20 เล่ม 1 ตื่นขึ้นมาในความสุข
ผมตื่นขึ้นระหว่างที่รู้สึกถึงความรู้สึกที่แน่นแต่นุ่มผ่านตัวผม ผมคิดว่าเตียงใหม่เยี่ยมที่สุดไปเลย
“อึนน…มึมม…”
มีมิหลับอย่างสบายอยู่ข้างผม ช่ายเรามีความสุขกับกันและกันเมื่อคืนนี้ พวก ผมหลงใหลมีมิเต็มๆเลย ไม่ต้องสงสัยเกี่ยวกับมัน เธอน่ารักและสมควรถูกรักเกินไป รู้ป่ะ ผมไม่คิดว่าชายธรรมมดาคนใด จะต้านทานเสน่ห์ของเธอได้
ผมลงเตียงอย่างระวัง เก็บเสื้อผ้าและกางเกงใน ที่ถอดออกเมื่อคืน จากนั้นผมโยนมันใส่ในเครื่องซักผ้าในห้องซัก มันเป็นภลิตภัณฑ์ที่ยอดเยี่ยมที่ทำลายฝุ่นและรอยเปื้อนทุกอณู โดยไม่จำเป็นต้องใส่น้ำยาซักผ้า มันทำความสะอาดเส้นใยผ้าอย่างทั่วถึง โดยไม่สร้างความเสียหายให้มัน และรีดมันหลังจากนั้น มากกว่านั้น ทั้งการทำงานของมัน แค่ห้านาที หลังจากนั้น คุณจะได้ผ้าที่สะอาดและกลิ่นหอม พร้อมด้วยดูเหมือนใหม่ พลังของวิทยาศาสตร์มันน่าทึ่ง!
ผมเข้าห้องอาบน้ำระหว่างที่เปลือยเปล่า และแหมะลงในอ่าง และเปิดน้ำ น้ำร้อนที่อุณหภูมิพอดิบพอดี เติมเต็มอ่างและล้างตัวของผมหลังจากนั้น น้ำไหลออกไป และตามด้วยการนวดทั้งตัว อา สวรรค์ นี่มมันเป็นอ่างที่น่าทึ่ง ที่เปลี่ยนคนทำงานหนักเป็นคนที่ขี้เกียจตัวเป็นขนได้
หลังจากที่ออกมาจากอ่าง อากาศที่อุ่นที่เต็มไปด้วยอณูเล็กๆซึมตัวของผม และทำให้ทั้งตัวของผมแห้ง ผมไม่รู้ว่าอณูนี้คืออะไร แต่มันไม่ติดคอผม และถูกห่อหุ้มอยู่ในมันจะสร้างผลของการทำให้แห้งด้วยผ้าเช็ดตัว มันเป็นการดำเนินการที่เต็มไปด้วยความลึกลับและเทคโนโลยีล้ำหน้า ที่ผมไม่มีไอเดียเลยว่ามันทำงานอย่างไร
ผมไปรับผ้าที่ซักแห้งใหม่จากเครื่องซักผ้า และใส่กางเกงของผม จากนั้นผมกลับไปที่ห้องของผม ผมยังพบว่ามีมืยังหลับอยู่อย่างดี ผมเลยลูบผมและแก้มของเธอเพื่อปลุกเธอ
“มึม… ฮิโระ-ซามะ?”
