20 ฤดูใบไม้ผลิที่มาเยือน และงานใหม่ที่ลอยมา
ดูเหมือนว่าชื่อเสียงจะเพิ่มขึ้น
หลังจากการถ่ายทำในฤดูหนาวจบลง ฤดูใบไม้ผลิก็มาเยือน
อีกไม่นาน พี่นีลวางแผนไว้ว่าจะกลับมาในวันหยุดฤดูใบไม้ผลิของสถาบันการศึกษาอาร์ตัวร์ แต่ก่อนหน้านั้นหนึ่งวัน
“――ชื่อเสียงของเนียค่อนข้างดีทีเดียว ต้องขอบคุณเรื่องนั้นที่ทำให้ยอดขายของแผ่นคริสตัลเวทมนตร์ดีขึ้นเช่นกัน”
ที่โต๊ะอาหารตอนเช้า ฉันไดรับคำชมจากคุณพ่อ
จำนวนจดหมายจากแฟน ๆ ที่ส่งถึงตระกูลลิสตันไม่ได้เพิ่มขึ้นหรือลดลง บางครั้งสองฉบับ บางครั้งสามฉบับต่อวัน บางครั้งก็ไม่มีเลย
ยังไงก็ตาม พี่ชายซึ่งไม่อยู่กลับได้รับจดหมายอย่างต่อเนื่อง
เนื้อหาที่เป็นอันตรายและสุดโต่งจะถูกกำจัดไปล่วงหน้า แต่ถึงอย่างงั้นฉันก็คิดว่าไม่ควรจะให้พี่ชายได้เห็นจดหมายจากแฟน ๆ อยู่ดี ……ม๊า ฉันไม่อยู่ในสถานะที่จะตัดสินใจได้ ดังนั้นฉันจึงไม่พูดอะไร
ม๊า นอกจากพี่ชายแล้ว ก็ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงอยู่ใกล้ตัวฉัน ดังนั้นจะชื่อเสียงหรืออะไรก็ไม่จำเป็น
แต่ก็เห็นได้ชัดว่าผลลัพธ์ของการปรากฎตัวบนเมจิกวิชั่นออกมาคุ้มค่า
สิ่งที่ฉันทำได้คือปรากฏตัวในเมจิกวิชั่นพร้อมกับ 「การเยี่ยมชมธุรกิจของเนีย・ลิสตัน」 ต่อไป โดยไม่แน่ใจว่าจะได้รับการตอบรับที่ดีหรือไม่
แต่ถ้าคิดดูแล้วต้นทุนการถ่ายทำก็ไม่ได้ถูกเลย
เมื่อพิจารณาถึงแง่มุมนั้น อาจจะสามารถพูดได้ว่าการถ่ายทำจะยังสามารถดำเนินการต่อไปได้หรือไม่ก็ขึ้นอยู่กับชื่อเสียงและการประเมินเหล่านั้น
ความหมายคือ แม้ว่าจะต้องเสียเงิน แต่ก็คุ้มค่าที่จะทำต่อไป
ใช่แล้ว การตอบรับน่าจะออกมาดีล่ะนะ
ฉันเดาว่าไม่ใช่แค่จินตนาการของฉัน เพราะเมื่อเร็ว ๆ นี้พ่อแม่ดูเหมือนจะอารมณ์ดีขึ้นมาก
ใช่ เมื่อเร็ว ๆ นี้พวกเขาอารมณ์ดีขึ้นมาก วันนี้เองพ่อแม่ก็ดูอารมณ์ดีเช่นกัน พวกเขาเริ่มคุยกันว่าอยากจะซื้ออะไรให้ฉัน
มีเพียงรางวัลเดียวเท่านั้นที่ฉันต้องการในตอนนี้
ฉันต้องการคนที่แข็งแกร่ง
คนที่แข็งแกร่งพอที่จะไม่พังง่าย ๆ แม้ว่าจะโดนกระแทกแรงแค่ไหนก็ตาม
……แน่นอนว่าฉันไม่สามารถพูดอะไรแบบนั้นได้ ดังนั้นจึงพูดได้เพียงแค่「ขอฝากด้วยนะคะ」 อะ ถ้าหากรับได้ ขอเป็นเกาะลอยฟ้าที่ยังไม่ใครสำรวจก็ยังดี ขอแบบที่มีสัตว์ป่าและสัตว์อสูรได้ยิ่งดี ……ไม่มีทางที่ฉันจะได้รับอะไรแบบนั้นหรอก ตอนนี้พวกเรากำลังลำบากเรื่องการเงิน ดังนั้นไม่สามารถมอบทรัพย์สินประเภทนั้นให้กับเด็ก ๆ ได้
