21 ลิตตี้ สู้ที่สิ่งปรักหักพังที่เหมืองบิคกี้
เหมืองบิคกี้ อยู่ไม่ไกลจากเมืองโทปาส ครั้งหนึ่งเคยเป็นที่ทำเหมืองหาหินเวทมนตร์ที่เจริญรุ่งเรือง ตอนที่เจริญสุดของมัน มีคนหลายพันคนอาศัยอยู่ในบริเวณของเหมือง
อย่างไรก็ตาม มันไม่ได้ดำเนินไปนาน วันหนึ่ง สถานการณ์เปลี่ยนไปอย่างมหันต์ เมื่อพวกเขาขุดบ้านของ “สคาร์ป” ขึ้นมา ที่เป็นมอนสเตอร์แมลง
มอนสเตอร์เหล่านั้นเริ่มกินคนงาน ทันทีที่พวกมันออกมา ไม่ทิ้งอะไรไว้ข้างหลัง มีแค่คนโชคดีไม่กี่คน ที่วิ่งหนีจากพวกมมันได้
แน่นอนว่า รัฐบาล จัดกองกำลังโจมตีหลายกอง เพื่อฆ่าพวกสคาร์ปนั้น แต่พวกเขายังกวาดล้างมันอย่างสมบูรณ์ไม่ได้
พวกเขาจะเลือกอะไร สถานที่ขุดเหมืองที่มีค่า หรือชีวิตมนุษย์? ในท้ายที่สุด มนุษย์ที่เหนื่อยหน่ายไม่มีทางเลือกนอกจากจะทิ้งเหมือง เพื่อที่จะควบคุมสถานการณ์
อย่างไรก็ตาม นั่นไม่ได้หมายถึงว่าสคาร์ปจะไม่ท่วมออกมาจากเหมือง เมื่อถูกปล่อยไว้ตามลำพัง
นั่นเป็นเมื่อนักผจญภัยเข้ามาในภาพ โดยการให้พวกเขากวาดล้างสคาร์ปอย่างสม่ำเสมอ สมดุลย์ที่ละเอียดอ่อน ถูกรักษา
การสรุปแบบนี้ถูกต้องแล้วเหรอ? อย่างน้อยนักผจญภัยได้เงิน แต่บางคนคับแค้นใจกับความจริงที่ว่ารัฐบาลไม่ใช้กำลังทั้งหมดเพื่อกวาดล้างมอนสเตอร์เหล่านั้น
“พวกนั้นคือสคาร์ป แพร่พันธุ์อยู่ในเหมืองบิคกี้ เป็นแค่มอนสเตอร์แรงค์ 5 ไม่ มันไม่เป็นเรื่องใหญ่ขนาดนั้น”
“แต่ ชั้นได้ยินว่ามีพวกมันหลายตัว! เคยไปที่นั่นมาก่อนมั้ย โรม่า-ซัง?”
“ชั้นพยายามจะจัดการพวกมันคนเดียววันก่อน แต่ผลออกมาไม่ดี ความแคบของถ้ำมันทำให้สู้ยาก เพิ่มเติมจากจำนวนของมัน ราคาต่อการฆ่านั้นถูก สิ่งที่ได้ไม่เทียบกับสิ่งที่เสียไป ไม่มีใครอยากสู้พวกมัน”
ลอตตี้ ที่บังเอิญไปเจอโรม่าที่สมาคมนักผจญภัย ตัดสินใจที่จะสร้างปาร์ตี้กับเธอ โรม่า-ซังก็ด้วย ได้ทำงานอย่างขยันหมั่นเพียรตั้งแต่นั้นมา รวบรวมความสำเร็จมาได้อย่างมั่นคง
ลิตตี้ รู้สึกว่าสภาพจิตใจเปลี่ยนไปนิดหน่อย ตั้งแต่ที่พวกเธอเจอกันครั้งสุดท้ายที่สมาคมนักดาบ
เมื่อเธอได้รู้ว่าลิตตี้ได้ชื่อเรียกนักรบหนัก เธอตกใจเพียงเล็กน้อยเท่านั้น มันค่อนข้าต่างจากเมื่อพวกเธอได้ชื่อเรียกของนักดาบ
มันเป็นสัญญาน และสัญญานนั้นไม่ใช่แค่ความสามารถของโรม่า แต่ยังเป็นการเจริญเติบโตส่วนตัวของเธอด้วย
“งั้นนี่เป็นเหมืองบิคกี้… เธอใช้เวทมนตร์แสงได้ ไม่ใช่เหรอ โรม่า-ซัง?”
