33 ลิตตี้ สู้กับราชินีสคาร์ป
เมื่อผู้จัดการสาขาและทีมได้ดูกองศพแห้งที่อยู่สุดทางของฝั่งตรงข้ามอย่างระวัง ไม่นานพวกเขาก็สังเกตศพของเดวิดและคนคุ้มกันของเขา โดยที่มีไข่นับไม่ถ้วนวางอยู่บนเขา ทั้งกลุ่มสะดุ้งกับความคิดที่ว่าสคาร์ปกินมนุษย์เป็นสารอาหาร
ผู้จัดการสาขาเรกัลเกือบจะไม่หายใจ แต่สหายของเขาทั้งหมดหายไปแล้วนักผจญภัยแรงค์ 3 ที่มาด้วยกันกับเขาถูกลดไปเป็นแค่ซากผิวหนังกับกระดูก โดยไม่มีแม้แต่ไข่อยู่บนพวกเขา มันเป็นสัญญานว่าพวกเขาได้ถูกดูดจนแห้งไปแล้ว
อย่างน้อยพวกเธอก็อยากจะช่วยเรกัล แต่ตั๊กแตนตำข้าวใหญ่มองพวกเขาอยู่อย่างใกล้ชิด ผู้จัดการสาขาคิดสุดสมองว่าจะทำอะไรดีในถานการณ์นี้
“โอ้ มนุษมาก ดี”
ทุกคนไม่เชื่อว่าเขาเพิ่งได้ยินอะไรไป มอนสเตอร์ที่อยู่ตรงหน้าพวกเขาเพิ่งจะพูดออกมา มันยืนสองขา มีปีกใสหลายปีก และเขี้ยวหลายชั้น ที่น่าตกใจยิ่งกว่านั้นคือขนาดของมัน
ดั่งมันเพื่อที่จะฉลาดกว่ากลุ่ม ราชินีสคาร์ปไม่ได้ขนาดใหญ่ไปกว่ามนุษย์ผู้หญิง ตัวของเธอถูกแกะสลักมาด้วยเงาที่คล้ายกับผู้หญิง แม้ว่าจะเป็นมอนสเตอร์แมลง
“ข้าเรียนรู้ เพื่อกินเยอะ เจ้าต้องมีเยอะ เยอะ แต่ไม่เยอะเกินไป ข้ารู้ มนุษย์เยอะ” (ราชินีสคาร์ป)
แม้ว่าคำพูดของเธอพูดอย่างแปลกๆ แน่นอนว่ามอนสเตอร์มันพูดอยู่ในภาษามนุษย์ มอนสเตอร์ที่พูดภาษามนุษย์ได้มันไม่ได้แปลกขนาดนั้น
อย่างไรก็ตาม พวกนั้นมันจะเป็นมอนสเตอร์ที่ล้ำหน้า อย่างที่คนหนึ่งคาดได้ ผู้จัดการสาขาสมาคมนักรบหนักรู้ความจริงนี้ ดังนั้นเขายังสามารถที่จะกลืนสถานการนี้ เข้าไปได้ อย่างไรก็ตาม พวกเธอที่เหลือแต่ตะลึง
“มนุษย์ เล็ก มีมาก อร่อย ถ้าเจ้ากิน เจ้าเก่ง” (ราชินีสคาร์ป)
“ไม่ใช่ว่าเธอก็ตัวเล็กด้วยเหรอ?” (ลิตตี้)
ลิตตี้ เข้าไปโดยไม่ลังเล ทำให้ราชินีมองอย่างสัตว์ป่า จากนั้นดั่งจะแสดงอารมณ์ดีของเธอ เธอขบปาก
“เจ้าดูเก่ง” (ราชินีสคาร์ป)
ลิตตี้ไม่มีเวลาที่จะให้ความสนใจกับคำพูดของราชินีสคาร์ป การเดินหน้าของเธอถูกกันด้วยบางอย่างที่มีปัญหา ใบมีดมือประหารที่ดีเลิศ
ครั้งนี้ มันแม้แต่ใบมีดมือประหารที่ดีเลิศสามตัว สามตัวนั้นเป็นกลุ่มที่ทรงพลังที่สุดเท่าที่เห็น โดยไม่ต้องสงสัย การต่อสู้นี้จะลำบากมาก
ทุกคนคิดว่าลำดับความสำคัญที่มากกว่าคือการไปช่วยผู้จัดการสาขา เรกัล แม้ว่าเขาดูเหมือนจะตาย เขายังสามารถที่จะสู้ได้ถ้าเขาฟื้นฟูกว่านี้อีกนิด มันไม่ใช่การปฏิบัติในอุดมคติสำหรับสหายที่ได้รับบาดเจ็บ แต่ในวิกฤตปัจจุบันนี้ พวกเธอทำมากกว่านั้นไม่ได้