ยังไงก็ตาม พูดถึงเมจิกวิชั่นแล้ว
จากการคำนวณ ประชากรประมาณ 3% ของดินแดนลิสตันในปัจจุบันมีแผ่นคริสตัลเวทมนตร์ไว้ในครอบครอง ดูเหมือนว่าจะขายมากขนาดนั้นแล้ว
ราคายังแพงเกินกว่าที่คนทั่วไปจะจับต้องได้ แต่ขายดีกับบริษัทยักษ์ใหญ่ตั้งแต่ต้น แต่ดูเหมือนว่าธุรกิจขนาดเล็ก ร้านค้า สถานที่ที่บริหารโดยขุนนาง……เช่น โรงละครและศูนย์ข้อมูลนักท่องเที่ยว ฯลฯ กำลังถูกติดตั้งเพิ่มขึ้น
มีคำถามมากมายว่าสามารถซื้อด้วยเงินกู้ได้หรือไม่ ดูเหมือนจะเป็นผลลัพธ์ทางธุรกิจ
ฉันไม่อธิบายรายละเอียดลึก ๆ ได้ แต่พูดคร่าว ๆ คือการต้องมีข้อมูลของบริษัทและร้านค้าในดินแดนลิสตันว่าทำธุรกิจมากี่ปี และมีผลกำไลเท่าไหร่ …….หากสามารถเอาชนะอุปสรรคดังกล่าวได้ ก็จะสามารถเปิดให้ซื้อแบบผ่อนชำระได้แบบเป็นทางการ
และถ้าถามว่าทำไมปรากฏการณ์ดังกล่าวจึงเกิดขึ้น――ดูเหมือนจะเพราะการมาถึงของการเยี่ยมชมธุรกิจของเนีย・ลิสตัน ของฉัน
ว่ากันว่าหลังจากการออกอากาศ ยอดขายและการติดต่อกับร้านค้าที่ได้รับการแนะนำเพิ่มขึ้นอย่างมาก
เรื่องนี้ถูกพิสูจน์มาก่อนแล้วจากละแวกที่ทำการผลิตเหล้าท้องถิ่นของเบนเดริโอ้
สิ่งเดียวกันนี้เกิดขึ้นกับกรณีของฉันด้วย
พูดอีกอย่างคือ ประสิทธิภาพในการโฆษณาของเมจิกวิชั่นมีแนวโน้มที่สามารถคาดหวังได้
จะมีเสียงพูดว่า 「ได้โปรดมาที่ร้าน และสัมผัสกับอาชีพของเราด้วยเถอะ」 ดังขึ้นอย่างต่อเนื่องอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้――และดูเหมือนพื้นที่โดยรอบเองต่างก็ได้รับผลประโยชน์ด้วยเช่นกัน
วิธีเพิ่มกำไรจากเมจิกวิชั่นที่ดูเหมือนยังต้องคลำทางต่อไปกำลังถูกสร้างขึ้นทีละเล็กทีละน้อย
หากสถานการณ์ดำเนินไปด้วยดีในระดับนี้ การเงินของตระกูลลิสตันก็น่าจะสามารถฟื้นตัวได้
……พี่ชายบอกว่า「ที่บ้านจะยังไม่เป็นไรไปอีกสักหนึ่งหรือสองปี」 แต่ฉันสงสัยว่าก้าวนี้จะทันเวลาหรือไม่
นั่นคือทั้งหมดที่ฉันกังวล
“ขอบคุณสำหรับอาหาร ขอตัวก่อนนะคะ”
ทานอาหารเสร็จแล้ว ฉันก็ลุกจากที่นั่ง
“อะ เนีย รอก่อนสิจ๊ะ”
พ่อแม่ที่เถียงกันว่าจะให้อะไรฉันดีตั้งแต่เช้าตรู่ในสภาพที่เหมือนจู๋จี๋กันมากกว่า――คุณแม่ก็เรียกฉันให้รอก่อน
“หนูจะไม่รบกวนเหรอคะ?”