“ใช่ ชั้นเรียนมันเมื่อช้นไปที่สมาคมนักเวทย์ ชั้นจะสอนเธอทีหลัง”
“นั่นจะยอดเยี่ยม”
“และชั้นคิดว่าชั้นบอกเธอแล้วว่าว่าอย่าเรียกชั้นว่าโรม่า-ซัง อีกต่อไป”
“ได้ โรม่า…”
แม้ว่าเธอเคยอยู่ในหมู่บ้าน ลิตตี้ถูกสอนโดยพ่อแม่ของเธอให้สุภาพและเคารพตลอด เมื่อไหร่ก็ตมที่คุยกับคนอื่น
ไม่มีข้อดีในการคิดว่าคนอื่นจะคิดกับคุณยังไง สิ่งที่สำคัญคือคุณจะทิ้งความประทับใจดีๆไว้หรือไม่ โดยการเห็นอกเห็นใจพวกเขา
สำหรับลิตตี้ ที่โตมาในสภาพแวดล้อมแบบนั้น มันยากจริงๆ ที่จะเรียกคนเหล่านั้นที่อายุมาากกว่าเธออย่างสบายๆ
“มันเป็นเวลาของเราที่จะเข้าไปแล้ว”
อาวุธของลิตตี้ประกอบไปด้วยดาบและโล่ ระหว่างที่โรม่าใช้ดาบสองมือ หลังจากที่เข้าถ้ำผ่านทางเข้าแคบๆ โรม่าใช้เวทมนตร์แสงเพื่อทำให้ถ้ำที่มืดมิด สว่างขึ้น
ลูกบอลแสงเล็กๆ ขึ้นมาจากมือของโรม่า และทำหน้าที่เป็นคบเพลิง มันเป็นเวทมนตร์ที่พื้นฐานมาก แต่มันใช้เงินและเวลาที่จะเรียนรู้มันมาก
มันก็ยังกินพลังเวทมนตร์ด้วยเช่นกัน ทำให้พวกเธอมีตัวเลือก ระหว่างการใช้สิ่งนี้ หรือคบเพลิง
“อย่าไปส่วนลึกของถ้ำ เราต้องจัดสรรทรัพยากรของเราตามนั้น…”
“พวกมันมาแล้ว!”
จากส่วนลึกของความมืด สคาร์ป*สองตัวมา สคาร์ปที่มีชื่อเพราะมี 6 ขาและหลังเหมือนหัวกะโหลก
TLN: แมลงปีกแข็ง
ลิตตี้ยืนข้างหน้าโรม่า เพื่อสกัดกั้นสคาร์ปสองตัว
หนึ่งในสคาร์ปคลานขึ้นบนอีกตัวขณะที่มันเข้าหาลิตตี้และโรม่า
“ไม่มีที่ให้หนีในถ้ำแคบๆนี้!”
“นั่นใช่แล้ว! มันก็ยังเป็นเหตุผลที่ทำไมชั้นเลือกที่จะเป็นนักรบหนัก!”
ด้วยหอก มันจะติดในทางถ้ำแคบๆ ระหว่างที่ด้วยขวาน มันจะยากที่เธอจะเคลื่อนไหว ดันนั้นเธอเลือกดาบและโล่
ลิตตี้ตัดสินใจเรื่องนั้นเพราะเธอขยับไปทั่วอย่างอิสระไม่ได้ เท่าที่มันทำได้ในทุ่งหญ้า นั่นเป็นการผสมผสานของอาวุธที่ดีที่สุดสำหรับให้เธอใช้
โดยไม่เสียเวลาไป ลิตตี้จับโล่อย่างแน่น เพื่อจะกันสคาร์ปตัวล่าง ระหว่างที่ใช้ดาบของเธอเพื่อฟันสคาร์ปตัวบน หลังจากจัดการกับสคาร์ปตัวบน จากนั้นเธอเน้นไปที่สคาร์ปตัวล่าง
มันไม่ได้ใช้เวลานานกับเธอเพื่อจะจัดการกับสคาร์ปสองตัว
“ว้าว ลิตตี้ เธอทำการพัฒนาอย่างยอดเยี่ยม ระหว่างที่เธออยู่ที่สมาคมนักรบหนัก แล้วก็ วิธีใช้โล่ของเธอน่าทึ่งไปเลย”
“ใช่ มันช่วยให้ชั้นยืนมั่นคง และขยายแนวการต่อสู้ของชั้น”
“ชั้นจะลองมันบ้าง…”
เพราะใช้เวลามาเป็นปีเพื่อได้ชื่อเรียกนักดาบ โรม่าระวังตัว ที่จะไล่ตามชื่อเรียกต่อไป
ขณะที่โรม่าเก็บหนวดสคาร์ป เธอล้อเลียนตัวเอง
“เมื่อชั้นมาที่นี่ครั้งสุดท้ายเพื่อการผจญภัยคนเดียว ชั้นสามารถที่จะมาถึงทางแยกนี้ แต่ชั้นไปไกลกว่านี้ไม่ได้ สคาร์ปได้โจมตีจากทั้งสองฝั่งของทางเดิน”
“แต่มีพวกเราสองคนแล้วตอนนี้”
“ใช่ ครั้งนี้ เราต้องล่าสคาร์ปมากขึ้น”
สคาร์ปมาจากข้างในถ้ำ ซึ่งแบ่งเป็นสองครึ่ง
ลิตตี้สามารถรับมือกับสคาร์ปไม่กี่ตัวได้ แต่โรม่าอยู่ในความเสียเปรียบ เมื่อเจอพวกมันหลายตัว
เธอไม่มีทักษะนักรบหนักเหมือนลิตตี้ แผลของเธอ เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ
“โรม่า-ซัง!”
