่อนข้าง… รู้ป่ะ… ไม่ธรรมดา?”
ของที่เรียงกันอยู่ที่กระจกโชว์ ส่วนใหญ่เป็นสิ่งต่างๆอย่างพยาบาล เมด และสาวเวทมนตร์ และชุดสาวกระต่าย – ภายในหมู่เสื้อผ้าอื่นๆที่เน้นไปทาง *อะแฮ่ม ความชอบ ทั้งหมดของพวกกันมีความรู้สึกไซเบอร์พังค์ร่วมอยู่ข้างในดีไซน์ของมัน
“อย่างนั้นเหรอ? หนูคิดว่พวกมันทั้งหมดดูสวย แต่มันดูเหมือนจะค่อนข้างแพง”
“เอ๋? นั่นทั้งหมดเหรอ?”
“อืม ค่ะ มีอะไรเหรอ?”
“ไม่ เอ่อ… ไม่ว่ายังไง อยากจะดูรอบๆมั้ย?”
“ค่ะ ได้โปรด”
ดูเหมือนสาวจะชอบช้อปปิ้งเสื้อผ้าจริงๆ มีมิค่อนข้างตื่นเต้นกับการมีโอกาสได้เป็นลูกค้า
มีมิดูเหมือนจะไม่มีความสงสัยเกี่ยวกับเสื้อผ้าที่ถูกขายในร้าน แต่สำหรับผม พวกมันดูเหมือนชุดคอสเพลย์ไม่ว่าจะมองมันทิศไหน พวกเสื้อผ้าแปลกๆแบบนี้เป็นเทรนด์แฟชั่นล่าสุดในโลกนี้หรือ? ผมเข้าร้านระหว่างที่รู้สึกไม่สบายใจนิดหน่อย แต่ข้างในของร้าน มันดูธรรมดาอย่างน่าตกใจ…
“ม่ายอ่ะ พูดเร็วเกินไป”
“???”
มีมิเอียงหัวของเธอด้วยความสงสัยเมื่อเธอได้ยินผม ชุดคอสเพลย์ตรงนี้ ชุดคอสเพลย์ตรงนั้น ชุดคอสเพลย์อยู่มันทุกที่! แน่นอน ดีไซน์ของพวกมันเป็นแฟชั่นอนาคต แต่พวกมันยังเป็นชุดคอสเพลย์พวก! ไม่นี่อาจจะเป็นบริเวณพิเศษในร้านนี้ ผมมั่นใจว่าพวกเขามีเสื้อผ้าที่ธรรมดาขายอยู่ข้างหลัง น่าจะ ผมหวัง
หรือแทนที่จะเป็นแบบนั้น ผมไม่เห็นใครเดินรอบๆโดยใส่ชุดเหล่านี้เลย บางทีพวกเขาเพียงแต่ไม่สามารถที่จะขายของพวกนี้ได้
“ยินดีต้อนรับ!”
พนักงานหญิงที่ใส่ที่คาดผมหูกระต่ายอนาคตปรากฏจากภายในร้าน โดยมีรอยยิ้มธุรกิจที่ดีที่สุดของเธอ ยูนิฟอร์มของเธอเปิดเผยเนื้อหนังน้อย แต่มันคล้ายกับชุดกระต่ายไม่ว่าอย่างไร
“เรามาเพื่อซื้อเสื้อผ้า สำหรับเธอ… แต่คุณมีเสื้อผ้าธรรมดาที่ไม่เน้นไปทางงานอดิเรกแปลกๆในร้านนี้มั้ย?”
“แน่นอนเรามี คุณลูกค้าที่รัก”
“ได้เลยถ้ายงั้น เอาเลยและซื้อเสื้อผ้าและชุดชั้นในทั้งหมดที่เธอต้องการ ขณะที่สำหรับชั้น…”
“เรามีเก้าอี้ตรงนั้นค่ะ เซอร์ คุณไปพักตรงนั้นได้ถ้าคุณต้องการ”
“เข้าใจแล้ว”
“เอ่อ อืม…”
“อย่ากังวลเกี่ยวกับราคา ซื้อมากเท่าที่ต้องการ โอเคมั้ย?”
