บทที่ 32 เหมืองด้านหลังภูเขา
บทที่ 32 เหมืองด้านหลังภูเขา
ฉากรอบข้างเปลี่ยนไป อู๋ฝานปรากฏตัวอีกครั้งในอีกโลกหนึ่ง
เขายังคงอยู่ใกล้กับด้านหลังของภูเขา หลังจากเทเลพอร์ตมา เขาไม่ได้เร่งรีบไปไหน แต่เตรียมที่จะออกสำรวจด้านหลังของภูเขา
ก่อนหน้านี้ อู๋ฝานยังไม่ได้สำรวจพื้นที่แบบลงรายละเอียด เขามองด้วยตาแบบคร่าว ๆ เท่านั้น และรู้แต่ว่าที่นี่มีพื้นที่เปิดโล่งขนาดใหญ่ ทว่ายังไม่ได้สำรวจตามภูเขาและป่าใกล้เคียง
“ทำไมพื้นที่ด้านหลังภูเขาของหมู่บ้านถึงใหญ่ขนาดนี้?” อู๋ฝานปีนขึ้นไปบนยอดของเนินเขาเตี้ยพร้อมกับมองสำรวจสภาพแวดล้อมรอบด้านพลางพึมพำกับตัวเอง
ไม่เพียงแต่มีพื้นที่นับหมื่นหมู่*[1]ไว้ใช้สำหรับเพาะปลูก แต่ยังมีภูเขา แม่น้ำ และผืนป่า ขนาดของพื้นที่ไม่ใช่เล็ก ๆ ตามปกติแล้ว ที่นี่เป็นเพียงหมู่บ้านมือใหม่ที่มีไว้ให้ผู้เล่นได้ทำความคุ้นเคยกับสภาพแวดล้อม และมีมอนสเตอร์เพื่อใช้ในการเพิ่มเลเวล ซึ่งพบได้ในป่าด้านหน้าหมู่บ้าน ไม่มีความจำเป็นที่จะต้องมีพื้นที่ด้านหลังของภูเขาที่กว้างใหญ่ขนาดนี้
นอกจากจะมีสถานที่เช่นนี้อยู่แล้ว มันยังกว้างใหญ่มหาศาลอีกด้วย
“หรือเทพสวรรค์จะตั้งใจเหลือที่ตรงนี้เอาไว้ให้เราใช้?” อู๋ฝานพึมพำกับตัวเอง
ทันใดนั้น เขาเกิดความรู้สึกขบขันต่อความคิดดังกล่าว เพราะเดิมทีสัญญาใช้พื้นที่ด้านหลังภูเขา เป็นแนวคิดของตัวเขาเอง ตัวตนที่เรียกว่า ‘เทพสวรรค์’ ไม่ได้บอกใบ้อะไรให้เขาด้วยซ้ำ มันจึงไม่สมเหตุสมผลหากจะบอกว่าสงวนพื้นที่ตรงนี้เอาไว้ให้ตัวเขาใช้งาน
“อะไรก็ช่าง ไม่ต้องสนใจ ยังไงมันก็ดีกับเรา” เพราะไม่อาจหาเหตุผลมาสนับสนุนได้ อู๋ฝานจึงหยุดครุ่นคิด ไม่ว่าจะจะทราบสาเหตุหรือไม่ มันก็ไม่ใช่สาระสำคัญแต่อย่างใด
“หือ? นั่นมัน? หนูขนทอง?!”
อู๋ฝานที่กำลังเดินอยู่บนเนินเขาพบเห็นร่างอันดูคุ้นเคยผ่านไปตรงหน้าไม่ไกล ก่อนจะหายวับไปในพริบตา หากสายตาของอู๋ฝานไม่ได้ดีกว่าก่อนหน้านี้ ก็คงมีทางมองเห็นมันอย่างแน่นอน
ทำไมหนูขนทองถึงมาอยู่ตรงนี้ได้? หากอู๋ฝานจำไม่ผิด ข้อมูลของหนูขนทองอธิบายไว้ว่ามันชอบกินแร่เป็นอาหาร ถ้ามันออกจากเหมืองมา มันจะกินอะไรล่ะ?
หรือว่าบริเวณนี้จะมีเหมืองอยู่?
