32 บ้านใหม่
เวอร์ชั่นไม่เซ็นเซอร์อ่านได้ที่ tunwalai หรือ readAwrite
「ยังไงซะ ถ้างั้น เงื่อนไขของสัญญาได้ถูกเติมเต็มแล้วด้วยสิ่งนี้…」
「ใช่ ชั้นซาบซึ้งกับความพยายามของนายนะ ถ้าบางคนถามชั้นเกี่ยวกับตัวแทนอสังหาริมทรัพย์ที่ดีๆในเมืองหลวงราชวงศ์ ชั้นจะทำให้มั่นใจที่จะแนะนำพวกเค้ามากับนาย」
มิลดา* ได้หนีออกไปจากฉากอย่างรวดเร็ว เเหมือนเข้าได้กลัว น่าจะไม่มีความจำเป็นที่ต้องกังวลเกี่ยวกับเขาอีกต่อไป
«TLN: จากมิลเดอร์»
เครื่องเรือนได้ถูกแบกเข้ามาข้างในทีละชิ้นทีละชิ้น นนน่าได้จุกจิกจริงๆเกี่ยวกับตำแหน่งของเครื่องเรือน และคริสตอฟและอากอร์ได้ถูกทำให้ทำอย่างนี้และอย่างนั้น อย่างที่คาด ผมไม่จำเป็นต้องก้าวเข้าไปจริงๆ ดังนั้นเมือมันได้ถูกแบกเข้ามาแล้ว ผมได้แหมะตัวผมไปบนโซฟา มันเป็นโซฟาคุณภาพดีจริงๆ และมันได้นุ่มกว่าโซฟาข้างในโรมแรม
「ฟฟฟู่….คิดเกี่ยวกับมันแล้ว มันเป็นประมาณปีและครึ่งนึงก่อนที่เราจะสามารถลงหลักปักฐาน」
หลังจากเวลานั้นในป่า ผมไม่ได้ใช้ชีวิตอยู่ในบ้าน คาร์ล่าได้นั่งข้างผม
「คาร์ล่านั่นเป็นเธอเหรอ? คนอื่นๆไปไหนล่ะ?」
「มาเรียอยู่ในครัวในกำลังใจที่สูง เมลิสซ่าได้ตรวจรอบๆห้องน้ำ ซีเลียได้ตรวจเพื่อที่จะให้มั่นใจว่ากำแพงด้านนอกไม่มีทางลับ เธอค่อนข้างประหม่า นนน่าได้…..มีปัญหากับตำแหน่งของเก้าอี้และโต๊ะ」
นอกจากผม คนอื่นทั้งหมดไม่ควรจะอยู่ในบ้านเป็นเวลานานด้วยเหมือนกัน ผมเดาว่ามันโอเคที่จะให้พวกเธอสนุกสนานไปรอบๆและมีความสนุก
「แล้วเธอล่ะคาร์ล่า ไม่ใช่ว่ามีบางอย่างที่เธออยากไปแล้วดูเหรอ?」
「ชั้นโอเค จากใจเลย ชั้นไม่ได้สนใจในบ้านจริงๆ」
มือของคาร์ล่าได้มาสู่เข่าของผม
「ชั้นสนใจแค่เพียงนาย…….นายยังจำคำสัญญาจากวันก่อนได้มั้ย」
มือของเธอได้สไลด์เข้ามาในกางเกงผม และผมลูบไล้ผมของเธอ
「มันคืออะไร?」
「นายจงใจที่จะให้ชั้นพูดเรื่องเอดชิใช่มั้ย…..มันคือการเชื่อมต่อระหว่างผู้ชายและผู้หญิง งานของผู้ชายคือสร้างบ้าน ทำงานในกองทัพ……และนำอาหารกลับมา ถ้างันผู้หญิงควรจะทำอะไรล่ะ?」
「เธออยากได้มันมากขนาดนั้นเลยเหรอ?」
กอดคาร์ล่าใกล้ๆ ผมกระซิบเข้าไปในหูเธอ มือของคาร์ล่าไม่หยุดเคลื่อนไหว
「ใช่ ถ้านายโอเคกันมัน ชั้นไม่อยากจะใช้ยา」
นำมือของเธอออกจากกางเกงผม ผมยืนขึ้น ผมจำไปต้องไปและตรวจดูผู้หญิงคนอื่นด้วยเช่นกัน
「งันเรามาทำมันอย่างเป็นธรรมชาติเริ่มจากคืนนี้เลยมั้ย? บอกชั้นถ้าเธอท้องนะ」
「ใช่ ชั้นอยากจะท้องเร็วๆนี้….」
คาร์ล่าได้เลียมือของเธออย่างทั่วถึงที่เธอใช้จับหอกของผม ด้วยหน้าตาที่ละลายบนหน้าของเธอขณะที่เธอส่งผม
—————————————————————
「มาเรียเธอเป็นยังไงบ้าง? ครัวเป็นยังไง?」
「เอเกอร์-ซัง มันใหญ่กว่าครัวที่ชั้นเคยมีนอกจากนี้ เตามันก็ดีด้วย ชั้นคิดว่าชั้นทำอาหารจานที่เป็นมืออาชีพได้~」
「งั้นนั่นก็ดี งั้นชั้นจะสามารถกินอาหารทำจากบ้านของมาเรียได้ทุกวันเลย」
「ใช่! แต่มันไม่ได้ถูกใช้งานมาซักพักแล้ว ดังนั้นมันค่อนข้างสกปรก เพราะมันค่อนข้างใหญ่ ชั้นก็ต้องทำความสะอาดหลายอย่างด้วย….」
「ถ้าเป็นอย่างนั้น เธอควรจะให้เด็กๆที่จะมาพรุ่งนี้ช่วนเธอ ใช้มือที่เล็กๆของพวกเธอ มันน่าจะง่ายที่จะทำความสะอาดตามซอกและมุม」
วันนี้มันจะเป็นแค่ครอบครัวเรา แต่เริ่มจากวันพรุ่งนี้ เด็กๆจากสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าจะมาที่นี่เพื่อเริ่มการฝึกงานของพวกเธอ ระหว่างที่ใช้ชีวิตอยู่ในบ้านของเรา
「หืมม ชั้นรู้สึกอายที่จะให้เด็กทำความสะอาดทั้งหมดน่ะ~」
「มันแค่การทำความสะอาด เธอไม่ต้องถือมัน ตราบใดที่เรามอบการกินอยู่ที่เต็มอิ่ม ชั้นมันใจว่าเด็กๆจะมีความสุขมาก ยกเว้นเธอจะเป็นเหมือนปีศาจสาว และใช้พวกเธอจนพวกเธอไปถึงความเหนื่อย?」
「น….แน่นอนว่าชั้นจะไม่ทำแบบนั้น~ อ๊ะ!」
ผมได้โอบกอดมาเรียใกล้ๆและกระซิบในหูเธอว่าผมจะพึ่งพาเธอตั้งแต่นี้ต่อไปด้วยเหมือนกัน
「ใช่……ชั้นจะพยามยามเต็มที่….. ทำอาหารและทำความสะอาดให้กับคนที่ชั้นรัก…. ได้เป็นฝันของชั้นมาตลอด」
ออกจากมาเรีย เธอได้มีหน้าที่แดงสดขณะที่เธอได้ทำความสะอาดของเธอต่อ แม้ว่าผมอยากจะจับก้นของเธอ และแทงเข้าไปในเธอ ผมไม่อย่างจะเริ่มบางอย่างจริงๆด้วยอากอร์และคริสตอฟที่ยังอยู่รอบๆที่นี่ ดังนั้นผมได้ออกจากฉากนั้นมา
สวนใหญ่มาก แต่เพราะมันไม่ได้ถูกดูแล มีหญ้าขึ้นจำนวนหนึ่งผุดขึ้นมาจากทุกที่ ซีเลียทำเหมือนว่าเธอไม่สนใจเกี่ยวกับสวนและเธอได้ไต่ขึ้นและลงกำแพง ที่มันเพิ่มถูกซ่อมแซมเพื่อที่จะทำให้มันใจว่ามันไม่มีทางลัดไปที่บ้าน
「เธอเจอรูอะไรบ้างมั้ย?」
「ไม่ มันดูเหมือนว่าการซ่อมแซได้ถูกทำอย่างถูกต้อง ที่ที่มันทรุดได้ถูกเติมเต็มอย่างแม่นยำ」
เพราะทั้งหมดนี่เป็นเพียงกำแพงบ้าน ถ้าบางคนอยากจะทำลายประตูรั้ว พวกเขาเข้ามาได้อย่างง่ายดาย หรือพวกเขาแค่กระโดดข้ามมันได้ ผมไม่คิดว่ามันไม่จำเป็นที่ต้องให้ความสนใจมากนักกับกำแพงภายนอก
「เอเกอร์-ซามะ มันดูเหมือนว่าคนอื่นไม่คิดดีกับขุนนางใหม่ แม้เอเกอร์-ซามะไม่ใช่บางคนที่จะโจมตีแมลงวันตัวเล็กรอบๆโดยส่วนตัว คนจำพวกแบบนั้น ที่มีเป้าหมายไปที่ความอ่อนแอของท่านตลอดได้อยู่รอบๆตลอด」
ตั้งแต่เริ่ม ซีเลียได้เป็นสาวที่ฉลาดมาตลอดที่ใช้หัวของเธอ แม้ว่าเธอจะมีแนวโน้มไปกังวลเกี่ยวกับรายละเอียดเล็กน้อยตลอด เธอมีประเด็นอย่างแน่นอน
「อย่าอย่างนั้น นี่เป็นบ้านส่วนตัว ดังนั้นมันจะมีขีดจำกัดในการป้องกันของมัน」
「…..ใช่ ถ้าหนูไม่อยู่ที่นี่ คนเดียวที่สู้ได้คือคาร์ล่า-ซัง จริงๆแล้วหนูอยากจะจ้างยามสำหรับบ้านของเรา แต่ถ้าพวกเขาไว้ใจไม่ได้ มันจะไม่เชื่อถือได้」