เดิมทีพวกเขาก็พูดถึงเรื่องของฉันก่อนที่จะกลายเป็นการจู๋จี๋กันอย่างเป็นธรรมชาติ ถ้าให้อยู่ต่อจะไม่เป็นการขัดคอเหรอ?
“ทุกช่วงเวลาของลูกไม่เป็นการรบกวนหรอกจ๊ะ”
คุณแม่หัวเราะและพูดแบบนั้น แต่ฉันไม่คิดว่าการโกหกแบบนั้นจะดี ――จะไม่มีปัญหาเหรอ ถ้าฉันไปที่ห้องนอนของคู่รักที่กำลังเร้าร้อนกันกลางดึก? ถ้าเป็นเด็กทั่วไปก็คงจะเชื่อคำพูดนั้น ม๊า แต่ฉันก็ไม่ใช่เด็กทั่วไปล่ะนะ
“ยังไงก็เถอะจ๊ะ มีคำของานใหม่มาให้ลูกล่ะ”
โฮ งานใหม่
“กำลังหมายถึงว่างานถ่านทำที่นอกเหนือจาก『การเยี่ยมชมธุรกิจ』เหรอคะ?”
“จ๊ะ ใช่แล้ว เป็นคำขอจากคนอื่นที่ไม่ใช่พวกเรา”
……เข้าใจล่ะ มีรูปแบบนั้นด้วยสินะ
ตอนนี้ฉันทำงานตามแผนที่เป็นความคิดของสถานีออกอากาศ แต่งานที่คุณแม่เสนอในครั้งนี้เป็นคำขอจากบุคคลอื่นที่ไม่ได้มาจากความคิดของสถานีออกอากาศ……พูดอีกอย่างก็คือเป็นงานจากภาคเอกชน
สถานีออกอากาศเป็นทรัพย์สินของดินแดนลิสตัน หรือให้เจาะจงก็คือเป็นของคุณพ่อที่เป็นผู้ริเริ่มในการก่อตั้งสถานีออกอากาศ ที่ถือว่าใกล้เคียงกับกิจการสาธารณะ
“คุณนายไลม์ จำได้ไหมจ๊ะ?”
อ้า ใช่
“คุณนายที่สอนมารยาทให้หนูใช่ไหมคะ”
เธอคือมาดามที่กระตือรือร้นที่ฉันได้พบในการถ่ายทำครั้งแรกของ「การเยี่ยมชมธุรกิจของเนีย・ลิสตัน」ในความเป็นจริงตำแหน่งของเธออยู่อันดับสูงกว่าตระกูลลิสตัน
“คุณนายต้องการให้ลูกไปเป็นนักแสดงละครผ่านการแนะนำของเธอนะจ๊ะ”
นักแสดง ในละคร?
ริโนกิสรีบกระซิบข้างหูของฉันซึ่งยังไม่ค่อยเข้าใจ
“――คุณหนู คุณหนูคะ！เดบิวต์นักแสดง เดบิวต์นักแสดงไงคะ！”
เดบิวต์นักแสดง?
……ว่าแล้ว ยังไงก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดี