บทที่ 22 อันตรายจากรอบด้าน (ปลาย)
ซูอันกะพริบตาปริบ ๆ และเขาก็เห็นว่าใบหน้าของเด็กสาวตรงหน้าในยามนี้นั้นดูค่อนข้างจะบูดเบี้ยว นางส่งเสียงฮึดฮัดออกมาอย่างเจ็บใจ จากนั้นนางหันหลังกลับเตรียมจะจากไป ทว่าทันใดนั้นนางก็ชะงักไปและเอ่ยขึ้นโดยที่ไม่หันหลังกลับมาว่า “ในอนาคต ข้าจะเป็นคนปกป้องเจ้าตอนที่เจ้าอยู่ในสถาบันจันทร์กระจ่างเอง หากมีใครมารังแก เจ้าสามารถบอกพวกเขาได้เลยว่าเจ้าอยู่ภายใต้การคุ้มครองของข้า!”
ซูอันเพียงกลอกตาให้กับอีกฝ่าย เจ้ายังเป็นแค่เด็กหญิงตัวเล็ก ๆ แต่เจ้ากลับทำท่าทางราวกับตัวเองเป็นหัวหน้าคนที่ต้องรับผิดชอบหน้าที่อันยิ่งใหญ่อะไรสักอย่าง นอกจากนี้ ตัวเขาเองก็เป็นบุตรเขยของตระกูลฉู่ หลังจากเรื่องที่เกิดขึ้นวันนี้ มันก็คงจะไม่มีใครกล้ามายุ่งย่ามกับเขาไปอีกสักระยะหนึ่ง
อย่างไรก็ตาม ตอนนี้ เขาจะพักเรื่องพวกนั้นเอาไวก่อน หลังจากมองดูรอบ ๆ จนมั่นใจแล้วว่าไม่มีใครมาอีก ซูอันก็รีบกระโดดลงจากเตียง ล้างมือและหน้าของตัวเองด้วยสีหน้าอย่างจริงจัง จากนั้นจึงหยิบธูปออกมาเล่มหนึ่ง จุดมันและเอ่ยคำอธิษฐานของตน “ข้าแต่องค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้า พระพรหม พระยะโฮวาห์ พระอัลลอฮ์…หรือพระเจ้าองค์ใดก็ได้ โปรดช่วยให้ข้าสุ่มได้ของรางวัลดี ๆ ด้วยเถอะ!”
หากรวมคะแนนความโกรธแค้นที่เขาเพิ่งได้มาจากฉู่ฮวนเจาอีก 66 แต้ม ตอนนี้เขาก็มีคะแนนความโกรธแค้นทั้งหมดรวม 1712 แต้ม ชายหนุ่มรีบเรียกใช้คีย์บอร์ดและกดปุ่ม ‘สุ่ม’ จากนั้นจึงกดปุ่ม ‘Enter’ ทันที แสงสว่างวาบปรากฏขึ้นบนแป้นพิมพ์และกะพริบไปมาบนแป้นพิมพ์ตัวเลขอย่างรวดเร็ว
ขอบคุณที่ร่วมสนุก!
ขอบคุณที่ร่วมสนุก!
ขอบคุณที่ร่วมสนุก!
….ไม่เอาน่า! ซูอันรู้สึกหงุดหงิดเป็นอย่างมาก นี่เขาเป็นคนที่โชคร้ายที่สุดในโลกหรืออย่างไร? หรือเพราะว่าอัตราการสุ่มมันน้อยขนาดนั้นเลย?
จนกระทั่งการสุ่มครั้งที่ 13 ของเขา แสงสว่างก็ยอมออกจากแป้น ‘สเปซบาร์’ และไปหยุดลงที่แป้นหมายเลข ‘8’ ชายหนุ่มรีบเงยหน้าขึ้นมองหน้าจออย่างตื่นเต้น นี่เป็นแป้นตัวใหม่ที่ไม่เคยได้มาก่อน เขาอยากรู้จริง ๆ ว่าคราวนี้ตนจะได้อะไร!
ขวดแก้วสีใสปรากฏขึ้นตรงหน้า ด้านในของมันคือของเหลวสีเขียวโปร่งแสง เบื้องล่างของมันปรากฏคำอธิบายสั้น ๆ
———————————————————————————————
ขวดยาพิษ:
นี่คืออาวุธสำหรับการขว้างปา มันจะทำให้ทุกคนที่อยู่ภายในพื้นที่เล็ก ๆ รู้สึกมึนงงและไร้เรี่ยวแรง
ฤทธิ์ของมันมีผลแต่เฉพาะเป้าหมายที่อยู่ต่ำกว่าระดับ 5 ลงมา
———————————————————————————————
ครั้งนี้ซูอันดีใจมากจริง ๆ ไม่ว่าจะเป็นในเกมหรือในโลกต่าง ๆ ทักษะที่มีผลในการสร้างสถานะผิดปกติให้กับฝั่งตรงข้ามนั้นมีประโยชน์เป็นอย่างมหาศาล ความเสียดายเพียงอย่างเดียวของเขาก็คือมันใช้ได้แค่กับผู้อยู่ระดับ 5 ลงมาเท่านั้น อย่างไรก็ตาม ตอนนี้เขาคงไม่โชคร้ายถึงขนาดที่ต้องเผชิญหน้ากับบอสหรือผู้ที่อยู่สูงกว่าระดับ 5 หรอกใช่ไหม?”