“เน้นไปที่ตัวนั้น!”
จากทั้งสองทางเปิด ซ้ายและขวา สคาร์ปจำนวนมากปรากฏตัว เมื่อเทียบจำนวนของสคาร์ป ลิตตี้เห็นว่ามีสคาร์ปมากกว่า ที่ฝั่งของโรม่า
มันเป็นเหตุบังเอิญจริงๆหรือ? และสคาร์ปมาจากไหน ตั้งแต่ทีแรก?
มันมีรังของสคาร์ป ที่ถูกขุดขึ้นมาจริงๆหรือ? ถ้าเป็นอย่างนั้น พวกเธอต้องทำลายมอนสเตอร์เหล่านี้อย่างทั่วถึง
ลิตตี้คิดวิธีที่จะหยุด ห่วงโซ่ของสคาร์ปที่ไม่มีสิ้นสุดนี้
หลังจากที่กวาดล้างพวกนั้นรอบๆเธอแล้ว ลิตตี้มาที่ข้างโรม่าเพื่อช่วย
“ลิตตี้ ชั้นขอโทษ”
“มันโอเค ที่สำคัญกว่านั้น…มีบางอย่างเหมือนหัวหน้าสคาร์ปที่คล้ายกับผู้นำของป่าเขามั้ย?”
“ชั้นไม่ได้ยินรายงานที่เกี่ยกับชื่อสคาร์ปมาก่อน ตั้งแต่ทีแรก มันดูแม้แต่จะเหมือนว่าไม่มีใครมาที่เหมืองนี้เพื่อล่ามันซักพัก ยกเว้นแต่ชั้น”
“ชั้นสงสัยว่าคนที่บาร์ไม่อยากมาที่นี่….”
“ราคาหน่วยของการล่าสคาร์ปมันน้อยเกินไป สมาคมก็ไม่ได้ให้ความสนใจมากกับมัน เพราะสคาร์ปไม่ได้สร้างความเสียหายใดๆให้เมือง”
หลังจากที่กำจัดคลื่นของสคาร์ปคลื่นแรก ลิตตี้และโรม่า เคลื่อนที่ไปลึกขึ้น
ขณะที่พวกกเธอเจอสคาร์ปมากขึ้นและมากขั้น ทั้งสองคน เจอปัญหาที่สังเกตได้จากการกำจัดพวกมัน เพราะพวกเธอเหนื่อย และจำนวนสคาร์ปไม่มีสัญญานว่าจะลดลง
ความสามารถพิเศษของสคาร์ปคือมันโจมตีเป็นกลุ่ม ลิตตี้ อย่างไรก็ตาม มีแรงจูงใจมากขึ้น และเริ่มดันฝูงของสคาร์ปไป
ลิตตี้บอกได้ ในหมู่ทางแยกของทางที่พวกเธอเข้าหา มีบางอย่างที่ส่งลางสังหรณ์ร้ายที่ถนนทางซ้าย
จำนวนของสคาร์ปที่มาจากทางซ้าย ขนาดของแต่ละตัว และความเร็วของมันทั้งหมดต่างจากสคาร์ปที่เหลือที่มาจากทางอื่น
ความต่างมันเล็กน้อยมาก ที่โรม่าที่เหวี่ยงดาบอย่างเมามัน ยังไม่สังเกต
“โรม่า ดู มันเกือบจะไปหมดแล้ว นี่เป็นโอกาสเดียวของเรา! วื่งไปทางซ้าย!”
“ซ้าย?”
“ไปกันเถอะ!”
