21 ตบหน้าด้วยกองบิล 2
“อา…”
“อืม… ไม่ใช่ว่านั่นเอลม่า-ซังเหรอ?”
มีมิจบที่การไปเห็นตัวที่น่าสงสารของคนคนหนึ่ง ระหว่างที่เราเดินไปร้านสะดวกซื้อที่บล็อก 3 เธอพิงกำแพงไกลจากทางเข้าร้านสะดวกซื้อไปนิดหน่อย และนั่งลงบนฟุตบาท ระหว่างที่ปกคลุมไปด้ยผ้าคลุมมีฮูด ปรกติแล้ว การแต่งกายจะเพียงพอ ที่จะให้คนอื่นจำเธอได้ แต่ทรงของหัวบิดเบี้ยวในรูปที่แปลกประหลาด แน่นอนว่ามันเป็นเพราะหูแหลมๆของเธอ
เมื่อผมดูใกล้เข้าไปอีก ผมสามารถที่จะเห็นขวดเหล้าเปล่าข้างหลังเธอบางทีเธอรับปัญหาอีกต่อไปไม่ได้อีกแล้ว และทำให้ความเศร้าโศกของเธอจมไปด้วยการดื่มแอลกอฮอล์
“ฮิโระ-ซามะ…”
“นึมม… เราจะถามเกี่ยวกับสถานการณ์ของเธอสำหรับตอนนี้ โอเคมั้ย?”
เราเข้าหารูปลักษณ์ของสีขาว และยืนข้างๆ คนที่อยู่ในคำถาม ตกใจที่เราเข้าหา และสั่นเล็กน้อย อย่างไรก็ไม่รู้ ผมรู้สึกลางสังหรณ์ของอันตรายระหว่างที่ดูรูปลักษณ์นั้น
“….จึ!”
การกระทำของเธอมันไวเป็นสายฟ้าแลบ ตัวในนสีขาวชักปืนเลเซอร์ด้วยความเร็วที่มองไม่ทัน และเล็งมาที่ผม อย่างไรก็ตาม ปฏิกิริยาตอบสนองของผมมันเร็วเท่ากัน และผมสามารถที่จะเล็งอาวุธของผมเอง ไปที่เธอได้ในเวลาเดียวกัน ผมเห็นตาที่คล้ายกับตาปลาตาย โหม่ออกมาภายใต้ผ้าคลุมสีขาวที่สกปรก โอ้น้อง ดูเหมือนเธอจะรับมันอย่างแย่จริงๆ เธอจ้องผมซักพักด้วยสายตาที่ไร้ชีวิต ลดปืนเลเซอร์ของเธอละ และดำเนินการแสดงรอยยิ้มที่เศร้า
“ฟุฟุ อะไรกัน? พวกนายมาเพื่อล้อชั้นหรืออะไรบางอย่างเหรอ?”
“ไม่ใช่อย่างนั้น งี่เง่า! เธอดูแลชั้นก่อนหน้านี้ซักพักแล้ว ชั้นแค่อยากจะดูว่าเธอเป็นยังไงบ้าง…และยังไงซะ มีมิยืนกรานน่ะรู้ป่ะ”
“เอลม่า-ซัง…”
มีมินั่งลงต่อจากผม และจับทั้งสองมือของเอลม่าไว้ในมือของเธอ เอลม่ายิ้มอย่างอ่อนโยน และมองลงไปหามือที่ซ้อนทับกัน
“ดูเหมือนตำแหน่งของเราถูกพลิกในแค่ครึ่งเดือน หือห์”
มีมิพูดอะไรไม่ได้ หลังจากได้ยินคำพูดของเอลม่า และรับเอลม่ามากอดอย่างเงียบๆ เอลม่ากอดเธอกลับอย่างอ่อนแอ
“งั้น เธอเป็นยังไง?”
