“เกิดอะไรขึ้นที่นี่?” เสียงที่ชัดเจนและเบามาจากด้านหลัง
ทันที่ที่ซูมู่เกอหันกลับไปเธอก็เห็นเซี่ยโฮวคุณในชุดคลุมสีน้ำเงินเข้มมีลวดลายเมฆมงคลยืนอยู่นอกประตู
เมื่อเห็นเซี่ยโฮวคุณ ผู้นำทหารเดินไปอย่างรวดเร็ว โค้งคำนับ “องค์ชายสอง”
เซี่ยโฮวคุณมองไปที่ผู้ป่วยที่นอนอยู่บนพื้น จากนั้นมองไปที่ซูมู่เกอด้วยความสงสัยในดวงตาของเขา
“เกิดอะไรขึ้น?” เซี่ยโฮวคุณถาม
ผู้นำทหารชำเลืองมองซูมู่เกออย่างลับๆ และตอบว่า “องค์ชายสอง คนเหล่านี้ติดโรคระบาด ข้าน้อยจะพาพวกเขาออกไป แต่ใต้เท้าซูขัดขวางเรา ข้าน้อยสงสัยว่าจุดประสงค์ของเขาคืออะไร?”
เซี่ยโฮวคุณได้รับแจ้งในตอนเช้าถึงกลุ่มคนที่ติดเชื้อโรคเดียวกันนี้ ไม่มีแพทย์ประจำจักรวรรดิคนใดที่เขาพามาที่นี่สามารถบอกสาเหตุได้หลังการวินิจฉัย
อย่างไรก็ตาม เนื่องจากมีผู้ติดเชื้อจำนวนมากในเวลาเดียวกัน มีนมีโอกาสมากที่จะเป็นโรคระบาด
ดังนั้น เซี่ยโฮวคุณจึงสั่งให้ฆ่าผู้ติดเชื้อที่ใดที่หนึ่งที่ถูกทิ้งร้าง
ซูมู่เกอก้าวไปข้างหน้าและพูดด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำว่า “องค์ชายสอง คนเหล่านี้ไม่ติดโรคระบาด” เมื่อได้ยินเสียงของเธอ เซี่ยโฮวคุณมองกลับไปที่ซูมู่เกออีกครั้งรู้สึกถึง “ซูหลุน” ที่อยู่ตรงหน้าเขา แตกต่างจากที่เขาเห็นเมื่อเช้า
รู้สึกแปลกๆ เมื่อได้พบกับ “ใต้เท้าซู” คนก่อน หลังกจากนั้นเขาก็ให้ความสนใจกับชายตรงหน้านี้มากขึ้นโดยไม่รู้ตัว เมื่อมองอย่างใกล้ชิด ตอนนี้เขามีเบาะแสมากมาย ผู้ชายตรงหน้าเขาผอมกว่าที่เห็นเมื่อเช้ามาก
เซี่ยโฮวคุณขมวดคิ้วเงียบๆ “มีหลายคนป่วยในเวลาเดียวกันด้วยอาการเดียวกัน ใต้เท้าซู เจ้าจะว่าอย่างไรถ้านี่ไม่ใช่โรคระบาด?”
ซูมู่เกอมองไปที่เซี่ยโฮวคุณอย่างจริงจัง “พวกเขามีปัญหาเกี่ยวกับปอด และข้าได้พบวิธีรักษาแล้วพะย่ะค่ะ”
เซี่ยโฮวคุณหรี่ตา “เจ้าหมายความว่าเจ้าสามารถรักษาโรคระบาดนี้ได้งั้นรึ?”
ซูมู่เกอพยักหน้าอย่างมั่นใจ “พะย่ะค่ะ แต่นี่ไม่ใช่โรคระบาด”
เซี่ยโฮวคุณหัวเราะเบาๆ โดยไม่ได้ตั้งใจถามว่า “ทำไมข้าถึงต้องเชื่อเจ้า?”