เฮ้อ~ พระเจ้า หวังว่าเราคงจะแค่คิดมากไปเองนะ
ตอนนี้เขายังไม่มีไม้ตายใหม่ใด ๆ ทั้นนั้น ซูอันรีบเก็บขวดยาพิษที่เพิ่งได้มาเข้าไปในแถบอุปกรณ์ทันที เขารีบสุ่มของต่ออีกสี่ครั้ง แต่ก็อย่างที่คาด ผลลัพธ์ที่เขาได้มีเพียง ‘ขอบคุณที่ร่วมสนุก!’ ช่างเป็นเรื่องที่เส็งเคร็งจริง ๆ!
อย่างไรก็ตาม ซูอันค่อนข้างมีความสุขที่พบว่ามันค่อนข้างง่ายสำหรับเขาที่จะได้คะแนนความโกรธแค้นมา ข้อเสียเพียงอย่างเดียวของมันก็คือผลที่ตามมาจากการได้รับคะแนนความโกรธแค้นก็คือเขาจะต้องทุกคนเกลียดอย่างแน่นอนและที่นี่คือโลกแห่งการบ่มเพาะ การทำให้อีกฝ่ายขุ่นเคืองมันหมายถึงโอกาสที่เขาจะถูกฝั่งตรงข้ามมีสูงมาก
อืม…ต่อไปนี้เขาคงต้องเลือกเป้าหมายอย่างระมัดระวังเสียแล้ว!
ให้ตายเถอะ! เขาอยากจะเป็นเหมือนพวกตัวละครในหนังที่สามารถกวาดล้างโลกทั้งใบได้โดยแค่คิดจริง ๆ!
แต่ดูเหมือนว่าตอนนี้ ทั้งหมดที่เราสามารถทำได้แค่มีเพียงทำตัวไม่ให้เป็นที่สะดุดตาคนและค่อย ๆ หาทางต่อไป…
ทว่าทันใดนั้น ข้อความแจ้งเตือนก็ปรากฏขึ้นมา
———————————————————————————————
ท่านยั่วยุฉินว่านหรูได้สำเร็จ
คะแนนความโกรธแค้น +2!
คะแนนความโกรธแค้น +2!
คะแนนความโกรธแค้น +2!
คะแนนความโกรธแค้น +2
คะแนนความโกรธแค้น +2
+2
+2
+…
———————————————————————————————
ข้อความกะพริบที่ปรากฏขึ้นติดต่อกันทำให่ซูอันตกตะลึงเล็กน้อย นี่มันเกิดอะไรขึ้นกับแม่ยายของเขากันเนี่ย? ครั้งนี้เขาไปทำอะไรให้นางโมโหอีก? !
ณ อีกฟากหนึ่งของคฤหาสน์ตระกูลฉู่ ภายในห้องส่วนตัวของฉู่จงเทียนและภรรยาของเขา ฉินว่านหรู ยังคงรู้สึกไม่พอใจอยู่เล็กน้อย “ข้าโมโหจริง ๆ! อนาคตชีวิตการแต่งงานเหยียนเอ๋อร์ที่รักของเรา ทำไมต้องมาจบลงที่ไอ้คนไร้ค่าพรรค์นี้ด้วย!”
ฉู่จงเทียนที่ได้ยินเช่นนั้นก็รีบรินน้ำชาลงให้ถ้วนและส่งให้ให้กับผู้เป็นภรรยา “แต่นี่เป็นการตัดสินใจของชูเหยียน เจ้าก็รู้”
ฉินหว่ายลู่รับถ้วยชามาดื่มจนหมดภายในคราเดียว จากนั้นนางเอ่ยขึ้นอย่างไม่พอใจว่า “ทั้งหมดมันเป็นเพราะตระกูลฉู่ของท่าน!”