“อรุณสวัสดิ์ มีมิ”
“มึมม…”
เธอดูเหมือนยังครึ่งหลับครึ่งตื่น ดังนั้นผมกอดเธอและฝังหน้าของผมเข้าไปที่หน้าอกที่อุดมสมบูรณ์ ของเธอ มีมิตกใจกับการกระทำของผม แต่ยังไงก็ทำให้ผมรู้สึกดี กอดหัวของผมและลูบ ระหว่างที่กระซิบ “น่าน น่าน” ขณะที่เธอสร้างรอยยิ้มที่อ่อนโยน หลังจากซักพัก ในที่สุดเธอก็ตื่นเต็มและปล่อยหัวของผมจากการกอด ผมก็ออกมาจากตัวของเธอ
“ส— สวัสดียามเช้า”
“สวัสดียามเช้า มีมิ”
ผมทักทายเธออีกครั้ง และจูบหน้าผากของเธอ ทำให้เธอหน้าแดง
“พี่จะจัดเตียง ดังนั้นเอาเลยแล้วไปอาบน้ำ พี่ได้ซักเสื้อผ้าหนูแล้วตรงนั้น”
“อ— โอเค…”
มีมิห่อผ้ารอบๆตัวที่เปลือยของเธอ หยิบเสื้อผ้าของเธอและออกจากห้องระหว่างที่แก้มแดงสด หลังจากเห็นตัวที่หนีไปของเธอ ผมกดปุ่มที่เตียง
*หวื่อออ…
เตียงที่จบด้วยการเละเทะหลังจากการสร้างความรักที่เข้มข้นเมื่อคืน เริ่มจัดตัวมันเองอย่างอัตโนมัติหลังจากที่ปุ่มถูกกด เตียงประเภทนี้ทำมาจากวัตถุดิบมีชีวิตดัดแปลงที่ทำงานของมันเอง หลังจากการกดปุ่ม เตียงทำความสะอาดตัวเอง และจัดการกับสิ่งสกปรกที่ถูกปล่อยลงไปบนเตียงโดยผู้นอน พูดอีกอย่าง ประเภทนี้เป็นเตียง “มีชีวิต” ที่ถูกสร้างโดยเทคโนโลยี
“มึม นั่นควรจะเสร็จ”
เพิ่มเติ่มจากอุปรณ์เครื่องปรับอากาศใหม่ที่ดูแลอุณหภูมิไปถึงระดับที่เป็นอุดมคิ คุณจะไม่รู้สึกไม่สบาย แม้ว่าคุณจะเดินไปรอบๆเปลือยๆ เราก็ได้เครื่องกรองอากาศใหม่ด้วย ซึ่งกรองก๊าซที่มีพิษส่วนใหญ่ได้ กำแพงที่กันเสียงอย่างสมบูรณ์ด้วยการสัมผัสปุ่ม ห้องน้ำที่สามารถปล่อนน้ำอุ่นได้ด้วยการกดปุ่ม (ด้วยเหตุผลบางอย่าง พวกนี้มันคล้ายกับที่มีอยู่บนโลก) ในหมู่อุปกรณ์และฟังก์ชันที่ลำหน้า ซึ่งพัฒนาความเป็นอยู่ในยานส่วนตัว กฤษณะ อย่างมาก
จากตัวแทนจำหน่ายอุปกรณ์ พวกเขาเปลี่ยนห้องอยู่อาศัย เป็น “บางอย่างที่เทียบได้กับห้อง วีไอพี ในครุยเซอร์หรูหราชั้นหนึ่ง” เครื่องทำอาหารเท็ตซุจิน V ทำงานอย่างงดงาม และมีมิกับผมได้มีความสุขกับมื้ออาหารที่อร่อยที่ถูกทำโดยเชฟเท็ตซุจินทุกวัน ในความเป็นจริง มันสบายมากเสียจนมันทำให้ผมคิดจริงๆ มันมันโอเคที่ไม่ต้องซื้อบ้าน และแค่อยู่บนยาน
ไม่ ไม่ มันไม่ดี เพราะทั้งหมดผมอย่างดื่มโซดา ผมอยากจะกระเดือกมากเท่าที่ผมต้องการ แผนที่จะซื้อบ้านเดี่ยวมีสวนบนดาวอยู่อาศัย ทิ้งไปไม่ได้
หลั้งจากที่ตั้งความมุ่งมั่นตั้งใจใหม่ ผมสั่งเท็ตซุจิน V ให้ทำ “อาหารเช้าที่อร่อย” เท็ตซุจิน V สามารถอ่านสภาพจิตใจปัจจุบันของลูกค้า และสร้างเมนูที่เหมาะสมที่สุด ขึ้นอยู่กับดาต้าที่มันได้รับ หลังจากรวมมาจากตัวเลือกของเทมเพลตที่ตั้งล่วงหน้า ผมไม่มีไอเดียเลยว่ามันดูสภาพใจผมได้อย่างไรแต่มันไม่พลาดซักจังหวะตั้งแต่เราเริ่มใช้มัน อย่างที่คาดกับโมเดลสุดท้ายของเครื่องทำอาหารอัตโนมัติไฮคลาส
หลังจากที่ผมจัดโต๊ะและเตรียมเครื่องดื่มเสร็จ มีมิออกจากห้องน้ำ และมาถึงที่ห้องกินข้าว เธอใส่สแปตสีดำและเสื้อเชิ้ตธรรมดา
“หนูจะออกกำลังกายหลังจากกินอาหารเช้ามั้ย?”