「เพื่อเป็นมาตรการชั่วความ เราสามารถนำเหล็กแหลมขึ้นไปข้างบนกำแพงได้….มันจะสามารถยับยั้งขโมยบางคนได้ อย่างน้อยๆมันจะซื้อเวลาให้เรา」
「นั่นจริง! เราควรจะนำระฆังไปไว้ที่ประตูรั้วด้วย และถ้าผู้บุกรุกได้เข้ามา เราอพยพทุกคนไปที่ที่ปลอดภัยกว่าได้ เหมือนชั้นใต้ดินหรือห้องใต้หลังคา」
ซีเลียดูเหมือนจะมั่นใจและเธอได้เตรียบพร้อมที่จะไปหาช่างตีเหล็กเพื่อที่จะสั่งของทันที เธอได้เคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วและการกระทำของเธอนั้นชาญฉลาด แม้แต่วิธีการพูดของเธอ ได้แสดงออกมาจริงๆว่าเธอเป็นลูกน้องที่ซื่อสัตย์กับผม ผมต้องไม่ให้เธอลืมว่าเธอก็ยังเป็นผู้หญิงของผมด้วย
「งั้นหนูจะออกไปและกลับมาทันที อึนน อ๊า!」
จับไหล่ของเธอ ผมแทงลิ้นของผมเข้าไปในปากของเธอ มอบการจูบที่ราคาแพงให้เธอ เสียงของน้ำได้ลอยอยู่และการผสมของน้ำลายของเราได้หยดลงไปจากปากของเรา
「เฮ้นั่น….」 「อุว้าา น่าทึ่ง!」 「ทำแบนั้นกำสาวที่ดูเหมือนเด็ก….」 「แต่สาวคนนั้นก็ตอบสนองการเดินหน้าของเค้าด้วย」
เพราะเราได้อยู่ข้องนอกประตูรั้วเมื่อผมได้เรียกซีเลีย มันเป็นธรรมชาติที่จะมีการจราจรและคนเข้ามา ไม่ใช่เพียงแค่นี่เป็นกลางวันแสก ดังนั้นมีมากกว่าปรกติ จูบอย่างหลงใหลกลางถนนที่ยุ่งได้เรียกความสนใจจากฝูงชน ที่เป็นพิเศษ ผู้หญิงได้ชะลอความเร็วในการเดินและชำเลืองมองข้างอย่างนานเพื่อเฝ้าดู; พวกเธอยังกระซิบหากันด้วย
「นนนน่า! เดี๋ยว! โมอุ! หนูจะออกไปแล้วนะ!」
ด้วยปากของเราที่แยกกัน ซ๊เลียได้มองไปรอบๆเธอด้วยหน้าที่แดง อย่างถูกชนโดยรถม้าล่ะโอเคมั้ย? หน้าอกของซีเลียได้ใหญ่ขึ้น นั่นอาจจะเปลี่ยนเป็นหน้าอกที่ใหญ่ซักวันหนึ่ง
—————————————————————
「โออ้~ น่าทึ่ง」
เมื่อผมได้ไปที่ห้องน้ำ เมลิสซ่าดูเหมือนจะดึงนำมาจากบ่อน้ำเพื่อลองสิ่งตางๆ มีน้ำในอ่างอาบน้ำหิน
「มันเป็นยังไง?」
「เอเกอร์-ซังนี่สุดยอดจิงๆ เมื่อหินชนวนได้ถูกนำออก น้ำได้ไหลออก! แต่ยังไงซะในความเป็นจริงเราต้องอุ่นน้ำจากข้างนอกก่อนนะ」
เมื่อมีน้ำร้อนที่เพียงพอจากข้างนอก มันดูเหมือนว่าคุณจะสามารปรับระดับน้ำที่คุณต้องการข้างในอ่างอำนำได้โดยการเปิดและปิดแผ่นนี้
「แต่การตักน้ำมันยากจริงๆ~ น้องได้ทำงานอย่างหนักแต่มันได้แค่นี้เอง ถ้าเราอยากจะเติมทั้งถังให้เต็มถึงขีดจำกัดมัน เราจำเป็นต้องตักน้ำเป็นร้อยครั้ง」
จากพรุ่งนี้ไปครอลล์คือคนที่จะทำหน้าที่นี้ หืมม ผมจะให้เขาทำมันทีนึงและถ้ามันดูเหมือนว่าเขารับมือกับมันไม่ได้ ผมไม่ถือที่จะเป็นคนที่ทำหน้าที่นี้
「ถ้ามันยากเกินไปสำหรับเด็กๆ ได้โปรดทำให้มั่นใจที่จะช่วยพวกเธอนะโอเคมั้ย? แม้ว่าพี่ได้เหนื่อย น้องจะทำให้มั่นใจว่าพี่ได้รักษาเพียงพอในห้องน้ำ♪」
แม้ว่าเมลิสสาชอบที่จะใส่เสื้อผ้าที่แสดงออกเยอะและไม่เหมาะสม ที่มันเปิดเผยตัวที่โค้งของเธอ เธอได้อ่อนโยนต่อเด็กๆและคนอ่อนแอจริงๆ บางทีอาจเป็นเพราะเธอได้เป็นโสเภณีมาครั้งหนึ่ง การที่เธอจะต้องแต่งตัวแบบไหนได้ถูกฝังแน่นลงไปกับเธอ
「เมลิสซ่า เธอคิดกับบ้านหลังนี้ยังไง?」
「หืม? น้องคิดว่ามันเป็นบ้านที่ดีนะ? ดีมากจนน้องไม่เชื่อว่าน้องจะใช้ชีวิตอยู่ข้างในมัน」
「มันดีกว่าบ้านที่เธออยู่มาก่อนมั้ย?」
เมลิสซ่ากระตุกและสั่น
「นั่นเป็น….คำถามที่ใจร้าย」
รู้สึกผิด ผมได้กอดเธอเข้ามาในอ้อมแขนผมและวางเธอไว้บนผม; ผมได้นั่งขัดสมาธิขณะที่ผมได้โอบกอดเธอ
「อา!…..อืมมน ได้เลย」
เมลิสซ่าน่าจะคิดว่าผมต้องการตัวของเธอ หน้าอกของเธอได้ถูกเปิดเผย และเธอแหวกขาของเธออย่างกว้าง เธอเปลี่ยนเป็นตำแหน่งที่มันจะทำให้ง่ายมากจริงๆสำหรับผมที่จะเข้าไปในเธอ
「มันไม่ใช่อย่างนั้น แม้ว่าน้องไม่สามารถจะกลับไปที่บ้านของน้องได้อีกแล้ว น้องไม่ใช่โสเภณีหรือทาสของพี่」
ผมปิดขาเธอเข้าด้วยกันและลูบไล้หัวของเธอ
「น้องเป็นผู้หญิงของพี่ แต่ก็ยังเป็นครอบครัวของพี่ด้วย เหมือนผู้หญิงคนอื่นที่นี่ บ้านหลังนี้เป็นที่ที่ครอบครัวใช้ชีวิตอยู่ด้วยกัน น้องไม่จำเป็นต้องกังวลมาก」
「อึนน เฮ้อ เมื่อพี่พูดขึ้นมากระทันหัน น้องได้ทำตัวเหมือนปรกติน้องทำมัน」
แม้ว่าน้ำเสียงของเธอได้เหมือนเดิม ผมบอกได้ว่าตาของเธอได้ร้องไห้เล็กน้อย
「พี่จะทำให้มั่นใจว่าจะซื้อเสื้อผ้าให้น้องใหม่ครั้งหน้า พี่ก็อยากจะเห็นเมลิสซาในภาพลักษ์ที่ทันสมัยด้วย」
「จุดขายของน้องเป็นความเซ็กซี่ของน้องนะ! แต่บางทีสไตล์แบบอื่นจะเป็นการเปลี่ยนจังหวะที่ดี
อีกครั้งที่เมลิสซ่าได้พิงตัวของเธอมาที่ผม แต่ครั้งที่ไม่ใส่เพื่อล่อความต้องการทางเพศของผม มันรู้สึกเหมือนว่าน้องสาวอยากจะถูกเอาใจโดยพี่ชาย」
「งั้นเกี่ยวกับเด็กๆที่จะมาพรุ่งนี้ นอกจากเมื่อพวกเธอได้ทำงาน พี่ให้น้องดูและพวกเธอได้มั้ย? น้องชอบเด็กจริงๆ….แต่พี่ก็รู้ว่าน้องมีพวกเค้าไม่ได้」
「ได้ พี่จะปล่อยพวกเธอไว้ให้น้องนะ」
ก่อนเธอจะเข้าไปอยู่ในอารมณ์ที่ไม่ดี ผมได้ยกตัวของเธอขึ้นและลูบก้นของเธอ
「อ๊านน! แม้เราจะอยู่ท่ามกลางบรรยากาศที่ซีเรียส!」
「ลืมเกี่ยวกับอดีตซะ น้องควรใจใช้ชีวิตอย่างมีความสุข ตั้งแต่ตอนนี้ต่อไป」
ออกจากห้องน้ำ ผมคิดว่าผมได้ยินเธอพูดว่า “ขอบคุณ….โอนี่-จัง” จากข้างหลังผม ผมคิดว่าผมได้อายุน้อยกว่าเธอ 5 ปี…
—————————————————————
งั้นตอนนี้เมื่อผมได้กลับไปที่ห้องทานอาหาร นนน่าได้จับคางของเธอและคิดเกี่ยวกับบางอย่างคริสตอฟได้ดื่มสาเกที่ได้นำมาเล็กน้อยและอากอร์ได้นั่งอยู่บนพื้นหายใจอย่างหนัก ฉากแบบนี้มันอะไรกัน?
