จริงๆแล้ว หลังจากที่สองคนแต่งงานกันแล้ว ไม่มีการฮันนีมูนใดๆ และพวกเขาก็ใช้ชีวิตแบบคู่สามีภรรยาเล็กน้อย
อันรันเดินตามฮัวเทียนหลันออกจากห้องรับรอง และเข้าไปที่ลานจอดรถชั้นใต้ดิน
วันนี้ฮัวเทียนหลันไม่ได้ขับรถธุรกิจ แต่ขับรถสปอร์ต Mercedes-Benz amggt
ครอบครัวฮัวได้คบค้าสมาคมกับอุตสาหกรรมต่างๆ และได้ลงทุนใน บริษัทหลายร้อยแห่ง ทั้งขนาดใหญ่และขนาดเล็กในบรรดาบริษัทที่มีชื่อเสียงที่สุดใน Imperial Capital คือ Haiqin Plaza
นี่คือการสร้างสรรค์ของครอบครัวฮัวสำหรับผู้บริโภคระดับไฮเอนด์และยอดเยี่ยมในแวดวงหรูหรา
และวันนี้ ฮัวเทียนหลันพาอันรันมาที่ Haiqin Plaza
Haiqin Plaza ชั้นสองเป็นพื้นที่ความงาม และชั้นสามเป็นพื้นที่เสื้อผ้าผู้หญิง
ฮัวเทียนหลันรูดบัตร VIP สูงศักดิ์โดยตรง ขึ้นลิฟต์พิเศษ แล้วพาอันรันไปที่ชั้นสาม
อันรันเดินไปรอบๆ ในบริเวณเสื้อผ้าของผู้หญิง เธอรู้สึกว่าเธอมีเสื้อผ้ามากมาย และไม่มีอะไรจะซื้อจริงๆ
หลังจากเดินไปรอบๆ เธอมองไปที่เขาในขณะที่ไม่มีพนักงานและพูดเบาๆ : “คุณฮัว ตอนนี้เสื้อผ้าของฉันมีเยอะพอแล้ว พวกเราแค่เดินๆก็พอ ไม่จำเป็นต้องเปลืองเงิน”
ไม่ใช่ว่าอันรันขี้งกขนาดนั้น เธอแค่รู้สึกว่าไม่จำเป็นต้องใช้เงิน ก็ไม่ต้องใช้ก็ได้
การใช้จ่ายเงินไปกับสิ่งที่ต้องการมากที่สุด นี่เป็นเหตุผลที่บอกว่าพ่อแม่ของอันรัน สามารถพาครอบครัวอันไปยังย่านธุรกิจของเมือง Z ได้ในเวลานั้น
ในฐานะลูกสาวผู้ให้กำเนิด อันรันได้สืบทอดสิ่งนี้โดยธรรมชาติ
ฮัวเทียนหลันขมวดคิ้ว และดึงอันรันเข้าไปในร้านโดยตรง
ร้านนี้ส่วนใหญ่ทำด้วยมือและพิเศษ นอกจากนี้ยังมีฤดูกาลใหม่ๆ และแต่ละชุดก็ไม่ซ้ำ
พนักงานขายเป็นสาวผมบลอนด์ที่อยู่ในจีนมานาน และพูดภาษาจีนกลางได้อย่างคล่องแคล่ว
เธอทักทายเธอและพูดด้วยรอยยิ้มกว้าง : “คุณผู้หญิง * มีอะไรให้ฉันช่วยคุณไหมคะ? ”
พนักงานขายเธอยังคงมีพื้นฐานแววตาดีที่สุด ชุดสูทที่สั่งทำของคุณผู้ชายที่อยู่ตรงข้าม เริ่มต้นที่ตัวเลข 7 หลัก พร้อมนาฬิกาสายรัดข้อมือบนชุดสูทและรองเท้าหนังแฮนด์เมด
นี่ต้องเป็นคนรวยระดับต้นๆ ในเมือง Z พนักงานขายก็ต้องนึกถึงเรื่องนี้แน่นอน
เมื่อกี้อันรันบอกว่าแค่ดูๆ แต่ฮัวเทียนหลันบอกว่า : “เอาเสื้อผ้าในร้านของคุณที่เหมาะกับเธอ มาลองให้หมด”
สิ่งที่พนักงานชอบมากที่สุดในการขายคือเหมาทั้งหมดประโยคเดียวนี้ เธอก็สังเกตนิสัยใจคอของอันรัน