นายใหญ่ฉู่เพียงยิ้มเหยเก จากนั้นจึงรีบเปลี่ยนเรื่อง “หากพูดกันตามจริง ตอนนี้ข้าเริ่มมั่นใจแล้วว่ามีใครบางคน กำลังเล็งเป้าไปที่ซูอัน”
เมื่อผู้เป็นสามีเริ่มพูดเรื่องจริงจัง ฉินว่านหรูก็ขมวดคิ้วเข้าหากัน “ข้าก็เหมือนกัน ก่อนหน้านี้ ข้ายังไม่เชื่อในข้อสงสัยของท่านเสียทีเดียว แต่จากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในหอบรรพชนเมื่อเช้านี้ได้บ่งชี้ให้เห็นแล้วว่ามีใครบางคนกำลังเล็งเป้าไปที่ชายผู้นั้นจริง ๆ”
ฉู่จงเทียนพยักหน้า “มันไม่มีเหตุผลเลยที่ในคืนแต่งงานของตัวเองเขาจะแอบย่องไปที่เรือนของของ ฮวนเจา เขาอาจจะออกนอกลู่นอกทางไปบ้าง แต่ข้าไม่คิดว่าเขาจะกล้าขนาดนั้น”
“แต่เมื่อเช้านี้เขาก็ดูค่อนข้างกล้าพอตัวเลยนะ หรือท่านว่าอย่างไร?” ฉินว่านหรูเอ่ยอย่างไม่พอใจ
ชายวัยกลางคนเพียงเอ่ยต่อว่า “คืนนั้น มีใครบางคนทำให้ฮวนเจาหมดสติ นั่นคือคำอธิบายเพียงอย่างเดียว ไม่เช่นนั้น ลูกของเราไม่มีทางที่จะปล่อยให้ซูอันขึ้นไปบนเตียงของนางได้แน่ เจ้าคิดจริง ๆ หรือว่าเขาจะสามารถทำได้ขนาดนั้น?”
“หากพูดกันตามจริง ข้าคงโกรธน้อยกว่านี้หากเขามีพรสวรรค์ระดับที่ทำให้ลูกสาวของเราต่อกรไม่ได้” ฉินว่านหรูเอ่ยอย่างโมโห บ่งบอกได้เป็นอย่างดีว่านางไม่พอใจอย่างมากที่บุตรเขยของตนช่างไร้ประโยชน์
ฉู่จงเทียนเพียงถอนหายใจออกมาอย่างเหนื่อยอ่อน “มีบางอย่างที่ข้ายังไม่มีโอกาสที่ได้บอกเจ้า ในคืนเดียวกันนั้น บ่อน้ำจิตวิญญาณของเราได้ถูกทำให้แปดเปื้อน“
“หะ! ท่านว่าอะไรนะ? !” ฉินว่านหรู ตกตะลึงราวกับสายฟ้าฟาด ตั้งแต่ตระกูลฉู่ถูกก่อตั้งขึ้นมา พวกเขาอาศัยแหล่งรายได้หลักเพียงสองทาง แหล่งแรกคือการค้าเกลือ อีกแหล่งคือการค้าอาวุธ สาเหตุที่ทำให้ตระกูลฉู่โดดเด่นในเรื่องการค้าอาวุธส่วนหนึ่งก็เป็นเพราะพวกเขามีบ่อน้ำจิตวิญญาณที่สามารถใช้ในการทำความสะอาดและดูแลรักษาอาวุธทุกชิ้น ซึ่งมันคือเหตุผลว่าทำไมอาวุธที่ตระกูลฉู่ผลิตถึงมีคุณภาพสูงกว่าคู่แข่งรายอื่น ๆ มาก
“เพราะว่าเจ้ากำลังโกรธมากกับสิ่งที่ซูอันได้ทำลงไปในคืนนั้นจนข้าไม่กล้าบอกเจ้า” ฉู่จงเทียนยังคงมองไปที่สีหน้าของผู้เป็นภรรยาขณะที่เอ่ยต่อ “สำหรับตอนนี้ ข้ากำลังสงสัยว่าในคืนแต่งงานของซูอัน มีใครบางคนได้วางยาเขาและนำร่างของเขาไปวางไว้บนเตียงของฮวนเจา และในขณะที่พวกเรากำลังถูกดึงดูดความสนใจกับเรื่องนี้ พวกเขาก็จะได้มีโอกาสในการส่งคนมาทำให้บ่อน้ำจิตวิญญาณของเราต้องแปดเปื้อน”
เมื่อได้ยินเช่นนั้น ฉินว่านหรูก็รีบถามออกไปทันทีว่า “เราสามารถทำให้มันกลับมาเป็นเหมือนเดิมได้หรือไม่?”
ฉู่จงเทียนส่ายหน้า “คน ๆ นั้นได้หยด ‘น้ำลายปีศาจ’ ลงไปในบ่อน้ำจิตวิญญาณ ซึ่งมันคงจะใช้งานไม่ได้ไปอีกอย่างน้อยก็ 20 ปี โชคดีที่อีกฝ่ายไม่ได้มีน้ำลายปีศาจมากนัก ไม่งั้นบางที…พวกเราอาจจะไม่มีบ่อน้ำจิตวิญญาณใช้ไปอีกตลอดกาล”
ฉินว่านหรูรู้ดีว่าน้ำลายปีศาจคือสารพิษที่รุนแรงที่สุดในโลกนี้ หากบ่อน้ำแห่งจิตวิญญาณได้รับพิษจากน้ำลายปีศาจจริง ๆ ตอนนี้ พวกนางก็คงไม่สามารถทำอะไรได้แล้ว “ท่านคิดว่าผู้ใดเป็นคนทำ? ใช่คนขององค์จักรพรรดิรึเปล่า หรือว่าจะเป็นคนของราชันลมปราณ?”