ตอนที่ 31 – กลุ่มการเงินตระกูลหลี่
เมื่อยามราตรีมาถึง ชิ่งเฉินโดดเรียนจนเหมือนจะกลายเป็นนิสัยไปแล้ว
พูดตามหลักเหตุผล การโดดเรียนหลายครั้งขนาดนี้ควรจะเรียกผู้ปกครองตั้งนานแล้ว
แต่ประเด็นคือครูประจำชั้นตู้อีหงของพวกเขาลาพักร้อนมาตลอดตั้งแต่เรื่องการทะลุมิติเริ่มต้นจนมาถึงตอนนี้ อีกฝ่ายไม่แม้แต่จะโผล่หน้ามาสักครั้ง ครูประจำวิชาคนอื่นก็ไมได้ใส่ใจชิ่งเฉิน
ดังนั้น ตอนที่โดดเรียนได้ก็รีบ ๆ โดดเรียนซะ อย่าได้ลังเล
เวลาเลิกงาน ถนนสิงสู่อันคับแคบคึกคักขึ้นมาแล้ว สองข้างทางร้านขายมันหวานเผา ร้านแตงโม ร้านอาหารจานเย็น ล้วนเปิดร้านแล้ว
ตอนเด็ก ๆ คุณแม่จางหวั่นฟางกลับบ้านเดิม คุณพ่อจะตัดปัญหาพาเขาไปเดินถนนกินบะหมี่ข้าวชามละหนึ่งไคว่ห้าเหมา
เวลานั้นชิ่นเฉินรู้สึกว่าคุณพ่อขอไปทีต่อตนเองเกินไป แต่ตอนนี้มาคิดย้อนดู บางทีเวลานั้นอาจจะเป็นช่วงเวลาที่ดีที่สุดในวัยเด็กของตนเองแล้ว
ตอนนั้นคุณพ่อยังไม่ได้เล่นพนัน คุณแม่ก็ไม่ได้หย่า คุณตาคุณยายก็ไม่ได้เกลียดชังเขา
บะหมี่ข้าวหนึ่งไคว่ห้าเหมาปัจจุบันนี้เป็นสิบห้าไคว่แล้ว เรื่องราวทั้งหมดคล้ายกับจะไม่หวนคืนมา
หลังจากเขาเข้าอาคารหมายเลขสี่ จู่ ๆ ก็พบว่ามีผู้ชายสองคนกำลังนั่งยอง ๆ สูบบุหรี่อยู่ข้างถนน
ท้องฟ้ากำลังค่อย ๆ กลายเป็นมืดมิด ชิ่งเฉินมองหน้าตาอีกฝ่ายได้ไม่ชัดเจน มีเพียงประกายสีแดงของก้นบุหรี่ที่สว่างวาบขึ้นมาในความมืด
เดิมทีชิ่งเฉินนึกว่านี่เป็นคนที่องค์กรเร้นลับมาจับจ้องหาตนเอง เพราะว่าสีหน้าของอีกฝ่ายไม่ปกติเลย เหลือบมองไปรอบ ๆ เป็นครั้งคราว
แต่ภายหลังเขาพบว่าตอนที่ตนเองเดินผ่าน อีกฝ่ายไม่มีปฏิกิริยาสักนิดเลย
ชิ่งเฉินเดินเข้าทางเดินก็สูดได้กลิ่นหอมโชยมาจากชั้นบน หลี่ถงอวิ๋นรอเขาอยู่ที่หน้าประตูบ้านแต่แรก “พี่ชาย แม่กำลังจะทำอาหารเสร็จแล้ว เขาให้หนูมารอพี่”
“เผื่อฉันอยู่ติวภาคค่ำจะทำไง พวกเธอไม่ต้องรอฉันหรอก” ชิ่งเฉินลูบหัวน้อย ๆ ของหลี่ถงอวิ๋น
“หลายวันมานี้พี่ไม่ได้ติวภาคค่ำเลยนิ” หลี่ถงอวิ๋นพูดแล้วดึงแขนเสื้อของเขาให้เดินไปชั้นบน