เงียบ อบอุ่น ใสบริสุทธิ์ ตอนนี้ที่ตัวอันรันสวมชุดเดรสสีขาว ก็เหมือนนางฟ้าที่ไม่กินอาหารบนโลกมนุษย์
พนักงานขายพาอันรันไปที่ราวแขวนเสื้อ แนะนำทีละชุด
ในฐานะที่เป็นร้านค้าระดับไฮเอนด์ ราคาที่นี่ ทำให้คนเดินออกโดยธรรมชาติ
อันรันมองไปด้านข้างและเห็นว่าฮัวเทียนหลันยืนอยู่ที่เดิม มองไปในทิศทางของเธอ ดูเหมือนว่าอันรันซื้อเสื้อผ้าดีหรือไม่ดี
อันรันรู้อยู่ในใจดี ว่าฮัวเทียนหลันไม่ได้ให้ความสนใจกับเธอ
แต่เพื่อให้งานที่คุณนายฮัวมอบหมายให้ไปซื้อของกับเธอเพื่อปลูกฝังความรู้สึกเสร็จสิ้นเท่านั้น
อันรันเลือกเสื้อผ้าไม่กี่ชิ้น ซึ่งทั้งหมดค่อนข้างเรียบง่าย เนื่องจากงานฝีมือนั้นเรียบง่ายและราคาที่ต่ำนิดหน่อย
เธอหยิบชุดเข้าไปในห้องลอง สุดท้ายก็เลือกชุดกระโปรงยาวสีชมพูสวยๆ
เธอสวมมันออกมาจากห้องลองเสื้อผ้าด้วยท่าทางขี้อาย มองไปที่ฮัวเทียนหลันที่อยู่ไม่ไกล
ฮัวเทียนหลันเงยหน้าขึ้นมองอันรันและพยักหน้าเล็กน้อย
แม้ว่าเขาจะไม่เห็นด้วยกับบุคลิกของอันรัน แต่ก็ต้องบอกว่าใบหน้าที่บริสุทธิ์ของอันรันนั้นเข้ากันได้ดีกับชุดสีชมพูนี้
“ชุดนี้ และยังมีพวกนี้ เอาใส่ถุงหมดทั้งหมด” ฮัวเทียนหลันดึงเช็คเซ็นชื่อและส่งให้พนักงานขาย
พนักงานขายมีความสุขมาก ฮัวเทียนหลันโบกมืออย่างไม่เป็นทางการ แต่ขอบเขตปกคลุมเสื้อผ้าหลายสิบรายการ และคำสั่งซื้อนับล้าน ซึ่งเป็นผลการทำงานของเธอกว่าครึ่งเดือน
พนักงานขายเอาเสื้อผ้าไปใส่ถุง อันรันสวมชุดสีชมพูและยืนอยู่หน้าฮัวเทียนหลัน มีความจะนั่งก็ไม่นั่งจะยืนก็ไม่ยืน
อันรันอ้าปากพูดเบาๆ : “คุณฮัว มีความเยอะไปหรือเปล่า…….”
ฮัวเทียนหลันไม่ได้พูด แต่อันรันรู้สึกไม่สบายใจเล็กน้อย
ไม่รู้ว่าทำไม เธอใส่แล้วสวยมากอย่างเห็นได้ชัด แต่ภายใต้การพิจารณาของฮัวเทียนหลัน ทำให้เธอรู้สึกขาดความมั่นใจเล็กน้อย
พนักงานขายทำอย่างรวดเร็ว เสื้อผ้าหลายสิบชิ้นถูกใส่ถุงอย่างรวดเร็ว
ฮัวเทียนหลันไม่จำเป็นต้องถือไป เขาทิ้งที่อยู่ไว้ และทางร้านจะจัดให้คนมาส่งตามที่อยู่
ก่อนออกจากร้าน ผู้หญิงคนหนึ่งรีบเดินเข้ามา
เธอสวมแว่นกันแดด สูงประมาณ 160 ซม. แต่สวมรองเท้าส้นสูงสีแดงที่มีความยาวมากกว่าหนึ่งโหล ตบไหล่ของอันรัน
ชุดลำตัวบนของผู้หญิงมีความปักเลื่อม ต่อมา ดึงชุดสีเหลืองห่านที่อันรันเพิ่งเปลี่ยน ฉีกขาดเป็นรู