“ข้าเชื่อเจ้า มั่นใจและดำเนินการต่อไป” นี่เป็นเสียงที่แตกต่างกัน
ทันทีที่เซี่ยโฮวคุณพูดจบร่างเพรียวก็ก้าวเข้ามาอย่างตั้งใจ
ซูมู่เกอเงยหน้าขึ้นและพบกับดวงตาสีเข้าของเซี่ยโฮวโม่
ไม่ว่าเขาจะไปที่ไหนผู้ชายคนนี้ดูเหมือนจะมีออร่าที่สามารถแสดงจุดแข็งที่ทรงพลังของเขาได้ ทำให้คนอื่นมองข้ามเขาได้ยาก
แสงแห่งความเป็นปรปักษ์ฉายในดวงตาที่เบิกโพลงเล็กน้อยของเซี่ยโฮวคุณ อย่างไรก็ตาม เมื่อเขาเงยหน้าขึ้นทุกอย่างก็ดูเป็นปกติ “เซี่ย…ใต้เท้าเซี่ยกำลังตั้งคำถามกับการตัดสินใจของข้างั้นรึ?”
ด้วยรูปลักษณ์ที่แปลกแยกและไม่แยแส เซี่ยโฮวโม่เหลือบมองใบหน้าของเซี่ยโฮวคุณด้วยหางตาของเขา เขาเดินไปหาซูมู่เกอและยืนข้างๆเธอเหมือนการหนุนหลังที่มั่นคงที่สุดของเธอ
“องค์ชายสองที่เป็นผู้มาใหม่ เขาจึงพอให้อภัยได้ที่ไม่รู้สถานการณ์”
ริมฝีปากที่ยกขึ้นของเซี่ยโฮวคุณสั่นระริก “ดี เป็นเพราะใต้เท้าเซี่ยเชื่อใจใต้เท้าซูมาก ข้าอยากจะเห็นว่าทักษะทางการแพทย์ของใต้เท้าซูยอดเยี่ยมเพียงใดในการรักษาผู้ป่วยเหล่านี้ ซึ่งทำให้แพทย์ของจักรวรรดิยำเกรงนัก”
ได้รับการพยักหน้าอนุญาตจากเซี่ยโฮวโม่ ซูมู่เกอก้มศีรษะให้เขาและส่งคนไข้ทั้งหมดกลับเข้าห้องรักษาไป
ที่ลานโล่ง เซี่ยโฮวโม่และเซี่ยโฮวคุณยืนอยู่ตรงข้ามกัน คนหนึ่งมีท่าทางมืดมนและอีกคนหนึ่งมีสีหน้าหนักแน่น ทำให้เกิดความแตกต่างอย่างชัดเจน
“น้องเก้ากลายเป็นคนชอบยุ่งขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อใด? เซี่ยโฮวคุณเกลียดความรู้สึกของเซี่ยโฮวโม่ที่ครอบงำในตอนนี้ ไอ้เด็กสารเลว มันกล้าดียังไง?
“ข้าแค่ทำตามคำสั่ง” ได้รับการแต่งตั้งจากจักรพรรดิเพื่อบรรเท่าทุกข์แก่ผู้คน แน่นอน เขาจะไม่เพิกเฉยต่อชีวิตราษฎร
เขาไม่ได้ออกหน้าเพราะอารมณ์ร้อน เมื่อเห็นซูมู่เกอถูกเซี่ยโฮวคุณข่มเหง!
ซูมู่เกอมาหาเด็กน้อยที่นางได้ผ่าตัดก่อน วันนี้เขามีอาการเบลอ เขาตื่นขึ้นมาหลายครั้ง แต่อาการของเขาดีขึ้นเล็กน้อย
ซูมู่เกอหยิบยาที่มีเลือดของเซี่ยโอวโม่ออกมาเป็นยาทดลองและป้อนยาเข้าปากเขา
เมื่อวานนี้ นางนอนไม่หลับทั้งคืนและในที่สุดก็พบว่าหนอนดูเหมือนจะตายอย่างรวดเร็วหลังจากกินเลือดของเซี่ยโฮวโม่
ถือเป็นความก้าวหน้าในการวิจัย ในที่สุดนางก็จ่ายยาได้ก่อนรุ่งสาง
อย่างไรก็ตามเธอได้ทดลองยานี้กับหนูเท่านั้น นางไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นถ้ามันใช้ในคน
สร้างความประหลาดใจกับนาง ยานี้รุนแรงกว่าที่นางคาดไว้
ภายในหนึ่งในสี่ส่วนของชั่วโมง เด็กที่เวียนหัวและง่วงนอนก็เริ่มอาเจียนอย่างรุนแรง
ซูมู่เกอหยิบอ่างทองแดงเพื่อเก็บอาเจียนของเขาและสังเกตการอาเจียนหลังจากที่เขาเกือบจะเสร็จแล้ว
วันนี้ เด็กอยู่ในสภาพกึ่งสลบ และแทบจะไม่ได้กินอาการเลย แต่อาเจียนของเขามีสิ่งเล็กๆ มากมายและแตกสลายจำนวนมาก ซึ่งส่วนใหญ่น่าจะเป็นหนอนที่ตายแล้ว
มันได้ผล!