“ค่าชดใช้และค่าปรับที่ถูกกำหนดโดยทหารของเซ็คเตอร์… ชั้นขายสินทรัพย์ทั้งหมดของชั้นและกรีดเลือดจากเงินเก็บของชั้น แต่ชั้นมันไม่สามารถจ่ายมันพอ”
“มันเหลือเท่าไหร่”
“ประมาณอีก 3,000,000 อีเนล…”
“3,000,0000…”
ผมตรวจสินทรัพย์ของผมที่เทอร์มินัล ผมมีประมาณ 3,500,000 อีเนลอยู่บนผมแน่นอนว่าผมมีมากกว่าพอที่จะประกันเธอออกมา
“ชั้นหาเงินไม่ได้ตอนนี้ด้วย เพราะการซ่อมยานมันจะใช้มากกว่าสองอาทิตย์ และแม้ด้วยเงินรางวัลที่ชั้นได้ระหว่างภารกิจ มันถูกยกเลิกโดยการปรับ เนื่องจากอุบัติเหตุที่ชั้นสร้าง…แต่ชั้นพยายามจะปรึกษากิลทหารรับจ้างเกี่ยวกับมันนะ”
เอลม่าส่ายหัวของเธออย่างไร้พลัง
ยังไงซะ ผมเดาว่ามันประมานนั้น การซ่อมความเสียหายทั้งหมดลำจะใช้เวลามากกว่า และถ้าทหารรับจ้างใช้ยานของเขาไม่ได้ พวกเขาหาเงินไม่ได้ ไม่มีบริษัทให้กู้ ที่จะให้กู้เงิน 3,000,000 อีเนลให้กับหารรับจ้างหลงทาง และ 3,000,000 อีเนลเป็นค่าปรับที่ราคาแพงเกินไป ถ้าให้เริ่มพูด เธอพยายามจะไปที่ธนาคารได้ แต่มันมีธนาคารธรรมดา ในโลกนี้มั้ย?
แต่ยังไง เธอขายสินทรัพย์เธอทั้งหมดแล้ว และใช้เงินเก็บที่มีค่าห้าปีทั้งหมด แต่เธอยังจบที่การขาด 3,000,000 แค่ค่าปรับมันใหญ่ขนาดไหน นั่นมันโคตรน่ากลัวเลยพวก
“วันที่จำกัดเป็นวันไหน? จะเกิดอะไรขึ้นถ้าเธอจ่ายไม่ได้?”
“วันนี้…ในอีกประมาณสองชั่วโมง… ถ้าชั้นจ่ายไม่ได้ พวกเค้าจะส่งชั้นไปบังคับแรงงานในคุกวงโคจรบนเทอร์เมน III มีโจรสลัดเก่าถูกขังอยู่ในนั้นอยู่เยอะ เมื่อพวกเขารู้เมื่อไหร่ว่าชั้นเป็นทหารรับจ้างเก่า”
เอลม่าเริ่มร้องไหนในความสิ้นหวัง
“ชั้นเตรียมความเป็นไปได้ที่ว่าจะตายระหว่างอยู่นอกอวกาศเมื่อชั้นได้ยานตอนแรก แต่เรื่องนี้… เรื่องนี้มันแค่…!”
“เอลม่า-ซัง…! ฮิโระ-ซามะ!”
มีมิมองขึ้นมาหาผมขณะที่เธอโอ๋เอลม่าที่ร้องไห้ด้วยมือของเธอ สายตาของเธออ้อนวอนให้ผมทำอะไรซักอย่าง
ผมกอดอก และเริ่มพิจารณาสิ่งต่างๆ ช่าย… การประกันเธอออกมาจะเรียบง่ายพอ ผมแค่ต้องจ่ายค่าปรับ และเธอจะเป็นอิสระอย่างสบาย แต่การทำอย่างนั้น จะลดทุนของผมให้เหลือมากกว่า 500,000 อีเนลนิดหน่อย
ยังไงซะ มันยังเป็นจำนวนที่ค่อนข้างใหญ่ แต่มันไม่ใช่บางอย่างที่จะคงอยู่ตลอดไป เมื่อพิจารณาค่าใช้จ่ายของยานผม ไม่มีปัญหา ถ้าเราทำการซ่อมแซมและเติมกระสุนเล็กๆ แต่ถ้าบางอย่างผิดพลาดไปซึ่งนำไปให้ยานของเราพัง ค่าใช้จ่ายจะมหาศาล แต่ผมเดาว่ามันจะไม่เป็นปัญหามาก ถ้าผมหาเงินมากกว่านี้ได้เยอะ… ผมควรจะไปล่ากลุ่มโจรสลัดที่เหลือในบริเวณนี้เพื่อเริ่มมั้ย? มีมิมองดูมาทางผมต่อด้วยสีหน้าไม่สบายใจ พวก ผมแค่ปฏเสธสายตานั้นไม่ได้
“เฮ้ เอลม่า”
“…อะไร!?”
“ขึ้นยานของชั้นและเป็นลูกเรือของชั้น”
“……เอ๋?”
“ชั้นจะจ่ายสามล้านนั้น ดังนั้นมาเป็นลูกเรือเพื่อแลกเปลี่ยน ชั้นจะให้เธอสอนมีมิการเป็นทหารรับจ้างทั้งข้างในและข้างนอกตั้งแต่เริ่ม และเธอจะทำเป็นซัพพอร์ตในการต่อสู้ด้วย”
“อะไร– เดี๋ยว นายพูดจริงจังเหรอ!?”
