ติดตามผู้แปลได้ที่ Lazy Meow นิยายแปล
ช่างเป็นชีวิตที่น่าเบื่อ เรื่อยๆเอื่อยๆ ไม่มีความตื่นเต้น ดังคลองน้อยน้ำนิ่ง
แม้ว่าช่วงเวลาเช่นนี้ฉินเทียนควรจะมีความสุข หากแต่เขาไม่มีความสุขเลย
เดินออกจากห้องพักที่ไม่ต่างไม่จากเล้าหมู ฉินเทียนมาที่หลังเหลาอาหารฟุหลง เตรียมจะกวาดพื้นทำความสะอาดดังเช่นปกติ เขาได้แต่อยู่กับความเป็นจริงและก้มหน้ารับชะตากรรม
แม้ว่าภายนอกของจางต้าฟู่จะอ้วนพุงพุ้ย แต่เขาก็ยังเป็นผู้ฝึกตนขั้นที่ห้า การจะจัดการกับฉินเทียนก็ราวกดบี้มดปลวก
แต่แน่นอน ในเมื่อฉินเทียนยังคงนับได้ว่าเป็นสายเลือดตระกูลฉิน จางต้าฟู่ก็ไม่กล้าทุบตีเขา เพียงแต่ใช้คำพูดด่าทอ แม้ว่าบางครั้งเขาจะเตะฉินเทียน หากแต่ก็ไม่ได้ลงแรงมากนัก
นอกจากนี้ การขับไล่ฉินเทียนออกจากตระกูลยังเป็นคำสั่งของผู้อาวุโสสูงสุด เขามีอายุเพียง 15 ปีซึ่งยังไม่สามารถดูแลจัดการกิจกาจรองของตระกูลได้ ตระกูลฉินได้ตรากฏเอาไว้ หากมีอายุครบ 18 ปีแล้วยังไม่อาจบรรลุขั้นที่ห้าได้จะถูกส่งไปดูแลกิจการรองของตระกูล
อยู่มาวันหนึ่งโดยปราศจากเค้าลาง ผู้อาวุโสสูงสุดของตระกูลก็ถ่ายทอดคำสั่งลงมา ให้ฉินเทียนมาเป็นลูกมือที่เหลาอาหารฟุหลงแห่งนี้ นทุกๆวันเขาจะต้องล้างถ้วยชาม เลี้ยงหมู กวาดพื้น เช็ดโต๊ะและเก้าอี้เมื่ออยู่ว่าง
ฉินเทียนไม่เข้าใจว่าทำไมตระกูลถึงจัดการกับเขาเช่นนี้ เขาไม่เคยทำผิดต่อตระกูล
หรือก่อนหน้านี้เขาแอบดูแม่เลี้ยงอาบน้ำ?
ขณะที่กวาดพื้น ฉินเทียนก็คิดไปเรื่อยเปื่อย เขาไม่ต้องการให้ชีวิตเป็นแบบนี้ตลอดไป มันต้องเปลี่ยนแปลง!
ในช่วงเวลาเช้าตรู่เช่นนี้ แม้ว่าเหลาอาหารจะยังไม่ได้ให้บริการ แต่นี่ก็เป็นช่วงเวลาที่เด็กรับใช้ยุ่งวุ่นวายที่สุด
เช็ดโต๊ะ เช็ดเก้าอี้ กวาดถูพื้น เชือดไก่ เป็ด ชำแหละปลา งานจิปาถะสารพัดสิ่งที่ฉินเทียนและเมิ่งเล่ยต้องจัดการ
เมิ่งเล่ยที่มีรูปร่างสูงกำยำเริ่มทำงานอย่างงุ่มง่าม เหลืองานที่ต้องใช้แรงไม่มากเอาไว้ให้ฉินเทียน
“ฉินเทียน ฆ่าเจ้าไก่ดุร้ายพวกนั้นซะ” จางต้าฟู่ชี้ไปยังไก่ภายในเล้าที่ทำจากไม้ไผ่
“เถ้าแก่ ให้ข้าจัดการเอง ไก่ดุร้ายเป็นสัตว์ปีศาจชั้นต่ำ ร่างกายของนายน้อยยังไม่ฟื้นฟูดีนัก ข้าเกรงว่า…..”