ลิตตี้จับมือของโรม่าด้วยกำลัง และมุ่งหน้าต่อไปทางซ้าย ที่ปลายทางของทางที่คดเคี้ยว ในที่สุด พวกเธอก็พบว่าอะไรซ่อนอยู่ที่ส่วนลึกที่สุดของถ้ำ
มันเป็นสคาร์ปใหญ่ ที่ยืนสองขา ที่มีปีกใสกางออก
มันสั่นหนวดยาว และรู้สึกถึงตัววตนของลิตตี้และโรม่า
“มันเป็นราชินีสคาร์ป มีไข่หลายใบรอบๆเธอ”
“นี่มันเป็นราคาของการไม่สนใจ มอนสเตอร์เหล่านี้เกิดขึิ้นทีละตัวตามกันมา และเพิ่มจำนวนอย่างไรก็ตาม ถ้าเราล่าราชินีลง เราลดการแพร่พันธุ์ของสคาร์ปได้อย่างมาก”
ไข่ที่ขอบของตาองลิตตี้แสดงการเคลื่อนไหว โดยไม่ลังเล ลิตตี้มองไปที่โรม่า คะยั้นคะยอให้เธอทำตาม
ทันทีที่ไข่แตก ราชินีเคลื่อนไหว และกระโจนใส่ลิตตี้ ที่หลบการโจมตีที่จะมาถึง และฟันผ่านไข่ที่อยู่ในบริเวณ
“รีบเข้าและทำลายไข่! ถ้ามันถูกทิ้งไว้โดยไม่ดู มันจะฟักและเพิ่มจำนวนของศัตรู! ชั้นมีโล่ ดังนั้นปล่อยราชินีให้ชั้น!”
ไม่มีทางที่ราชินีจะเมินโรม่า ที่เริ่มทำลายไข่ของเธอ แค่ตอนขณะที่เธอกำลังจะเล็งโรม่า ลิตตี้ก้าวไปข้างหน้าราชินิและรับการโจมตีด้วยโล่ของเธอ และจากนั้นโจมตีสวนด้วยพายุฟาดฟัน
การโจมตนั้นสำเร็จ และน้ำในสีที่ไม่รู้จักกระจายออกมาจากราชินี
ขณะที่เธอคิด ลิตตี้ได้สามารถสร้างสมดุลย์กับการโจมตีและป้องกัน
ระหว่างนั้น โรม่าทำไข่ส่วนใหญ่แตกหมดแล้ว เธอมายืนใกล้กับลิตตี้
“สคาร์ปตัวอื่นรวมตัวกัน นี่มันคล้ายกับสถานการที่ชั้นกลัวที่สุดระหว่างการเผชิญหน้ากับผู้นำป่าเขา”
“โรม่า…เอาชนะราชินีได้มั้ย? ชั้นจะยืนอยู่ข้างหลังและหยุดคลื่นของสคาร์ปที่มา”
“ชั้นจะลอง”
ลืตตี้และโรม่ายืนหลังต่อหลัง และแต่ละคนเข้าสู้ท่ายืนต่อสู้ พร้อมที่จะส่งการโจมตี
ด้วยการเคื่อนไหวที่เร็วและราบรื่น ลิตตี้จัดการสคาร์ปททีละตัวทีละตัว
โรม่าพยายามจะเล็งไปที่ขายาวๆของราชินีแต่เธอโจมตีดีๆไม่ได้ เพราะแต่ละครั้ง ราชินีกันมันสำเร็จ
จู่ๆ ราชินีก็พ่นบางอย่างออกมาจากปากของเธอ
“ก้ม!”
โรม่าตะโกนสู่ลิตตี้ ที่สู้อยู่ข้างหลังเธอ ทันทีที่ลิตตี้หันกลับไป เธอแทงโล่ออกไปและใช้แรงส่งของการหมุน เทมันไปที่สคาร์ปที่เข้าหาเธอ
โรม่าก็หลบไปทางขวา และหลบน้ำที่เหนียวและใส มันหนัก ถ้าพวกเธอโดนมันตรงๆ พวกเธอจะถูกทำให้ขยับไม่ได้อยู่บนพื้น
ลิตตี้ป้องกันตัวเธอเองด้วยโล่ แต่น้ำยังเข้าหาเท้าของเธอ
พยามจะเลี่ยงการถูกจบอยู่ในสคาร์ป ลิตตี้เปลี่ยนท่ายืน
“ออกจากที่นี่เถอะ! ถ้าเราทั้งหมดโดนไอ้นั้น ในเวลาเดียวกัน มันจะจบกัน!”
