“ กองทัพ …พวกทหาร … ” เสียงกระวนกระวายและหวาดกลัวดังเข้ามาในโรงแรม
เมื่อเย่เฉินได้ยินเสียงนี้ มุมปากของเขาก็โค้งงอขึ้น จากนั้นเขาก็พูดว่า: “เปิดทางให้ฉัน”
หัวหน้าหู ที่ได้ยินก็ตะโกนสั่ง: “ปล่อยเขาไป!”
ทันใดนั้น, ทหารไม่ว่าจะอยู่ภายในหรือภายนอกของโรงแรมก็หลีกทางให้ทันที
พวกเขาไม่ต้องการที่จะขวางเย่เฉินอีกต่อไป ทหารอยู่ด้านนอกไม่ได้รับผลกระทบใดๆ เพราะพวกเขาอยู่ไกลออกไป
แต่ภายในโรงแรมนั้นพวกเขาอดไม่ได้ที่จะรู้สึกอึดอัด เพราะกลิ่นอายแห่งการสังหารของเย่เฉิน
เย่เฉินโบกมือและเดินออกจากโรงแรมโดยไม่หันกลับมามอง หญ้าด้านนอกของโรงแรมถูกทหารถางเปิดทางไว้แล้ว
หลังจากที่เย่เฉินปรากฏตัว พี่แบล็คก็พากลุ่มลูกน้องของเขาโค้งคำนับพร้อมกันและตะโกนว่า
“พี่ใหญ่!”
พวกเขาอยากเป็นลูกน้องของเย่เฉินจริงๆ ก่อนหน้านี้เย่เฉินสังหารพวกเขาได้อย่างง่ายดายเหมือนการหั่นผัก คนที่ดุร้ายเช่นนี้พวกเขาไม่กล้าที่จะขัดใจ
เดิมทีพี่แบล็ควางแผนจะพากลุ่มอันธพาลทั้งหมดหนีไป แต่เขาก็คิดได้ว่า โลกบ้านี้เปลี่ยนไปแล้ว ขนาดปืนยังไร้ประโยชน์ แน่นอนต่อจากนี้ต้องวัดกันว่ากำปั้นใครใหญ่กว่ากัน
หลังจากขบคิดอยู่นาน เขาก็ตัดสินใจทำตามคำสั่งของเย่เฉิน ดังนั้นเขาจึงติดต่อกับลูกน้องของเขา และหลังจากปรึกษาหารือกัน พวกเขาก็กลับมาหาเย่เฉิน
คนตัวเล็กก็มีความคิดของคนตัวเล็ก
เขาเจอหนูยักษ์ในโรงแรม ใครจะไปรู้ว่าข้างนอกนั้นมีอะไรรออยู่บ้างตอนนี้มีวัชพืช ต้นไม้ใหญ่สูงตระหง่านอยู่ทุกหนทุกแห่ง ถ้ามีสัตว์ที่ดุร้ายอีก ไม่เท่ากับว่ากำลังแส่หาความตายหรอกเหรอ?
พวกเขาไม่คิดว่าจะอยู่ยงคงกระพันได้ด้วยมีดทำครัวที่อยู่ในมือ ดังนั้นพวกเขาทั้งหมดจึงกลับมา โดยวางแผนที่จะติดตามเย่เฉินซึ่งเป็นคนที่แข็งแกร่งไม่มีใครเทียบได้
เย่เฉินเดินมาหยุดตรงหน้าทุกคน แล้วกล่าวว่า
“ตามฉันมา”
“ ครับพี่ใหญ่!”
ลูกพี่แบล็คและคนอื่น ๆ ตอบพร้อมเพรียงกัน แล้วพวกเขาก็เดินตามเย่เฉินออกจากทางเข้าโรงแรมไป
ภายในโรงแรม.
“เฮ้อ……”
มีเสียงถอนหายใจดังขึ้นหลายครั้ง
“ ทำไมชายคนนั้นถึงได้น่ากลัวขนาดนี้ หรือเขาไม่ใช่มนุษย์?”
“ฉันรู้สึกว่าคน ๆ นั้น ดูเหมือนจะฆ่าคนมามากมายจริงๆออร่าแห่งการสังหารของเขานั้น เป็นไปไม่ได้ที่จะแสร้งทำขึ้นมา”
“ไม่ได้หลอกลวงอย่างแน่นอน การจะมีออร่าที่น่ากลัวเเบบนั้นต้องเคยฆ่าคนมาจำนวนมาก”
“ อดีตหัวหน้าทีมของฉันสังหารพ่อค้ายาเสพติดและผู้ก่อการร้ายจำนวนมากตอนอยู่ชายแดน เจตนาฆ่าเขาเมื่อเทียบกับคนคนนั้นไม่นับว่าเป็นอะไรได้เลย ชายคนนั้นน่ากลัวเกินไป”
“ แต่มันก็น่าแปลก คนที่ฆ่าคนไปมากมายขนาดนี้ เขาจะไม่ถูกจับได้ยังไง?”
