76 ลิตตี้ เข้ารับการตัดสินของอาณาจักร
“อีเด็กนี่! เฮ้!”
“ท่าาาา!”
เตะกวาดเท้าของไอด้า โดนนากอนด้าที่อ้วน ล้มเขาลง ร่างกายที่ใหญ่ของฟาดกับพื้น และแค่นั้นอย่างเดียว สร้างความเสียหายให้เขามากมาย
ไอด้ามุ่งไปที่มือที่จับดาบงูทันที แต่ถูกกีดกันโดยดาบแส้ของกอร่า
อุปกรณ์เวทมนตร์ ดาบแส้ เมื่อกวัดแกว่งมััน มันจะเป็นลูกคลื่นด้วยตัวมันเอง และเล็งไปที่แม่นยำอย่างเป้าหมาย มันพูดกันว่า อุปกรณ์เวทมตร์ ใช้สติของผู้ใช้งานมัน เพื่อก่อความเจ็บปวดที่ไม่มีหยุดยั้ง ให้กับคู่ต่อสู้้
“ฟาดเธอ!”
อย่างไรก็ตาม ผู้ใช้ปัจจุบัน ไม่มีสัญญานว่าจะเล็งอุปกรณ์เวทมนตร์ไปที่ไอด้าอย่างมีสติได้เลย หลังจากที่ใจร้อน กับการเคลื่อนไหวที่คล่องแคล่วของไอด้า และตอนนี้ การโจมตีของเขา กลายเป็นแค่จังหวะเดียวอย่างสมบูรณ์
ไอด้าตกใจ กับสิ่งที่เกิดขึ้นตอนนี้ เธอเคลื่อนไหวได้ย่างแม่นยำ เธอมองเห็นการโจมตีของศัตรูได้เป็นภาพชัดๆ และเธอหลบพวกมันได้ และเมื่อเธอโจมตีสวน เธอรู้ว่าจุดบอดองศัตรูอยู่ที่ไหน อย่างเป็นธรรมชาติ
กี่ครั้งกัน ที่เธอได้ถูกซัดล้ม ในการฝึกต่อสู้กับดั้กแกม? กี่ครั้งกัน ที่เธอถูกทุ่มออกไป? เมื่อเธอนึกจำวันที่ลำบากยากเข็ญ ระหว่างการฝึกของเธอ เธอช่วยไม่ได้ที่จะรู้สึกอ่อนแอ แม้ว่าหลังจากที่ทำสำเร็จมามากมาย ด้วยตัวของเธอเองในปัจจุบัน
“เข้าใจแล้ว…” (ไอด้า)
เพราะการฝึกที่กว้างขวาง ไอด้าเข้าใจร่างกายของเธอเองอย่างสมบูรณ์
เธอสามารถที่จะเห็นและเคลื่อนไหว ในเวลาเดียวกัน ไม่ใช่แค่มอง และจากนั้นเคลื่อนไหว มันไม่สำคัญว่าเป็นส่วนไหนในร่างกายของเธอที่เธอเคลื่อนไหว มันทั้งหมด อยู่ภายใต้การควบคุมของเธอ
ประสบการณ์ ที่ร่างกายของไอด้าได้รับมา ทำให้มันเป็นไปได้สำหรับเธอ ที่จะทำการเคลื่อนไหวที่ดีที่สุด เท่าที่เป็นไปได้
ปรกติแล้ว ภายใต้สถานการณ์ปัจจุบัน คนส่วนใหญ่จะไม่สามาระเคลื่อนไหวได้อย่างถูกต้อง ภายใต้ความววิตกกังวล และความกระทันหันของเหตุการณ์ แต่เธอไม่รู้สึกอะไรเช่นนั้นเลย ในตอนนี้
“ดาบแส้! เล็งให้ดีกว่านี้สิวะ!” (กอร่า)
การเคลื่อนไหวที่เป็นจังหวะดียว ของดาบแส้ ไม่มีผลกับไอด้าปัจจุบัน มากกว่านั้น ไอด้าได้ไขกระจ่างข้อเสียของอุปกรณ์เวทมนตร์ได้อย่างแม่นยำแล้ว
“กีอ้าาาาาาา!”
