ตอนที่ 19 คนดีที่ถูกรังแก
หลี่ฉินก้มหน้ามองเขาอย่างเย็นชา ไม่ว่าเธอจะมองใบหน้าเล็กๆนี้ด้วยมุมไหนก็รู้สึกรำคาญไปหมด เปลวไฟในใจเธอโหมกระหน่ำมากขึ้น เธอเหล่ตาพร้อมยกมือขึ้นแล้วเหวี่ยงลงที่ใบหน้าของเขา “ไอ้เด็กไม่มีพ่อ หยุดเสแสร้งเป็นคนดีได้แล้ว! แกคิดจะทำอะไร! ออกไปให้พ้นนะ! พวกแกทั้งคู่เลย!”
ใบหน้าของโย่วโย่วบิดไปด้านข้างทันทีจากแรงตบของเธอ เขาค่อยๆก้มศีรษะลงและใช้มือเล็ก ๆ แตะที่แก้ม เขาเม้มริมฝีปากตึง ผมหน้าม้าที่ปิดตาเขาจึงทำให้มองไม่เห็นการแสดงออกบนใบหน้านั้น
หยุนซือซือได้ยินการเคลื่อนไหวและรีบออกจากห้องครัวทันที เมื่อเห็น โย่วโย่วตีความโกรธของเธอก็ถูกกระตุ้นทันที ด้วยหัวใจที่เจ็บปวดเธอรีบไปที่ด้านข้างของโย่วโย่วและกอดเขาไว้ในอ้อมกอด เธอมองขึ้นไปด้วยดวงตาที่เย็นชา
เมื่อเห็นสิ่งนั้นพ่อของเธอก็ไม่สามารถระงับความโกรธได้ เขาลุกขึ้นยืนและพุ่งเข้าหาลี่ฉิน เขายกฝ่ามือขึ้นมาที่เธอ แต่หยุดกลางคันโดยดึงที่ชายเสื้อของเขา ถูกดึง ด้วยความตกตะลึงเขาก็ก้มศีรษะลง
ตอนนั้นเองโย่วโย่วเงยหน้าเล็ก ๆ ของเขาด้วยใบหน้าที่บวมครึ่งหนึ่ง เขาได้สร้างรอยยิ้มที่สง่างาม “คุณปู่หยุดทะเลาะกันเถอะครับ วันนี้โย่วโย่วเรียนรู้คำศัพท์จากโรงเรียนว่า ครอบครัวมีความรักสมัครสมาน!”
มือของหยุนเย่เฉิงหยุดลงกลางอากาศ เขาลังเลครู่หนึ่งก่อนจะลดมันลงอย่างอ่อนแรง ในดวงตาของเขาผสมกับความขมขื่น เห็นได้ชัดว่าหลี่ฉินรู้สึกหวาดกลัวกับความโกรธของเขา เห็นดังนั้นเขาจึงหันกลับมาเพื่อรินน้ำให้โย่วโย่ว
เด็กคนนี้รู้ความมากจนเขารู้สึกมากขึ้นว่าการมีภรรยาอย่างหลี่ฉินเป็นความโชคร้ายสำหรับครอบครัว! เขาเคยคิดที่จะหย่ากับเธอ แต่เธอร้องไห้โวยวายจนทำให้อับอายเพื่อนบ้าน!
หยุนซือซือดูรอยมือบนใบหน้าของโย่วโย่วอย่างระมัดระวัง ด้วยความกลัวที่แฝงอยู่ในใจเธอจึงเงยหน้าขึ้นและจ้องไปที่หลี่ฉินอย่างตั้งใจ จากนั้นก็ลุกขึ้นและพาโย่วโย่วไปที่ห้องครัว
เรื่องอาหารค่ำนี้น่าหดหู่เหมือนเช่นเคย
หลังจากที่หยุนนากลับมาบรรยากาศก็ยิ่งมืดมน หยุนนาไม่เคยชอบหยุนซือซือเลยตั้งแต่ยังเด็ก ไม่น่าแปลกใจเลยเพราะตั้งแต่เด็กหยุนเย่เฉิงและหลี่ฉินปรนเปรอเธอเหมือนเจ้าหญิงตัวน้อยในฝ่ามือ
จนกระทั่งวันหนึ่ง “ลูกสาว” อีกคนได้เข้ามาอยู่ในครอบครัวที่กลมกลืนของเธอสามคนและเขาก็แย่งความรักของพ่อไปมากกว่าครึ่ง จากนั้นพ่อของเธอก็ไม่ได้เป็นของเธอคนเดียวอีกต่อไป ถ้ามีอะไรดีๆพ่อจะไม่คิดถึงแต่เธอคนเดียว หากสิ่งนี้เกิดขึ้นกับใครก็คงจะกังวลไม่น้อยเช่นกัน
หยุนซือซือสมบูรณ์แบบมาก เธอได้เกรดดี ขยันขันแข็งและอดทน เพราะเธอเป็นเด็กดีพ่อจึงรักหยุนซือซือมากขึ้น นี่คือสาเหตุที่หยุนนาไม่ยอมรับเธอและเกลียดเธอมาก
ตอนนั้นหยุนนาอยู่ในช่วงดื้อรั้นสำหรับหยุนซือซือที่เป็น “คนนอก” เธออิจฉาและหมั่นไส้ เธอไม่แม้แต่จะไยดี! ในใจของเธอโย่วโย่วเป็นแค่เด็กไม่มีพ่อคนนึง ที่เกิดมาจาก!
รอบโต๊ะอาหารค่อนข้างเงียบ
โย่วโย่วหยิบอาหารให้หยุนเย่เฉิงเป็นครั้งคราว ในขณะที่หยุนซือซือจะเล่าเรื่องน่าสนใจในที่ทำงานจากนั้นอารมณ์ก็ผ่อนคลายมากขึ้น
แม้ว่าหลี่ฉินและหยุนนาจะไม่ต้อนรับโย่วโย่ว แต่ก็ยังเกรงใจหยุนเย่อเฉิง
หลังอาหารเย็น หยุนเย่เฉิงรับโทรศัพท์และต้องการออกไปข้างนอก เขาบอก หยุนซือซือก่อนจะรีบออกไป
หยุนซือซือไม่ต้องการอยู่ในบ้านหลังนี้นานนัก จึงรีบทำวามสะอาดและล้างจานก่อนออกเดินทาง
โย่วโย่วช่วยแม่ของเขาล้างจานด้วยมือเล็ก ๆ เขาค่อนข้างกลัวหลี่ฉินและหยุนนา ดังนั้นหลังจากหยุนเย่เฉิงออกไปเขาก็ติดตามหยุนซือซือทุกย่างก้าว