ไม่มีทางหนีสสำหรับพวกเธอ ทางถูกกีดกัน โรม่าตัดสินใจที่จะท้าทายราชินี
ขาหลายขาของราชินีสกััดกั้นโรม่า
โรม่าหัวเราะ
เธอสงสัยว่ามันเป็นมากกว่าปีไหม ที่เธอเรียนรู้
เธอได้ทำการฝึกการต่อสู้ทุกวันกับผู้คนที่กำจัดปีศาจได้โดยไม่มีปัญหา
ใช่ เมื่อเทียบราชินีกับคนเหล่านั้นเธอเห็นการเคลื่อนไหวของราชินีได้
“ฟันแยก!”
ช่วงเวลาที่ดีที่สุดเมื่อขาของราินีเล็งมาที่เธอ ด้วยการโจมตีทีเดียว โรม่าตัดมันอย่างง่ายๆด้วยทักษะของเธอ ขาบางๆของราชินี ถูกโยนไปในอากาศ ลงพื้นไม่ไกลออกไป
ในความรีบของราชินี เธอพยายามจะยิงน้ำ แต่มันสายเกินไป ดาบของโรม่าผ่าหัวของราชินีในทีเดียว
พายุฟาดฟันที่ใช้มันทรงพลังมาก จนมันดันตัวของราชินีไปที่ขอบ
“เธอทำมันได้!?”
“อย่างแรก มารับข้อพิสูจน์ว่าราชินีถูกกำจัดแล้วเถอะ เราจะไปทันทีที่เราเสร็จ!”
“โอเค ชั้นจะทำเต็มที่เพื่อกวาดทางนี้ด้วยเหมือนกัน!”
ลิตตี้พุ่งไปที่สคาร์ปหลังจากที่เป็นอิสระกับตัวเธอเองกันน้ำเหนียวๆด้วยกำลัง และขยี้ศัตรูบนทางของเธอด้วยโล่ ที่เธอใช้คือโล่พุ่ง ทักษะโจมตีและป้องกัน ซึ่งมันมีประสิทธิภาพเมื่อเคลื่อนที่ไปข้างหน้า
โรม่าทำการเก็บเกี่ยวเสร็จ และตามหลังลิตตี้มา
พวกเธอพุ่งต่อไปสู้ทางเข้าของเหมือง ฆ่าสคาร์ปมากขึ้นขณะที่พวกเธอไป ไม่รู้แล้วว่าเท่าไหร่ที่ฆ๋าไป
“เราควรจะปลอดภัยแล้วที่นี่ เพราะพวกมันทั้งหมดตายแล้ว ใช่มั้ย?”
“ใช่ ยังไงซะ มันคุ้มค่า”
พวกเธอโล่งใจเมื่อพวกเธอไปถึงเวทีที่เห็นแสงได้ ที่ทางเข้าของเหมือง
หลังจากสูดอากาสที่สดชื่นข้างนอกถ้ำ พวกเธอทรุดลงไปที่พื้นเกือบพร้อมกัน
พวกเธอสิ้นหวังเมื่อพวกเธอสู้ แต่ในที่สุดที่เธอได้ทำงานแบบนี้สำเร็จ หัวของพวกเธอชัดเจนอย่างแปลกๆด้วยความรู้สึกของความสำเร็จ
ลิตตี้ได้เชื่อว่าเธอทำสำเร็จมากกว่าที่เธอคาด แต่สำหรับตอนนี้ เธอจะเอาความตื่นเต้นของเธอไว้ข้างๆ และพัก
***
“ฝูงของมอนสเตอร์แมลงในเหมืองที่ถูกทิ้ง… จากนั้นสู้กับราชินีสคาร์ป… นี่มันสิ่งที่การผจญภัยควรจะเป็น!”
โรม่าทำได้เพียงออกความคิดเห็นกับลิตตี้ ที่ยืนขึ้นและประกาศ ในความลึกลับของอารมณ์ “สาวคนนี้ไม่มีขีดจำกัดเหรอ?”
เป้าหมายเดือน 7/66
ค่าเน็ต 200/200
ค่าห้องโรงพยาบาลยาย 460/2000
สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่
067-3-63958-5
วายุ แซ่จิว
กสิกรไทย
แปลโดย: wayuwayu
ติดตามได้ที่ดิสคอทส่งข้อความมาขอได้ที่ Facebook: “wayuwayu แปล” Line: @326jilhj
โดเนทแล้วอยากให้เรื่องขึ้นหรือสะสมเงินเพิ่มตอน แจ้งได้ที่ Facebook และ Line
pdfไว้อ่านตอนกลางคืน สปอนเซอร์ตอน จองตอน ซื้อตอน หารได้ ได้ทั้ง facebook,Line และ Discord