เมื่อกวัดแกว่งไปแล้ว การตามเป้าหมาย จะไม่มีวันยกเลิก เมื่อดาบแส้นั้นพลาดไป ที่จะไปโดนไอด้า มันจะจบสิ้น
หมุนตัวเตะของไอด้า ทำลายการป้องกัน และโดนเป้าหมายอย่างแม่นยำ ทำให้เขาล้มไป และดาบแส้ดิ้นต่อไปบนพื้น ช่วงเวลาหนึ่ง
“กอ กอร่า! เอาจริงหรอวะ?!” (นากอนด้า)
“มันไม่ง่ายขนาดนั้นหรอก!” (ไอด้า)
นากอนด้า มีตัวที่ใหญ่มากกว่ามาก เมื่อเทียบกับไอด้า แต่เขาไม่ถอยกลัว ระหว่างจับดาบงู ขณะที่เขาเล็งเพื่อโจมตี
จากนั้นเขาเซ ขณะทั้งตัวของเขา ได้รับการโจมตีเป็นชุดใหญ่จากหมัดของไอด้า
“เกววว้…” (นากอนด้า)
นากอนด้า ดูเหมือนจะทำอะไรไม่ถูกในการลุยไม่สิ้นของไอด้า แต่จากนั้น เขาเปิดตาอย่างคมคาย
เขารู้ว่าจะใช้ขนาดของเขา เป็นความได้เปรียบได้อย่างไร แม้ว่าเขาจะเคลื่อนไหวอย่างแม่นยำเท่ากอร่าไม่ได้
แม้ว่าจะถูกโจมตี นากอนด้าเข้าหาไอด้า เขาไม่หยุด ทำให้ไอด้า ใจร้อน และถอย
“เดดดย่า…!”
อีกครั้งที่นากอนด้า เขาหาไอด้า แต่เวลานี้ ภายใต้หมัดที่ฝึกมาอย่างดิบดีของไอด้า แม้แต่ตัวที่ใหญ่ของนากอน ได้ไปถึงขีดจำกัด และในที่สุดทำการหยุด
หลังจากที่เหวี่ยงดาบ เขาล้มหน้าทิ่ม
“ย่า ชั้นเดาว่าชั้นทำได้…” (ไอด้า)
ไอด้าโหยหาอากาศอย่างหนัก ไม่สามารถจะรู้สึกได้ถึงชัยชนะ จากนั้น ชายหนุ่ม วิ่งเข้ามาหาเธอ และพยายามจะช่วยเธอ
แต่ภาพที่ไอด้าเห็น สั่นไหว
“เอ๋….”
ความเย็นวาบ วิ่งผ่านทั้งร่างกายของเธอ และไม่นาน เธอก็รู้สึกคลื่นไส้ ลมหายใจเธอก็หอบหนักด้วยเช่นกัน และไม่ได้ใช่เวลานาน เธอล้ม ยกกายของเธอ ด้วยมือที่อยู่บนพื้น
“อะร่ะ! มีอะไร?” (ชายสกปรก)
“ชั้นรู้สึก… บางอย่าง… ผิดไป… กับ… ชั้น” (ไอด้า))
จากนั้น สติของเธอหายไปอย่างช้าๆ และไม่นานหลังจากนั้น เธอหมดสติ ชายหนุ่มตะโกนบางอย่าง แต่เธอ ไม่ได้ยินเขา
“ไม่มี ทางน่า…” (ชายสกปรก)
ดาบงูพิษ หลั่งพิษออกมาอย่างเรื่อยๆ จากใบมีด ดาบไม่จำเป็นต้องสร้างความเสียหายโดยตรง พิษจากดาบ ถูกส่งเข้าไปในร่างกายของคู่ต่อสู้ โดยวิธีที่ไม่ทราบได้
“ได้ยังไง…?” (ชายสกปรก)
สติของไอด้าจางหายไปอย่างสมบูรณ์ และที่นั่น กอร่า ยืนหลังชาย จากด้านข้างของเขา
***
ขณะที่เช้าตรู่ขึ้นมา ลิตตี้อยู่ในห้องพิจารณาความผิด มันมีรูปลักษณ์ของโคลิเซียม พร้อมกับที่นั่งคนเฝ้าดู อยู่ข้างนอกวงกลม
คนดู มีระยะจากคนธรรมดา ขุนนาง และผสมมันเข้ากับรูปทรงของสถานที่ พวกเขาคือคนที่มาดูเหตุการ
“เธอคือ นักผจญภัยแรงค์ 3 ลิตตี้ และนักผจญภัยแรงค์ 5 แดนดี้?”