เมิ่งเล่ยละมือจากงานที่ทำอยู่และรีบวิ่งไปที่สุ่มไก่
“มันไม่ใช่งานของเจ้า กลับไปทำงานของเจ้าซะ” จางต้าฟู่จ้องมองเมิ่งเล่ยและคิดขึ้นในใจ “ต่อต้านผู้อาวุโสสูงสุดย่อมไม่มีจุดจบที่ดี ขืนให้เจ้าอยู่ที่นี่ต่อไป ข้าจะต้องมีปัญหาแน่”
ทั่วทั้งเมืองชิงเหอต่างทราบเรื่องที่ฉินเทียนได้รับการมอบหมายงานล่วงหน้าจากคำสั่งของผู้อาวุโสสูงสุด มีหลายคนที่ไม่ชอบฉินเทียน ซึ่งจางต้าฟู่ก็เป็นหนึ่งในนั้น
ดังนั้นในหลายๆครั้งเขาจึงสร้างความลำบากให้กับฉินเทียน การจะฆ่าไก่ดุร้ายตัวนี้ตัวใช้เรี่ยวแรงอย่างมาก ซึ่งแน่นอนว่ายากลำบากสำหรับฉินเทียน
ไก่ดุร้ายเป็นหนึ่งในสัตว์ปีศาจชั้นต่ำ แม้ว่ามันจะเป็นสัตว์ปีศาจชั้นต่ำ แต่หากถูกมันข่วนเอามันก็อาจทำให้บาดเจ็บถึงตายหากไม่ฆ่าเชื้อ
ฉินเทียนเองก็รู้ว่าไก่ดุร้ายตัวนี้จัดการได้ยาก เรี่ยวแรงของเขา กระทั่งจับไม้กวาดยังเหนื่อย แล้วเขาจะไปเอาเรี่ยวแรงที่ไหนมาฆ่าเจ้าไก่นี่ นี่มันจงใจสร้างความลำบากให้แก่เขาชัดๆ
แต่เขาก็ต้องลงมือ
ที่หัวของไก่ดุร้ายภายในสุ่มยังมีรอยเลือดติดอยู่ ฉินเทียนตื่นตระหนก เขาก้าวเข้าไปเพื่อดูใกล้ๆ รอยเลือดแจ่มชัด ไก่ดุร้ายจ้องมองฉินเทียน มันมองอย่างตื่นตัว มันส่งเสียงร้อง ‘กระต๊าก กระต๊าก’ ออกมาไม่หยุด
ไม่เพียงเท่านั้น เมื่อจางต้าฟู่สั่งให้เขาฆ่าไก่ดุร้ายนั้น มันมีเสียงหนึ่งดังขึ้นภายในศีรษะของเขา
“ช่วยจางต้าฟู่สังหารไก่ดุร้าย รางวัลตอบแทน: ค่าประสบการณ์ 50 หน่วย พลังปราณ 20 จุด ค่าการรอดชีวิต 1 หน่วย”
“เรามีปลั๊ก?[1] คล้ายกับเกมออนไลน์?” ฉินเทียนตกใจอย่างมาก เขาคิดว่าหูฟาดหรือคิดไปเอง ในขณะที่เขากำลังลังเลอยู่นั้นเอง เสียงนั้นก็ดังขึ้นอีกครั้ง “โปรดทำการตัดสินใจภายใน 10 วินาที เมื่อพ้น 10 วินาทีไปแล้วระบบจะทำการปฏิเสธภารกิจ การปฏิเสธภารกิจมีบทลงโทษ”
“ยอมรับ”
เมื่อได้ยินคำว่า ‘บทลงโทษ’ ฉินเทียนก็ตกใจ เขารีบกล่าวคำ ‘ยอมรับ’ ในใจ
ต่อให้ไม่มีบทลงโทษของระบบ เขาก็จะถูกจางต้าฟู่กระทืบอยู่ดีหากปฏิเสธ กระดูกทั่วร่างที่อ่อนแอของเขาย่อมทนรับเอาไว้ไม่ไหว
ฉินเทียนหยิบมีดทำครัวขึ้นมาไว้ในมือ เขายื่นมือซ้ายออกไปคว้าตัวไก่
น่าแปลกที่ไก่ดุร้ายพยายามเอาแต่วิ่งหลบหนีภายในเล้า โดยปกติแล้วฉินเทียนสมควรเป็นฝ่ายรู้สึกกลัว
“พี่ไก่ท่านนี้ ข้าขออภัย” ฉินเทียนรู้สึกฝืนใจเล็กน้อย
“กระต๊าก กระต๊าก” ไก่ดุร้ายร้องอย่างหวาดกลัว
เมื่อฉินเทียนคว้าไก่ออกมา โดยปราศจากความลังเลใด เขายกมีดฟันลงไป หัวไก่ล่วงหล่นลงกับพื้นโลหิตมากมายฉีดพุ่งออกมา
จากนั้นภายในศีรษะของเขาก็มีเสียงดังขึ้น “ภารกิจสำเร็จ รางวัลตอบแทน: ค่าประสบการณ์ 50 หน่วย พลังปราณ 30 จุด ค่าการรอดชีวิต 1 หน่วย”
“ขอแสดงความยินดีกับผู้เล่นฉินเทียน ระดับเพิ่มขึ้น 1 ระดับปัจจุบันของท่านคือ 2 ได้ค่าสถานะ1 จุด”
“ต้องการดูหน้าต่างสถานะหรือไม่?”