“ค่ะ”
มีมิพยักหน้าอย่างเชื่อฟังอื้ม แบบนั้นดีกว่า มันดีกว่าการยั้งๆเยอะ
“ท่านเป็นคนที่ใจดี ไม่ใช่เหรอคะ คุณลูกค้าที่รัก”
“สาวคนนี้เป็นทหารรับจ้างฝึกหัด ม่ายอ่ะ เธอเป็นโอเปอเรเตอร์ยานฝึกหัด คุณบอกอาชีพผมได้จากเสื้อผ้าของผม ใช่มั้ย?”
“คุณเป็นทหารรับจ้างที่ลงทะเบียนแล้ว ใช่มั้ย? ดังนั้นนั่นหมายถึงสาวคนนี้จะขึ้นยานของคุณ หือห์?”
“ใช่ นั่นถูกแล้ว”
“หืมมม…?”
พนักงานร้านมองระหว่างผมและมีมิกลับไปกลับมา
“เรามีตัวเลือกที่มากมายค่ะ – จาก สุภาพและถูกต้อง ไปจนถึงกล้าแสดงออกและท้าทายสายตา พี่ทำได้ดีสำหรับตัวเองไม่ใช่เหรออ โอนี่ซัง*?”
TLN: พี่ชาย
“……ได้โปรดเลือกบางอย่างที่เหมาะกับโอเปอเรเตอร์ยานทหารรับจ้าง สำหรับเสื้อผ้าอื่น แค่เลือกที่สาวคนนี้ชอบที่สุด
“เข้าใจแล้วค่ะ ซา~า ซา~า ได้โปรดมากับหนู คุณลูกค้าที่รัก”
“เอ๋… เอ่อ… โอเค”
พนักงานร้านลากมีมิที่ลนลานลึกเข้าไปข้างในร้าน
“งั้นตอนนี้…”
ผมมั่นใจว่ามันจะใช้เวลาอยู่บ้างสำหรับพวกเธอที่จะช้อปปิ้งจนเสร็จ มันดูเหมือนมันมีแค่เสื้อผ้าผู้หญิงเป็นสินค้าในร้านนี้ เพราะมันเป็นอย่างนั้น มันจะกระอักกระอ่วนถ้าผมเดินไปทั่วด้วยตัวผมเอง ผมหยิบดาต้าเทอร์มินัลมือถือและเปิดแอพข้อความ แน่นนว่า ชื่อเดียวที่มีทะเบียนอยู่คือเอลฟ์อวกาศที่น่าผิดหวังคนหนึ่ง
“เธอทำมันแล้วจริงๆนะครั้งนี้ ทำซะกับการส่งเสริมเธอ เลดี้”
“ชั้นทำมันเพื่อพวกนายสองคน โอเคมั้ย นายดูเหมือนจะเป็นมาสเตอร์น้อยที่ไร้ประสบการณ์ ดังนั้นถ้าชั้นไม่ทำไกลขนาดน้นพวกนายสองคนจะไม่ก้าวหน้า” คำตอบมาอย่างรวดเร็ว
เธออิดโรยกับความเบื่ออีกแล้วเหรอ? เธอพูดอยู่ว่ากองกำลังติดอาวุธของซิสเต็มทำการเตรียมการปราบโจรสลัดหรืออะไรบางอย่างเมื่อวาน ดูเหมือนเธอจะอยู่ในแสตนบายวันนี้เนื่องจากเรื่องนั้น
“ยังไงซะ? นายทำมันมั้ย?”