พอเปิดประตู ชิ่งเฉินก็เห็นว่าเฟอร์นิเจอร์ในบ้านที่แตกหักก่อนหน้านี้พวกนั้นล้วนไม่เห็นแล้ว ภายในบ้านก็เปลี่ยนจากสภาพหดหู่ของก่อนหน้านี้ คล้ายกับว่าหลายสิ่งหลายอย่างล้วนเปลี่ยนไปเป็นของใหม่
เจียงเสวี่ยกำลังคาดผ้ากันเปื้อนยุ่งอยู่ในครัว ได้ยินเสียงประตูเปิดก็กล่าวโดยไม่หันหน้ามาว่า “ชิ่งเฉินมาแล้วเหรอ รีบนั่งเถอะ ขาดแค่น้ำแกงอย่างเดียวแล้ว”
ชิ่งเฉินมองไปบนโต๊ะกินข้าว ซี่โครงหมูเปรี้ยวหวาน เนื้อวัวผัดไฟอ่อน หมูสับซอสมะขาม มันฝรั่งเส้นเปรี้ยวร้อน ดูน่ากินมาก
เทียบกับอาหารในเรือนจำหมายเลข 18 ที่ไม่เค็มไม่จืดแล้ว นี่จึงเป็นสุดยอดอาหารอย่างแท้จริง
“น้าเจียงเสวี่ย สรุปว่าอยากฉลองอะไรเหรอ” ชิ่งเฉินสงสัย
เจียงเสวี่ยออกมาพร้อมชามน้ำแกง กล่าวอย่างยินดีว่า “ก่อนหน้านี้ฉันบอกคุณแล้วว่าเปิดคลินิกอวัยวะจักรกลอยู่ที่โลกภายใน”
“อืม ได้ยินคุณเอ่ยถึง” ชิ่งเฉินลุกขึ้นช่วยรับชามน้ำแกงมาวางบนโต๊ะ
เจียงเสวี่ยถอยกลับเข้าครัวไปเอาข้าว หยิบตะเกียบ “คลินิกนี่ก่อนหน้านี้ทำฉันกังวลจะแย่ เพราะทะลุมิติไปแล้วไม่ได้รับช่วงความทรงจำมา ดังนั้นคนเขามาหาถึงหน้าประตูอยากให้ฉันดัดแปลงอวัยวะจักรกล ฉันก็ไม่รู้ว่าควรจะทำยังไงเลย“
ชิ่งเฉินฟังเงียบ ๆ
กลับได้ยินเจียงเสวี่ยกล่าวต่อว่า “คนที่มาดัดแปลงอวัยวะจักรกลพวกนั้นอะนะ แต่ละคนดูโหดเหี้ยมอำมหิตทั้งนั้นเลย แถมเมืองหมายเลข 18 พอตกกลางคืนแล้วความปลอดภัยแย่เป็นพิเศษ หลังสองทุ่มจะเดินถนนก็ไม่ปลอดภัยแล้ว ดังนั้นฉันกังวลใจมาตลอด”
นี่ก็คือสาเหตุที่ก่อนหน้านี้เจียงเสวี่ยอยากจะฝากฝังหลี่ถงอวิ๋นเอาไว้กับเขาเป็นการชั่วคราว เพราะว่าตัวเธอเองก็ไม่รู้ว่าหลังจากทะลุมิติไปแล้วยังจะสามารถกลับมาได้หรือไม่
“แต่ตอนนี้ดีแล้วล่ะ” เจียงเสวี่ยกล่าวอย่างยิ้มแย้ม “ก็ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นหรอกนะ คนของกลุ่มการเงินตระกูลหลี่จู่ ๆ ก็มาหาฉันที่คลินิกเล็ก ๆ นี่ จากนั้นพูดว่าอยากลงทุน”
“ตระกูลหลี่……” ชิ่งเฉินแอบพึมพำกับตัวเอง