เมื่อนึกถึงความเป็นไปได้ดังกล่าว อู๋ฝานพลันเกิดความตื่นเต้นยินดีขึ้นมา
หัวหน้าหมู่บ้านเคยบอกเอาไว้ก่อนหน้านี้ว่าใกล้ ๆ หมู่บ้านมีเหมืองเพียงแห่งเดียว ช่างตีเหล็กซุนเองก็บอกแบบนั้นเช่นกัน หากมีการค้นพบเหมืองที่ด้านหลังของภูเขา ก็แสดงว่าเป็นเหมืองที่ยังไม่มีเจ้าของสินะ หากทางการยังไม่พบเห็น ชาวบ้านในหมู่บ้านก็คงยังไม่มาเจอเช่นเดียวกัน
หรือก็คือ เหมืองแห่งนั้นจะกลายเป็นเหมืองของเขาเอง!
อู๋ฝานคิดได้ดังนั้นก็ยิ่งตื่นเต้นมากขึ้น เขาจึงรีบวิ่งมุ่งหน้าไปยังทิศทางที่หนูขนทองตัวเมื่อครู่หายไป
“จำได้ว่ามันหายไปตรงนี้นี่นา หายไปไหนแล้วล่ะ?” อู๋ฝานตระเวนสำรวจรอบบริเวณที่หนูขนทองหายไปอยู่นาน แต่สุดท้ายก็ยังไม่พบเจออะไรที่ผิดปกติ
“หรือว่าตาฝาด? หรือว่าหนูขนทองกินอย่างอื่นนอกจากแร่เป็นอาหารได้ด้วย? แสดงว่าบริเวณนี้คงไม่มีเหมืองแล้ว?” อู๋ฝานไม่พบเบาะแสใดระหว่างการค้นหาอยู่นาน จึงอดไม่ได้ที่จะหม่นหมองลง
ทันใดนั้น เท้าของอู๋ฝานลื่น ตัวของเขาครึ่งตัวร่วงไปติดอยู่กับทางเข้าถ้ำแห่งหนึ่ง
อู๋ฝานเร่งร้อน เขาพยายามดิ้นรนออกจากถ้ำ ก่อนจะเริ่มสำรวจ
ถ้ำแห่งนี้มืดสนิท จึงยากจะมองเห็นว่าด้านในมีอะไร หากไม่ใช่เพราะปากทางเข้ามีขนาดค่อนข้างเล็ก อู๋ฝานคงร่วงหล่นลงไปแล้ว
“ทำไมมีรูตรงนี้ด้วย? ใครขุดเอาไว้ล่ะเนี่ย?” อู๋ฝานพบว่าก่อนหน้านี้ รูดังกล่าวมีใบไม้ปกคลุมเอาไว้ แม้เขาเดินวนเวียนไปมาหลายรอบ เขาก็ยังหาไม่พบ หากไม่ใช่เพราะบังเอิญเหยียบ ก็คงไม่มีทางค้นพบรูนี้ได้
แล้วทำไมถึงมีรูอยู่ที่ตรงนี้ มนุษย์หรือสัตว์ขุดเอาไว้กันแน่?
“หนูขนทองตัวเมื่อกี้คงจะเข้าไปทางนี้สินะ” อู๋ฝานคาดเดา
มันมีความเป็นไปได้ ไม่อย่างนั้นหนูขนทองก็คงไม่หายวับไปอย่างกะทันหัน
อู๋ฝานรีบนำเอาพลั่วขุดสมุนไพรออกมาจากกระเป๋าหลัง เขาก้มลงกับพื้นและเริ่มขุด พลางคิดอยากขุดรูที่ปากถ้ำให้กว้างมากขึ้นสักหน่อย เพื่อจะได้มองเห็นด้านในได้
อู๋ฝานขุดอย่างชำนาญ ก่อนหน้านี้เขาเคยขุดหลุมกับดักเพื่อสังหารเสือร้ายลายจุดมาแล้ว เรียกได้ว่าเป็นผู้มีประสบการณ์ในการขุดก็ไม่ผิด
ในไม่ช้า ทางเข้าของถ้ำก็เริ่มขยายใหญ่มากขึ้น เขายื่นศีรษะเข้าไปสำรวจ ทว่าด้านในยังคงมืดมิด จึงมองไม่เห็นก้นบึ้งด้านล่าง นอกจากทางเข้าถ้ำที่อู๋ฝานขุดให้มีขนาดใหญ่ขึ้นมาบ้าง ส่วนที่เหลือของถ้ำก็ยังแคบ อู๋ฝานไม่อาจเข้าไปต่อได้
“ไม่ขอเชื่อว่าไม่มีอะไร วันนี้ต้องได้เห็นว่าด้านในมันมีอะไรกันแน่!” อู๋ฝานผู้มีใจมุ่งมั่นเริ่มขุดเพื่อขยายเส้นทางด้านในถ้ำให้ใหญ่มากขึ้น
ช่วงเวลาถัดจากนี้ อู๋ฝานไม่มีเวลาว่างให้ไปทำอย่างอื่นอีก เขาทุ่มเทแรงกายแรงใจขุดถ้ำ ส่วนของถ้ำที่เคยแคบได้ขยายขนาดใหญ่มากขึ้น เดิมทีแคบจนไม่อาจเข้าไปได้ แต่ตอนนี้มันกลายเป็นถ้ำกว้างและสูงราวหนึ่งเมตร กว้างพอให้อู๋ฝานแทรกเข้าไป
ทิศทางของถ้ำนี้มุ่งลงไปด้านล่าง อู๋ฝานจึงขุดลงลึกเข้าไปเรื่อย ๆ ทั้งตัวเริ่มลงลึกเข้าไปด้านในถ้ำ ดินจำนวนมากกองสุมสะสมอยู่ที่ภายนอกของถ้ำ
อู๋ฝานมุ่งหน้าไปตามทิศทางเดิมของถ้ำ เขาขุดเข้าไปเรื่อยจนระยะห่างจากปากถ้ำราวสิบเมตร เท้าของเขาก็ยวบลงไปจนทั้งตัวร่วงหล่น
“ตึก!”
