ทหาร? พวกเขามาที่นี่เพื่อตามหาเธอ?
หลังจากที่เย่เฉินตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง เขาก็หลับตาลงและพักผ่อนต่อไป
ไม่สำคัญว่าเขาจะมาหาหูเสี่ยวเย่วหรือไม่ เย่เฉินไม่ได้วางแผนที่จะทำความรู้จักกับคนพวกนั้น
ถึงแม้ว่าที่นี่จะมีผู้คนอยู่จำนวนมากก็ตาม เห็นได้ชัดว่ากลุ่มคนที่มาใหม่นี้ทรงพลัง
ตอนนี้เย่เฉินแค่ต้องการหยุดพักเพื่อฟื้นฟูร่างกายของเขาให้กลับสู่สภาพที่แข็งแรงที่สุด
ถ้ากลุ่มอันตพาลกลับมา เย่เฉินจะบอกให้พวกมันไปทำงานให้แก่เขา แต่ถ้าพวกมันไม่กลับมา เย่เฉินก็จะไปจัดการด้วยตัวเอง
สำหรับแผนการสร้างหมู่บ้านหลุนฮุยนั้น เย่เฉินไม่ต้องการที่จะรออีกต่อไป ยิ่งสร้างได้เร็วเท่าไหร่ก็จะสามารถสะสมหินจิตวิญญาณได้มากขึ้นเท่านั้น
นี่เป็นวัสดุเชิงกลยุทธ์ที่สำคัญ
เป็นธรรมดาที่หูเสี่ยวเยว่จะได้ยินเสียงที่มาจากสนามหญ้าด้านนอกโรงแรม ใบหน้าของเธอแสดงออกถึงความสุขในทันที
เธอรีบตะโกนออกไปโดยไม่ลังเล:
“ พี่ใหญ่! ฉันอยู่นี้!”
“เป็นเสี่ยวเย่วจริงๆ รีบเข้าไปข้างใน!” เสียงตะโกนออกมาด้วยความประหลาดใจ ตามมาด้วยเสียงวิ่ง
หืม?
เย่เฉินอดไม่ได้ที่จะประหลาดใจเมื่อได้ยินเสียงฝีเท้าที่เป็นระเบียบนี้
การที่สามารถวิ่งได้อย่างเป็นระเบียบแบบนี้ โดยพื้นฐานแล้วมีเพียงทหารเท่านั้นที่สามารถทำได้
อย่างไรก็ตาม มีผู้คนมากมายมายที่เข้ามา ถึงจะเป็นสำนักงานรักษาความปลอดภัยสาธารณะก็ไม่ได้มีคนมากนัก
อีกอย่างกับสถานการณ์ในตอนนี้ไม่มีทางที่สำนักรักษาความปลอดภัยสาธารณะสามารถจัดหาคนจำนวนมากได้
ผู้หญิงคนนี้มีเบื้องหลังที่ทรงพลัง …
ขณะที่เย่เฉินกำลังขบคิดเรื่องนี้อยู่ ทหารกลุ่มหนึ่งก็รีบเข้ามา พวกเขาแต่ละคนถือปืนไรเฟิลติดดาบปลายปืน
เห็นได้ชัดว่าพวกเขารู้แล้วว่าอาวุธปืนนั้นไร้ประโยชน์พวกเขาจึงติดตั้งดาบปลายปืนเพื่อใช้เป็นอาวุธเท่านั้น
“ เสี่ยวเย่ว!” ในช่วงเวลาที่ชายร่างกำยำเห็นหูเสี่ยวเย่ว สีหน้าของเขาดูมีความสุขอย่างมาก
“ระวัง!” เสียงอุทานดังขึ้น ทหารทุกคนยกปืนขึ้นและมองไปรอบ ๆ อย่างระแวดระวัง
เนื่องจากซากศพของหนูยักษ์กองสูงเหมือนเนินเขาในล็อบบี้ของโรงแรม นั้นดูสะดุดตาเกินไป
“ไม่เป็นไร แค่คอยระวังก็พอ!” ชายร่างกำยำหันศีรษะชำเลืองมอง จากนั้นกล่าว
ทันทีที่คำพูดของเขาจบลง ทหารตระหนักได้ทันทีว่าหากมีอะไรเกิดขึ้นพวกเขาจะต้องพาหูเสี่ยวเย่วหนีไป
แต่ละคนแสยะยิ้มออกมา จากนั้นก็เฝ้าระวังโดยรอบต่อไป
ในไม่ช้า ทหารทุกคนสังเกตเห็นเย่เฉินที่กำลังนั่งหลับตาพักผ่อนอยู่บนโซฟา
อย่างไรก็ตามไม่มีใครสนใจเย่เฉิน พวกเขาต่างปฏิบัติหน้าที่ของตนเอง
“ เสี่ยวเยว่ ทำไมบนตัวน้องถึงมีเลือดติดอยู่?”