“ครับ”
“ค่ะ หนูเอง…”
ทั้งสองฝั่งของประธาน คือผู้ตัดสิน และครั้งนี้ ข้างหลังพวกเขา คือราชา และอาร์คดยุค เรดเนอร์
ความผิดนี้ ไม่ใช่ความผิด ที่ปรกติแล้วราชวงศ์จะปรากฏตัว แต่ภายหลังการเคลื่อนไหวนี้ คือเรดเนอร์ ผู้ที่นั่งต่อจากราชา
เขาได้พอรู้เหตุการณ์อย่างดี ระหว่างที่เริ่มแผนของเขา ที่จะจบไบเดอร์ซะ เบี้ยของเขา ที่ตัวไบเดอร์เองนั้นไม่รู้
ในเวลาเดียวกัน เขาอยากจะให้พี่ชาย ราชา ว่านักผจญภัยนั้นไม่มีความสำคัญมากแค่ไหน
แน่นอน นี่มันเป็นไปได้ถ้าไบเดอร์ ได้ทำงานได้ดี
ไบเดอร์นั่งอยู่ในเก้าอี้ของอัศวินในฝั่งซ้าย อัศวินเล่นบทบาทของคนเหล่านั้นที่เรียกว่าอัยการ ครั้งนี้ ไบเดอร์เล่นบทบามนั้น เพราะเขาได้จับลิตตี้และแดนดี้โดยตรง
ถัดจากเขา ลูซิโอล กัปตันน้อยของเหล่ากริฟฟอนทอง สังเกตลิตตี้
“อิลิซิสไม่อยู่เหรอ”
“มันดูเหมือนจะเป็นอย่างนั้น กัปตันลูซิโอล”
“หืมมม…”
ลูซิโอลคิดว่า แม้แต่สาวที่จริงจังอย่างอิลิซิส บางครั้งบางคราวก็ทำบางอย่างที่น่าตั้งคำถาม ขณะเขามองดูสถานการณ์ และเหมือนปรกติ ความมุ่งเน้นความสนใจของเขา ส่วนใหญ่ตรงไปที่ลิตตี้ และอะไรที่อิลิซิสจะคิด เกี่ยวกับสถานการณ์นี้
ในระหว่างนั้นทั้งหมด ประธานมอบภาพรวมของเหตุการณ์ และจากนั้นถามลิตตี้และแดนดี้ ว่าพวกเธอยอมรับผิดไหม คำตอบของลิตตี้นั้นชัดเจน
“หนูไม่ได้ทำค่ะ”
“ครับ ผมทำมัน…”
“ดูเหมือนจะมีความคลาดเคลื่อนนะ ไม่ใช่เหรอ อัศวินไบเดอร์”
ประธานจองไบเดอร์ แม้ว่าจะค่อนข้างรู้สึกถูกข่มขู่ ไบเดอร์มั่นใจ ในชัยชนะ
เขาได้เตรียมไพ่มาเพียงพอ ที่จะสนับสนุนคำพูดของเขา หนึ่งในพวกนั้น คืออิกดราเซีย
การพิสูจน์ความถูกต้องของคำพูดของเขา ไม่ได้เพียงพิสูจน์กันแค่คำพูดนั้นมีอะไรอยู่ แต่ก็เป็นใครเป็นคนที่ทำการพูดด้วย
“ท่านผู้ทรงเกียรติครับ ผมอยากจะขอให้อัลดิสซัง แห่งอิกดราเซียเป็นพยาน” (ไบเดอร์)
“…คุณสาวลิตตี้ที่ยืนอยู่ตรงนั้น เคยเป็นลูกศิษย์ของผม ปรกติแล้วผมไม่ได้รับแค่ใครก็ได้ แต่เธอตื้อผมมากมาย จนผมถูกบังคับให้พาเธอไปด้วย เพราะความกระตือรือร้นของเธอ” (อัลดิส)
ห้องพิจารณาความผิด ส่งเสียงอื้ออึง เพราะความจริงที่ว่าอิกดราเซีย รับลูกศิษย์ แน่นอนว่า ไม่เป็นที่ทราบ
ลิตตี้ ไร้สีหน้า เธอมั่นใจว่า ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น เธอไม่ได้เป็นคนผิด
“จากตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา ไม่ว่าเมื่อไหร่ก็ตาม ที่เธอไม่ชอบบางอย่าง เธอจะไประบายมันกับคนอื่น หรืออะไรบางอย่าง เมื่อมันเป็นเรื่องการฝึก แน่นอนว่า มันยาก ยังไงก็ตาม ลิตตี้แสดงออกถึงการขาดความสามารถ และเตะหม้อซุปขึ้นไปในอากาศ เมื่อเวลาที่แย่ที่สุดครับ” (อัลดิส)
“โอ้ชั้น…”
“ช่างไร้สำนึก!”