“ฉันก็เคยบอกคุณแล้ว ที่ฝั่งโลกภายในนั่นกลุ่มการเงินคือสวรรค์ ขอเพียงเป็นธุรกิจที่กลุ่มการเงินลงทุน พวกอาชญากรก็จะเดินอ้อมไปกันหมดเลย” เจียงเสวี่ยนั่งลงที่โต๊ะกินข้าวอย่างตื่นเต้นดีใจ “พวกเขาไม่ใช่แค่ให้เงินฉันก้อนหนึ่ง ยังให้ฉันเปลี่ยนป้ายไฟเป็นมีสัญลักษณ์ของตระกูลหลี่ด้วย ทีนี้ฉันอยู่ที่โลกภายในก็ปลอดภัยมากแล้วล่ะ”
ชิ่งเฉินยิ้มขึ้นมา “มีกลุ่มการเงินตระกูลหลี่ช่วยเหลือ นั่นควรจะต้องฉลองกันหน่อยจริง ๆ”
“ทีนี้ก็ไม่ต้องรบกวนคุณแล้ว ตายายของเสี่ยวอวิ๋นก็ไม่ต้องออกจากบ้านเกิด” เจียงเสวี่ยพึงพอใจต่อสถานการณ์ในขณะนี้มาก เธอถึงขนาดยิ้มเต็มหน้าให้ชิ่งเฉินกล่าวว่า “ก่อนหน้านี้คุณไม่ใช่ว่าอิจฉาผู้ทะลุมิติมากเหรอ ถ้าเกิดวันไหนคุณทะลุมิติขึ้นมาจริง ๆ ก็มาที่เมืองหมายเลข 18 หาฉันนะ น้าเจียงเสวี่ยอย่างอื่นอาจจะทำไม่ได้ แต่ปกป้องคุณยังสามารถอยู่”
ชิ่งเฉินถอนหายใจในใจ เขายังอยู่ที่เมืองหมายเลข 18 จริง ๆ น่าเสียดายที่สถานการณ์ของเขาคนทั่วไปช่วยไม่ได้จริง ๆ
สังเวียนแห่งเงาตระกูลชิ่ง, การสืบทอดขององค์กรอัศวิน สองเรื่องนี้อยู่นอกเหนือขอบเขตการรับรู้ของผู้ทะลุมิติธรรมดาไปแล้ว
“จริงสิน้าเจียงเสวี่ย” ชิ่งเฉินถาม “คนชุดดำก่อนหน้านี้พวกนั้นมาหาคุณอีกไหม”
“พวกเขาไม่ได้หาฉัน ฉันหาพวกเขา” เจียงเสวี่ยกล่าว “ก่อนนี้หลังจากที่ฝากฝังเสี่ยวอวิ๋นไปกับคุณ ฉันก็คิดที่จะติดต่อสักหน่อย ดูว่าสามารถได้รับความช่วยเหลือของพวกเขาที่โลกภายในได้หรือไม่”
เจียงเสวี่ยกล่าวต่อว่า “เพียงแค่พวกเขาแจ้งว่าองค์กรก็เพิ่งจะก่อตั้ง ยากมากที่จะมีบทบาทอะไรที่โลกภายใน ดังนั้นเสียใจที่ไม่อาจช่วยเหลือ”
หลังมื้ออาหาร เจียงเสวี่ยไปล้างจาน ทิ้งชิ่งเฉินกับหลี่ถงอวิ๋นให้นั่งอยู่ที่โต๊ะกินข้าว
ในเวลานี้เอง จู่ ๆ ชิ่งเฉินถามว่า “เธอก็เป็นผู้ทะลุมิติสินะ”
หลี่ถงอวิ๋นกะพริบตาปริบ ๆ ถามว่า “พี่ชิ่งเฉิน พี่พูดอะไรน่ะ”
“ครั้งที่แล้วเธอจงใจถามชื่อคลินิกของแม่เธอ ผลคือครั้งนี้ก็มีกลุ่มการเงินตระกูลหลี่มาลงทุนกับคลินิกของเขา แถมเอาใจใส่ปกป้องเสียขนาดนี้” ชิ่งเฉินกล่าว “เธอไม่ยอมรับก็ได้ แต่ฉันก็สามารถเอาเงื่อนงำพวกนี้ไปบอกแม่เธอ”
หลี่ถงอวิ๋นผวาในพริบตา “ห้ามบอกแม่เด็ดขาดเลยนะ!”