ผมเมินเอลม่าที่ตกใจจนโง่กับข้อเสนอของผม และนำเทอร์มินัลพกพาออกมาเพื่อที่จะดูเวลา แต่มันมีมากกว่าเส้นตายการคืนมากกว่านิดหน่อยเอง
“เราไม่มีเวลามาก ไปตัดสินใจได้แล้ว มันไม่เธอเป็นลูกเรือของชั้น เธอก็ถูกโยนไปที่คุกที่มีนักโทษโจรสลัดเก่า เพื่อเป็นของเล่นของพวกมัน”
มันไม่มีทำตัวเป็นกลาง มันเหมือนผมบังคับเธอ แต่เอลม่าดูเหมือนเธอเป็นคนที่มีความภาคภูมิใจอยู่เยอะ ดังนั้นผมเลยจงใจผลักดันเธอมากๆ
“แต่ แต่ทำไม…?”
“ถ้าชั้นไม่ช่วยเธอ มีมิจะเศร้าโศกและมากกว่านั้น มันจะทิ้งรสชาตไม่ดีไว้ในปากของชั้น ถ้าชั้นทิ้งเธออไปเจอชะตาที่โหดร้าย และยังไงซะ ชั้นก็ค่อนข้างอยากจะได้เธอมากับชั้นด้วย”
เธอทำเละครั้งใหญ่จริงๆครั้งนี้ แต่เอลม่ายังเป็นทหารรับจ้างผ่านศึกที่มีประสบการณ์ห้าปี มันจะยอดเยี่ยมที่จะมีอยู่รอบๆตัวผม ที่ยังขาดสามัญสำนึกของโลกนี้ไป และมีมิที่เกิดและโตในโคโลนี่
แล้วก็ เธอมีทักษะมากพอที่จะรับมือกับยานที่ควบคุมไม่ได้ และสามารถที่จะรอดการชนโดยในทางปฏิบัติไม่ได้รับบาดเจ็บเลย เธอจะเป็นคนขับรองเมื่อผมมีกรณะฉุกเฉิน ผมก็มีแผนที่จะให้เธอสอนมีมิเกี่ยวกับการขับยาน และเรื่องนั้นยังอีกไกล
“อุไร– น– นาย อ– อยากได้ชั้น…!?”
แก้มและหูของเอลมาเปลี่ยนเป็นสีแดงสดด้วยเหตุผลบางอย่าง มีมิยังทำสีหน้าตกใจ เดี๋ยว ไม่ใช่การตอบสนองนี้แปลกเกินไปเหรอ? ผมจะถามพวกเธอเกี่ยวกับมันทีหลัง
“ยังไง?”
“เอ๋!? อ้า อืม… น– นั่นถูกแล้วใช่มั้ย? งั้นนายก็มองชั้นแบบนั้น หือห์?”
เอลม่าเริ่มอยู่ไม่สุขอย่างเขินอาย มองเธอแบบไหนกัน ให้ชัด?
“อืม… โอเค ชั้นจะทำมัน”
ผมล้อเธอว่าเป็นเอลฟ์อวกาศที่น่าผิดหวัง แต่ตัวเลือกร้านค้าของเธอเหมาะสม และความรู้ของเธอเกี่ยวกับขั้นตอนที่เกี่ยวข้องในกิลมันค่อนข้าางมีประโยชน์ด้วย และที่ตามหลังเรื่องนั้น เกี่ยวกับการให้ “ยา” มีมิก็ดีด้วย และมันจะพูดได้ว่า เธอไม่ได้รับผิดชอบทั้งหมด ในการที่ยานเธอควบคุมไม่ได้ด้วยเช่นกัน
“โอ้ อืม…แต่ไม่ใช่ว่านายมีมีมิแล้วเหรอ?”
“มันไม่ใช่ว่าจะสร้างความต่างอะไรขนาดนั้น ถ้าเราเพิ่มเข้าไปอีกคน ใช่มั้ย มีมิ?”
“ค่ะ นั่นถูกแล้ว”
“ข– เข้าใจแล้ว งั้นคนเดียวก็ไม่พอหือห์…?”
เอลม่าทำท่ากลืนและมองผมด้วยสายตาที่หลงไหล หือห์? ไม่ใช่การตอบสนองของเธอมันแปลกๆไปนิดเหรอ? หรือมันแค่ผม
“งั้นมันจะเป็นอะไร? เอจะขึ้นยานของชั้นหรือไม่ขึ้น?”