“พอมาคิดว่าชั้นจะได้รับประสบการณ์ว่าเลดี้ถามชั้นวว่าชั้นทำมันกับสาวคนอื่นมั้ย… ยังไงซะ มันจบลงที่มันเป็นอย่างนั้น ใช่”
“ถ้าจริงๆแล้วนายพูดว่านายไม่ได้ทำอะไรหลังจากทั้งหมดนั่น ชั้นมีแผนที่จะไปที่ยานนายทันทีและสั่งสอนนายซะหน่อย มิสเตอร์”
“โอ้ น่ากลัว”
ภาพเคลื่อนไหวของสิ่งมีชีวิตที่เหมือนแมวต่อยสิ่งมีชีวิตที่เหมือนหนูถูกส่งมาที่เทอร์มินัลของผม งั้นแอพส่งข้อความนี้ก็มีฟังกชันแบบนี้ด้วย หือ?
“งั้น นายมีธุระอะไรกับชั้น? ออย่าบอกนะว่านายส่งข้อความมาเพื่อที่จะระบายความทุกข์ใจ?”
“ม่ายอ่ะ เห็นป่ะ ชั้นค่อนข้างอยากให้มีมิเรียนเกี่ยวกับการเป็นโอเปอเตอร์ยาน ดันนั้น ชั้นสงสัยว่าเธอรู้มั้ยว่ากิลทหารรับจ้างมีวัตถุดิบสำหรับเรียนรู้รึเปล่า คู่มือทางเทคนิค และแอพเรียนรู้สำหรับงาน”
“ไม่ใช่ว่ามันดีกว่าถ้านายไปถามกิลทหารรับจ้างดดยตรงเหรอ…? ยังไงซะ ชั้นได้ยินมาว่าพวกเค้ามีอะไรแบบนั้นนะ”
“งั้นพวกเค้าก็มีมัน งี้ชั้นไปก็อปปี้มาใช้ส่วนตัวได้ที่ออฟฟิศสาขาใช่มั้ย?”
“นั่นที่ชั้นไม่รู้ แต่ชั้นได้ยินมาว่าสถาบันฝึกทหารรับจ้างที่กิลเป็นคนเปิดใช้ของพวกนั้น มันดีกว่าที่จะถามกิลตรงๆสำหรับรายละเอียดมากกว่านี้”
“อาย มาดาบ!”
ผมเลือกภาพเคลื่อนไหวของแผนกวินที่ทำการสลูทที่คมจากเมนูและส่งมันไปให้เอลม่า ผมจบที่การฆ่าเวลาด้วยแอพส่งข้อความ คิดเกี่ยวกับสิ่งต่างๆอย่างผลของการตรวจร่างกายของมีมิ และความจริงที่ว่าผมว่าเพราะมีมิยุ่งกับการเลือกเสื้อผ้าอยู่
มีมิและพนักงานรัานในที่สุดก็กลับมาหลังจากที่บางเวลาผ่านไป พวกเธอไมได้ดูเหมือนจะถืออะไรมาด้วยกับพวกเธอ เสื้อผ้าของเธอน่าจะถูกส่งไปที่ยานแล้ว
“เสร็จแล้ว?”
“ค- ค่ะ!”
เมื่อผมหันไปหาพนักงาน เธอมอบรอยยิ้มที่สองแง่สองง่ามให้ผมกลับมา โอ้น้อง ทุกอย่างดอเค ใช่มั้ย…?
“เท่าไหร่?”
“นี่เป็นราคาทั้งหมดค่ะ เซอร์”
พนักงานร้านส่งเทอร์มินัลแท็บเล็ทมา มีภาพ 3มิติของมีมิใส่บางอย่างที่ดูเหมือนสาวกระต่ายอนาคตบนจอ ภาพถูกประกอบโดยใช้แอพที่ผสมดาต้าของไซส์ร่างกายและเสื้อผ้า เพื่อที่จะสร้างภาพคร่าวๆที่สมจริงว่าพวกกเธอดูเป็นอย่างไรเมื่อใส่มัน
อุมุ สินทรัพย์ที่หน้าอกของมีมิมันมีพลังโจมตีที่สุดขีดอย่างแน่นอน แทนที่จะอย่างนั้น มันเกือบจะเล็ดออกมาแล้ว เฮ้ย! อ้า ช่างไมเหมาะสม!
