ภายในป่ามีเด็กชายคนหนึ่งซึ่งดูน่าจะอายุประมาณ 14 ปีกำลังนอนอยู่ เขาสวมเสื้อคลุมเอาไว้อยู่ แต่หน้ากากกลับหายไปแล้ว

ตาของเด็กชายค่อยๆ ลืมขึ้นอย่างช้าๆ

‘หืมมม…เกิดอะไรขึ้น?’

‘เราอยู่ที่ไหนกัน?’

เมื่อผมลืมตาขึ้นและลุกขึ้นมานั่งก็สังเกตเห็นว่าตัวเองมาอยู่ในป่าซะแล้ว

‘เกิดอะไรขึ้นกันนะ?’

สิ่งสุดท้ายที่ผมจำได้คือถูราเซลเลียลักพาตัวมา

‘เดี๋ยวก่อนนะ…’

ผมยืดตัวขึ้นเพื่อตรวจสอบร่างกายว่ามีอะไรผิดปกติหรือเปล่าและพอเห็นว่าตัวเองยังคงสวมเสื้อผ้าไว้อยู่ผมก็ถอนหายใจออกมา

‘เวรเอ้ย…ดีนะที่ไม่เป็นไร’

ในตอนนั้นเองผมก็สังเกตเห็นว่ามีจดหมายฉบับหนึ่งวางไว้อยู่ตรงหน้าของผม 

ด้วยความรู้สึกสังหรณ์แปลกๆ ผมเลยหยิบมันขึ้นมาเปิดดู

[ ถึงออสติน 

ฉันรู้ว่าเธอคงกำลังสับสนในหลายๆ เรื่อง แต่ฉันยังไม่ได้ทำอะไรเธอหรอกนะ…ยังไม่ใช่ตอนนี้ เธอไม่ต้องห่วงเกี่ยวกับฉันและตำแหน่งของฉันหรอก ฉันจะอธิบายทุกอย่างให้เธอฟังหลังจากที่เธอแข็งแกร่งกว่านี้แล้วนะ อีะฉันขอเอาหน้ากากที่เธอใส่อยู่มาเป็นของที่ระลึกนะ หวังว่าเธอคงไม่ว่ากันนะ 

ด้วยรัก

คนในพรหมลิขิตของเธอ

ราเซลเลีย ดิ ไฮดรา 

ปล : ฉันไม่รังเกียจที่จะแบ่งเธอกับคนอื่นหรอกนะ แต่อย่ามากเกินไปหล่ะเพราะท้ายที่สุดแล้วเธอก็เป็นของฉัน ]

หลังจากอ่านจดหมายแล้วผมก็รู้สึกงุนงงอยู่ 2-3 นาทีก่อนจะตั้งสติได้

‘เราทำอะไรลงไป?’

มันควรจะเป็นแค่วันธรรมดาๆ ที่ผมได้ทานอาหารในโรงเตี้ยมสิ ทำไมมันแย่ไปหมดเลย

‘นี่ระบบ เธอทำอะไรกับฉันกัน?’

[ … ]

‘ระบบ?’

[ โฮส…ระบบของเปลี่ยนโฮสได้ไหม?]

‘อะไรนะ?’

[ ไม่ต้องห่วง ระบบจะหาระบบอื่นที่ดีกว่านี้ให้โฮสเอง ]

‘เองหมายความว่าไงฟะ?’

[ มันหมายความว่าระบบไม่สามารถรับมือกับความเครียดได้ไหวแล้ว!! ]

‘อ่า อ่า อ่า แค่เล่าเกี่ยวกับการเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นให้ฉันฟังก็พอ’

[ โฮสได้รับพรจากเทพธิดาราเซลเลีย ดังนั้นโฮสจึงได้รับสิทธิ์ที่จะยืนเคียงข้างเธออย่างเท่าเทียมและโฮสก็มีสิทธิใช้ธาตุของเธอด้วย ]

“แปลว่าฉันใช้พลังธาตุทำลายล้างได้งั้นเหรอ?”

[ ยืนยัน ]

“ฉันจะทำยังไงดี?”