“ชั้น… ชั้นจะขึ้น”
“เข้าใจแล้ว ยินดีต้อนรับสู่ยาน ทำงานให้ถูกต้องล่ะ โอเคมั้ย?”
“ชั้น ชั้นรู้แล้วน่า! ได้โปรดเบากับชั้นหน่อยนะ”
“หืม แต่ชั้นน่าจะแรงกับเธอนะ”
ผู้หญิงคนนี้พูดเรื่องอะไรกันวะ? นั่นมันโอ้โห 3,000,000 อีเนล รู้ป่ะ นั่นมัน 300,000,000 เยน แน่นอนว่า ผมจะเข้มงวดกับเธอ
“โอ้ อย่างนั้นเหรอ… รับทราบ ชั้นจะเตรียมตัวเองถ้างั้น มันดีกว่าทำมันกับนักโทษโจรสลัดไกลๆเลยอย่างน้อย”
สาวคนนี้พูดอะไรที่จับใจความไม่ได้อีกแล้ว โอ้ยังไงซะ ไปที่สำนักงานหลักของกองทัพและจ่ายค่าปรับของเธอกันเถอะ
เราเริ่มมุ่งหน้าไปที่ฐานของกองทัพ โดยมีเอลม่าไปด้วย ผู้ที่สีหน้าเต็มไปด้วยความมุ่งมั่นแปลกๆด้วยเหตุผลบางอย่าง และจ่ายเินค่าปรับที่เหลื่ออยู่ ที่มันจำนวน 3,000,000 อีเนล มันใช้เวลานิดหน่อย แต่เอลม่าเคลียร์แล้วตอนนี้ เธอจะจ่ายหนี้ 3,000,000 โดยการทำงานให้ผมแทน
“โอ้น้อง…ต้องขอบคุณเธอ บัญชีเงินของชั้นเหงาขึ้นกระทันหันเลย”
“ชั้นซาบซึ้งสำหรับความช่วยเหลือของนายจริงๆ… ชั้นจะจ่ายนายคืน ทีละนิด”
“ฮ่าฮ่า ยังไงซะ ถ้าเธอไม่ทำหน้าที่เธออย่างดี เธอจะไม่สามารถได้ค่าตอบแทน โอเคมั้ย ชั้นคาดหวังผลงานที่ยิ่งใหญ่
“อ อืม… โอเค ชั้นจะทำเต็มที่ ให้นายพอใจ”
นั่นเป็นการตอบสนองที่แปลกอีกแล้ว? เราเข้าใจผิดกันครั้งใหญ่หรืออะไรเหรอ?
“ยังไงดั้งเดิมแล้วเรามีแผนจะซื้อเสบียง ดังนั้นเธอก็มาด้วยก็ดี ยังไงเราก็ต้องซื้อของจำเป็นประจำวันสำหรัเธอด้วย ใช่มั้ย?”
“แค่นิดเดียว ถ้างั้น ยังไงชั้นก็ยังมีบางสิ่งเหลืออยู่บนยานชั้น”
“เข้าใจแล้ว งั้น ไปซื้อเสบียงนั้นและรีบกลับไปที่ยานกันเถออะ”
“ค่ะ ฮิโระ-ซามะ!”
มีมีมิอยู่ทางขวา และเอลม่าทางซ้าย จากมุมมองคนอื่น มันเหมือนสถานการณ์ “ดอกไม้ในทั้งสองแขน” อะไรแบบนั้น เพราะทั้งหมด เอลม่ายังเป็นเอลฟ์อวกาศที่งดงาม แต่บางส่วนของเธอน่าผิดหวัง
แต่ยังไงซะ การมีเลดี้ที่งดงามสองคนอยู่บนยาน จะเป็นเครื่องเทศให้การเดินทาง ดันนั้นการต้อนรับสมาชิกอีกคนก็มีข้อดีของมัน และสาวคนใหม่ทั้งสองนั้นสวยและมีทักษะไปถึงนิ้วก้อย แต่ผมจะไม่ลงมือกับเธอนะ ผมรู้สึกว่ามือผมจะถูกบิดถ้าผมทำ
ไม่ว่ายังไง เงินที่เหลือของเราคือ 500,000 อีเนล แน่นอนว่ามันจะไม่พอถ้าเราไปประสบกับเหตุฉุกเฉิน ผมได้ขี้เกียจไปทั่วมาเกืบอาทิตย์ ดังนั้นผมเดาว่า มันได้เวลาที่จะมุ่งหน้าออกไปและทำเงิน
—————————————————————
“โอ้ พูดถึงแล้ว เกิดอะไรขึ้นกับทหารรับจ้างที่ทำอุบัติเหตุนั้น?”