ชายร่างกำยำพบคราบเลือดบนเสื้อผ้าของหูเสี่ยวเย่ว ทันทีที่เขาพูดจบ จมูกของเขาก็ขยับ ใบหน้าของเขาก็ได้เปลี่ยนไปอย่างกะทันหันและรีบตะโกนด้วยเสียงทุ้ม:
“นี้มันไม่ถูกต้อง!”
เขาได้กลิ่นคาวเลือดที่รุนแรง ซึ่งมันไม่สามารถปล่อยออกมาจากตัวคนได้มีผู้คนจำนวนมากที่นี้, แม้ว่าเขาจะเห็นเลือดแล้ว เขาก็อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วด้วยความสงสัย
“ พี่ใหญ่ … ” หูเสี่ยวเย่วพูดแล้วมองไปยังเย่เฉิน หลังจากเงียบไปครู่หนึ่งเธอก็กระซิบบอกเล่าถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ให้ชายร่างกำยำฟังอย่างเงียบ ๆ
ใบหน้าของชายร่างกำยำเปลี่ยนไปอย่างกะทันหัน เมื่อได้ยินว่าหนูปีศาจไล่ล่ากินคนอย่างบ้าคลั่ง
เมื่อเขาได้ยินว่า เพื่อช่วยชีวิตหูเสี่ยวเย่ว เย่เฉินไม่เพียงแต่ฆ่าหนูยักษ์ แต่ยังฆ่าคนไปมากกว่า 200 คนอีกด้วย
ในตอนแรกเขาก็ประหลาดใจ จากนั้นคิ้วของเขาก็บิดเบี้ยว เย่เฉินช่วยเหลือหูเสี่ยวเย่วเขารู้สึกขอบคุณเป็นอย่างมาก แต่เย่เฉินฆ่าคนไปไม่ใช่แค่คนเดียว แต่มากกว่า 200 คน
เขาพยายามจินตนาการว่าเหตุการณ์ตอนนั้นเป็นอย่างไร ไม่นานเขาก็เลิกพยายาม
ชายโหดเหี้ยมที่สามารถฆ่าคนมากกว่าสองร้อยคนได้อย่างง่ายดาย เขายังไม่เคยเห็นพบเจอมาก่อน
แต่ตอนนี้อาวุธปืนนั้นไร้ประโยชน์ ในการจับเย่เฉินนั้นเขาทำได้เพียงแค่ใช้กำลังเท่านั้น แต่เมื่อเขานึกถึงสิ่งที่หูเสี่ยวเย่วพูด เขาก็รู้สึกไม่ดีขึ้นมา
แต่เขาเป็นทหาร ทหารที่มีหน้าที่ต้องปกป้องครอบครัวและประเทศ ตอนนี้มีฆาตกรอยู่ตรงหน้าเขา และยังเป็นฆาตกรที่คร่าชีวิตผู้คนไปกว่าสองร้อยคนอย่างไร้ความปราณี
เข้าใจว่านี้เป็นหน้าที่ แต่มันก็อันตรายอย่างมาก การปล่อยไปเป็นการตอบแทนก็จริง แต่ก็เป็นการละทิ้งหน้าที่ด้วยเหมือนกัน
“หืม” เย่เฉินที่หลับตาทำสมาธิก็ลืมตาขึ้นและถอนหายใจออกเป็นเวลานาน
เย่เฉินมีความแข็งแกร่งถึง 80 ร่างกายของเขาจึงแข็งแกร่งมาก ใช้เวลาเพียงไม่นานในการพักผ่อน
เย่เฉินลุกขึ้นโดยไม่หันมองไปคู่พี่น้องหู เขาเดินตรงไปยังทางเข้าโรงแรม
พี่ชายของ หูเสี่ยวเย่ว กัดฟันและพูดว่า “หยุด!”