“ได้โปรด…” ผู้จัดการสาขาอ้อนวอนในเสียงที่เบาและอ่อนแอ
ลิตตี้และคนอื่นๆเข้าใจความหมายของคำพูดนี้ และผู้จัดการสาขาเรกัล รู้ดีว่ากำลังขอให้พวกเธอทำอะไรที่บุ่มบ่าม
ทันใดนั้นลิตตี้ชี้ไปที่ราชินีและตะโกน “ราชินี”
คนอื่นเข้าใจได้ทันทีว่าลิตตี้จะใช้กลยุทธ์เดียวกันที่พวกเธอในมาไม่นานมานี้ โดยการชี้ไปที่ราชินีเพื่อที่จะแสดงเจตนาว่าจะเล็งไปที่ราชินีเป็นการเบี่ยงความสนใจใบมีดมือประหารที่ดีเลิศ
ครั้งนี้ มันมีใบมีดมือประหารที่ดีเลิศสามตัว และเธอจัดการพวกมันทั้งหมดด้วยตัวเธอเองไม่ได้ เธอจึงต้องการความช่วยเหลือของทุกคน
ลิตตี้โจมตีและหนีตามมาโดยโรม่า และนักดาบคนอื่น หลังจากที่รอดชีวิตการต่อสู้ก่อนหน้านี้ มันมีความช่ำชองที่น่าตกใจในการเคลื่อนไหวของพวกเธอ ประสบการณ์ได้ทำให้นักผจญภัยแข็งแกร่งขึ้น และมีเจตนาที่จะเอาชนะการดิ้นรนเพื่อที่จะรอดชีวิดจากเรื่องนี้
หัวหน้าของสมาคมนักรบหนักมีเป้าหมายอยู่ที่การช่วยเรกัล เพื่อที่อย่างน้อยจะพาเขากลับมา แค่หลังจากสำเร็จมันเท่านั้นที่พวกเขาจะวางแผนทำหรับการเคลื่อนไหว ‘ต่อไป’
“อ๊าาาาา!” (เจมส์)
“เจมส์!” (โตยโต้)
แต่ไม่นานหลังจากนั้น เจมส์ทรุดไป ตรงกันข้ามกับโตยโต้ที่ร้องออกมาหลังจากที่ได้เห็นสหายของเขาตกอยู่ในความอันตรายถึงชีวิต ลิตตี้ปลดปล่อยควงแทงไปที่มอนสเตร์เพื่อรั้งมันไว้และช่วยเจมส์
มอนสเตอร์ไม่ทันตั้งตัว และผู้จัดการสาขาชิงเปรียบช่องโอกาสเล็กๆนั่นเพื่อที่จะเคลื่อนที่ไปหาเรกัล โตยโต้ทำให้ตัวของเขาสงบด้วย หลังจากที่ได้เห็นการกระทำของลิตตี้และผู้จัดการสาขา
“เฮ่ะ! ในที่สุดมันก็สังเกตแล้ว!” (ผู้จัดการสาขา)
ใบมีดมือประหารที่ดีเลิสตัดสินใจว่าผู้จัดการสาขาเล็งไปที่ราชินีและเล็งไปที่เขา พวกมันสามตัวมุ่งหน้าไปทางนั้น เขาปลดปล่อยทักษะออกมาเพื่อทำให้มันตัวหนึ่งช้าลง อย่างไรก็ตาม มัันมีพวกมันสามตัวที่เล็งไปที่เขา
ถ้าสองตัวโจมตีเขาสำเร็จ แน่นอนว่าเขาจะได้รับความเสียหายที่หนัก ลิตตี้คาดเอาว่ามันจะเป็นกอนซ่าที่ขึ้นนำต่อจากผู้จัดการสาขา สำหรับลิตตี้ มันสำคัญที่จะมีคนที่มีทักษะที่จะเก็บสถานการณ์ไว้ให้มันอยู่ภายใต้การควบคุมอย่างนี้
ถ้าแนวหน้าล้มทั้งหมด พวกเธอจะถูกกวาดล้างในพริบตา ผู้จัดการสาขาสมาคมนักรบหนักรีบไปหาผู้จัดการสาขาเรกัล
“ก่ะห์!”