[ … ]

‘ระบบ?’

[ ในกรณีปกติผู้คนเพียงแค่ต้องจินตนาการถึงคุณสมบัติเกี่ยวกับธาตุและศึกษามัน แต่สำหรับโฮสแล้ว อืมมม…มันแตกต่างออกไป ]

“นั่นนายหมายความว่ายังไงกัน?”

[ สำหรับโฮสที่จะใช้พลังธาตุ โฮสต้องนึกถึงเทพธิดาราเซลเลีย ยิ่งโฮสคิดและจินตนาการถึงเธอมากเท่าไหร่ พลังธาตุก็จะยิ่งทรงพลังมากขึ้นเท่านั้น…แถมถ้าโฮสต้องการใช้พลังของธาตุอย่างเต็มที่ โฮสต้องคิดอะไรที่อนาจารระหว่างโฮสกับเทพธิดาราเซลเลียด้วย ]

“…”

‘เxี้ยไรเนี่ย!?’

‘ไม่ใช่ว่านี่คือการสะกดจิตขั้นพื้นฐานงั้นเหรอ?’

ผมจะใช้ธาตุแบบนั้นได้ยังไงกันฟะ นี่เธอคงไม่ได้กำลังบังคับให้ผมต้องคิดถึงเธอใช่ไหม? นี่มันคือการเล่นที่น่าอายแบบใหม่งั้นเหรอ?

ชั่วขณะหนึ่งผมนึกไม่ออกเลยว่าราเซลเลียกลายเป็นเทพธิดาได้ยังไงกัน

‘เห้อออ…ลืมมันไปเถอะ’

ผมแค่ต้องใช้ชีวิตต่อไปอย่างที่เป็นอยู่ ช่างเรื่องนั้นไปเถอะ 

ว่าแต่นี่ตูอยู่ที่ไหนกันแน่ฟะ?

[ โฮสอยู่ในป่าอาซัวร์ใกล้ๆ กับที่พักของโฮส ]

อ่าา ดูเหมือนจะไม่มีปัญหาอะไร ก็แค่ต้องเดินนิดหน่อย

‘ว่าแต่ราเซลเลียทำอะไรกับฉันในตอนที่ฉันหลับอยู่กัน?’

[ … ]

‘ระบบ?’

[ … ]

‘เห้ย เกิดอะไรขึ้น?’

[ คงจะดีกว่าถ้าโฮสไม่รู้ ]

‘เอาเถอะหน่ามันคงไม่เลวร้ายขนาดนั้นหรอก ใช่ไหม?’

[ ขณะที่โฮสหลับอยู่ เธอดมกลิ่นคุณตั้งแต่ด้านบนลงไปยันด้านล่างและใช้คาถาพิเศษเพื่อบันทึกกลิ่นของโฮสลงในขวด ขณะที่เธอกอด- ]

“หยุดเลย!!”

“ไม่ต้องพูดต่อแล้ว”

ยิ่งระบบพูดผมก็ยิ่งขนลุก ตอนนี้ผมต้องรีบกลับไปที่พักและอาบน้ำซะแล้วสิ

ในเวลานั้นเองที่ผมได้ยินเสียงสะอื้นเบาๆ ดังขึ้นมาจากที่ไหนสักแห่ง 

ด้วยความอยากรู้อยากเห็นผมเลยเดินไปที่พุ่มไม้แห่งหนึ่งที่เสียงดังออกมาและเมื่อเดินมาถึงผมก็ได้กลิ่นของเลือดที่ลอยตามลมมา

ผมเริ่มระวังตัวมากกว่าเดิมโดยการไหลเวียนมานาไปทั่วร่างกายและพอผมเดินไปถึงพุ่มไม้ก็พบเข้ากับลูกหมาป่าบาดเจ็บที่นอนอยู่ตรงนั้น

ลูกหมาป่ามีสีดำสนิทเหมือนท้องฟ้ายามค่ำคืน ตอนนี้มันบาดเจ็บที่ท้องและมีเลือดไหลออกมา ในขณะที่หลับตาลงด้วยความเจ็บปวด

ถ้าแค่นั้นคงไม่มีปัญหาอะไร แต่ที่น่าตกใจคือมานาของมันกำลังรั่ว!!