「เพราะทั้งหมด มันควรจะวางอยู่ตรงกลางและไกลจากหน้าต่าง…..? ชั้นขอโทษเกี่ยวกับนี้แต่นายขยับมันอีกครั้งนึงได้มั้ย?」
「…..แค่กี่ครั้งกัน….ที่เธอคิด…….ในท้ายที่สุด….มันจะเป็นที่เดิม….ตำแหน่งเดิมเหมือนก่อนหน้า」
ผมเข้าใจแล้วนนน่าได้แก้ไขตำแหน่งของโต๊ะใหญ่นี้ซ้ำๆ และอากอร์เป็นคนที่ขยับมันแต่คำถามคือทำไมคริสตอฟสบายๆกับมันล่ะ
「……ถ้าโต๊ะได้ถูกเลื่อนโดยบางคนที่ไร้ความสามารถ มันจะทำให้ชั้นเหนื่อยมากขึ้นกว่าเดิมเข้าไปอีก」
「ชั้นมีงานที่เหมาะกับชั้นมากกว่า! ในแง่ของการใช้แรงงาน อากอร์มีความสามารถมากกว่า」
ผมเห็นว่ารูปลักษณ์ที่แข็งแรงอย่างไม่น่าเชื่อเป็นอุปสรรคที่นี่ หลังจากที่ผมจ่ายค่าสิ่งต่างๆให้เขาและค้างอยู่ที่โรงแรม สำหรับเขาที่จะโดดการช่วยแรงงาน….เป็นเส้นประสาทหนาที่เขามีนะนั่น ก่อนที่เราแม้แต่จะได้รับการฝึกทางทหาร มันดูเหมือนว่าเขาต้องถูกสอนมารยาทก่อน
「โอเคคริสตอฟ ชั้นได้มีภารกิจที่เหมาะกับนาย! มันเป็นการช้อปปิ้ง」
「โออ้ นั่นฟังดูดี มันเป็นเรื่องโปรดที่ชั้นชอบทำเลยล่ะ โดยธรรมชาติแล้วชั้นจะได้รับกำไรจากราคาของที่ถูกต่อราคาได้ ใช่มั้ย?」
「แน่นอน สิ่งที่ชั้นจะให้นายซื้อคือฟืน ชั้นหวังพึ่งนายที่จะซื้อมัน 100 อันนะ」
คริสตอฟได้แขงอยู่กับที่กองหนึ่งของมันประมาณ 10 กก และมันราคาประมาณ 2 ทองแดง ผมได้มอบ 2 เหรียญเงินให้เขา
「เดี๋ยว! นายล้อเล่นใช่มั้ย……… ชั้นแบกมันมากขนาดนั้นไม่ได้อย่างแน่นอน!!」
「มันโอเค ร้านได้อยู่ใกล้ที่นี่ นายแค่ถือมันทีละ 5 และมันจะสำเร็จเมื่อนายทำมัน 20 ครั้ง ไม่ใช่ว่านายยินดีเหรอ?」
「ไม่มีทางน่า! โอ้นั่นใช่แล้ว นายมีม้าไม่ใช่เหรอ? ถ้านายให้ชั้นยืมนั่น….」
「ถ้านายอยากให้ชวาร์ซตามนายชั้นจะไม่ถือมันจริงๆ แต่ถ้านายถูกเตะจนตายอย่ามาโทษชั้นที่หลังละกัน」
「หลังจากที่นายทำเสร็จ นายจะได้กินอาหารของมาเรีย ดังนั้นแค่รีบแล้วไปได้แล้ว」
คริสตอบได้ออกไปอย่างเดินย่ำ หวังว่า เขาได้เรียนรู้บนเรียนของเขาที่นี่แม้ว่ามันจะแค่นิดเดียว
「ชายที่เหลาะแหละคนได้ได้ถูกจ่ายเงินแม้ว่าเค้าโดดงานไม่ใช่เหรอ?」
「อ๊าา ถ้ามันมีแค่ฝั่งเดียวของโต๊ะที่จะได้รับแสงแดด มันจะแปลกไปนิดหน่อย ไม่ใช่เหรอ? เพราะทั้งหมด มาขยับเข้าไปอีกนิดกัน」
อากอร์ได้เหนื่อยอย่างสมบูรณ์และนอนแผ่กิ่งก้านสาขาอยู่บนพื้น ในท้ายที่สุด โต๊ะได้อยู่ในตำแหน่งที่นนน่าพอใจและอากอร์ได้มีอิสระเสรี อากอร์ได้เซไปที่บ่อน้ำเพื่อจะทำให้ตัวเขาเองสดชื่น
「เครื่องเรือนทั้งหมดได้ถูกจัดเรียงอย่างถูกต้องและมันเริ่มดูเหมือนบ้านเข้ามาแล้ว!」
「แต่ค่อนข้างได้จ่ายไปราคานึงเลยนะ」
ผมได้ภาวนาให้อากอร์ได้ฟื้นมาก่อนการจัดต้องกองทหาร
「ท่านได้เป็นขุนนางแล้วไม่ใช่เหรอ?」
นนน่าได้พิงไหล่ผม ด้านข้างของหน้าอกที่ใหญ่ของเธอได้โดนผม มันดูเหมือนว่าเธอยังโตอยู่ เพราะมันดูเหมือนว่าเป็นโอกาสที่ดี ผมควรจะใช้เวลานี้เพื่อจับมัน
「เรายังมีถนนที่ยาวไกลอยู่ตรงหน้าเรา」
「นั่นใช่แล้วเป้าหมายต่อไปคือการเป็นบารอนเนต นั่นเป็นชื่อที่สืบทอดได้」
「มันต่างกันเหรอ」
「แน่นอนสิ ถ้าท่านมีชื่อของบารอนเนต ลูกของท่านจะสืบทอดท่านได้ ถ้าเราสามารถทำสิ่งนี้สำเร็จได้ ความฝันของเราจะถูกเติมเต็มอย่างแน่นอน ลูกและหลานของท่าน….อึนน!」
ผมจับหน้าอกเธอถึงจุดที่ว่ามันจะรู้สึกเจ็บนิดหน่อย
「ชั้นไม่มีเจตนาที่จะให้ลูกของชั้นทำบางอย่าง ชั้นจะเป็นคนที่ทำเป้าหมายของชั้นให้สำเร็จ」
「ท่านมีแผนที่จะเป็นเอิร์ลหลังจากที่เป็นบารอนเหรอ? การเป็นเอิร์ลของเขตชนบนจะได้ถูกอนุญาตในมีกำลังทหารส่วนตัว หรือบางทีท่างอยากจะเป็นมาร์ควิส และพยายามที่จะทำประเทศ?」
นนน่ามองผมไม่จริงจัง เธอยิ้มอย่างเยาะเย้ย
อย่างไรก็ตาม ผมจริงจัง
「นั่นพอแล้ว…..มันเป็นไปไม่ได้สำหรับขุนนางคนเดียวที่จะท้าทายสหพันธรัฐ」
「งั้นไม่ใช่ว่ามันเป็นไปไม่ได้เหรอ?」
เมื่อผมมีความรู้สึกที่สบายนี้จากการนวดหน้าอกเธอ ความกล้าของผมขึ้นมา จิตวิญญานของผมมีไฟด้วย
「ชั้นทำได้ ชั้นแค่ต้องเป็นราชา」
แม้ว่าไม่มีธุระของนนน่า ยังไงผมก็จะต้องทำสิ่งนี้อยู่ดี
「คำพูดนั้น… ท่านไม่สามารถพูดมันถ้าท่านอยู่กับคนอื่นนะ รู้มั้ย?」
นนน่ามองรอบข้างเธอและทำให้มั่นใจว่าไม่มีใครที่ได้ฟังอยู่
「นั่นจริง ตอนนี้มันเป็นเพียงฝันที่ไม่ยับยังชั่งใจ พูดเกี่ยวกับมันเพียงแต่จะสร้างความไม่สะดวก」
「หนูตัดสินใจที่จะเชื่อท่าน จนถึงวันที่หนูตายหนูจะเชื่อท่านและตามท่าน」
