Chapter 33: เข้าใจผิด
ซาเองุสะซังดูหน้าซีด และชิมิซุซังก็ดูเหมือนจะสับสน
แล้วฉันก็นั่งตรงข้ามกับพวกเธอด้วยเหตุผลบางอย่าง
ตั้งแต่เราเห็นซาเองุสะซัง เธอก็มานั่งกับเราด้วย และตอนนี้ฉันกำลังนั่งเผชิญหน้ากับสาวสวยสองคนที่มีสีหน้าสุดจะพรรณนา
นี้ควรจะเป็นการให้คำแนะนำชิมิซุซังเกี่ยวกับความรัก แต่ด้วยเหตุผลบางอย่าง ตอนนี้ฉันพบว่าตัวเองอยู่ในสถานการณ์ที่คล้ายกับผู้ชายที่เพิ่งถูกจับได้ว่านอกใจภรรยาของตัวเอง
ถ้านี่คือสิ่งที่เรียกว่ารถไฟสามทางสนกัน เพราะเรื่องชู้สาว ฉันคงดูเหมือนราชาปีศาจหรืออะไรสักอย่างขณะที่ฉันอุ้มสาวสวยสองคนนี้ไว้ในอ้อมแขน ฉันคิดพร้อมกับยิ้มแห้งๆ
แต่แล้วฉันก็คิดกับตัวเองว่านี่ไม่ใช่สถานการณ์ที่เลวร้ายเหรอ? ฉันรีบมองไปรอบๆ แต่โชคดีที่ดูเหมือนไม่มีใครรู้เรื่องนี้ ดังนั้นฉันจึงรู้สึกโล่งใจ
“พวกเธอสองคน……ทำอะไรอยู่”
ซาเองุสะซัง เริ่มการสนทนาราวกับว่าเธอกำลังค้นหาอะไรบางอย่าง แต่มันก็คงช่วยไม่ได้
เธอคงสงสัยว่าทำไมฉันกับชิมิซุซังถึงอยู่ด้วยกัน
อย่างไรก็ตาม ฉันไม่สามารถพูดได้ว่าฉันกำลังให้คำปรึกษากับชิมิซุซังเกี่ยวกับชีวิตรักของเธอ ดังนั้นฉันจึงลังเลที่จะตอบ
เมื่อเธอเห็นฉันลังเล ซาเองุสะซัง ดูเหมือนจะนึกอะไรบางอย่างได้และหน้าซีดยิ่งกว่าเดิมด้วยสีหน้าสิ้นหวัง
“ค-คุณกำลังเข้าใจผิด! ฉันแค่ขอคำแนะนำจากอิจิโจคุง!”
ชิมิซุซังรีบพูดแก้ตัวกับซาเองุสะซัง
“…… คำแนะนำ?”
“ใช่ คำแนะนำเรื่องความรักสำหรับฉัน……. ……”
ชิมิซุซัง ตอบคำถามของซาเองุสะซัง ด้วยความเขินอาย
แต่คำตอบกลับทำให้เธอหน้าซีดอีกครั้ง
“ฉัน เป็นอย่างนั้น….. แต่ถึงงั้นแล้วฉัน”
ซาเองุสะซัง ที่หน้าซีดเซียวได้พึมพำแบบนั้น หลังจากนั้นน้ำตาของเธอก็ค่อยๆไหลออกมา
“ไม่ นั่นไม่ใช่นะ! ฉันรักยามาโมโตะคุง ……”
ชิมิซุซังสังเกตว่าพวกเรากำลังคุยกันไปคนละทาง ฉันจึงรีบเสริมว่าอีกคนว่า
คือทาคายูกิ….
จากมุมมองของฉัน ซาเองุสะซังดูเหมือนจะสงสัยว่า ทำไมชิมิซุซังและฉันกำลังเข้าขากันได้ดี นั้นก็เพื่อเสริมให้คำพูดของเรามีน้ำหนักมากขั้น
ในที่สุดเธอก็รู้ตัวว่าเธอคิดผิด ซาเองุสะซังมองมาที่เราสลับกันด้วยสีหน้างุนงงบนใบหน้าของเธอ และใบหน้าของเธอก็เปลี่ยนเป็นสีแดงสดทันที
“อ อะวะวะ ฉะ ฉันเข้าใจผิด!!”
“ฉันขอโทษชิออน! ฉันอธิบายได้ไม่ดีพอ! ฉันรู้! มันเป็นความผิดของฉันทั้งหมด!”
ชิมิซุซังเห็นความตื่นตระหนกของซาเองุสะซังจึงรีบขอโทษออกไป
ฉันไม่รู้ว่าเธอหมายถึงอะไรที่ “มันเป็นความผิดของเธอ” แต่ฉันดีใจที่ความเข้าใจผิดนั้นกระจ่างขึ้น
หลังจากนั้น ซาเองุสะซังก็ฟื้นตัวเหมือนกับปลาที่ขึ้นมาจากน้ำและประกาศด้วยเสียงแหลมสูงว่า “ฉันจะสนับสนุนชีวิตรักของ ซากุจัง!”
ชิมิซุซัง ยิ้มอย่างมีความสุขและพูดว่า “ขอบคุณ” กับ ซาเองุสะซัง
สายตาของสาวสวยสองคนที่ยิ้มให้กันนั้นช่างงดงามและล้ำค่ายิ่งนัก
“แต่ทำไมชิจังถึงมาอยู่ที่นี่ได้ล่ะ?”