ก่อนที่มอนสเตอร์ 3 ตัวจะไปถึงเขา และก่อนที่เขาจะรู้มัน แขนของราชินี แทงท้องของผู้จัดการสาขา เธอพลาดจุดสำคัญไปอย่างเกือบๆ แต่ที่น่ากลัวยิ่งกว่านั้นคือความเร็วของเธอ ที่สามารถจะเข้าใกล้ผู้้จัดการสาขาที่มีประสบการณ์และโจมตีเขาได้อย่างง่ายๆ พลังของแขนขาเธอมันมหาศาล
ราชินีเปิดปากออกกว้างและกำลังจะกัดไหล่ของเขา
“อ้าาาาาาาา!”
มันเป็นการร้องของลิตตี้ที่ดังก้องอยู่ในรัง ทุกคนตกใจโดยเสียงดังที่ไม่คาดคิดมาก่อน มันสร้างช่องเปิดเล็กน้อย มากกว่านั้น มันยั่วยุ ราชินีหันความสนใจของเธอมาสู่ลิตตี้ และมันก็ดึงความสนใจมาจากมอนสเตอร์สามตัวด้วย
แม้ว่ามันจำทำให้ลิตตี้ตกไปอยู่ในสถานการณ์ที่ย่ำแย่ ที่มีมอนสเตอร์สี่ตัวเล็งเธออยู่ แต่อย่างน้อยมันสร้างโอกาสให้ผู้จัดการสาขาขยับตัว
“รู้แล้ว…!”
ผู้จัดการสาขากระแทกหมัดของเขาเข้าไปที่หน้าของราชินและเป่าเธอออกไป และสิ่งที่ตามหมัดไปก็คือร้อยการแทง เขาตกใจกับความทนทานของราชินี ผู้้ที่ไม่ได้ดูเหมือนจะได้รับความเสียหายจากการทำเรื่องนั้นทั้งหมด แต่นั่นไม่ใช่เป้าหมายของเขา
ผู้จัดการสาขาวิ่งไปที่เรกัลทันที และให้เขาดื่ม ไอเท็มที่เขามีอยู่บนมือ อย่างไรก็ตาม รูปลักษณ์ของเรกัล ทำให้มันน่าสงสัยว่าเขาจะกลับไปอยู่ที่แนวหน้าได้มั้ย เขาดูหน้าและกล้ามเนื้อของเขามันอ่อนแอทั้งหมด
ผู้จัดการสาขาภาวนาให้มันไม่สายเกินไป แม้ว่าเขาขยี้ไข่ที่อยู่บนตัวเรกัลแล้ว
“แกฆ่าลูกข้า ข้าจะฆ่าแก” (ราชินีสคาร์ป)
“หุบปาก! อีหนอน!” (ผู้จัดการสาขา)
ผู้จัดการสาขาตะโกนอย่างกล้าหาญและท้าทายราชินี อย่างไรก็ตามความต่างในพลังมันชัดเจน ไม่มีทางที่เขา แรงค์ 2 จะสามารถกำจัดราชินี ที่อย่างน้อยก็คิดได้ว่าเป็นภัยแรงค์ 1 หลังจากที่ปะทะกัน
อย่างไรก็ตาม แม้อย่างนั้น มันก็เพื่อสิ่งที่ดีที่สุด แม้ว่าถ้าทุกคนจะท้าทายด้วยแบบนี้ พวกเธอน่าจะไม่สามารถเลี่ยงการถูกล้างบางโดยราชินี ที่เป็นศัตรูได้
“ผู้จัดการสาขาคะ! หนูจะสนับสนุนพี่!” (ลิตตี้)
“ลิตตี้! ปล่อยนี่ให้ชั้นและดูชั้นสู้! และระหว่างที่ทำอย่างนั้น จัดการมอนสเตอร์พวกนั้นกับคนอื่นๆ!” (ผู้จัดการสาขา)
คำว่า “ไม่ไตร่ตรอง” เหมาะสมกับสถานการณ์ปัจจุบันอย่างดีมาก ผู้จัดการสาขายิ้มเบี้ยวๆ แม้ว่ามันจะเป็นคำพูดของเขาเอง มันมีเป้าหมายไปที่ตัวเขาเองมากกว่าลิตตี้ เขามีความหวังสูงกับลิตตี้ แรงค์ 4 คนหนึ่ง ที่มีความสามารถเรียนรู้ที่พิเศษ ความแข็งแกร่งที่พิเศษ และกำลังใจต่อสู้ที่พิเศษ