นนน่าเปิดเสื้อของเธอและเชิญชวนมือผมที่ได้ถูหน้าอกของเธออย่างเสมอต้นเสมอปลาย
「อย่างไรก็ตาม หนูอยากให้มีประกันอยู่บ้าง」
「ประกัน? เธอจะให้ชั้นไปขอความช่วยเหลือจากชายอื่นเหรอ?」
นั่นอภัยให้ไม่ได้นิดหน่อย
「ใช่ คนนั้นอยู่ตรงนี้」
มือของนนน่าเอื้อมไปที่หว่างขาผม ด้วยมือที่ฝึกมาของเธอ มันรุกรานเข้าไปในกางเกงผมอย่างราบรื่น เอ็นของผมแข็งนิดหน่อยแล้ว เธอเลื่อนลงไปข้างล่างไกลกว้านั้นและนวดไข่ผมอย่างอ่อนโยน
「หนูอยากได้ทายาทของท่านซึ่งอาศัยอยู่ที่นี่ ให้ใส่เข้ามาในมดลูกชั้นเพื่อที่ชั้นจะเลี้ยงพวกเค้าได้」
「เหมือนที่ชั้นพูดมาก่อน นั่น」
นนน่าวางนิ้วของเธอมาที่ปากผม
「หนูเข้าใจว่าท่านอยากทำมันด้วยตัวท่านเอง ยังไงก็ตาม ในโอกาสน้อยๆที่ท่านพ่ายแพ้ ท่านจะต้องการบางคนที่ตอบแทนความแค้นนั้น」
「ชั้นยอมแพ้ ชั้นเดาว่าชั้นไม่ได้อยู่คนเดียวอีกต่อไป」
「นั่นคือความหมายของการเป็นขุนนาง จากวันนี้ไปเราจะเริ่มการทำลูกร่วมกันของเรา? หนูได้ 18 ปีแล้วแล้ว และมันไม่ใช่เรื่องก่อนวัยอันควรอีกต่อไปสำหรับหนูที่จะเริ่มให้กำเนิดลูก」
ผมนำยาคุมกำเนิดที่ทำจากน้ำของต้นซีลและมอบมันให้เธอ ไม่จำกัดอยู่แค่คาร์ล่า แต่นนน่าที่มีเป้าไปที่เมล็ดพันธุ์ของผมให้อยู่ในมดลูกเธอ มันดูเหมือนว่าโชคของผมที่เกิดมาเป็นชายจะถูกใช้งานหมดแบบนี้
「อ้า แต่เด็กๆจากสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าจะมาที่นี่ตั้งแต่พรุ่งนี้ มันจะดีกว่ามั้ยถ้าหนูมอบยาให้เหล่าเด็กสาว?」
「ชั้นไม่ได้สนเด็กสาว! แต่คนที่โตสุดที่มาที่นี่อายุเท่ากันกับซีเลียไม่ใช่เหรอ…?」
หลังจากคิดอยู่ซักพัก นนน่าพูดในความตื่นตกใจ
「ท-ท่านทำไม่ได้นะ! โดโรเธีย-ซังไว้ใจท่านและส่งพวกเธอมาที่นี่ ถ้าท่านกระทำชำเราพวกเธอ ท่านนั้นจะแย่ที่สุด」
โอ้อะไร เธอได้ล้อเล่นกับผมก่อนหน้านี้เหรอ? ผมเกือบจะคิดจริงจังกับเธอแล้วตอนนี้
เพื่อเป็นที่ไว้ระวัง ผมถามเธอให้เธอเก็บยาที่เหลือไว้และเก็บมันสำหรับฉุกเฉิน นนน่าได้แสดงสีหน้าที่ว่างเปล่าให้ผมดูซึ่งเธอใช้มันมาก่อนหน้านี้หลายครั้ง ก่อนจะพูดว่า “ได้โปรดให้มั่นใจว่าท่านไม่ได้ทำพลาดตั้งแต่ทีแรก!”
มันดูเหมือนเธอไม่มีความเชื่อใจใดๆในความสัมพันธ์ของผมกับคนอื่น
ยังไงซะ จากนั้น อากอร์ได้กลับมา ผมควรจะมอบสาเกให้เขาดืมด้วยกันเพื่อเป็นการขอบคุณก่อนหน้านี้มั้ย? การล้อคริสตอฟขณะที่เขาแบกฟืนจะทำให้สาเกอร่อยขึ้นแน่นอน ใช่มั้ย?
………ถึงขีดจำกัดหลังจากแบก 2 ชิ้นกลับมา เขาเป็นเด็กเหรอ
◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇
「ได้โปรดดูแลชั้นด้วย」 「…….ดูแลชั้นด้วย」 「ยินดีที่ได้รู้จัก!」
ขณะที่พระอาทิตย์ขึ้น เด็กๆสามคนได้มาและแนะนำตัวอย่างร่าเริง ซ้ายสุดคือคนโต มิทตี้ อัลม่าที่ขึ้อาย และครอลล์ที่ซุกซน มิทตี้ดูเหมือนจะนำพวกเธอและเดินมาที่นี่จากสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า ผมบอกพวกเธอให้เอาสัมภาระมาเพราะพวกเธอจะมาอีกที่นี้ตั้งแต่ตอนนี้ แต่ทั้งหมดที่พวกเธอพามา มีแต่กระเป๋าใบเล็กๆ พวกเธอน่าจะมีของส่วนตัวน้อยจากการที่พวกเธออยู่ในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า
「ชั้นจะนำพวกเธอไปที่ห้อง มากับชั้น~」
เมลิสซ่าที่จะดูแลเด็กๆ พาพวกเด็กๆไปกับเธอ ใส่กระโปรงสั้นซึ่งเปิดเผลร่องของเธอลึกเข้าไปในมัน เด็กสามคนได้มองกัน เมลิสซ่าได้นำพวกเธอไปที่ห้อง และตาของครอลล์ได้ติดอยู่กับก้นของเธอ
เมื่อพิจารณาว่าเธอเซ็กซี่ขนาดไหน มันไม่ไร้เหตุผล ผมจะมองข้ามพฤติกรรมนี้ ตราบใดที่เขาไม่พยายามจะจับเธอ
ห้องนั้นคล้ายกับห้องรับแขก สามารถที่จะใช้ชีวิตอยู่สามคนได้ เตียงธรรมดาได้วางอยู่ในห้อง มีตู้ไว้ใส่ของข้างใน แต่เพราะพวกเธอไม่ได้นำสัมภาระมามาก พวกเธอน่าจะไม่ต้องการมัน
「มันนุ่มจัง~!」 「นุ่ม~」
ครอลล์กระโดดขึ้นไปบนเตียงและอัลม่าก็กลิ้งอยู่บนมัน
เมลิสซ่าได้หัวเราะและมิทตี้ดุพวกเธอ แค่การมีเด็กอยู่ในบ้านมันได้ร่าเริงมากขึ้นที่นี่ เพราะพวกเธอชอบห้อง มันจะไม่ใช่การย้ายที่อยู่ที่ยากมาก
「ยังไงซะตอนนี้ เพราะเราสงบลงแล้ว มันถึงเวลาของการแนะนำตัว ชั้นได้รู้จักพวกเธอเด็กๆแล้ว มันเลยเป็นตาของชั้นที่จะแนะนำตัว」
「ก่อนอื่น หัวหน้าของครอบครัวนี้ อัศวินฮาร์ดเลตต์-ซามะ」
พวกเธอทุกคนก้มหัวของพวกเธอ
「ฮาดลีด-ซามะ」 「ฮาทเร้ด-ซามะ」