“ฉันเดาว่าเขาน่าจะเป็นนักฆ่ามืออาชีพหรือเป็นทหารรับจ้างระหว่างประเทศ ไม่เช่นนั้นหากเขากล้าทำเช่นนั้นในประเทศจีนเขาคงจะถูกยิงไปนานแล้ว”
“ ต้องฆ่ากี่คนเพื่อที่จะควบแน่นกลิ่นอายแห่งการฆาตกรรมที่น่าสะพรึงกลัวแบบนั้นกัน”
“พอแค่นั้นเถอะ”
หัวหน้าหูยกมือขึ้น เพื่อหยุดผู้ใต้บังคับบัญชาของเขาไม่ให้พูดคุยเรื่องเย่เฉินอีกต่อไป
หูเสี่ยวเย่วถอนหายใจขณะที่เธอมองไปยังทางเข้าประตูที่ร่างของเย่เฉินหายไป ภายในใจของเธอตอนนี้รู้สึกว่าเหมือนมีอะไรขาดหายไป แต่เธอก็ไม่สามารถบอกได้ว่ามันคืออะไร
ตอนอยู่บนชั้นสองของโรงแรม เย่เฉินเพียงเหลือบมองเธอหลังจากฆ่าคนพวกนั้น
ตอนนั้นเธอกำลังแสดงออกอย่างตื่นตระหนกและหวาดกลัว แต่เย่เฉินกลับทำเพียงแค่ขมวดคิ้ว และไม่ได้พูดอะไรกับเธอ ไม่มีคำปลอบใจ ไม่มีคำอธิบาย และเขาไม่แม้กระทั่งรู้สึกสงสาร
เธอไม่รู้ว่าทำไมเย่เฉินถึงกลายเป็นเช่นนี้ เหตุใดเขาถึงกลายเป็นฆาตกรที่โหดร้ายและเลือดเย็นเช่นนี้ เธอไม่เข้าใจ ตอนนั้นเธอมีเพียงแต่ความกลัวและความตื่นตระหนกลึก ๆ ในขณะนั้นเอง จู่ๆเธอก็รู้สึกว่าเธอได้พลาดอะไรบางอย่างไป แต่เธอไม่สามารถพูดออกมาได้ มันเป็นความรู้สึกบางอย่างที่หยั่งรากลงในใจของเธอ
ณ สวนป่า
เย่เฉินมาถึงที่นี่พร้อมกับกลุ่มอันตพาล และเครื่องมือที่เขาพบบนถนนเขาพบผู้คนมากมายบนท้องถนน แต่ทุกคนก็หลีกเลี่ยงพวกเขา ไม่มีใครกล้ายุ่งกับคนกลุ่มนี้ คนกลุ่มนี้แค่มองครั้งแรกก็รู้ว่าไม่ใช่คนดี ยิ่งไปกว่านั้น พวกเขาทุกคนยังมีมีดพร้าในมือ
ผู้คนที่ยังมีชีวิตอยู่ พวกเขาก็จำเป็นต้องกินและดื่ม ในระหว่างทางที่มานั้น เย่เฉินบอกให้พี่แบล็คและคนอื่น ๆ หาอาหารในซูเปอร์มาร์เก็ต
ที่ซูเปอร์มาร์เก็ตในขณะนี้ มีคนจำนวนมากที่กำลังฉกชิงสิ่งของต่างๆแม้กระทั่งเกิดการต่อสู้แย่งชิงกัน เย่เฉินไม่สนใจเรื่องนี้อยู่แล้ว นับจากนี้ไปสิ่งที่โหดร้ายกว่านี้จะเกิดขึ้นทุกวัน เย่เฉินเลิกให้ความสำคัญมานานแล้ว
พี่แบล็คมีชื่อจริงว่าจ้าวเอ๋อเหอ เดิมวางแผนที่จะครอบครองซุปเปอร์มาร์เก็ตทั้งหมด แต่ตามคำสั่งของเย่เฉินเขาเก็บอาหารมาเพียงพอสำหรับสามวันเท่านั้น
ตอนแรกจ้าวเอ๋อเหอและคนอื่น ๆต่างไม่เข้าใจ แต่เมื่อเย่เฉินบอกให้พวกเขาตรวจสอบบัญชีของพวกเขา ใบหน้าของพวกเขาก็มืดลง
