WS บทที่ 121 ค้างคาวแวมไพร์ PART 2
ในป่า เมอร์ลินและคนอื่น ๆ ตามหลังพ่อมดแดนเบ้เพื่อไปที่รังของค้างคาวแวมไพร์
การเดินทางของเขาเงียบมาก พวกเขาไม่เจอค้างคาวแวมไพร์ระหว่างทางเลยจึงทําให้พวกเขารู้สึกสบายใจในระดับหนึ่ง
เมอร์ลินกับเลอแรนก้าที่อยู่ด้านหลังของทีม เธอเหลือบไปมองพ่อมดโฮล์มส์ที่อยู่ข้างหน้าพวกเขา จากนั้นเธอก็ลดฝีเท้าเพื่อมาอยู่ใกล้ ๆ เมอร์ลิน
“พ่อมดเมอร์ลินที่คุณยืน 5แต้มสนับสนุนของฉันไปก็เพื่อไปแลกคาถาธาตุมืดงั้นเหรอ?” เลอแรนก้าถามด้วยเสียงเบา
เมอร์ลินไม่ได้ตอบรับหรือปฏิเสธ เขาเพียงเผยรอยยิ้มของเขาเท่านั้น
เมื่อเห็นแบบนี้ก็ทําให้เลอแรนก้าส่ายหัวอย่างผิดหวัง
“คุณได้สร้างโครงสร้างเวทมนต์ไปตั้งสามแบบแล้ว โครงสร้างพวกนั้นก็ไม่เสถียร ถึงอย่างนั้นคุณก็รั้นจะสร้างคาถาที่สี่ แม้ว่านักเวทย์สี่ธาตุจะทรงพลังมากแต่เส้นทางการเป็นนักเวทย์ระดับหนึ่งของคุณก็ยิ่งไกลไปอีก นี่คุณไม่อยากอยู่ที่ดินแดนมนต์ดําแล้วรึไง?”
เมอร์ลินรู้สึกประหลาดใจที่เลอแรนก้าจะมีปฏิกิริยาแบบนี้ เธอส่ายหัวอย่างช่วยไม่ได้และไม่พูดอะไรกับเขาอีกเลยหลังจากนั้น เขารู้สึกว่าเธอผิดหวังในตัวเขามา
เขามองดูแผ่นหลังของเธอและขมวดคิ้วเล็กน้อย เขาไม่ได้ไร้เดียงสาถึงที่มองว่าสิ่งที่ทําเมื่อกี้เป็น ความห่วงใย” เขาพอจะรู้มาว่าในดินแดนมนต์ดําพวกนักเวทย์ก็ไม่ได้สามัคคีรักใคร่กันขนาดนั้น
พวกเขาทุกคนต่างทําทุอย่างเพื่อตัวเองทั้งนั้น ดังนั้นหลังจากที่เธอเห็นเมอร์ลินสร้างคาถาใหม่ขึ้นมาทําให้เธอคิดว่าเขาคงหมดโอกาสที่จะกลายเป็นนักเวทย์ระดับหนึ่งไปเป็นที่เรียบร้อยแล้ว เธอจึงผิดหวังในเรื่องนี้มาก
เขาไม่เข้าใจถึงความคิดของเธอ เขาจึงหยุดคิดเรื่องนี้ละตามทีมของเขาไป
“ทุกคน! มีบางอย่างอยู่ข้างหน้าพวกเรา!”
ทันใดนั้น พ่อมดโฮล์มส์สังเกตเห็นอะไรบางอย่าง
เขาสัมผัสได้ถึงพลังธาตุมืดที่กําลังใกล้เข้ามา ดูเหมือนว่ามันจะไม่ได้มาจากการร่ายเวทย์
“หรือจะเป็นค้างคาวแวมไพร์”
เมอร์ลินกลับมาตั้งสติอีกครั้ง เขารู้ว่าภารกิจนี้ต้องไม่ง่ายอย่างแน่นอน เขาอาจเจอค้างคาวแวมไพร์ได้ตลอดทั้งนั้นเขาจึงต้องระวังตัวตลอดเวลา
“พวกคุณอยู่ที่นี่ เดี๋ยวฉันจะล่วงหน้าไปตรวจสอบก่อน”
แม้จะอยู่ในสถานการณ์เช่นนี้ พ่อมดโฮล์มส์ก็ยังทําหน้าที่หัวหน้าทีมอย่างแข็งขัน
เขาสวมเสื้อคลุมพร้อมกับพุ่งไปด้านหน้า
*ตูม!!*
หลังจากนั้นไม่นานก็มีเสียงระเบิดดังขึ้นมา ในนั้นมีความผันผวนของพลังธาตุอย่างรุนแรง เห็นได้ชัดว่ามีใครบางคนร่ายเวทย์อยู่ตรงนั้น
แม่มดรีลลิสเห็นว่ามีความร่ายเวทย์ทําให้สีหน้าของเธอเปลี่ยนไปเล็กน้อย เธอหันไปบอกคนที่เหลือและพูดว่า
“รีบไปที่นั่นเร็ว นั่นคาถาของโฮล์มส์ เขาอาจจะตกอยู่ในอันตราย”
พวกเขารีบพุ่งไปด้านหน้าทันที
ในไม่ช้าพวกเขาก็ตามมาถึงที่ที่พ่อมดโฮล์มส์อยู่ ตอนนี้เขาได้ร่ายคาถากรงวายุ เขาได้กักขังพวกค้างคาวแวมไพร์หลายสิบในนั้นพวกมันส่งเสียงกรีดร้องดังไปทั่วทั้งปา
“นั่นคือค้างคาวแวมไพร์งั้นเหรอ?”