ซูมู่เกอไม่สามารถซ่อนความสุขในสายตาของนางได้
นางนำยาที่เตรียมไว้ให้กับผู้ป่วยอีกสองสามคนที่มีอาการค่อนข้างร้ายแรง
ในทำนองเดียวกัน มันใช้เวลาไม่นานก่อนที่พวกเขาทั้งหมดจะเริ่มอาเจียน
เซี่ยโฮวคุณซึ่งหมดความอดทนได้ออกจากที่รักษาไปในตอนเช้านั้นแล้ว และมันเป็นเวลาค่ำแล้วเมื่อซูมู่เกอทำงานของนางเสร็จ
เมื่อมีเวลาจำกัด นางจึงไม่สามารถเตรียมยาสำหรับผู้ป่วยทุกรายได้ นางจึงต้องรับกลับไปทำยาเพื่อนำมาจ่ายยาต่อ
โดยไม่คาดคิด ทันทีที่นางกลับไปที่บ้านพักหย่าเหมิน ผู้ติดตามของเซี่ยโฮวคุณก็หยุดนางไว้
“ใต้เท้าซู ท่านได้รับเชิญจากองค์ชายสองให้เข้าพบ”
ซูมู่เกอหยุดเล็กน้อย “เหตุใดองค์ชายสองถึงเรียกพบข้า?”
“ท่านจะได้รู้หลังจากได้พบฝ่าบาทด้วยตัวท่านเอง ใต้เท้าซู”
ซูมู่เกอไม่ต้องการไป แต่คนที่อยู่ข้างหน้านางเป็นปรมาจารย์ด้านกังฟู เห็นได้ชัดว่าเซี่ยโฮวคุณไม่ได้ปล่อยให้นางปฏิเสธได้
ในช่วงเวลาสำคัญเช่นนี้ ซู่มู่เกอไม่ต้องการสร้างปัญหาใดๆ และตามทั้งสองคนไปที่ประตูห้องของเซี่ยโฮวคุณ
“องค์ชายสองพะย่ะค่ะ ใต้เท้าซูมาแล้วพะย่ะค่ะ”
“เข้ามา”
“พะย่ะค่ะ ฝ่าบาท”
ทหารรักษาการเปิดประตูห้องออก “ใต้เท้าซู เชิญ”
เซี่ยโฮวคุณยืนอยู่ในห้อง เหมือนกับรอคอยนางโดยเฉพาะ
“ถวายบังคมพะย่ะค่ะ องค์ชายสอง” ซูมู่เกอยืนใกล้ประตูอย่างตั้งใจ ในกรณีที่มีเหตุการณ์ไม่คาดคิดเกิดขึ้น
เซี่ยโฮวคุณเดินไปหาซูมู่เกอและเดินวนรอบๆตัวนาง
“ใต้เท้าซู เจ้ารู้หรือไม่ว่าทำไมข้าถึงเชิญเจ้ามาพบ?”
ซูมู่เกอมองไปด้วยความตื่นตัว “ได้โปรดรับสั่งให้ข้าน้อยได้ทราบเถิดพะย่ะค่ะ องค์ชายสอง”
“ข้ามีการติดต่อกับใต้เท้าซูหลายครั้ง และข้ามักจะรู้สึกแปลกๆ เกี่ยวกับเจ้า”
ซูมุ่เกอไม่ตอบ หัวใจของนางกระหน่ำอย่างรุนแรง
จู่ๆ เซี่ยโฮวคุณก็เดินไปที่ด้านหลังของนางอีกครั้ง โน้มตัวเข้าหาคอนางอย่างรวดเร็วและสูดดม
ซูมู่เกอกำหมัดของนางไว้ใต้แขนเสื้อแน่น และหมุนตัวไปเพื่อผลักเซี่ยโฮวคุณออก
“องค์ชายสอง ข้าไม่สนใจเรื่องชายชาย ถ้าท่านไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับข้า ข้าขอตัว”
เซี่ยโฮวคุณไม่ได้คาดหวังว่าจะมีการผลักและเซไปข้างหลัง ก่อนที่เขาจะตอบสนอง ซูมู่เกอได้เปิดประตูและวิ่งหนีไปแล้ว
“ฝ่าบาทพะย่ะค่ะ สบายดีไหมพะย่ะค่ะ?”