มันอาจจะยากนิดหน่อยสำหรับให้เด็กจำ…เพราะนนน่าและซีเลยได้มองผม ผมพูดตาม
「พวกเธอเรียกชั้นว่าเอเกอร์ได้ อย่างน้อยเมื่อเราอยู่ในบ้านหล้งนี้」
「เอเกอร์-ซามะได้โปรดดูแลหนูอย่างดีด้วยค่ะ」 「…….เอเกอร์-ซามะ」 「ซามะ」
「ต่อไป คนนี้คือคาร์ล่า เธอค่อนข้างทื่อและเข้มข้นเมื่อเธอพูดจริงๆ ดังนั้นอย่าให้มันเข้าไปในหัวใจเธอล่ะ โอเคมั้ย?」
「นั่นมันอะไร! ชั้นเป็นคนดีนะ!」
「แล้วก็ เพราะเธอแปลกและแหกคอกจริงๆ แน่นอนว่าอย่าพยายามที่จะเลียนแบบพฤติกรรมของเธอนะ ไม่อย่างนั้น เธอจะไม่สามารถเป็นภรรยาในอนาคต」
นนน่าแทรกเข้ามาและได้จ้องหน้าแข่งกันกับคาร์ล่า เด็กๆมองหน้ากันแล้วพูดอะไรไม่ถูก พวกเธอ อย่าแสดงการทะเลาะกันให้เด็กๆดูสิ
「อะแฮ่ม และดังนั้นคนที่มีหน้าอกใหญ่ที่นี่คือนนน่า-ซัง เธอเข้มงวดกับมารยาทดังนั้นทำให้มั่นใจอย่าอย่าทำเธอโกรธนะ」
「ถ้าชั้นเจอว่าเธอได้แสดงมารยาทที่ไมดี ชั้นจะชี้มันออกมา」
「เธอเจ้าเล่ห์และไม่ปรับอารมณ์ เธอยังมีหูที่คม ถ้าเธอพยายามจะกระซิบเรื่องไม่ดีเกี่ยวกับเธอ นนน่าจะขยี้พวกเธอด้วยหน้าอกสัตว์ประหลาด!」
「ฮฮฮฮิ้」 「อุ!」 「…..」
เด็กๆดูจะกลัวแต่มีแค่ครอลล์ที่มีสีหน้าที่น่าสงสัย ถูกขยี้ถึงตายด้วยนมไม่ใช่บางอย่างที่ผู้ชายจะพบว่ามันโชคร้ายเลยซักนิด
「เดี๋ยวก่อนคาร์ล่า! อย่าบอกเรื่องโกหกแบบนั้นกับเด็กๆได้มั้ย!」
「นั่นเพราะเธอพูดเหมือนชั้นเป็นคนประหลาด!」
「แต่เธอเป็นบ้ากามนั้นคือความจริง!」
「ว่ายังไงนะ! ผู้หญิงกลับกลอก! สัตว์ประหลาดหน้าอก」
ผมแทรกเข้าไประหว่างเธอและจับก้นของพวกเธออย่างแรง เธอมั่นใจว่าเธออยากทำให้ผมโกรธอีกครั้งเหรอ?
「ฮฮฮิ้」 「อออุ」
「เมื่อพวกเธออยู่ด้วยกันสิ่งต่างๆมันจะซับซ้อน ทำไมเธอไม่กลับไปที่ห้องแล้วทำความสะอาดล่ะ」
「โอเคคค……」 「ค่ะ….」
สองคนที่เสียงดังได้ไปแล้ว ผมคะยั้นคะยอให้เมลิสซ่าพูดต่อ
「อืมม…… คนนี้ที่นี่คือมาเรีย ทำอาหาร ซักผ้า และทำความสะอาด เธอดูและเรื่องงานบ้านทั้งหมดรอบบ้าน ทั้งมิทตี้และอัลม่าจะต้องช่วยเธอบ่อยๆรอบบ้าน ดังนั้นได้โปรดใส่ใจเรื่องนี้ด้วยนะ โอเคมั้ย?」
「ชั้นจะหวังพึ่งพวกเธอสาวๆนะ ชั้นจะสอนเธอหลายอย่างเกี่ยวกับงานบ้าน ดังนั้นเรามาพยายามให้ดีที่สุดกันเถอะ」
เพราะผมเป็นเจ้าบ้าน และผู้หญิงคนอื่นมีนีสัยที่เยอะ มันดูเหมือนเด็กได้โล่งใจที่พบว่ามาเรียเป็นผู้หญิงธรรมดา มาเรียอ่อนโยนและใจดี ผมมั่นใจว่าพวกเธอจะสนิทกันได้อย่างง่ายๆ
「ต่อไปสาวที่ผมเงินคือซีเลีย-จัง เธอใกล้อายุพวกเธอที่สุดดังนั้นมันอาจจะ…..ไม่ง่ายที่จะคุยกับเธอ แต่เธอได้เข้าร่วมสงครามและได้ชัยชนะในการรบมาก่อน ดังนั้นถ้าเธอได้วิ่งไปเจอปัญหาใดๆ เธอพึ่งพาเธอได้」
「ชั้นซีเลีย ชั้นทำงานเป็นผู้ดูแลเอเกอร์-ซามะ ให้มั่นใจว่าเธอไม่หยาบคายกับมาสเตอร์ละกัน」
ท่าทางของซีเลียเมื่อเธอทำตัวเป็นเด็กใจแตกต่อผม และท่าทางของเธอที่มีต่อคนอื่นแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง แม้อย่างนั้น เธอเข้าสังคมมากกว่านี้ไม่ได้เหรอ? ไม่ใช่ว่าพวกเธอตอนนี้กลัวเธอแล้วเหรอ?
ครอลล์มองซีเลียและมีหน้าที่แดง แต่เมื่อเธอจ้องเขา เขาลดหน้าลงแล้วมองไปทางอื่น
「สุดท้าย ชั้นเมลิสซ่า ชั้นจะดูแลพวกเธอทุกคน ดังนั้นไม่ว่าอะไรที่พวกเธอมีปัญหา ได้โปรดให้ชั้นได้รู้」
แม้เธอดูเหมือนหญิงแพศยาอย่างสมบูรณ์ เด็กๆบอกได้ว่าเธอมีความรู้สึกจริงใจต่อพวกเธอ และไม่มีความรู้สึกถึงความวิตกกังวลจากเด็กต่อเมลิสซ่า
เมลิสซ่าบอกพวกเธอว่าชีวิตของพวกเธอจะเป็นยังไงต่อจากนี้ไปต่อ
「เธอจะได้รับอาหารสามมื้อแต่ละวัน มันมาจากครัว ดังนั้นให้มั่นใจว่าเธอไม่หลับหรือเธอจะพลาดมัน」
ได้ยินว่าพวกเธอจะได้อาหารวันละสามมื้อ ตาของพวกเธอแวววาว มาตรฐานของบ้านปรกติแล้วจะมอบอาหารวันละสองมื้อ
แม้ะว่าเมื่อพวกเธออยู่ที่สถานเลี้ยงเด็กกำพร้า พวกเธอต้องไม่สามารถกินจนพอใจในเวลานั้น ผมค่อนข้างฟุ่มเฟือยเมื่อมันเป็นเรื่องอาหาร และผมจะทำให้มันใจว่าพวกเธอได้กินจนพอ
「มาที่นี่~」
เมลิสซ่าพาเด็กไปประตูหลังและออกไปข้างนอกอย่างมีความสุข
「ที่นี่ตรงนี้คือบ่อน้ำและหม้อต้มสำหรับอาบน้ำ ดึงน้ำจะบ่อและใส่มันลงไปในที่ต้มเพื่ออุ่นน้ำ นี่จะเป็นหน้าที่ครอลล์ มันอาจจะยากไปนิดหน่อยแต่เธอเป็นเด็กผู้ชาย ดังนั้นทำให้เต็มที่นะ โอเคมั้ย?」