อู๋ฝานร่วงลงมาราวหนึ่งเมตร ร่างกายร่วงหล่นกระแทกพื้นอย่างแรงจนก้นของเขาแทบแตกหักออกเป็นสี่ท่อน
“โอย เจ็บ!” อู๋ฝานพยายามดิ้นรนลุกขึ้น ก่อนจะถูไถก้นของตัวเองขณะบ่นอุบ “ให้ตายสิ เหมือนมีหินร่วงใส่เลยใครกันชั่วช้าขนาดโยนก้อนหินใส่ผู้อื่นได้?”
“หือ เดี๋ยวสิ! ก้อนหิน?!” อู๋ฝานพลันได้ตระหนัก เขาโค้งตัวลงรื้อค้นบริเวณที่ร่วงหล่นลงมาเมื่อครู่ก่อนจะพบกับก้อนหินที่เป็นทรงเหลี่ยม
อู๋ฝานใช้วิชาตรวจสอบ
[เศษแร่เหล็ก : เศษของแร่เหล็กที่หนูขนทองแทะเหลือทิ้งเอาไว้]
อู๋ฝานไม่คิดบ่นเรื่องหนูขนทองอีกแต่อย่างใด แต่มองไปยังเศษแร่ในมือด้วยสีหน้ายินดี
ที่นี่เป็นเหมืองจริง ๆ ด้วย!
อู๋ฝานเร่งรีบมองขึ้นไป พร้อมกับตระหนักได้ว่าช่องว่างตรงนี้ไม่ใช่เล็ก ๆ มันน่าจะมีขนาดราวสิบตารางเมตร รอบด้านทั้งสามเป็นก้อนกรวดและดินธรรมดา ทว่าด้านหน้ามีอะไรบางอย่างที่คล้ายกับกำแพงสายแร่
อู๋ฝานเร่งร้อนวิ่งเข้าไป ก่อนจะยื่นมือไปสัมผัสลูบคลำจึงแน่ใจได้ว่ามันไม่ใช่ดินนุ่ม แต่เป็นสายแร่โลหะ
อู๋ฝานเร่งรีบหันหน้าเข้าหา ‘กำแพง’ พร้อมกับใช้วิชาตรวจสอบ
[แร่เหล็กคุณภาพดี แร่เงินคุณภาพสูง ศิลาดวงดาวคุณภาพสูง แร่เหล็กคุณภาพสูง ออบซิเดียนคุณภาพสูง…]
จากการใช้วิชาตรวจสอบ ความยินดีบนใบหน้าของอู๋ฝานจึงกลายเป็นเคร่งเครียด ‘กำแพง’ นี้มันคือแหล่งรวมแร่ มีแร่สารพัดชนิดและไม่ใช่แร่ธรรมดา แต่เป็นแร่ที่ค่อนข้างหายาก อู๋ฝานค้นพบแร่จำนวนมากเหล่านี้
เหนือสิ่งอื่นใด คุณภาพของแร่มีคุณภาพดีทั้งสิ้น!
*หมู่ – ไร่จีน 1 หมู่มีพื้นที่ราว 666 ตารางเมตร (เกร็ดความรู้ 1 ไร่ไทย มีพื้นที่ 1600 ตารางเมตร)