ฉันพูดในสิ่งที่สงใสโดยไม่คิด
ฉันสงสัยว่าทำไม ซาเองุสะซังถึงมาอยู่ที่นี่ตั้งแต่แรก
จากนั้น ซาเองุสะซังก็แข็งเหมือนหินพร้อมกับรอยยิ้มบนใบหน้าของเธอ
“อืม เรื่องนั้นก็คือ”
“ใช่ มีอะไรหรือเปล่า”
“อ อืม ก็แค่บังเอิญ!”
ช่างเป็นเรื่องบังเอิญ คงช่วยไม่ได้นะ
มันต้องมีเหตุผลสิ!
ฉันบ่นเสียงดังในใจ
เราเพิ่งบอกลากันและเดินกลับไปทางตรงกันข้ามกัน ไม่มีทางที่เราจะเจอเธอที่ร้านกาแฟนี้ได้
“อา! ใช่! ที่นี้เป็นที่นิยมในหมู่สาวๆ ชิออนก็มาที่นี่บ่อยด้วยใช่ไหม?”
“อะไร? จริงหรือ?! เป็นที่นิยม?!”
ชิมิซุซัง พยายามพูดแก้ตัวให้ ซาเองุสะซัง ทันที แต่ ซาเองุสะซัง ที่ดูไม่เป็นธรรมชาติและรู้สึกประหลาดใจหลายๆอย่าง ได้ทำลายการพูดของ ชิมิซุซังไปหมด
ฉันอดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมาเมื่อเห็นการพูดตอบโต้ระหว่างคนทั้งสอง
ฉันไม่รู้ว่าทำไมฉันถึงมาที่นี่ แต่ฉันตัดสินใจที่จะไม่ถามคำถามอะไรอีก เพราะฉันแน่ใจว่าวันนี้คุณซาเองุสะซังดูสนุกมาก
ซาเองุสะซัง ดูมีความสุขที่เห็นฉันหัวเราะ แม้ว่าเธอจะไม่รู้ว่าทำไม และ ชิมิซุซัง ก็อดไม่ได้ที่จะระเบิดหัวเราะใส่ ซาเองุสะซังที่ดูจะเป็นธรรมชาติในแบบของเธอมากเกินไป
ด้วยวิธีนี้แม้ว่าจะมีอะไรเกิดขึ้นมากมาย แต่พวกเราสามคนก็หัวเราะด้วยกันและมีช่วงเวลาที่ดี
เมื่อฉันกลับถึงบ้าน ฉันนอนลงบนเตียงในห้องของฉัน
ชิมิสึชอบทาคายูกิ … มันทำให้ฉันรู้สึกตื่นเต้นเล็กน้อยที่อาจมีคู่ใหม่เกิดขึ้นในอนาคตอันใกล้นี้
และในขณะเดียวกัน ฉันก็รู้สึกว่าอยากจะมีแฟนเร็วๆ ในฐานะผู้ชายคนหนึ่ง
ฉันอาจไม่ใช่คนที่ดีเท่าทาคายูกิ แต่ฉันต้องเริ่มทำในสิ่งที่ทำได้เพื่อทำให้สิ่งต่างๆ ดีขึ้น ฉันคิดกับตัวเองแบบนั้น
-ติ๊ง
ฉันได้ยินเสียงแจ้งเตือนของไลน์ในโทรศัพท์ของฉัน
เป็นใคร? มาจากไหน? ฉันเปิดไลน์ทันทีและเห็นว่าเป็นข้อความหายากที่ส่งตรงมาจากทาคายูกิ
“ราตรีสวัสดิ์! แล้วพรุ่งนี้นายว่างไหม”
พรุ่งนี้ฉันไม่มีงานพาร์ทไทม์และไม่มีแผนจะทำพิเศษ ฉันเลยพูดว่า “เหมือนกัน!
พรุ่งนี้ฉันว่าง มีอะไรเหรอ” ฉันตอบกลับ
ทาคายูกิตอบทันทีว่า “งั้นพรุ่งนี้บ่ายเจอกันได้ไหม” ได้ครับพ่อเพื่อนยาก
ฉันไม่ได้มีแผนที่จะทำอะไรพรุ่งนี้ และที่สำคัญมันเป็นคำขอของเพื่อนสนิทของฉัน
ฉันตอบทันที “แน่นอน!” เขาตอบว่า “พรุ่งนี้เขามีกิจกรรมในตอนเช้า ดังนั้นไปพบกันที่หน้าสถานีเวลา 14:00 น.!” เอาตามนั้นเลยเพื่อน
และนั้นคือเหตุผลที่ฉันจะได้พบกับทาคายูกิในวันพรุ่งนี้
———————————————————————————————————————————————————-
สวัสดีครับ พ่อค้าเต้าหู้ ครับในที่สุดผมก็มีโอกาสได้แปลผลงานที่เคยอ่านสมัยก่อนครับ
นี้เป็นผลงานชิ้นแรกๆของผมที่ทำการเผยแพร่สู่สาธารณะครับ
ถ้าภาษาที่ใช้มันแปลกๆทักมาบอกกันได้นะครับหรือถ้ามีส่วนที่พิมพ์ผิดก็บอกกันด้วยนะครับ (ภาษาไทยนี้ยากจังเลยนะครับ)
ถ้าทุกท่านสนุกกับเรื่องนี้เหมือนผมก็คงดีนะครับ