เหมือนพวกเธอไม่เคยเห็นอ่างอาบน้ำ เด็กๆได้มองที่นั่นด้วยความหลงใหล ครอลล์พยายามจะดึงน้ำมาจากบ่อเป็นการทดลอง และเขาดูเหมือนจะสามารถตักมาในจำนวนที่เพียงพอ มันอาจจะเป็นเพราะตักน้ำจากบ่อเป็นหน้าที่เด็กผู้ชายในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า
「เมื่อพวกเธอได้เสร็จงานแล้ว แล้วครอบครัวของเราได้ใช้อ่างเสร็จแล้ว พวกเด็กๆก็เข้าไปอาบได้นะ โอเคมั้ย?」
นี่ก็เป็นอะไรที่ผมอนุญาตด้วย นั่นเป็นเพราะ ผมไม่ชอบให้คนสกปรกเดินไปเดินมารอบบ้านผม มากกว่านั้น มิทตี้ดูเหมือนจะโตมาอย่างดี ด้วยการปรับแต่งอีกนิดหน่อยผมคิดว่าเธอจะเปลี่ยนเป็นเลดี้ที่ดี
「นั่นก็ทั้งหมดของมันแหละ นอกจากนั้น ไม่ว่าอะไร ถ้าเธอเจอบางอย่างที่เธอไม่เข้าใจได้โปรดถามชั้นนะ โอเคมั้ย?」
จู่ๆ เมลิสซ่าก็พาเด็กๆเข้าไปใกล้ปากเธอ
(เธอควรจะไม่ไปกวนนนน่า-ซังและซีเลีย-จังถ้าเธอทำได้นะ พวกเธอจะโกรธไม่อย่างนั้น)
มันดีที่นนน่าไม่อยู่ที่นี่ พิจารณาว่าหูเธอคมแค่ไหน เธอจะได้ยินคำกระซิบนั้นแน่นอน พวกเธอทั้งสามได้พยักหน้าของพวกเธออย่างจริงจัง
「โอเค ถ้างั้น เรามาเริ่มโดยการทำความสะอาดเบาๆมั้ยวันนี้? มิทตี้และอัลม่า พวกเธอสองคนควรจะไปและช่วยมาเรีย โอเคมั้ย? ครอลล์จะมากับชั้นและเตรียมอ่างอาบน้ำ หลังจากทั้งหมดเสร็จเราทั้งหมดกระโดดเข้าไปด้วยกันกัน~」
เด็กๆที่ไม่เคยได้เข้าห้องอาบน้ำมาก่อนเชียร์ และพวกเธอมุ่งหน้าไปหน้าที่ทำความสะอาดของพวกเธออย่างกระตือรือร้น
「นี่มันดีจริงๆแล้วเหรอ? มีความสัมพันธ์ที่หลวมๆแบบนี้?」
ซีเลียน่าจะอยากให้ผมมีความสัมพันธ์ที่เป็นระบบมากกว่านี้ระหว่างมาสเตอร์กับคนรับใช้ เพราะเธอมีนิสัยที่จริงจังแบบนี้ เธอน่าจะไม่ชอบแบบนี้ที่เป็นความสัมพันธ์ที่สบายๆ
「พวกเธอยังเป็นเด็ก แม้ว่าชั้นแค่เข้มงวดกับพวกเธอ มันไม่จำเป็นว่าพวกเธอจะออกมาเป็นเด็กดี」
「เราไม่ใช่พ่อแม่เด็กพวกนั้น! เราควรจะจัดการกับพวกเธอเหมือนพวกเธอเป็นคนรับใช้」
「ถ้านั่นเป็นที่เธอต้องการ เธอปฏิบัติกับพวกเธอแบบนั้นได้ เพราะทั้งหมด ในแง่ของตรรกะและเหตุผลที่เธอพูดนั้นถูก」
มันเป็นไปได้ว่าทั้งมาเรียและเมลิสซ่าจะเอาใจเด็กๆ ดังนั้นมันอาจจะออกมาเป็นสมดุลย์ที่สมบูรณ์แบบ
「มากกว่านั้นไอเวรนั่นเค้า…..เค้าได้ใช้ตาหวานใส่หนูด้วยสายตาลามก!」
ผมคิดว่ามันเป็นเวลานานแล้วตั้งแต่ผมได้ยินซีเลยใช้คำพูดที่หยาบคาย
「เธอน่ารัก ผู้ชายเลยถูกดึงดูดสายตามาที่เธอ แค่ทนมันถ้ามันแค่นั้น」
「แต่! หนูเป็นผู้หญิงของเอเกอร์-ซามะ นั่นเลยรับไม่ได้นะ」
「ถ้าเค้าพยายามจะทำอะไรกับเธอแค่น็อคเค้าซะ แค่ให้มั่นใจว่าเธอไม่ทำเค้าบาดเจ็บล่ะ」
「แน่นอน หนูจะทำให้เค้าเสียใจกับมัน」
ยังไงซะ ถ้าเขากล้าลงมือกับผู้หญิงของมาสเตอร์ระหว่างทำงาน มันน่าจะดีกว่าที่เขาจะเรียนรู้ประสบการณ์ที่ขมขื่นจากมัน มาภาวนาให้มันไม่ไปถึงจุดนั้นเถอะ
「อุว้าาหห์~ มันรู้สึกดี~」 「อัลม่า….โฮ่วว~」
ครอลล์ได้ทำงานหนัก (แม้ว่าผมช่วยเขาเพราะเขาได้เหนื่อยตอนจะเสร็จ) และสามารถที่จะอุ่นอ่าง ทุกคนยกเว้นเขาได้มีความสุขกับการอาบน้ำ ปรกติแล้ว คนรับใช้จะไม่เข้าอาบน้ำกับมาสเตอร์ แต่วันนี้พวกเราจะสอนพวกเขาว่าจะให้งานห้องอาบน้ำให้ถูกต้องอย่างไร ดังนั้นทุกคนได้กระโดดเข้ามา อ่างอาบน้ำมันกว้าง และแม้ว่าแปดคนจะอยู่ในมัน ไม่มีปัญหาอย่างแน่นอน แต่อย่างที่คาดมันไม่มีเหตุผลจริงๆที่ทุกคนจะเข้ามา
「เอเกอร์~ ล้างชั้นด้วย~」
「เธอไม่ได้รับอนุญาตให้มาสเตอร์ล้างตัวของเธอ! ชั้นจะเป็นคนที่ล้างพวกเธอ!」
「นั่นเจ็บ! อย่าขัดแรงสิ!」
ตอนแรกอัลม่าและมิทตี้ได้กลัวเมื่อพวกเธออยู่คนเดียวกับผม แต่ผู้หญิงดูเหมือนว่าจะมาหาผมทีละคนทีละคนเพื่อล้อมรอบผม ดังนั้นเมื่อเห็นผู้หญิงสวยเหล่านี้ พวกเธอได้เริ่มสนใจมากกว่าจะอาย
เห็นฉากที่ผู้หญิงจีบกับผมระหว่างตัวเปลือยที่งดงามของเธอ เปลือยให้เห็นอยู่ อิลมาปิดหน้าของเธอด้วยมือ แต่ทำให้มั่นใจว่ามีช่องว่างที่นิ้วของเธอ
「เอเกอร์-ซัง อย่าออกจากอ่างนะ โอเคมั้ย?」
เมลิสซ่ากอดผมจากข้างหลัง
「มันมีอะไร?」
「เอ็นของเอเกอร์-ซัง ได้ปลาบปลื้มไม่ใช่เหรอ?」
ยังไงซะหลังจากที่ได้เห็นเหล่าผู้หญิงพวกนี้เปลือย มันการตอบสนองธรรมชาติของร่างกาย
「แม้ว่ามันเป็นตัวอย่างที่งดงาม ถ้านายแสดงของปีศาจอย่างนั้นให้เด็กดู พวกเธอจะสร้างแผลทางใจ」
แต่ถึงอย่างไร ทั้งมิทตี้และอัลม่าได้มองของผมอย่างชัดเจน และเมื่อพวกเธอได้ออกจากห้องน้ำพวกเธอพูดว่า “ใหญ่มาก!” “น่ากลัว!” ร้องเสียงแหลมขณะที่กลับไปที่ห้อง
「อืมม ขอโทษนะแต่น้องถามอะไรหน่อยได้มั้ย?」