เซี่ยโฮวคุณผลักทหารออกไป และมองด้วยใบหน้าที่เศร้าหมองไปยังทิศทางที่ซูมู่เกอจากไป “ข้าแน่ใจแล้ว เขามีความลับ! พาเขามาพบข้า!”
“พะย่ะค่ะ ”
ซูมู่เกอรู้ว่าเซี่ยโฮวคุณต้องสงสัยแน่ หลังจากที่เขาได้พบกับซูหลุนแล้ว เมื่อเปรียบเทียบนางกับซูหลุน นางต้องระวังว่าจะมีคนพบเบาะแส
ถ้านางถูกลูกน้องของเซี่ยโฮวคุณจับได้ นางอาจต้องตาย!
นางรีบกลับไปที่ห้องของนางบรรจุยาทั้งหมดลงในกล่องเครื่องมือแพทย์และรีบไปที่ประตูห้องของเซี่ยโฮวโม่
“ใต้เท้าเซี่ย ท่านอยู่หรือไม่?”
“ใต้เท้าซู ใต้เท้าเซี่ยออกไปแล้วขอรับ” เมื่อมองไปที่ใบหน้าที่รีบร้อนของซูมู่เกอ ตงหลินก็รู้สึกสับสนเล็กน้อย
ไม่ นางไม่มีเวลาแล้ว!
ซูมู่เกอยื่นกล่องเครืองมือแพทย์ใส่มือของตงหลิน “นี่คือใบสั่งยาสำหรับโรคเป็นอยู่ ได้โปรดช่วยข้าโดยการมองมันให้ใต้เท้าเซี่ยด้วย”
หลังจากนั้นนางก็หมุนตัวกลับไปและจากไป ในไม่ช้าร่างของนางก็หายไปในความมืด
ไม่ว่าเซี่ยโฮวโม่จะวางแผนอย่างไร นางเชื่อว่าเขาจะไม่เพิกเฉยต่อคนป่วย สำหรับอนาคตจะเป็นอย่างไรนั้น มันอยู่นอกเหนือการควบคุมของนาง
ตงหลินมองไปที่กล่องเครื่องมือแพทย์ในมืออย่างสงสัยและขมวดคิ้ว
ซูมู่เกอวิ่งไปที่โรงแรมที่ซูหลุนพูดถึงและพบเขาตามข้อมูลติดต่อที่เขาทิ้งไว้
ซูหลุนอยู่ในห้อง แต่เขาไม่คาดหวังว่าซูมู่เกอจะมาในเวลานี้
“มีอะไรผิดปกติหรือ?”
ซูมู่เกอพยักหน้าด้วยท่าทางเคร่งเครียด “องค์ชายสอง กำลังสงสัยในตัวข้า ท่านพ่อ ท่านรีบใส่เสื้อผ้าของข้าแล้วกลับไปเดี๋ยวนี้ ข้าจะให้รายละเอียดเกี่ยวกับสิ่งต่างๆ ในสองวันที่ผ่านมานี้”
โชคดีที่ หลังจากได้พบกับซูหลุน นางจงใจเลียนแบบท่าทางและการแสดงออกของเขาเพื่อปลอมตัว เมื่อพบหน้าในคราแรก ทั้งสองคนดูเหมือนกัน
ในโรงแรม ตะเกียงถั่วกำลังริบหรี่ ภายในหนึ่งชั่วโมงร่างๆหนึ่งก็ออกทางประตูหลังโรงแรมอย่างรวดเร็ว
ทันที่ที่ซูหลุนเข้าไปใสเขตหย่าเหมิน เขาก็ถูกผู้ติดตามของเซี่ยโฮวคุณรายล้อม
ซูหลุนเหลือบมองพวกเขา จากนั้นเดินตามพวกเขาไปที่ห้องของเซี่ยโฮวคุณโดยไม่โต้แย้งใดๆ
เซี่ยโฮวคุณมองไปที่คนตรงหน้าเขา เขารู้สึกเหมือนถูกหลอก!