ไม่นะ มันกลับกันเลย ลิตตี้โต้แย้งในจิตใจ เพราะหม้อของซุปที่อัลดิสเตะนั้น เกือบจะโดนเข้ากับเธอ
แต่ลิตตี้รู้ ว่าไม่มีจุดหมาย ในการโต้แย้ง
“เข้าใจแล้ว พฤติกรรมที่หยาบคายยืนยันได้ โดยพื้นฐานการกระทำทั่วไป อย่างที่เขาพูดถึง”
“จากนั้น เธอหนีไป…และเราพบกันใหม่เพิ่งไม่นานมานี้ที่เมืองหลวง โอ้ มันดั่งเช่นเธอนั้นทำมันอีกแล้ว” (อัลดิส)
คนเหล่านั้นในคนดู ดูเหมือนจะยอมรับคำพูดที่อัลดิสว่ามา ใครที่เป็นคนพูด สิ่งนั้นคืออะไรที่สำคัญที่สุด
ถ้าคนได้มาซึ่งความน่าเชื่อถือ โดยการสร้างประวัติที่ดีมี พูดว่าสิ่งที่สีขาว นั้นสีดำ ผู้คนจะเชื่อ ว่านั้นคือสีดำ
“ชั้น…ไม่ดิ ผมใชัความพยายามไปอย่างมาก ในการฝึกนักผจญภัย ที่นี่ ที่เมื่องหลวง แน่นอนว่า เธอนั้นก็ไม่ใช่ข้อยกเว้น แต่…มันช่างยากลำบาก การศีกษานั้น…”
“ผมขอพูดได้มั้ยครับ?”
คนที่ยกมือขึ้นคือลูซิโอล กัปตันของกริฟฟ่อนสีทอง ไบเดอร์ตกใจ ที่ได้ยินว่าคนที่คาดไม่ถึง พูดขึ้นมา
“อัศวินลูซิโอล นายพูดได้” (ไบเดอร์)
“ผมได้ยินมาว่าอัลดิส ได้ฝึกลิตตี้ด้วยตัวของเขาเอง แต่พฤติกรรมของเธอนั้นไม่ดีขึ้นเลย พูดอีกอย่าง ไม่ใช่อัลดิสนั้นเป็นคนรับผิดชอบ กับพฤติกรรมของเธอเหรอครับ?” (ลูซิโอล)
“อะร่ะ…!”
เส้นทางสายลม ของห้องพิจารณาความผิด เปลี่ยนเล็กน้อยอีกครั้ง กับข้อโต้แย้งที่มีเหตุผลอย่างสมบูรณ์แบบนี้
ลิตตี้ รู้สึกขอบคุณในหัวใจของเธอ กับความช่วยเหลือ ที่ไม่คิดไม่ฝัน
“ไม่ใช่นั้นค่อนข้างจะหยาบคายเหรอ?”