เงินโดนหักไปเท่ากับสิ่งที่คุณเอามา ซึ่งไม่สมเหตุสมผลสำหรับอดีตอันธพาลอย่างพวกเขาเลย อย่างไรก็ตามพวกเขาอดไม่ได้ที่จะชื่นชมเย่เฉิน
ไม่มีใครรู้เรื่องนี้ แต่เย่เฉินพบว่ามีบางอย่างที่แตกต่างออกไป
สวนป่าในชีวิตที่แล้ว เป็นถิ่นของปลาสีดำที่เย่เฉินเหยียบย่ำ ในชีวิตนี้เย่เฉินก็เลือกสถานที่แห่งนี้เป็นอาณาเขตของเขา
เพราะที่นี่ มีบางสิ่งที่ทำให้ผู้คนนับไม่ถ้วนอิจฉา กองกำลังจำนวนนับไม่ถ้วนต้องการที่จะครอบครองมัน นั้นคือหลิงฉวน! โลกมีการเปลี่ยนแปลงอย่างรุนแรง และไม่ได้มีแค่สิ่งมีชีวิตเท่านั้นที่เปลี่ยนแปลงไป แต่ยังรวมไปถึงพื้นดิน อากาศและมหาสมุทรด้วย
บนพื้นดินมีพืชพันธุ์ใหม่นับไม่ถ้วนปรากฏขึ้น และยิ่งไปกว่านั้นยังปรากฏสมุนไพรจิตวิญญาณที่สามารถเร่งความเร็วในการบ่มเพาะได้
เย่เฉินต้องการสมุนไพรจิตวิญญาณเหล่านี้ แต่สิ่งที่เย่เฉินต้องการมากกว่านั้นคือหลิงฉวน!
หลิงฉวน คือน้ำพุแห่งสวรรค์และโลกที่อุดมไปด้วยพลังงานทางจิตวิญญาณมากมาย
การดำรงอยู่ของน้ำพุแห่งจิตวิญญาณหมายความว่ามันจะสามารถหล่อเลี้ยงเขตจิตวิญญาณได้ ด้วยสนามแห่งจิตวิญญาณ มันอาจจะเหมือนกับในเกมยุคก่อนประวัติศาสตร์ หลังจากปลูกพืชแล้วพวกมันจะโตขึ้นอย่างรวดเร็ว
แน่นอนว่าสิ่งที่เย่เฉินให้ความสำคัญไม่ใช่การปลูกพืชเพื่อเป็นอาหาร แต่เขาต้องการปลูกสมุนไพรจิตวิญญาณ!
สมุนไพรวิเศษเหล่านั้นสามารถเติบโตเต็มที่และเก็บเกี่ยวได้ในหนึ่งร้อยปี แต่หลังจากปลูกในสนามจิตวิญญาณใช้เวลาเพียงหนึ่งเดือนในการเติบโต!
นี่คือกฎที่เปลี่ยนแปลงไปของสวรรค์และโลก หลังจากอุกกาบาตตกลงมาและการมาถึงของผานกู่
ดังนั้นหลิงฉวนจึงถูกกองกำลังทั้งหมดต่อสู้และแย่งชิงกัน เพราะในโลกแห่งความเป็นจริง ความแข็งแกร่งไม่ได้ถูกปรับปรุงให้เหมือนในเกม มันถูกลดลงจนถึงจุดที่น่าเจ็บปวด
และสมุนไพรจิตวิญญาณคุณภาพต่ำที่สุดยังสามารถเพิ่มโอกาสให้ผู้คนยกระดับเข้าสู่ขอบเขตต้นกำเนิดได้นับประสาอะไรกับสมุนไพรจิตวิญญาณที่ดีกว่านั้น
แน่นอนว่ามีข้อกำหนดเบื้องต้นสำหรับสิ่งนี้ นั่นคือในสถานที่ที่มีหลิงฉวนตั้งอยู่ ต้องใช้คำสั่งสร้างหมู่บ้านเพื่อรวมหลิงฉวนเข้ากับดินแดนของตนเอง
นี่ไม่ใช่สิ่งที่ทุกคนจะสามารถทำได้
แต่เย่เฉินสามารถทำได้เพราะสิ่งที่เย่เฉินมีคือคำสั่งสร้างหมู่บ้านระดับพระเจ้า!