สิ่งนี้ส่อให้เห็นว่ามันสามารถใช้มานาได้ เราต้องรู้ก่อนว่าไม่ใช่สัตว์ทุกตัวจะสามารถใช้มานาได้และผู้ที่ใช้มันได้นั้นจะฉลาดและแข็งแกร่งกว่า

ปกติแล้วคุณคงไม่เห็นสัตว์ร้ายตัวไหนที่สามารถใช้มานาได้ในป่าเหล่านี้หรอก ด้วยความสงสัยผมเลยใช้ฟังก์ชันอ่านในทันทีและหลังจากที่ผมเห็นสิ่งที่ปรากฏขึ้นมา ตาของผมก็แทบถลนออกจากเบ้า

[ ชื่อ : ไม่มี

เพศ : ยังไม่แน่นอน

อายุ : 10 ปี

เผ่าพันธุ์ : หมาป่า (เฟนริร์)

ความสามารถพิเศษ : 9/10

พลัง : ต้นกำเนิดระดับ 1

ฉายา : ผู้กลืนกินผู้ยิ่งใหญ่, ผู้กลืนกินเทพ…ฯลฯ

ความสัมพันธ์ : 0%

คำอธิบาย : การกลับชาติมาเกิดของสัตว์ร้ายศักดิ์สิทธิ์เฟนริร์หรือที่รู้จักกันในชื่อเฟนริซัลเฟอร์

เนื่องจากสายเลือดไม่บริสุทธิ์อย่างสมบูรณ์ ความทรงจำส่วนใหญ่จึงขาดหายไป ]

‘เxี้ยอะไรอีกเนี่ย?’

ไอ้ตัวแบบนี้มาอยู่ที่นี่ได้ยังไง? ใครในโลกนี้จะไม่รู้จักเฟนริร์กัน ว่ากันว่าตอนที่มันอยู่ในระบบสูงสุดนั้นสามารถต่อสู้แบบตัวต่อตัวกับเทพเจ้ามังกรผู้ยิ่งใหญ่ได้เลย

ในช่วงสงครมเมื่อหลายพันปีก่อนเฟนริร์ได้ต่อสู้เคียงบ่าเคียงไหล่กับดินแดนซิลวิยาและหายตัวไป ไม่มีใครรู้ว่ามันเป็นยังไงและมีข่าวลือมากมายเกี่ยวกับมัน

บางคนถึงกับบอกว่าในช่วงสงครามครั้งนั้นมันได้กินเทพทั้งหมด บางคนบอกว่ามันไม่มีเพศและเป็นเพียงมวลพลังอันบริสุทธิ์ มีเรื่องเล่ามากมายเกี่ยวกับเฟนริร์

ช่างเรื่องพวกนั้นไว้ก่อน ในตอนนี้สัตว์ร้ายตัวเดิมที่อยู่ตรงหน้าผมบาดเจ็บจนขยับตัวไม่ได้ ผมลงมือช่วยมันโดยไม่ลังเลโดยการส่งต่อมานาบางส่วนเข้าไปเพื่อให้มันรู้สึกสบายขึ้น

เมื่อเห็นว่าลูกหมาป่าหมดสติไปแล้วผมก็อุ้มมันขึ้นมา พอมองดูใกล้ๆ แล้วลูกหมาป่าก็ดูน่ารักและไม่หยิ่งดีนะ ใครจะไปคิดกันว่าเจ้านี่เป็นสัตว์ร้ายแห่งความตายและการทำลายล้าง

ผมอุ้มลูกหมาป่าด้วยร้อยยิ้มขณะที่เดินออกจากป่าเพื่อกลับไปยังที่พักของตัวเอง โดยไม่รู้เลยว่าการกระทำของตัวเองจะทำให้เกิดผลเช่นไร…

 

 

 

-Donate-
True Money Wallet ID : mraxzy 
ไทยพาณิชย์ : 4051572923 //ชาคริต