ชิ่งเฉินถอนหายใจโล่งอก ตัวเองไม่ได้เดาผิด
เมื่อวานก่อนที่จะกลับคืน เขาได้ตรวจสอบความทรงจำทั้งหมดในระยะใกล้ ๆ นี้ไปรอบหนึ่ง จึงค้นพบส่วนที่แปลกประหลาดอย่างหนึ่ง
หลี่ถงอวิ๋นหลังจากรู้ว่าแม่เปิดคลินิก ปฏิกิริยาแรกไม่ใช่ความอยากรู้อยากเห็นต่อโลกภายใน ทว่าถามชื่อคลินิกของแม่ก่อนเลย นี่เห็นได้ชัดว่าเป็นคำถามที่มีเจตนา
ดังนั้นเมื่อวานเขาจึงใช้โอกาสในการแลกเปลี่ยนหนึ่งครั้งขอให้หลี่ซูถงหารายชื่อสมาชิกกลุ่มการเงินตระกูลหลี่
บนนั้นมีชื่อของหลี่ถงอวิ๋นตามคาด
การทะลุมิติระหว่างสองโลก ชื่อและร่างกายล้วนเป็นของตนเอง อันนี้ไม่ผิดไปหรอก
ชิ่งเฉินถามเสียงค่อย ๆ ว่า “เพราะอะไรไม่บอกแม่เธอล่ะ”
“ที่โลกภายใจมีไม่กี่คนที่กล้าควบคุมหนู แต่ถ้าเกิดให้แม่รู้เข้า เขาจะต้องอยากมาคุมหนูทั้งสองฝั่งแน่ ๆ เลย” หลี่ถงอวิ๋นกล่าวอย่างขลาดกลัว “พี่อย่าบอกแม่หนูนะ หนูสามารถให้เงินพี่ได้ ที่โลกภายใจหนูมีเงินค่าขนมเยอะแยะเลย”
ชิ่งเฉินกล่าวอย่างไม่ลังเลสักนิดว่า “ฉันไม่ได้เป็นผู้ทะลุมิติสักหน่อย จะอยากได้เงินฝั่งนั้นไปทำอะไร”
หลี่ถงอวิ๋นเห็นเขาพูดอย่างตรงไปตรงมากขนาดนั้นก็กังขาว่า “พี่ไม่ใช่ผู้ทะลุมิติเหรอ”
“ย่อมไม่ใช่” ชิ่งเฉินปฏิเสธ “อันนั้น…… ที่โลกภายนอกเธอมีเงินค่าขนมมากเท่าไหร่”
หลี่ถงอวิ๋นอึ้งไป “เงินของเด็กน้อยพี่ก็คิดจะหลอกเอาเหรอ!?”
ชิ่งเฉิน “……”
……………………………………..
ซี่โครงหมูเปรี้ยวหวาน (糖醋排骨) อยากกินอันนี้
เนื้อวัวผัดไฟอ่อน (小炒黄牛肉)
หมูสับซอสมะขาม (酸豆角肉沫)
มันฝรั่งเส้นเปรี้ยวร้อน (酸辣土豆丝)……ทำไมหน้าตาเหมือนส้มตำ!!
ตอนที่ 32 – นักเลง