นัตสึคาวะได้ลิ้มรสปฏิกิริยาของโคโมริที่เป็นไปตามคาดอย่างสมบูรณ์
และได้สะกิดน้องชายเพื่อให้ไปต่อในบรรทัดต่อไป
(เฮ้ย พอได้แล้วยัยพี่บ้า! นี่อยากให้พูดไอ้บรรทัดนั่นจริงดิ!? …..เอาเถอะ โชคดีที่มันเป็นไปตามที่พี่ต้องการทุกอย่าง การที่มายั่วยำที่นี่มันก็ไม่ได้แย่อะไรหรอกมั้งแต่ว่า…..ต่อให้มันเป็นการแสดงก็เถอะการจะพูดบรรทัดนั้นออกมาน่ะ—)
โอฮาชิ เคนโกเกิดความขัดแย้งของอารมณ์
นัตสึคาวะ ชิสุคุที่ยืนดูเฉยๆไม่ได้เลยเอามือแตะไหล่และกระซิบที่ข้างหูของเขา
ไม่ว่าเป็นใครมองนั่นก็เป็นการกระทำของคนรัก
“ถ้าไม่รีบๆพูดจะตั้งหน้าพักจอของเคนโกเป็นรูปเปลือยครึ่งบนของพี่นะ”
(ยัยผู้หญิงคนนี้ เอาเราที่มีแฟนแล้วมาขู่ วันที่เทนชิได้เห็นหน้าจอนั่นมีหวังได้ฆ่าตัวตายแน่!)
เห็นได้ชัดเลยว่าคำขู่ของเธอนั้นเพียงพอที่จะทำให้เขาเคลื่อนไหว
“อย่าเข้าใจผิดไปละ โคโมริ”
“เข้าใจผิด?”
“ฉันน่ะไม่ได้มาเพื่ออวดตัวเองว่าเป็นผู้ชายที่ดีเลิศหรอกนะ แน่นอนว่าก็ไม่ได้ปฏิเสธหรอกว่ารูปร่างดีน่ะ”
(ไม่อะ ปฏิเสธเถอะ)
ทางคามิเนะ มายูกะที่ตอบสนอง
เธอได้สังเกตโอฮาชิเคนโกจากกรอบด้านนอกโดยสมบูรณ์
“จะเรียนจะกีฬาก็อัจฉริยะ เรียกได้ว่าเป็นผู้ชายชั้นหนึ่งเลยก็ได้”
(พูดอะไรวะน่ะไอ้หมอนั่น!? สเปคสูงแท้ๆแต่พูดได้เสียของสุดๆเลยไม่ใช่รึไง!? ถ้าให้พูดตรงๆก็คือโคตรจะไม่อยากเป็นคนรักด้วยเลยอะ! สมมุตินะ สมมุติว่า ถ้า เกิด มี คน มา ร่าย บท ละคร นี้ ใส่ล่ะก็ คงได้ตั้งคำถามกับหัวของไอ้เจ้านั่นแน่ๆแหละนี่น่ะ!)
จากมุมคนที่รู้สถานการณ์มันก็คงไม่ต่างจากเรื่องตลก
แต่ว่าทาคามิเนะนั้นไม่ได้รู้อะไรทั้งสิ้นและได้เริ่มกำหนดไปว่าโอฮาชิ เคนโกเป็นผู้ชายเสียของ
แถมนั่นก็ไม่ได้มุ่งไปที่คนแค่คนเดียว
“หงึ้ย….!”
(เฮ้ยโคโมริ ทำไมนายถึงทำท่าเหมือน[เถียงไม่ได้เลย]ด้วยละ ไอ้หงึ้ยเนี่ยนอกจากในมังงะก็ได้ก็ไม่เคยได้ยินจากที่ใหนเลยนะ ถึงในฐานะของผู้ชายไอ้หมอนั่นจะดีกว่า แต่ในฐานะมนุษย์นายดีกว่าเห็นๆเลยนะ?)
โคโมริ โชตตะที่ถูกทาคามิเนะ มายูกะจ้องด้วยสายตาที่ประหลาดใจ
(คึก….จู่ๆก็ถูกเคนโกคุงเรียกแบบไม่สุภาพเลย! ถึงนี่จะเป็นการเจอหน้ากันครั้งแรก แต่ก็ดูถูกผมแบบไม่ลังเลเลยงั้นเหรอ!?)
“ฉันจะบอกอะไรให้อย่างนะ คน ที่ ทำให้ ผู้ชาย คนนี้ เป็น คนรัก ได้ ก็คือ ผู้หญิง ดีๆ อย่าง นัตสึคาวะ ชิสุคุ ไงละ!”
(( พอได้แล้วววววววววววววววววววววววววววววว!! ))
แน่นอนว่าภายในใจของอิสุมิ เทนชิและโคโมริ โชตะกำลังกรีดร้องอยู่
ในอีกด้านหนึ่งถ้าพูดถึงทาคามิเนะ มายูกะ
(เอาจริงนะไอ้หมอนี่มันพูดอะไรของมัน!? บ้าป่ะนิ!?)
======จบตอน======
สองคนตั้งใจอีกอย่าง อีกสองคนเข้าใจอีกอย่าง อีกหนึ่่งคนไม่เข้าใจอะไรเลย
___________________
ติดตามผลงานอื่นๆและสนับสนุนผู้แปลได้ที่
ดอกไม้ไฟ | Facebook