“ใช่หนูต้องเพิ่มแรงกาย”
“นั่นเป็นไอเดียที่ดี พี่จะเข้าไปออกด้วยหลังจากที่กินเสร็จ”
“ค่ะ! มาทำเต็มที่ที่สุดด้วยกัน ฮิโระ-ซามะ!”
เมนูวันนี้เป็นปลาไหลย่างบนข้างและแยม… หือห? คุณหมายความว่ายังไงมิสเตอร์เท็ตซุจิน? ทำไมคุณเตรียมอาหารที่ไว้เติมเต็มพลังงานสำหรับอาหารเช้า? เอ่อ ยังไงซะ เราเหนื่อยไปมากเมือคืน ดังนั้นเมนูนี้มันทดแทนเรื่องนั้นเหรอ…? และคุณดูสภาวะของผมยังไงวะ ที่ออกเมนูมาอย่างนี้ มิสเตอร์เท็ตซุจิน?
“รู้สึกเป็นไงบ้างวันนี้มีมิ?”
“หนูรู้สึกดี หนูทำให้มั่นใจว่าทำการตรวจร่างกายทุกวันไปด้วยกันกับพี่ ฮิโระ-ซามะ ในความเป็นจริง หนูรู้สึกดีตั้งแต่มาอาศัยอยู่ในยานของพี่ อาหารอร่อยและเมนูออกกำลังกายมันมีประสิทธิภาพ เพราะทั้งหมดหนูรู้สึกว่าหนูผอมลงนิดหนึ่ง และหนูคิดว่าหนูหนักขึ้นก่อนที่จะมาที่นี่”
มีมิตอบคำถามผมอย่างกระฉับกระเฉงก่อนตอนแรก และเปลี่ยนเป็นแดงจากความอายเมื่อเธอจบ
“มันดีที่ได้ยิน แต่อย่าทำมันเกินไป มันจะเป็นผลเสียกับร่างกายแทน โอเคมั้ย?”
“โอเค แผนของเราคืออะไรวันนี้ ฮิโระ-ซามะ?”
“โอ้ ยังไงซะ หลังจากที่เราออกกำลังกายและตรวจร่างกายเสร็จ ไปที่เมืองเพื่อไปซื้อตลับอาหารมากกว่านี้เถอะ เราเกือบจะใช้มันหมดแล้ว และพี่คิดว่ามันจะเป็นความคิดที่ดีที่จะดื่มนิดหน่อย เพื่อฉลองการติดตั้งอุปกรณ์บนเครื่องใหม่”
“โอเค ไปช้อปปิ้งทีหลังกันถ้างั้น”
ผมรู้สึกโล่งใจ หลังจากที่ได้เห็นการตอบที่กระฉับกระเฉงของมีมิ หลังจากที่ใช้ไปมากกว่าหนึ่งอาทิตย์ด้วยกันกับผม เธอเริ่มชินกับสภาพแวดล้อมและชีวิตใหม่ของเธอ และเริ่มทำตัวเป็นธรรมชาติขึ้นรอบๆผม ในตอนแรก เธอดูเหมือนจะวิตกกังวลเกินไป เพราะเธอทำเป็นต้องมั่นใจ ว่าอยู่ดีๆจะไม่ถูกทิ้ง มันดูเหมือนในที่สุดเธอก็รู้สึกปลอดภัยหลังๆ หืมม บางที่ส่วนหนึ่งมันมาจาก “กิจกรรม” กลางคืนของเราเหรอ?
หลังจากที่กินข้าวเช้าเสร็จ เราตรงไปที่ห้องฝึก เพื่อที่จะทำการออกกำลังกาย ที่ถูกแนะนำโดยโค้ชเทรนเนอร์เอไอ เนื้อหาของผมและการฝฝึกของมีมิต่างกัน แต่ทั้งสองคนเล็งไปที่การทำให้แกนแข็งแกร่ง และมันดูเหมือนมันมีเป้าหมายที่จะฝึกแกนที่แข็งแกร่ง เพื่อที่จะทนแรงจีที่เข้มข้น เมื่อทำการเคลื่อนไหวต่อสู้
แล้วเรายังวิ่งบนลูวิ่งอีกเพื่อเพิ่มความทนทาน การออกกำลังการมันอะไรธรรมดาๆ แต่มันได้ประสิทธิภาพมากกว่าหลายเท่า เพราะแคปซูลเครื่องจักรนาโนจักรนาโนที่เรารับก่อนจะเริ่มรายการ แต่จากใจ ผมไม่ได้รู้สึกต่างมากขนาดนั้น
หลังจากที่สร้างเหงื่อ เราลงอ่างอาบน้ำด้วยกัน เพื่อที่จะล้างตัวกันและจีบไปทั่ว เนื้อด้วยรายวัลแบบนี้ การฝึกไม่รู้สึกทื่อๆอีกต่อไป มันยอดเยี่ยม พวก
“ได้เลย งั้น ไปกัน มีมิ”
“ค่า!”