เพียงเวลาไม่นานทุกคนก็เข้าในสถานการณ์เท่าที สัตว์ประหลาดน่าเกลียดพวกนี้คือค้างคาวแวมไพร์เป้าหมายที่พวกเขาต้องตรวจสอบ พวกมันเป็นอสูรธาตุมือที่ยากต่อการจัดการ
“หืม?”
นอกจากฝูงค้างคาวแวมไพร์ที่น่าเกลียดแล้ว เมอร์ลินยังเห็นชายหญิงกําลังพิงอยู่ต้นไม้ใหญ่ ทันทีที่ได้เห็นพวกเขา เมอร์ลินก็จําได้ทันที พวกเคือคาเปซกับแคทเธอรีนซึ่งเขาเคยเดินทางกับสองพี่น้องเมื่อก่อนหน้านี้
คาเปซกําลังแบกแคทเธอรีนด้วยมือข้างเดียว ส่วนอีกมือกําดาบแน่นไว้ เขาจ้องมองพวกค้างคาวแวมไพร์ด้วยใบหน้าที่ซีดเซียว
*หวู่ม!*
ทันใดนั้นเอง ค้างคาวแวมไพร์ตัวหนึ่งได้หลุดออกจากคาถากรงวายุและพุ่งเข้าโจมตีสองพี่น้องทันที
ทั้งสองหน้าซีดทันที อสูรธาตุมืดพวกนี้ดุร้ายมากและยังมีความเร็วสูง ทําให้คาเปชยกดาบขึ้นมาป้องกันไม่ทัน
*ตูม!*
ทันใดนั้นลูกไฟอันร้อนแรงได้แผดเผาค้างคาวแวมไพร์อย่างแม่นยํา เปลวไฟได้เผาทําลายค้างคาวให้ไหม้เกรียม
*หวู่ม!!*
ทันใดนั้นร่างหนึ่งปรากฏตรงเบื้องหน้าคาเปซกับแคทเธอรีน
“คาเปซ แคทเธอรีน เจอกันอีกแล้วนะ ครั้งสุดท้ายที่เราพบกันพวกเธอก็หนีมาหาฉันเหมือนตอนนี้เลยนะ” เมอร์ลินกล่าวพลางส่งรอยยิ้มอันลึกลับให้พวกเขา
คาเปซกําลังตะลึง ส่วนแคทเธอรีนที่ต้องตั้งตัวได้ไวกว่า เธอได้ตะโกนเสียงดังว่า
“คะคุณเมอร์ลิน! ไม่สิ พ่อมดเมอร์ลิน คุณช่วยชีวิตพวกเราไว้อีกแล้ว!”
“ทําไมพวกคุณถึงมาอยู่ที่นี” เมอร์ลินไม่อยากเสียเวลา เขารีบเข้าประเด็นทันที
“พวกเรากําลังตามกองกําลังของพ่อมดปาริโอกับพ่อไปแต่เราไม่คาดคิดว่าพวกเขาจะรับมือกับค้างคาวแวมไพร์ไม่ไหว พวกเราจึงตัดสินใจกลับไปที่เมืองดอนกลิ่นเพื่อของความช่วยเหลือจากท่านมาควิสแต่พวกเราถูกพบตัวซะก่อนเลยถูกไล่ตามมา โชคที่ที่ได้คุณช่วยพวกเราไว้”
เมอร์ลินหันไปมองค้างคาวแวมไพร์ที่ถูกโจมตีด้วยคาถาลูกไฟเข้าเต็ม ๆ มันไม่ตายแต่บาดเจ็บสาหัส มันส่งเสียงร้องออกมาเบา ๆ
“การโจมตีทั่วไปทําอะไรมันไม่ได้หรอก ต้องใช้น้ำแข็งในการกําจัดพวกมัน” คาเปซตะโกนบอก
เห็นได้ชัดว่าคาถาที่โฮล์มส์ร่ายคาถากรงวายุใส่พวกมันแทบจะทําอะไรไม่ได้เลยและที่ผนึกของเขาใกล้จะถูกคลายแล้ว
เมอร์ลินได้ชี้มือไปข้างหน้า จากนั้นเขาก็ร่ายคาถาแช่แข็งทันที
*ครึ่ก!*
ทันทีที่พวกค้างคาวแวมไพร์ถูกแช่แข็ง พวกมันก็ตกลงจากอากาศและกระแทกบนพื้นแต่กกระจายเป็นชิ้น ๆ
เมื่อเห็นว่าคาถาธาตุน้ำแข็งส่งผลที่ร้ายแรงกับพวกมัน โฮล์มส์ รีลรีสและเลอรนก้าก็ร่ายคาถาน้ำแข็งใส่พวค้างคาวแวมไพร์อย่างรวดเร็ว ในที่สุดพวกเขาก็กําจัดพวกมันได้ทั้งหมด