มันถึงจุดที่ว่ามันควรจะเรียกว่าความสามารถพิเศษได้เลย เธอทำลายสามัญสำนึกที่เขามีได้ออย่างง่ายๆ มันก็เป็นกรณีของความสิ้นหวังได้ด้วย แต่เขาไม่มีทางเลือกนอกจากจะพนัน ณ จุดจุดนี้
ทางเดียวที่จะออกจากสถานการณ์ขี้หมานี้คือการยิงออกไปเพื่อทำลายสามัญสำนักเดียวกัน ลิตตี้ยังอยู่กับพวกคนอื่นๆ รั้งผู้คุ้มกันของราชินี 3 ตัว
ตอนนี้ เขาต้องทำส่วนของเขา และดังนั้น พวกเธอปะทะ…
“กกกกึ…” (ผู้จัดการสาขา)
“เปราะบาง” (ราชินีสคาร์ป)
ผู้จัดการสาขาหล่นไปที่เข่าจับแขนหนึ่งข้าง จากแขนนั้นเลือดได้ไหลออกมาในอัตราที่น่าอันตราย ถ้าดูโดยทุกคน มันใช้ไม่ได้แล้ว ราชินีมองงลงไปหาเขาเหมือนเขาเป็นแค่ความว่างเปล่า
“ลิตตี้!” (โรม่า)
โรม่าตะโกนขณะที่เคียวของใบมีดมือประหาที่ดีเลิศมุ่งไปยังลิตตี้ อย่างไรก็ตามลิตตี้หลบมันอย่างราบรื่นดั่งเธอรู้ทางของมันอย่างแน่นอนแล้ว และจากนั้นเธอโจมตีสวนโดยใช้พายุฟาดฟัน
“…!”
“ตกใจอะไรกัน? ชั้นไม่มีเวลาที่จะสร้างความบันเทิงให้นะ” (ลิตตี้)
ลิตตี้พูดกับมอนสเตอร์ ที่มันไม่ได้เข้าใจคำพูดของเธอเลย ไม่มีเวลาสำหรับเธอที่จะคิดถึงพวกัน และนั่นคือสิ่งที่แน่นอนที่ลิตตี้ทำ
ผู้จัดการสาขา นำตัวของเขาไปเสี่ยงเพื่อแสดงการเคลื่อนไหวและรูปแบบการโจมตีของราชินีให้พวกเธอดู ลิตตี้เน้นสมาธิ เหมือนที่เธอทำเมื่อเจมส์ล้มลง เธอได้เฝ้าดูคู้ต่อสู้องเธอ เธอผลักอารมณ์ต่างๆของเธอไว้ที่ข้างหลังใจ ไม่มองดูสิ่งใดนอกจากเป้าหมายของเธอ
อย่างเดียวกันก็เป็นจริงสำหรับคนอื่นๆด้วย พวกเขาโจมตีมอนสเตอร์ที่เสียสมดุล และดิ้นแขนขา ด้วยทักษะโจมตีทั้งหมดของพวกเขา
“โออออ้ โอออ้ ลูกที่แข็งแกร่งของข้า ทำไม?” (ราชินีสคาร์ป)
“แกก็ด้วย แกไม่มีเวลาที่จะคิดเกี่ยวกับพวกมันนะ” (ผู้จัดการสาขา)
หอกใหญ่ของผู้จัดการสาขาโดนไหล่ของราชินี ปรกติแล้ว เขาจะใช้หอกด้วยสองมือ แต่ตอนนี้ผู้จัดการสาขาใช้มือเดียว หลังจากที่ได้เสียสละอีกแขนไป มันเป็นความโง่เขลาหรือ ที่ให้คำทำสิ่งนี้ หรือมันเป็นพลังใจที่แข็งแกร่งของเขา
เหมือนเคย การโจมตีมันแทบจะไม่สังเกตได้เลยในแง่ของความเสียหาย แต่มันแทงปีกใส
“ดี มันดูเหมือนมันยังเป็นไปได้ แม้ว่าจะเล็กน้อย ชั้นควรจะลดความเร็วนั้น” (ผู้จัดการสาขา)
“มนุษย์ อ่อนแอ แต่ยังไม่เป็นอาหาร ทำไม?” (ราชินีสคาร์ป)
‘{ไม่มีเวลาให้คิดอะไรอื่น}’ ลิตตี้พึมพำซ้ำๆและซ้ำๆในใจของเธอ เธอเพิ่งฆ่าใบมีดมือประหารที่ดีเลิศโดยการขยี้หัวของมันด้วยขวาน เมื่อพวกมันได้เล็งเคียวไปที่เธอ เธอสวนมันด้วยจังหวะเวลาที่สมบูรณ์แบบ เหมือนที่เธอทำเป็นปรกติ เมื่อเธออ่านการเคลื่อนไหวของคู้ต่อสู้ได้แล้ว เธอฆ่าพวกมันทั้งหมดด้วยตัวเธอเองไม่ได้ แต่สมาชิกคนอื่นก็รู้แล้วว่าจะทำอะไรต่อ