“ทหารรับจ้างหญิงคนนั้นใช่มั้ย? อืม… เธอดูเหมือนว่าจะขายยานและจ่ายค่าปรับชดใช้เต็มจำนวน”
“เธอขายยาน…? แลเธอจ่ายเต็มจำนวน นายพูด?”
“ครับ มันดูเหมือนจะเป็นอย่างนั้นครั้บ วันนี้มันเป็นว้นเส้นตายพอดี”
“เส้นตาย…? ชั้นออกคำสั่งไปว่าเธอไม่ควรจะโดนลงโทษ ไม่ใช่ว่าชั้นสั่งไปเหรอ?”
ความล้มเหลวที่จะจ่ายค่าความเสียหายที่ปรับ ที่กำหนดโดยทหารรับจ้าง จะพิจารณาได้ว่าเป็นอาชญากรรมหนักแล้ว นั้นจริงมากขึ้นในเอ็มไพร์นี้ แม้ว่า มันถูกกำหนดโดยกฎหมายอิมพีเรียล การบังคับให้คนจ่ายค่าปรับที่มหาศาลนั้นในอาทิตย์เดียวมันมากเกินไปในระบดาวนี้ ที่อิทธิพลของกองทัพแพร่หลาย มันน่าจะเป็นว่าเหตุการณ์แบบนี้ จะโทษทหารรับจ้างเพียงอย่างเดียวแทน แค่ถ้าคุณคิดเกี่ยวกับมันโดยใช้สามัญสำนึก ไม่วว่าใครๆ ก็จะตัดสินว่าการซ่อมครุยเซอร์ของกองทัพจะยาวนานมากกว่าหนึ่งอาทิตย์
“ครับยังไงซะ… มันดูเหมือนว่ากัปตัวบาริโทนของแผนกกลางเป็นคนที่คำนวนและกำหนดบทลงโทษ ด้วยกันกับการตั้งเส้นตาย”
“ไอ้เวรหมูนั่น…ชั้นควรจะฉีกมันเป็นชิ้นๆและป้อนพวกหมูเหมือนมันด้วยเค้าดีมั้ย?”
ไอ้หมูเหี้ยนั่นไม่คิดดีกับทหารรับจ้าง ด้วยกันกับฉันด้วยที่ดูแลบริหารเพื่อใช้พวกเขาอย่างดี ดังนั้นเรื่องนี้น่าจะเป็นความพยายามที่จะล่วงละเมิด
มีการคุยกันระหว่างทหารรับจ้าง ว่าถ้าพวกเขาซักคน ถูกพบว่าทำผิดพลาดอะไรแค่เล็กน้อยระหว่างปฏิบัติการก่อนหน้า (แม้ว่าเหตุการที่เกิดขึ้นโดยทหารรับจ้างหญิง เรียกไม่ได้ว่าน้อย) พวกเขาจะถูกส่งตรงไปที่คุก ดังนั้น ฉันมีปัญหากับสถานการณ์นิดหน่อย
“เซเรน่า-ซามะ?”
“โอ้ ขอโทษ… แต่เรื่องนี้น่ากังวล ได้โปรดสืบสวนใหชั้นที ถ้าเป็นไปได้ทำให้เจ้าหมูนั่นต้องลดตัวซักขาสองขา”
“รับทราบ!”
แต่ไม่ว่าอย่างไร ฉันจินตนาการไม่ได้ว่าแค่การขายยานของเธอจะให้เธอจ่ายค่าปับได้ทั้งหมด อาชีพทหารรับจ้างดูเหมือนจะทำเงินเยอะ ฉันควรจะลาออกจากทหารและไปเป็นนั่นมั้ยถ้างั้น…?
เป้าหมายเดือน 7/66
ค่าเน็ต 200/200
รับยา ยาหมด 0/200
ค่าห้องโรงพยาบาลยาย 460/2000
สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่
067-3-63958-5
วายุ แซ่จิว
กสิกรไทย
แปลโดย: wayuwayu
ติดตามได้ที่ดิสคอทส่งข้อความมาขอได้ที่ Facebook: “wayuwayu แปล” Line: @326jilhj
โดเนทแล้วอยากให้เรื่องขึ้นหรือสะสมเงินเพิ่มตอน แจ้งได้ที่ Facebook และ Line
pdfไว้อ่านตอนกลางคืน สปอนเซอร์ตอน จองตอน ซื้อตอน หารได้ ได้ทั้ง facebook,Line และ Discord@