“ดู”
—————————————————
ผู้เล่น: ฉินเทียน
ระดับ: 2
พลังชีวิต: 100 จุด
พลังปราณ: 40 จุด
ค่าการรอดชีวิต: 101 หน่วย
แต้มสถานะที่ยังไม่ได้ใช้: 1 จุด
ทักษะต่อสู้: ไม่มี
ทักษะเฉพาะตัว: ไม่มี
—————————————————
“ฮ่าฮ่า สวรรค์ยังไม่ทอดทิ้งเรา เรามีระบบเลเวลติดตัวมาด้วย! แบบนี้เราก็สามารถพัฒนาตัวเองได้แล้ว ฮ่าฮ่าฮ่า……”
ฉินเทียนตื่นเต้นจนตัวสั่น เขาหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง หลังจากนั้นจึงวิ่งไปจับไก่ดุร้ายจากเล้ามาอีก ใช้มีดฟันลงไป
“สังหารไก่ดุร้าย ได้รับค่าประสบการณ์ 25 หน่วย พลังปราณ 15 จุด ค่าการรอดชีวิต 0 จุด”
“ทำไมค่าประสบการณ์ลดลงไปครึ่งหนึ่งเลยล่ะ?” ฉินเทียนถามขึ้นในใจ หากแต่ก็ไม่มีเสียงใดตอบกลับมา
ฉินเทียนลองจับไก่ดุร้ายออกมาฆ่าอีก แต่เขาก็ยังได้รับค่าประสบการณ์และค่าพลังปราณเพียงครึ่งเดียวจากตอนแรก
แม้ว่าจะได้รับเพียงครึ่งเดียว แต่มันก็เพียงพอแล้วที่จะทำให้ฉินเทียนรู้สึกตื่นเต้น
จางต้าฟู่ยืนมองอย่างโง่งม ขณะฉินเทียนฆ่าไก่ดุร้ายตัวที่สาม เขาก็รู้สึกตกตะลึง การฆ่าไก่ดุร้ายตัวเดียวก็นับว่าลำบากแล้ว กระทั่งพ่อครัวที่ชำนาญบางคนยังต้องจัดการอย่างระมัดระวัง แต่นี่เขาฆ่าไก่ดุร้ายไปสามตัวแล้ว ไก่พวกนี้ไม่ได้โจมตีใส่เขาเลย
นอกจากนี้เมื่อฉินเทียนกำลังฆ่าไก่ตัวที่สอง เขาก็รู้สึกได้ว่าพลังในร่างของฉินเทียนเพิ่มพูนขึ้นจนทะลวงผ่านขั้นที่สอง เจ้าขยะนี่ทำได้อย่างไร? หรือมันจะถูกทุบตีอย่างหนักจนจุดตันเถียนหายดีแล้ว?
“นายน้อย ท่านสามารถฆ่าพวกมันได้อย่างง่ายดาย ยอดเยี่ยมจริงๆ” ใบหน้าของเมิ่งเล่ยมีร่องรอยของความเทิดทูนขณะมองดูฉินเทียน
“ก็แค่ฆ่าไก่ จะยอดเยี่ยมได้อย่างไร?”
“ก่อนหน้านี้กระทั่งมีดท่านยังไม่กล้าจับ ไม่ต้องกล่าวถึงการฆ่าไก่ใดๆ”
“ข้ากระจอกขนาดนั้นเชียว?” ฉินเทียนแทบจะสำลักอากาศตาย ไม่กล้าแม้กระทั่งจับมีดเนี่ยนะ? ไร้สาระไปแล้ว
จางต้าฟู่ยิ่งมายิ่งอารมณ์เสีย แต่เดิมเขาต้องการสร้างความลำบากให้กับฉินเทียน แต่ไม่คาดว่าเจ้าหนูนี่จะฆ่าไก่ไปสามตัวแล้วด้วยท่าทางที่ดูตื่นเต้นอย่างมาก นี่ทำให้เขาอารมณ์เสียหนักเข้าไปใหญ่ ถึงกระนั้นเขาก็ไม่สามารถระบายออกมา ได้แต่ข่มมันเอาไว้
“เถ้าแก่ มีอะไรให้ข้าฆ่าอีกไหม? ข้าจะฆ่ามันให้หมด”
“ข้าเห็นว่าหมูพวกนั้นก็ไม่เลว ให้ข้าฆ่ามันไหม?”
“อย่ามองข้าเช่นนั้น ข้าเพียงต้องการช่วยงานท่าน”
“เดี๋ยว! เดี๋ยว! เจ้าห้ามไปที่นั่น”
ฉินเทียนเศร้าใจมาก ไก่ดุร้ายภายในเล้าถูกเขาฆ่าตายยกเล้าไปแล้ว ที่เหลืออยู่ด้านหลังเหลานี้ก็มีเพียงพวกหมูแก่ตัวเปื้อนโคลนที่อยู่ในเล้าหมู ขณะมองดูหมูแก่ตัวนั้น ใบหน้าของเขาก็เผยรอยยิ้มที่ดูชั่วร้าย เป็นรอยยิ้มที่ดูวิปลาส…..
[1] 我了勒个插 (Wǒle lēi gè chā) เป็นวลีที่ใช้ในเกมออนไลน์ที่แสดงถึงความรู้สึกประหลาดใจ