เมื่อผมกำลังจะออกจากห้องน้ำ เมลิสซ่าได้เริ่มพูดในท่าทางเขินอาย
「มีอะไร?」
「ครอลล์จะเข้าห้องน้ำจากตอนนี้เป็นต้นไป…..ให้น้องอยู่ที่นี่เป็นเพื่อนเขาได้มั้ย? เขาจะเหงามากถ้าเขาถูกปล่อยไว้คนเดียว」
อย่างที่เธอพูด มันอาจจะค่อนข้างเหงา สำหลรับคนที่อาบน้ำครั้งแรกคนเดียว
「แต่ จากวันนี้ไป ไม่ใช่ว่าครอลล์จะอยู่คนเดียวเหรอ?」
จะมีปัญหาอย่างแน่นอนถ้าเขาอาบน้ำด้วยกันกับมิทตี้และอัลม่า
「นั่นอาจจะจริง เพราะนี่เป็นการอับน้ำครั้งแรกของเขาที่เขาจะได้อาบในชีวิตนี้ดังนั้น….」
บางที ตัวเมลิสซ่าเองอยากจะเข้ากับเขา เธอให้กำเนิดลูกของเธอไม่ได้ และบางทีการที่สามารถจะล้างและทำความสะอาดเด็กในอ่างอาบน้ำเป็นฝันของเธอ
「ครอลล์เป็นผู้ชายแต่เค้ายังเด็ก….ได้โปรดพี่อนุญาติมันได้มั้ย」
「พี่ไม่ถือมัน เพราะทั้งหมดเขาก็ค่อนข้างสกปรกด้วย ให้มั่นใจว่าทำความสะอาดเขาอย่างถูกต้องนะ แต่การที่ได้เห็นตัวที่เปลือยของเธอเมื่ออายุเท่าเค้า น่าจะสร้างปัญหาอันยิ่งใหญ่ให้เค้าตอนกลางคืนนะ」
ครอลล์ได้โยนฟืนเพื่อรักษาความอุ่นและเขาได้เช็ดเหงื่อจากหน้าผากของเขา เมื่อผมเรียกเขาจากข้างใน
「ครอลล์? ทุกคนได้ออกไปแล้ว ดังนั้นนายควรจะเข้ามาได้แล้วตอนนี้」
「ค-ครับ」
ยังตอบผมด้วยเสียงที่ประหม่า ครอลล์ได้ไปสู่ห้องน้ำเหมือนที่เขาถูกบอก เขาถอดเสื้อผ้าของเขาในห้องเปลี่ยนเสื้อและเข้ามาที่ห้องน้ำ แต่เขาแข็งตัวเมื่อเขาเข้ามา
「ยินดีต้อนรับ! ดูสิ เธอจะเป็นไข้นะดังนั้นรีบเข้ามาได้แล้ว」
「เอ๋? เออ๋?」
ครอลล์คิดว่าเขาจะเข้าห้องน้ำคนเดียวแต่แทนที่จะอย่างนั้น ได้ถูกทักทายโดยผู้หญิงสวยดังนั้นเขาได้งงโดยสิ้นเชิง ผู้หญิงสวนที่ปรากฏอยู่ตรงหน้าเขาเป็นคนที่ใจดี ที่นำทางเขาไปรอบบ้านก่อนหน้า แม้ว่า ภาพลักษณ์ของเธอคล้ายกับโสเภณีที่บางทีเขาเห็นที่มุมถนน
「นี่เป็นครั้งแรกของนายในห้องน้ำใช่มั้ย? ไม่ใช่ว่านายจะเหงาถ้านายอยู่ที่นี่คนเดียวเหรอ」
ผู้หญิงแสดงรอยยิ้มของเธอให้เขาเหมือนเทพธิดาได้มาเกิดใหม่ในตาเขา แต่แม้ว่ารอยยิ้มที่อ่อนโยนได้ถูกแสดง ตาของครอลได้ถูกดึงดูดโดยบางอย่างลงไปจากนั่นนิดหน่อย
ตาของเขาได้ติดอยู่กับหน้าอกที่พัฒนามาอย่างดีของเธอ เมลิสซ่าได้นั่งอยู่บนเก้าอี้ไม้เตี้ยที่วางอยู่ที่พื้น ส่วนลับของเธอได้ถูกปกปิดโดยผ้า แต่ นมที่เป็นทรงของเธอได้เปลือยอย่างสมบูรณ์
「มานี่ มาตรงนี้」
ครอลได้จดจ่ออยู่กับการจ้องหน้าอกของเธอได้นั่งข้างหน้าเมลิสซ่า
「มันเป็นยังไง? เจ็บมั้ย?」
ใช้ผ้าเช็ดตัวหยาบ เธอได้ขัดหลังของเขาเดินเข้าไปในห้องน้ำเป็นครั้งแรกในชีวิตของเขา สิ่งสกปรกและฝุ่นจำนวนที่ย่ำแย่ได้หลุดจากผิวเขา เมลิสซ่าได้ขัดหลังเด็กผู้ชายอย่างมีความสุขและยิ้ม
「อุว้าา~ นี่มันน่าทึ่ง ให้มั่นใจว่าทำความสะอาดตัวเองด้วยเหมือนกันนะ โอเคมั้ย~?」
「อึน….โอเค」
เพื่อที่เธอจะสามารถล้างดินได้มากกว่านี้ เธองอตัวไปข้างหน้าและสั่งพลังเข้าไปในมือเธอ และหน้าอกเธอได้สัมผัสกับหัวครอล เพราะสิ่งนั้น เด็กชายไม่อาจจะดำเนินการล้างตัวเขาต่อได้อีกต่อไป
「มีอะไร? นายต้องขยับมือของนาย」
「อืมม แต่….」
เด็กชายปิดหว่างขาของเขาด้วยสองมือ แม้ว่าหลังจาที่รู้ว่ามันเป็นธรรมชาติของผู้ชาย เมลิสซ่าไม่ได้ให้ความหมายใดๆกับปฏิกิริยาตอบสนองของตัวเอง เธอบอกเขาว่าเธอจะล้างข้างหน้าด้วย ดังนั้นเธอนำมือขเาออกและเปิดเผยทุกอย่าง
「อ่ะฮ่าฮ่า♪」
「อออออุ」
ครอลล์เหมือนเด็กผู้ชาย เขายังมีส่วนใหญ่ของหนังหุ้มปลายห่ออยู่รอบเอ็นที่แข็งของเขา ถ้าคุณได้เทียบขนาดกับมาสเตอร์ของตระกูลนี้ มันเหมือนเทียบต้นไม้ขนาดยักษ์กับต้นอ่อน แต่มันเต็มไปด้วยความมีชีวิตชีวาและตั้งเป็นแนวตั้ง
อย่างไรก็ตาม ถ้าคุณพิจารณาอายุเขามันเกือบจะถึงวัยแล้วที่เขาจะดึงหนังหุ้มปลายออก เมลิสซ่าคิดว่ามันเป็นโอกาสดี และเธอมีเจตนาที่จะทำความสะอาดจุดนี้ด้วย
「อย่าอาย เมื่อเด็กชายเห็นผู้หญิง มันจะเป็นแบบนี้โดยธรรมชาติ แต่เพราะมันไม่ดีที่จะปิดมันและรั้งมันด้วยหนังพวกนี้ ชั้นจะทำความสะอาดข้างในด้วย」
「เอ๋? แต่ข้างในผิวมัน….?」
「ฟุฟุ ปล่อยมันให้โอเน่-ซัง*」
«TLN: พี่สาว»
ส่วนอื่นของตัวเขาก็ได้ถูกล้างและเขาได้ถูกสอนว่าจะทำความสะอาดตัวเขาในห้องน้ำอย่างไร ถ้าหนังหุ้มปลายได้ถูกถอกในน้ำอุ่น มันน่าจะไม่เจ็บมาก
(ในความเป็นจริง ชั้นจะอยากที่จะใส่มันเข้าปากเพื่อที่จะถอกมันอย่างเร็ว แต่นั่นมันคงจะเกินไป ใช่มั้ย?)