“เจ้าเป็นใครฮะ?”
หลังจากที่เคยอยู่ในตำแหน่งทางราชการมาหลายปี ซูหลุนสงบอย่างเร็ว “ข้าน้อยซูหลุน เจ้าเมืองชุนหยาง ขอถวายบังคม องค์ชายสองพะย่ะค่ะ”
เซี่ยโฮวคุณขมวดคิ้ว คิดว่าน้ำเสียงเป็นทางการและท่าทางของเขามีเหตุมีผลสมกับที่เขารับใช้ราชสำนักมานานหลายปี
เซี่ยโฮวคุณสังเกตซูหลุนขึ้นลง รู้สึกมั่นใจมากขึ้นว่าเขาไม่ใช่คนที่เพิ่งวิงหนีออกไป!
แต่ปราศจากหลักฐานที่ตรงจุด เขาไม่สามารถใช้มาตรการใดๆ ได้
“ใต้เท้าซูคงจะเหนื่องมากในวันนี้ กลับไปพักผ่นให้เต็มที่เถิด”
“พะย่ะค่ะ องค์ชายสอง หม่อมฉันขอทูลลา”
ซูหลุนโค้งคำนับและถอยกลับ ขณะกำลังเดินในลานบ้าน เขารู้สึกถึงสายลมยามค่ำคืนและเริ่มรู้สึกถึงความหนาวเย็นจากด้านหลังของเขา
หลังจากซูหลุนจากไป ฮันหยูเดินเข้าไปในห้อง
“ฝ่าบาท”
“อือ-ฮึ”
ฮันหยูเหลือบมองเซี่ยโฮวคุณ เดินไปด้านข้างและกระซิบ “ฝ่าบาท ราชาแห่งจินไปที่ภูเขาพะย่ะค่ะ”
เมื่อได้ยินเช่นนั้น เซี่ยโฮวคุณพ่นลมหายใจอย่างแรง และหยุดลงชั่ววินาที “อะไรนะ? เขาไปที่ภูเขาทำไม!?”
“กระหม่อมไม่ทราบพะย่ะค่ะ กระหมิ่มรู้แค่ว่าราชาแห่งจินได้เรียกกองกำลังจากค่ายหยานเซี่ยและส่งพวกเขาไปที่นั่น”
“ส่งทหารไป….” เซี่ยโฮวคุณโกรธมาก เซี่ยโฮวโม่รู้เรื่องเหมืองทองคำในภูเขางั้นหรือ!?
“พะย่ะค่ะ”
“ตรวจสอบต่อไปและหาให้ได้ว่าพวกเขากำลังทำอะไร!”
“พะย่ะค่ะ”
คืนนั้นเป็นคืนที่หนาวราวกับน้ำแข็ง กับลมภูเขาที่โหยหวน
บนภูเขาหลังหมู่บ้านต้าหวัง เซี่ยโฮวโม่ยืนอยู่ในป่าโดยสมเสื้อคลุมสีดำ
โจวฉิ่วก้าวไปหาเขาและกระซิบ “ฝ่าบาท องค์ชายสองส่งคนมาที่นี่ด้วยพะย่ะค่ะ”
เซี่ยโฮวโม่ยกมุมริมฝีปากขึ้นอย่างเย็นชา “ไม่จำเป็นต้องกังวล”
เซี่ยโฮวโม่มาที่นี่ณช่วงเวลานี้เนื่องจากการค้นพบของโจวฉิ่วว่ามีร่อยรอยของการสำรวจของมนุษย์บนภูเขาลูกนี้
มีการขุดแร่ทองคำจำนวนมากเกินไปในราชวงศ์ก่อนหน้าราชวงศ์ฉู่ ส่งผลให้ เป็นเรื่องยากที่จะหาเหมืองทองคำขนาดใหญ่และมีคุณภาพมาเป็นเวลาหลายปีแล้ว
เนื่องจากร่องรอยของการสำรวจทองคำปรากฏขึ้นที่ภูเขาแห่งนี้ เขาจะไม่พลาดโอกาสนี้อย่างแน่นอน
ไม่ว่าเซี่ยโฮวคุณจะมาที่อุโมงค์หรือเหมืองทอง เขาไม่สามารถบรรลุทั้งสองอย่างนี้ แต่เพื่อบรรลุผลงานบรรเทาสาธารณะภัยในที่สุด!