“หืมมม แต่ มันดูเป็นความผิด ไม่ใช่เหรอ? มันดูเหมือนสำหรับชั้นแล้ว ท่านอยากจะทำให้สาวลิตตี้คนนี้ ดูไม่ดี ไม่ว่าจะต้องทำยังไง” (ลูซิโอล)
“หือห์”
“เงียบ”
อารมณ์ฉุนเฉียวของอัลดิสไม่วันได้จางหายไปเลย แม้ว่ามีคำพูดของประธานเขาจ้องลูซิโอล ดั่งเขา จะฉีกลูซิโอลเป็นชิ้นๆ
ไบเดอร์ พบว่าสถานการณ์นั้นไปทิศทางที่ไม่ถูกต้อง เล่นไพ่อีกใบหนึ่ง พูด “ท่านผู้ทรงเกียรติครับ มีคนที่ได้เป็นพยาน การกระทำควมผิดที่สร้างความเสียหายให้ทรัพย์สินบางอย่าง และเราก็ยังสามารถที่จะเจอผู้กระทำความผิดที่เกี่ยวข้องด้วย หนึ่งในผู้กระทำความผิดนั้น ได้ยอมรับผิดถึงการกระทำความผิดแล้ว และก็ยังบอกไปถึงความเกี่ยวข้องของลิตตี้ที่มีกับเขาด้วย ผมอยากจะตั้งคำถามเค้าครับ”
แผนดั้งเดิมของไบเดอร์ คือการสร้างกองกำลังปราบปราม และจับแดนดี้ให้ได้คาหนังคาเขา แดนดี้ที่จริงๆแลวถูกบังคับโดยตัวเขาเอง ให้ทำอย่างนั้นตั้งแต่ทีแรก จากนั้น เขาจะสร้างพยานและเหยื่อปลอม เพื่อที่จะให้นักผจญภัยมากกว่านี้เกี่ยวข้องด้วย และการทำแบบนั้น จะโทษสมาคมนักผจญภัยได้
ด้วยการทำแบบนั้น เขาจะได้รับการรับรู้ และยังได้ลดอิทธิพลของสมาคมนักผจญภัยด้วย แต่แผนของเขานั้นเปลี่ยนไป เพราะการปรากฏมากระทันหันของลิตตี้ ตอนนี้ เขามีแผนที่จะลากลิตตี้ลงด้วยเช่นกัน จากนั้นนำคนอื่นเข้ามาเกี่ยวข้อง ที่เหลือของแผน ยังคงเป็นอย่างเดิม
ผู้คนที่ถูกเรียกตัวมายืนในห้องพิจารณาคดี พร้อมกับก้มหน้าก้มตา พยานและเหยื่อ เป็นการผสมผสานของชายและหญิง ใทุกอายุ ซึ่งไบเดอร์พิจารณาว่าเป็นไพ่ตายของเขา
พวกเขาบางคนเป็นเหยื่อตัวจริง ระหว่างคนอื่น ไม่ได้มีอะไรเกี่ยวข้องกับการกระทำผิดใดๆเลย พวกเธอทุกคน ได้ถูกสั่ง ให้ทำการพูดอย่างหนึ่ง เหมือนการเกี่ยวข้องของนักผจญภัย รวมไปถึงลิตตี้ เพื่อที่จะทำใหทุกอย่างดูเชื่อถือได้ ทุกอย่าง มีบทบาทที่ให้พูด ไว้อย่างถูกต้องแล้ว
ไบเดอร์ บังคับให้พวกเขาเข้าร่วม และแม่แต่เอาเปรียบ จุดอ่อนของพวกเขา เพื่อที่จะทำให้มั่นใจ ว่าแผนของเขาจะได้ผล แดนดี้นั้นเองก็ร่วมมือด้วย เพราะกลัวว่าไบเดอร์นั้น จะเปิดเผยออกมาว่าพ่อของเขา เป็นผู้กระทำความผิด และเปิดเผยเขา