“หนูขอโทษ ดูเหมือนหนูจะทำผิดพลาด เซอร์”
“ลบนั่นได้มั้ย?”
พนักงานร้านพยักหน้าตอบและเข้ามาใกล้เพื่อกระซิบบางอย่างกับผม
“ถ้าท่านสมัครเป็นสมาชิกวีไอพีอย่างเป็นทางการ เรามอบคำแนะนำเกี่ยวกับเสื้อผ้าที่เหมาะสมสำหรับการซื้อที่สุด โดยการรวบรวมมและผสมดาต้าจากทุกสาขาของเรา ท่านก็ทำการซื้อออนไลน์ได้และได้รับการอัพเดทเมื่อสินค้าใหม่ถูกปล่อย”
“…ผมลงอะไรที่ไว้ลองเสื้อผ้านั่นติดตั้งกับเทอร์มินัลของผมด้วยได้มั้ย?”
“แน่นอนค่ะคุณลูกค้าที่รัก ถ้าคุณลงแอพเอ็กคลูซีพของเราคุณจะสามารถใช้งานนั้นได้อย่างอิสระ”
“เธอได้ดีลแล้ว เลดี้”
ผมจ่ายค่าเสื้อผ้าและสมัครเป็นวีไอพีด้วยเช่นกัน ราคามันสมเหตุสมผลด้วย มันถูกกว่าเมื่อเทียบกับราคาของกระสุนปืนใหญ่และ “ไพ่ตาย”สุดยอดสำหรับยานของผมไม่ว่าจะแบบไหน สิ่งนี้ก็รวมอยู่ในสินทรัพย์รวมของผมด้วยเหมือนกัน
หลังจากที่จ่าย เรามุ่งหน้าไปที่เป้าหมายหลักของวันนี้;กิลทหารรับจ้าง
“เราจะไปที่กิลทหารรับจ้างต่อ”
“ค่ะ”
“จริงๆแล้ว มีลุงที่มีหน้าน่ากลัวจริงๆที่นั่น มันค่อนข้างเหมาะอย่างสมบูรณ์แบบกับภาพของกิลทหารรับจ้าง”
“ห- หนูเข้าใจแล้ว”
“แต่จริงๆแล้วเค้าเป็นคนดีเมื่อหนูรู้จักเค้า และที่มันดูเหมือนออฟฟิศรัฐบาลปรกติ ดังนั้นหนูไม่ต้องรู้สึกประหม่ามากนะ โอเค๊
“ค่ะ!”
พวก แค่การมองหน้าที่ยิ้มของมมีมิก็รักษาหัวใจน้อยๆที่น่าสงสารของผม คุณอาจจะมีความเห็นที่ต่างออกไป แต่ผมจะพูดว่าความน่ารักคือความยุติธรรม!
แต่เพราะทั้งหมด มีมิเป็นสาวท่น่ารักแบบนี้… ผมคิดว่ามันจะดีกว่าถ้าเธอเรียนรู้เทคนิคป้องกันตัว หรือมีอาวุธเพื่อปกป้องตัวเธอเองบนตัว ผมเดาว่าผมจะถามลุงพนักงานต้อนรับเกี่ยวกับเรื่องพวกนี้ด้วย
เป้าหมายเดือน 6/66
ค่าเน็ต 200/200
คีย์บอร์ดมือถือ 100/100
พาวเวอร์ซัพพลาย 140/140
ค่าห้องโรงพยาบาลยาย 460/2000
สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่
067-3-63958-5
วายุ แซ่จิว
กสิกรไทย
แปลโดย: wayuwayu
ติดตามได้ที่ดิสคอทส่งข้อความมาขอได้ที่ Facebook: “wayuwayu แปล” Line: @326jilhj
โดเนทแล้วอยากให้เรื่องขึ้นหรือสะสมเงินเพิ่มตอน แจ้งได้ที่ Facebook และ Line
pdfไว้อ่านตอนกลางคืน สปอนเซอร์ตอน จองตอน ซื้อตอน หารได้ ได้ทั้ง facebook,Line และ Discord