เขาเลือกหน้าที่ของเขา เลือกที่จะจับเย่เฉิน แม้ว่าเขาจะรู้ดีว่าการเลือกครั้งนี้อาจส่งผลร้ายต่อผู้ใต้บังคับบัญชาของเขา
แต่เขาก็ยังคงเลือกแบบนั้น
ทันทีที่เขาออกคำสั่ง ทหารในล็อบบี้ของโรงแรมก็ชี้ดาบปลายปืนของพวกเขาไปที่เย่เฉิน
เย่เฉินไม่ได้หันกลับไปมอง เขาไม่ได้เรียกหอกสังหารออกมา แต่เขาก็หยุดเดิน
หลังจากเงียบไปชั่วครู่เย่เฉินก็กล่าวว่า:“ หัวหน้าหูบางครั้งการตัดสินใจของคุณจะก่อให้เกิดผลลัพธ์ที่ไม่อาจย้อนกลับได้คุณแน่ใจหรือว่าต้องการทำแบบนี้?
เมื่อได้ยินเช่นนี้ หัวหน้าหู่ก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกกดดัน ใช่ สิ่งที่เย่เฉินพูดคือสิ่งที่เขากำลังกังวล
ในโลกที่ผิดปกตินี้ปืนกลายเป็นของไร้ประโยชน์และมันไม่มีอำนาจใดๆอีกต่อไป
หากคุณต้องการจับใครซักคน คุณสามารถพึ่งพาอาวุธเย็นหรือหมัดเท่านั้น
แต่เย่เฉินสามารถฆ่าคนได้มากกว่าสองร้อยคนอย่างง่ายดาย ทักษะของเขาคงจะยอดเยี่ยมมาก
เย่เฉินรู้สึกถึงความลังเลของกัปตันหู เขาถอนหายใจแล้วพูดต่อ:
“ในอนาคตโลกนี้ผู้อ่อนแอจะถูกกลืนกินโดยผู้แข็งแกร่ง กฎหมายเก่า ๆจะไร้ประโยชน์ ผู้คนจำนวนมากจะไม่สนกฎหมาย สิ่งที่พวกเขาพึ่งพาได้มีเพียงแค่หมัดของพวกเขา และเวลานั้นก็ใกล้จะมาถึงแล้ว สุดท้ายฉันก็อยากจะเตือนคุณว่าอย่าได้เป็นคนดี “
หลังจากที่เย่เฉินพูดจบเขาก็เดินต่อไปยังทางเข้าโรงแรม
ทันใดนั้นเอง ทหารยืนเรียงแถวปิดกั้นทางเข้าโรงแรมไว้ ดาบปลายปืนของพวกเขามุ่งเป้าไปที่เย่เฉิน
หัวหน้าหู่ที่กำลังขบคิดคำพูดของเย่เฉินอยู่ ก็ตกตะลึงเพราะเขาสัมผัสได้ถึงเจตนาฆ่าอันรุนแรง
เย่เฉินที่อยู่ไม่ไกลในขณะนี้ ดูเหมือนจะกลายเป็นเทพแห่งความตายที่ยืนอยู่ท่ามกลางทะเลซากศพ
ออร่าแห่งการสังหารที่เยือกเย็นไร้ความปรานีกระจายออกไปทั่วพื้นที่
“เปิดทาง! รีบถอยออกมาเดี๋ยวนี้!” หัวหน้าหู่ ตะโกนออกไปโดยไม่ลังเล
เมื่อได้เห็นชีวิตและความตายสำหรับหัวหน้าหู่แล้ว ไม่เคยคิดว่าจะมีใครร้ายกาจถึงขนาดนี้
เขาไม่เคยสัมผัสเจตนาฆ่าที่น่ากลัวขนาดนั้นมาก่อน
นี้ไม่ใช่ออร่าแห่งการสังหารที่รวมตัวกันโดยการฆ่าคนหนึ่งหรือร้อยคน แต่มันเป็นออร่าแห่งการสังหารที่รวบรวมโดยการฆ่าผู้คนที่มีความสามารถมากมายนับไม่ถ้วน
อำนาจกดขี่และไร้ความปรานีนี้ ทำให้เลือดของเขาแข็งตัวและเกือบทำให้หัวใจเขาหยุดเต้น
ทหารที่ยืนขวางเย่เฉินเริ่มสั่นสะท้าน พวกเขาสัมผัสได้ว่าออร่าสังหารของเย่เฉินนั้นน่าหวาดกลัวเพียงใด
หัวหน้าหู่มั่นใจอย่างมากว่าหากเขาไม่ออกคำสั่งให้เปิดทาง ผลที่ตามมาจะเป็นเรื่องที่น่าสังเวชสำหรับพวกเขา
ทันใดนั้นเองที่นอกประตูโรงแรม ทหารที่ไม่ได้เข้ามาในโรงแรมก็ตะโกนว่า:
“หยุด พวกแกเป็นใคร!”