ไบเดอร์ก็ยังข่มขู่แดนดี้ให้ห้ามไปพูดแม้แต่คำเดียว ไม่ว่ากับใครก็ตามแต่ หรือไม่อย่างนั้น เขาจะเปิดเผยความลับของพ่อของแดนดี้ให้ทุกๆคนรู้ จากนั้นไบเดอร์ถามคนที่ว่าเป็นผู้กระทำความผิดที่เขาสมควรจะจับได้
“สารภาพกับทุกคนว่าทำอะไรลงไป” (ไบเดอร์)
“ผะ ผะ… ผะ… ผมเป็น… คนที่ทำลาย… กระถางต้นไม้ยาว…” (ผู้กระทำความผิด 01)
“อธิบายมันอย่างถูกต้อง” (ไบเดอร์)
“อา… อืม… ผม…” (ผู้กระทำความผิด 01)
ไบเดอร์ ที่ได้กุมจุดอ่อนขอชายคนนี้แล้ว จิ้มโต๊ะด้วยนิ้วของเขา แม้จะมีความกดดันที่เงียบๆ การเป็นพยานของชาย ไม่ได้ไปอย่างที่คาดไว้ เพราะเขาพูดไม่ชัดเจน
จากนั้น ลิตตี้ พูดเข้าไปเป็นครั้งแรก น้อกจากเมื่อเธอถูกถาม
“นั่นกระถางดอกไม้ยาว ที่พี่ผู้ชายเค้าอยากจะให้ภรรยาเค้าดูรึเปล่า? มันน่าจะน่าตกใจสำหรับเค้านะ ที่เห็นนายทำลายมัน” (ลิตตี้)
“อะไร?” (ผู้กระทำความผิด 01)
ลิตตี้ ชี้ไปที่พยานที่ไบเดอร์นำมา
ผู้ตัดสิน และคนอื่นๆช่วยไม่ได้ นอกจากจะตกในโดยการขัดกระทันหันของเธอ เสียงครวญในคนดูดังขึ้นอีก ขณะที่พวกเธอดูทุกสิ่งทุกอย่างคลี่คลาย
ไบเดอร์ เป็นคนที่อารมณ์เสียมากที่สุดของทั้งหมด ขณะที่เขาสงสัย ที่ไหน เมื่อไหร่ ที่ลิตตี้ได้ข้อมูลนี้มา
“คิคุง… นั่นใช่สำหรับชั้นมั้ย…” (ภรรยาของพยาน)
“เมื่อหนูได้รับคำร้องมาในเวลานั้น เค้าบอกหนูว่าเค้าทำบางอย่างไม่ดีกับภรรยา และเค้าอยากจะจะให้ภรรยาเห็นสวน เพื่อขอให้เธอให้อภัย โดยวิธีบางอย่าง…” (ลิตตี้)
“พี่ไปบอกน้องทั้งหมดนั่น เมื่อพี่ขอให้น้องทำงานที่ทำกระถางต้นไม้ยาวเหรอ…?”
“ค่ะ มันเมื่อพี่กำลังปลูกดอกไม้ ที่หลักๆมีรินเนชั่นกัมราฮี และตอนที่พี่กำลังจะเริ่มปลูกเลย…” (ลิตตี้)
“โอ นั่นพอแล้ว!” (ไบเดอร์)
ไบเดอร์ยืนขึ้น และพยายามจะหยุดการแลกเปลี่ยนระหว่างทั้งสอง ไม่คาดคิดว่าจะตกไปอยู่ข้างหลังลิตตี้ ในเกมของข้อมูล เขาทำการเคลื่อนไหวต่อไป
“จำเลยรู้เกี่ยวกับข้อมูลมากเกินไป! บางที่อีนั่นไปสืบเสาะก่อนหน้า เพื่อที่จะหาเหยื่อที่ดีที่สุด!” (ไบเดอร์)
“อัศวินไบเดอร์ โปรดรักษามารยาทที่ถูกต้องด้วย”
“อึก…!”