“พายุฟาดฟัน!” (โรม่า)
“เวทย์ระดับต่ำธาตุน้ำแข็ง กระสุนเยือกแข็ง!” (นักเวทย์)
ใบมีดมือประหารที่ดีเลิศตัวที่สองเซภายใต้การไล่ที่ดุร้ายของโรม่าและนักเวทย์คนอื่นๆ
ลิตตี้ตามการโจมตีไป และเตะมัน จากนั้นเล็งไปที่ตัวที่สาม พวกพวกทันทั้งสองตัวล้ม สมาชิกคนอื่นก็ตามไปด้วยพายุของการโจมตี
“พวกมันต้องสามารถที่จะป้องกันตัวเองได้ก่อนที่พวกมันจะป้องกันราชินี” (โรม่า)
คำพูดของโรม่าเป็นจริง หลังจากที่ดีดออกจากการยั่วยุของโรม่า แม้แต่คนคุ้มกันตัวสุดท้ายก็พยายามที่จะกลับไปและปกป้องราชินี และตอนนี้เกือบตายเนื่องจากความพยายามประสานงานกันของนักผจญภัย ถ้าพวกเขาหยุดเรื่องนี้ ที่เหลือมันจะเป็น–
“เจ้านี่ อ่อนแอ ด้วย!” (ราชินีสคาร์บ)
ราชินีเคลื่อนที่ไปหาคนคุ้มกันที่จะตาย กัดมันที่ความเร็วสูงและกินมัน มันเป็นการโจมตีที่เร็วอย่างจินตนาการไม่ได้เลย ที่คาดไม่ได้จากตัวที่เล็กของเธอ มันใช้การกัดไม่กี่ครั้งที่จะกินผู้คุ้มกันเสร็จ กลุ่มกลัวความหิวโหยของเธออีกครั้ง ที่ไม่เหลือแม้แต่เคียวไว้ข้างหลัง
ใบมีดมือประหารที่ดีเลิศที่พยายามจะปกป้องราชินีอย่างซื่อสัตย์ถูกกินโดยราชินีที่ว่านั้นเอง ด้วยตัวเอง
“อ่อนแอ มากกว่า ลูกที่แข็งแกร่ง ไม่งั้น” (ราชินีสคาร์ป)
สคาร์ปกินพวกเดียวกันเองโดยไม่ลังเล พวกเขารู้มันก่อนหน้านี้ แต่ไม่รู้เกี่ยวกับความโหดร้ายของราชินี ที่กินแม้แต่ลูกของเธอเอง แม้ว่าพวกเขาจะรู้บ้างในหัว ว่าพวกมันเป็นแค่มอนสเตอร์ พวกเขาคิดว่ามันต่างออกไปเมื่อเป็นพยานมันด้วยตัวเอง
พวกเขาต้องกำจัดมอนสเตอร์ที่ป่าเถื่อนนี้ตอนนี้หรือ? ไม่ พวกเขาแม้แต่ทำมันยังจะได้มั้ย? ทุกคนสงสัยในสิ่งเดียวกัน และเป็นครั้งแรก ที่มือของพวกเขาสั่นขณะที่พวกเขาจับอาวุธของพวกเขา
“มันเป็นเรื่องงน่าสนใจกว่าที่ชั้นคิดว่ามันจะเป็น” (ลิตตี้)
ยกเว้นคนเดียวเพียงเท่านั้น แน่นอนว่า นั่นคือลิตตี้
ขอบคุณสำหรับเงิน 100 บาท
ขอบคุณสำหรับเงิน 45 บาท
เป้าหมายเดือน 7/66
ค่าเน็ต 200/200
รับยา ยาหมด 0/200
ค่าห้องโรงพยาบาลยาย 460/2000
สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่
067-3-63958-5
วายุ แซ่จิว
กสิกรไทย
แปลโดย: wayuwayu
โดเนทแล้วอยากให้เรื่องขึ้นหรือสะสมเงินเพิ่มตอน สปอนเซอร์ตอน จองตอน ซื้อตอน หารได้ ได้ที่ facebook