คนที่เมลิสซ่ารักไม่ใช่บางคนที่จะอิจฉาเด็กผู้ชายอายุน้อยๆ แต่ในโอกาสที่เขาโกรธ ครอลล์น่าจะถูกขับออกจากบ้าน เด็กผู้ชายตรงหน้าเธอได้สั่นทั้งในความอายและในความเร้าอารมณ์ เธอไม่ต้องการให้ความโชคร้ายใดๆตกลงไปที่เขา
「โอเค ชั้นจะถอกมันละนะ~」
เธอเอื้อมมือจากข้างหลังเขาด้วยสองมือและข้างในน้ำร้อน เธอยืดเอ็นที่เล็กของเขา
「เอ้~♪」
「อ๊ะ มันเจ็บ」
มือที่มีทักษะของเธอทำขั้นตอนได้อย่างรวดเร็ว และโดยใช้นิ้วของเธอ เธอถูกฝุ่นและสิ่งสกปรกที่สะสมอยู่ในบริเวณนี้ การเคลื่อนไหวของเธอ ทั้งรวดเร็วและอ่อนโยน ได้กระทำเพื่อที่จะทำให้เด็กชายได้รู้สึกเจ็บน้อยที่สุด อย่างไรก็ตาม รับประสบการครั้งแรกของความรู้สึกดีที่เข้มข้นนี้ เอวของครอลล์เด้งขึ้นเหนือน้ำ
「อุว้า! นายโอเคมั้ย!?」
「ฮ่าาาห์! ฮ่าาา! ฮ่าา……」
สั่นและทำน้ำที่พื้นผิวกระจาย เด็กชายขยับเอวของเขาสู่ท้องฟ้า เขาอยู่ในภาพลักษณ์ที่ไม่น่าดูตอนนี้แต่ เพราะเด็กชายไม่เคยปล่อยอสุจิของเขาจนกว่าจะถึงตอนนี้ และเขาได้ถูกกระตุ้นโดยผู้หญิงสวย และได้ดึงหนังหุ้มปลายของเขาออกจากเอ็นที่ยังไม่ได้ขลิบนี้จริงๆ มันช่วยไม่ได้
「หืมม เป็นไปได้มั้ยว่านายไม่เคยปล่อยมันออกมาก่อนเลย?」
「ปล่อยมันออกมา? ฉี่เหรอ?」
「มมมุ…..」
เมลิสซ่าคิดอยู่ซักพักหนึ่ง
มันจะง่ายอย่างเห็นได้ดั่งแย่งลูกอมจากเด็กสำหรับเมลิสซ่า ที่จะรีดการน้ำแตกครั้งแรงในชีวิตของเด็กชายคนนี้ และรีดเขาให้แห้ง แต่เธอได้กังวลว่ามันอาจจะสร้างความวุ่นวายให้ความอิจฉาของคนที่รักของเธอ แต่ถึงอย่างไร เธอไม่ได้จะใช้ปากเธอ ดังนั้นเธอตัดสินว่ามันยังปลอดภัยที่จะทำ
「ครอลล์ ออกมาจากน้ำแล้วนั่งที่เก้าอี้ ชั้นจะสอนนายว่าจะล้างที่นี่อย่างถูกต้องยังไง」
ขุ่นมัวโดยความเร้าอารมณ์ เด็กชายอายุน้อยตามคำสั่งของเธอโดยไม่คิด เขาไร้ความสามารถที่จะต่อต้านคำของเมลิสซ่าอีกต่อไป ครอลล์นั่งไปที่เก้าอี้และเธอเอื้อมมือของเธอจากข้างหลังเขา ได้ถูกถอกหนังออก หนังของของของเขาได้ชมพูทั้งหมด เธอห่อมือของเธอรอบมันและเริ่มถู
「แบบนี้ เธอถอกหนังนี้ออกและให้ความสนใจเป็นพิเศษกับซอกและมุมของส่วนที่แคบนี้」
เมลิสซ่าใช้น้ำลายของเธอเพื่อหล่อลื่นมือของเธอ ก่อนจะถูจุดอ่อนของเขา และใช้อีกมือเพื่อทำฐานของเอ็นเขา ร่วมกันกับการชี้จุดว่าจะล้างมันอย่างถูกต้องได้อย่างไร เธอมอบความรู้สึกดีจำนวนที่ย่ำแย่ให้เขา ด้วยเทคนิคของเธอ ที่ได้ใช้เพื่อดึงและรีดพลังงานออกมาจากผู้ชายเป็นร้อย เด็กชายบริสุทธิ์ผู้ที่เพิ่งจะเคยถอกหนังเอ็นไม่มีโอกาสที่จะยืนเทียบ กับคลื่นของความรู้สึกดีที่เข้ามาโจมตีเขา
「อุว้าห์!」
ภายในแค่ 10 วินาทีของการลูบไล้สมาชิกของเขา ตัวอย่างที่น่ารักของเขาเต้นและกระตุกดั่งมันจะระเบิด และในฐานะข้อพิสูจน์ว่าเขาเป็นผู้ชาย เด็กชายได้พ่นเมล็ดพันธ์ของเขาอย่างแรงในอากาศ
「โอ้น้อง…..นายแตก」
เมื่อเทียบกับการน้ำแตกที่รุนแรงของคนรักของเธอ ที่เป็นอสุจิจำนวนน้อยที่มันทำให้กังวล อย่างไรก็ตาม มันยังรุนแรงพอที่จะสามารถบินไปตลอดทางถึงกำแพงห้องน้ำ
นี่เป็นจำนวนที่เพียงพอแล้ว และมันแค่คนรักของเธอเป็นคนที่แปลกที่ปล่อยการน้ำแตกจำนวนมาก ที่แรงพอที่จะไปถึงเพดาน เมลิสซ่าแกล้งทำเป็นไม่เห็นอสุจิเข้มสีเหลืองบนกำแพง และปีนออกมาจากห้องน้ำ
「โอเค ทั้งหมดมันเสร็จแล้ว จากตอนนี้ไปให้มั่นใจว่าล้างมันอย่างถูกต้องด้วยตัวนายเอง เพื่อที่มันจะไม่สกปรก」
เอวของเขาได้หล่นไปที่พื้น เด็กชายอายุน้อยได้หายใจอย่างรุนแรง เมลิสซาจะออกจากห้องน้ำเวลาเดียวกับครอลล์ แต่เธอพบว่าของของเด็กชายอายุน้อยยังยืนแข็งอยู่
(เขาน่าสงสารที่จะแค่ปล่อยเขาไว้แบบนี้ ดังนั้นบางทีชั้นควรจะมอบการบริการเสริมให้เค้ามั้ย?)
「ครอล ชั้นจะออกก่อนโอเคมั้ย? แม้มันยากที่จะตักน้ำ ได้โปรดพยายามเต็มที่ตั้งแต่ตอนนี้ไปนะ」
มอบการกอดให้เขาจากข้างหน้า หน้าอกของเธอลงไปบนหน้าเขาอย่างสมบูรณ์แบบ และเอ็นที่เพิ่งตื่นของเขาโดยขนเพชรของเธอ “แล้วเจอกัน” หลังจากพูดนั่น เมลิสซ่าปล่อยตัวของเธอและออกมาจากห้องน้ำ
เมลิสซ่าใช้เวลาของเธอเพื่อเช็ดตัวในห้องเปลี่ยนเสื้อ และแอบดูเข้าไปในห้องน้ำ ที่เธอเห็นคือครอลล์ได้เรียกชื่อเธออย่างสิ้นหวังซ้ำแล้วซ้ำอีก ระหว่างที่ชักเอ็นของเขา
「ถ้าเด็กบริสุทธิ์อย่างนายทำมันมากเท่านี้ นายจะจบที่การทำให้ตัวเองแห้งและว่างเปล่านะรู้มั้ย? แต่ชั้นว่ามันดีกว่าสร้างความผิดพลาดกับเด็กคนอื่น…」
มันไม่เหมือนว่าเด็กชายอายุน้อยจะแค่พูดว่าเขาอยากถูกทำให้รู้สึกดี ทันใดนั้น เมลิสซ่าแยกนิ้วของเธอแล้วนึกถึงขนาดของเขา
「หืมม มันประมานหนึ่งในห้า…..? หรือบางทีหนึ่งในหก?」
มันเป็นเรื่องที่โชคดีที่เด็กชายไม่ได้ยินเธอ
คืนนั้น รวมถึงเมลิสซ่าด้วย เตียงใหญ่ที่สั่งโดยเฉพาะโดยผู้หญิงได้มา โดยการใช้มัน หกคนได้สร้างความรักกับกันและกัน เธอรู้สึกผิดเล็กน้อยที่ช่วยเด็กชายในการช่วยตัวเองของเขา แต่การมีตัวอย่างที่มหึมาเหลือใจอันดับหนึ่งอยู่ตรงหน้าเธอ ความรู้สึกน้อยน้อยนั้นบินออกไปจากใจเธออย่างสมบูรณ์ ขณะที่เธอได้กระเซิง
มิทตี้และอัลม่าไม่สามารถที่จะหลับในสภาพแวดล้อมใหม่นี้ พวกเธอได้หัวเราะและกลิ้งไปบนเตียงจนถึงดึก เล่นด้วยกัน
ครอลล์ซ่อนที่เตียงของเขาและชักตัวเขาให้ว่างเปล่าและแห้งจนหลับไป
จากวันนั้นต่อมา เด็กชายจะจำความรู้สึกของหน้าอกเปลือกของเมลิสซ่า และเขาจะรีดเมล็ดพันธุ์ที่อยู่ในตัวเขาออกมาเป็นชีวิตประจำวัน
◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇
ชื่อ: เอเกอร์ ฮาร์ดเลตต์ 19 ปี ฤดูใบไม้ผลิ
สถานะ: อัศวินของอาณาจักโกลโดเนีย กองทัพศูนย์กลางกองทหารที่หนึ่ง; ผู้บัญชาการของหน่วยทหารม้า
เงินเดือนประจำปี: 80 ทอง
สินทรัพย์: 245 เหรียญทอง (เงินและต่ำลงมาไม่นับ)
อาวุธ: แอ่งคู่ (ดาบยาว), บัลดิชใหญ่ (หอก)
อุปกรณ์: เกราะเต็มตัวเหล็กขั้นสูง, เสื้อคลุมสีดำ (ต้องสาป)
พวกพ้อง: ซีเลีย, นนน่า อีเล็คตร้า, เมลิสซ่า, มาเรีย, คาร์ล่า
คนรับใช้: มิทตี้, อัลม่า, ครอลล์
ลูกน้อง: อากอร์, คริสตอฟ, ชวาร์ซ (ม้า)
จำนวนคู่นอน: 28 คน
เวอร์ชั่นไม่เซ็นเซอร์อ่านได้ที่ tunwalai หรือ readAwrite
สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่
067-3-63958-5
กสิกรไทย
แปลโดย: wayuwayu
ติดตามได้ที่ดิสคอทส่งข้อความมาขอได้ที่ facebook: “wayuwayu แปล”
pdfไว้อ่านตอนกลางคืน สปอนเซอร์ตอน จองตอน หารได้ ได้ทั้ง facebook และ discord