เมื่อไบเดอร์สูดหายใจลึกๆ เขาเริ่มพูด เหมือนอัศวิน
“ตอนนี้ ผู้กระทำผิดลิตตี้ เธออยู่ที่จุดเกิดเหตุ ของการกระทำความผิด เมื่อมันเกิดขึ้นมั้ย?” (ไบเดอร์)
“ใช่” (ลิตตี้)
“เธออยู่ที่นั่นในฐานะคนให้ความร่วมมือกับผู้กระทำผิด แดนดี้หรือไม่?” (ไบเดอร์)
“ไม่” (ลิตตี้)
“ชั้นเห็นเธอจับตัวแดนดี้ด้วยนะ รู้ป่าว ทั้งหมดนี้…” (ไบเดอร์)
“ชั้นเพียงแค่คิดว่าเขาเป็นผู้กระทำความผิด เพราะ แดนดี้อยู่หน้าบ้าน พร้อมกับอาวุธที่ชักอกมาแล้ว” (ลิตตี้)
“เดี๋ยว เธอเกี่ยวข้องกับแดนดี้ ใช่มั้ย?” (ไบเดอร์)
“ไม่ ชั้นไม่เกี่ยวข้อง” (ลิตตี้)
“ไบเดอร์ คำถามของคุณชี้นำผู้กระทำผิด” (คาตาลาน่า)
ด้วยคำพูดเดียวจากคาตาลาน่า ผู้ที่ปกป้องลิตตี้ ผู้ตัดสินที่รับผิดชอบ หยุดไบเดอร์ ในเหตุการณ์ของการกระทำผิดของนักผจญภัย คนที่มาจากสำนักงานใหญ่เหมือนเธอ ได้ดูแลเรื่องการปกป้องผู้กระทำผิด
มันพูดได้ว่า คนอย่างเธอ ปกป้องสิทธิ์ ของนักผจญภัย
“…งั้น คาตาลาน่า เธอเป็นที่ปรึกษาผู้ปกป้องผู้กระทำผิดเหรอไงกัน?” (ไบเดอร์)
“ใช่” (คาตาลาน่า)
ไบเดอร์จึ้ปาก
เขาสมควรจะให้อัลดิสและคนที่เขาจัดฉากว่าเป็นพยาน พูดเกี่ยวกับสิ่งเหล่านี้
เขารู้ว่าลิตตี้ จะไม่ถอยแม้แต่กระดิกเดียว พูดอีกอย่างมันแน่นอนเลยว่าไม่มีความก้าวหน้าระหว่างการแลกเปลี่ยน ของไบเดอร์และลิตตี้
“หืมมม… ขออนุญาติได้มั้ยคะ…” (คาตาลาน่า)
“มีอะไร ที่ปรึกษาคาตาลาน่า?”
“หนูคิดว่าหนูจะเอาคำพูดของไบเดอร์มาเป็นคำถาม และขอให้ฝ่ายหนูเป็นพยาน” (คาตาลาน่า)
“ฮ่าฮ๋าฮ๋าฮ่าฮ่า! มันเป็นจินตนาการของชั้นเหรอไง ที่ชั้นไม่เห็นพยานซักที่เลย?”
ไบเดอร์โอ้อวดอย่างมีชัย ไม่มีแม้แต่โรม่า ผู้ที่เป็นฝ่ายของลิตตี้ที่ดีที่สุดได้ ที่อยู่ตรงนี้
ไบเดอร์ ภาวนาสำหรับสิ่งที่ดีที่สุด
“ขออภัยให้พวกเราด้วย!”
ดั่งจะทำลายความคาดหวังนั้นให้แตกเป็นเสี่ยงๆ ประตูของห้องพิจารณาความผิด เปิดขึ้นอย่างรุนแรง ขณะที่ทุกคนมองไปที่ประตู ผู้หญิงคนหนึ่ง เข้ามา
“อะไรวะ? อิลิซิส!”
“หนูขอโทษที่ปรากฏตัวอย่างหยาบคาย แต่ได้โปรดเข้าใจด้วย” (อิลิซิส)
เสียงของอิลิซิสนั้นเข้มแข็ง แม้ว่าเธออยู่ต่อหน้าราชา ราชา ผู้ที่มีความศรัทธาเธอ ชะงักไป ระหว่างที่เรดเนอร์คิ้วขมวด
“ไม่มีจุดหมายในการตัดสินความผิดนนี้ เพราะจริงๆแล้ว ไบเดอร์และอิกดราเซีย ควรจะเป็นคนที่ต้องถูกตัดสิน”
ทันที หลังจากที่เธอเอ่ย คนฝูงใหญ่ ปรากฏในห้องพิจารณาความผิด โรม่า ก็อยู่ในหมู่ คนพวกนั้น
ขอบคุณสำหรับเงิน 50 บาท
ขอบคุณสำหรับเงิน 100 บาท
ขอบคุณสำหรับเงิน 150 บาท
เป้าหมายเดือน 8/66
ค่าเน็ต 200/200
ค่าห้องโรงพยาบาลยาย 1858/2000
สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่
067-3-63958-5
วายุ แซ่จิว
กสิกรไทย
แปลโดย: wayuwayu
โดเนทแล้วอยากให้เรื่องขึ้นหรือสะสมเงินเพิ่มตอน สปอนเซอร์ตอน จองตอน ซื้อตอน หารได้ ได้ที่ facebook