มีมิกำหมัดที่ละเอียดอ่อนทั้งสองของเธอตรงหน้าเธอและแสดงท่่กำลังใจเหมือนเคย มีมิใส่เสื้อผ้าทหารรับจ้างเต็มตัววันนี้; และเสร็จองค์ประกอบด้วยปืนเลเซอร์เล็ก ผมก็ใส่เสื้อผ้าและอุปกรณ์เหมือนกัน
มันเป็นเพราะที่ที่เราไป เป็นที่ที่ใกล้กับตอบที่มีมิูกโจมตี และผมไม่มีเจตนาจะให้มีมิไปเจอกับอันตรายแบบใดๆตราบใดที่ผมอยู่ด้วย แต่คุณไม่เคยจะระวังมาเกินไป ผมแนะนำมีมิว่าจะใช้งานปืนเลเซอร์ยังไง ก่อนที่เราจะลงไปที่บล็อก 3 เพื่อเป็นมาตรการป้องกัน มันมีโอกาสที่เธอจำเป็นจะต้องใช้ปืนเล็กๆที่ไม่มีอาจจะเสียใจ
ผมบอกวิธีปลดเซฟตี้กับเธอ และวิธีปรับพลัง จากนั้นล็อคเซฟตี้อีกครั้ง และวางปืนเลเซอร์ไปที่ซองใส่ของมีมิ หลังจากนั้น ผมบอกเธอไปว่าอย่างลังเล เมื่อมันถึงจุดที่ว่าเธอจำเป็นต้องใช้ปืนเลเซอร์สำหรับป้องกันตัว แต่แน่นอนว่า ผมจะทำอย่างดีที่สุด เพื่อไม่ให้สถานการณ์อะไรแบบนั้นเกิดขึ้น หลังจากที่ยืนยันอุปกรณ์ของเราเราขึ้นลิฟต์ไปด้วยกัน และลงไปสู่บล็อก 3
“พยายามอย่าดูประหม่ามากโอเคมั้ย? เพราะทั้งหมดคนประเภทนั้นมันเล็งแค่เหยื่อที่ดูอ่อนแอ”
“ร– รับทราบ!”
“ยังไงซะ หนูผ่านประสบการณ์อะไรแบบนั้นมา มันช่วยไม่ได้ถ้าหนูกังวล แต่มันโอเค พี่จะอยู่กับหนูตอนนี้ โอเค๊?
“……ใช่ พี่พูดถูก ฮิโระ-ซามะ อึน หนูโอเคแล้วตอนนี้”
ดูเหมือนเธอรู้สึกดีขึ้น เพราะสีหน้าเธอได้ดูสบายใจขึ้น เพื่อทำให้เธอรู้สึกผ่อนคลายมากขึ้น ผมกอดเธอจากข้างหลัง ทำให้ตาเธอหรี่ด้วยความสบาย ช่างน่ารัก แต่เพราะเราอยู่ในลิฟต์ที่ถูกดูโดยกล้องรักษาความปลอดภัยที่ถูกดู 24/7 สานสัมพันธ์ทางผิวหนังต้องรอก่อนจนกว่าเราจะกลับไปทีหลัง
เป้าหมายเดือน 7/66
ค่าเน็ต 200/200
ค่าห้องโรงพยาบาลยาย 460/2000
สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่
067-3-63958-5
วายุ แซ่จิว
กสิกรไทย
แปลโดย: wayuwayu
ติดตามได้ที่ดิสคอทส่งข้อความมาขอได้ที่ Facebook: “wayuwayu แปล” Line: @326jilhj
โดเนทแล้วอยากให้เรื่องขึ้นหรือสะสมเงินเพิ่มตอน แจ้งได้ที่ Facebook และ Line
pdfไว้อ่านตอนกลางคืน สปอนเซอร์ตอน จองตอน ซื้อตอน หารได้ ได้ทั้ง facebook,Line และ Discord