ตอนที่ 18 ลูกไม่มีพ่อ
คุณปู่หัวเราะแล้วเกาจมูกที่ตรงและมีเสน่ห์ของโย่วโย่ว พร้อมล้อเล่นว่า “คราวหน้าปู่จะช่วยหนูประกอบ แล้วก็เล่นมัน!”
เมื่อได้ยินดังนั้นดวงตาของโย่วโย่วก็สว่างขึ้นทันที เขายิ้มและพยักหน้า
“นี่ฉันก็สงสัยว่าใครมา ที่แท้ก็สิ่งอัปมงคลสองตัวนี้นี่เอง”
คำพูดที่รุนแรงก็ทำลายบรรยากาศอันอบอุ่นเมื่อครู่นี้
ดวงตาของหยุนเย่เฉิงเปลี่ยนไปและใบหน้าของเขาแสดงออกอย่างน่ากลัวเมื่อเห็นหลี่ฉินซึ่งยืนอยู่ประตูห้องนั่งเล่นในชุดนอนและกอดอกมองดูโย่วโย่วที่อยู่ในอ้อมแขนของเขาด้วยความเย็นชา
เขาพูดอย่างโกรธ ๆ “นี่คุณพูดอะไร! โย่วโย่วเป็นหลานของคุณนะ!”
โย่วโย่วมองไปที่เธอและไหล่ของเขาก็หดโดยอัตโนมัติ จากนั้นเขาก็จำได้ว่าแม่เคยบอกว่าอย่าไปขัดแย้งกับหลี่ฉินและหยุนนา เขาเม้มริมฝีปากและเงยหน้าหันไปมองเธอด้วยรอยยิ้ม “คุณยาย!”
หลี่ฉินเหล่มองเขาและพูดอย่างตกใจว่า “อ๊าย! อย่าเรียกฉันแบบนั้น! เธอไม่ใช่หลานฉัน!”
หยุนเย่เฉิงอดไม่ได้ที่จะโกรธ หัวใจของเขาลุกเป็นไฟ “คุณหมายความว่าไง?”
“ฉันหมายความว่าไงเหรอ? ก็หมายความแบบนี้ไง! คุณยอมรับมันก็เรื่องของคุณ แต่ฉันไม่! ใครจะกล้ายอมรับไอ้เด็กที่มีแม่ แต่ไม่มีพ่อล่ะ”
หลี่ฉินเหลือบมองอย่างเย็นชา ทันใดนั้นน้ำเสียงของเขาก็ดังขึ้นโดยความตั้งใจและหันหน้าไปทางห้องครัวประชดประชันอย่างรุนแรง “คลอดลูกตั้งแต่ยังเด็กทั้งที่ไม่ได้แต่งงาน แถมเรียนไม่จบก็กลายเป็นแม่เลี้ยงเดี่ยวซะละ แม้แต่พ่อเด็กเป็น
ใครก็ยังไม่รู้ แล้วก็ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าไอ้เด็กไม่มีพ่อนี้มาจากไหน! เกิดมาจากพ่อแต่ก็ไม่มีพ่อยอมรับ”
หยุนซือซือเม้มริมฝีปากด้วยใบหน้าซีดเซียว แล้วเธอก็ได้ยินคำพูดที่รุนแรงของหลี่ฉินอีกครั้ง “นอกจากนี้บริษัทจะล้มละลายเพราะเธอแล้ว ในสองสามปีมานี้ชีวิตของครอบครัวยังต้องมาลำบากอีก กับบางคนที่ไม่รู้อะไรดีอะไรไม่ดี แต่ยังจะยืนกรานเอาภาระกลับมาที่บ้านหยุุน ไร้ยางอายจริงๆ! เธออาจจะทนความอับอายขายขี้หน้านี้ได้ แต่ฉันทนไม่ได้! เวลาคนอื่นพูดถึง จะให้ฉันเอาหน้าไปไว้ที่ไหน!”
ในห้องครัว หยุนซือซือได้คำพูดที่รุนแรงจากห้องนั่งเล่น เธอหยุดการเคลื่อนไหวของมือขณะที่ใบหน้าของเธอซีดมาก และก็หันตอบกลับไปอย่าง
เกรี้ยวโกรธทันที “หยุดเดี๋ยวนี้นะ!”
“ หลี่ฉิน พอได้หรือยัง! ปากของใครจะเลวร้ายขนาดนี้ได้ ย้อนกลับไปถ้าไม่มีซือซือ บ้านหยุนคงจะ…” พ่อของเธอหยุดคำพูดทันทีและไม่พูดต่อ!
หยุนเย่เฉิงเก็บเรื่องเงินจำนวนมหาศาลที่มาจากหยุนซือซือเป็นความลับมาตั้งแต่ต้นเพื่อประโยชน์ของเธอ เพราะถ้าหากเรื่องการตั้งครรภ์แทนของเธอเผยแพร่ออกไปมันจะทำลายชื่อเสียงของเธอ ดังนั้นสิ่งที่หลี่ฉินรู้ก็คือหนี้ถูกชำระด้วยทรัพย์สินของตระกูลหยุน
“อะไร? พูดต่อสิ จะเกิดอะไรขึ้นถ้าไม่มีเธอ?”
หลี่ฉินโกรธมาก ดวงตาเธอเปลี่ยนเป็นสีแดงด้วยความเสียใจและแสยะยิ้ม “ดี วันนี้คุณปกป้องคนนอกสองคนนี้ใช่ไหม? แถมคุณยังตะคอกใส่ฉัน หยุนเย่เฉิง! ฉันทำเพื่ออะไรล่ะ ก็เพื่อบ้านหยุนไง ตอนที่บริษัทจะล้มละลายฉันไปขอยืมเงินพ่อแม่ของฉันด้วยซ้ำและตอนนี้ฉันก็ไม่มีหน้ากลับไปแล้ว.. ฮ่าๆ คุณตะคอกใส่ฉันเพื่อคนนอกสองคนนี้เหรอ? พรุ่งนี้คุณคงจะไล่ฉันกับนานาออกจากบ้านนี้เพื่อพวกมันสินะ! ”
หยุนเยเฉิงรู้สึกโกรธและเสียงของเขาก็ดังขึ้น “คุณอย่าสร้างปัญหาโดยไม่มีเหตุผล หยุดพูดอะไรต่อมิอะไรซะ!”
หลี่ฉินตะโกนว่า “ฉันสร้างปัญหาตรงไหน!”
เมื่อเห็นเช่นนี้โย่วโย่วก็รีบลุกขึ้นจากโซฟาและเดินไปด้านข้างของหลี่ฉิน มือเล็ก ๆ ของเขาจับมุมเสื้อของเธออย่างระมัดระวัง “ คุณย่า อย่าโกรธเลยครับ! โย่วโย่วไม่ใช่ลูกไม่มีพ่อ! โย่วโย่วมีพ่อครับ……”