67 เล่ม 3 การเตรียมตัวไปดาวเคราะห์รีสอร์ตของเอลม่าเซ็นไป
การเตรียมตัวไปดาวเคราะห์รีสอร์ตดำเนินไปอยู่ได้อย่างดี แทนที่จะพูดแบบนั้น ผมปล่อยงานเตรียมการส่วนใหญ่ให้เอลม่าและมีมิ ระหว่างที่ผมคุยเกี่ยวกับหลายๆเรื่องกับคริส ดูวีดีโอโฮโลด้วยกัน แนะนำเธอ ขณะที่เธอซ้อมโยนระเบิดในห้องคาร์โก้ และไปเป็นเพื่อนเธอออกกำลังกายเบาๆข้างในห้องฝึก
“อิ้ม เราได้เสร็จการจองแล้ว เราจะไปสองวันหลังจากนี้ และจะอยู่ที่นั่นสองอาทิตย์ตามที่วางแผนไว้ เราสามารถที่จะสรุปค่าใช้จ่ายทั้งหมด และค่าใช้จ่ายเพิ่มเติมเป็นเงินสองล้านอีเนล”
“มันเป็นครั้งแรกของหนูที่ใช้อีเนลเยอะขนาดนั้น! มือหนูหยุดสั่นไม่ได้จนถึงตอนนี้เลย……”
เอลม่ารวมๆแล้วดูสบายๆอยู่ แต่มีมิดูเหมือนจะเหนื่อย — ทางใจน่ะนะ มีมิเห็นค่าเงินเหมือนพลเมืองทั่วไปเหมือนผม ดังนั้นมันไม่น่าแปลกใจ ที่เธอออกมาเป็นอย่างนั้น ที่ผมสงสัยๆอยู่ว่าเอลม่าเป็นโอโจซามะจากครอบครัวรวยๆ ที่หนีออกจากบ้าน เพื่อมาใช้ชีวิตอยู่เป็นทหารรับจ้าง มันชัดขึ้นโดยความจริงที่ว่า เธอไม่สะดุ้งสะเทือนเลย จากการใช้เงินมากขนาดนั้นเลยซักนิด แต่แน่นอนเลยว่าเธอพึ่งพาได้ในเวลาแบบนี้
“พี่จะให้มีมิจัดการกับเรื่องการแลกเปลี่ยนแบบนี้ในอนาคต ดังนั้นน้องต้องชินกับมันเร็วๆนะ โอเคมั้ย”
“……หนูจะทำเต็มที่ค่ะพี่”
เพราะทั้งหมดสิ่งต่างๆอย่างการซื้อยานใหม่ หรือปรับแต่งมัน มันจะมีค่าใช้จ่ายที่จะขึ้นไปหลายล้านได้ง่ายๆ
“ถ้าอย่างนั้น เราจะใช้เวลาของเรายังไงก่อนที่จะออกเดินทาง?”
“มาดูกัน มันจะดีกว่าถ้าเวลาออกเดินทางของเราหลุดรอดออกไป หาคนที่ไล่ตามเรามา เพราะเรามีแผนที่จะเก็บมันทั้งหมด ในการกวาดกว้างๆทีเดียว มันจะบรรลุจุดประสงค์มากกว่า ถ้าเราเดินทางอย่างเปิดเผย แทนที่จะไปแอบๆ”
“แต่เราจะทำมันยังไง? มันยังมีปัญหาเรื่องการเติมเสบียงด้วย”
“ยังไงซะ มีเรื่องนั้นด้วย ใช่ ตัดสินจากที่คริสพูด มันดูเหมือนศัตรูได้ระวังเราแล้ว และถ้าพวกมันมีโอกาส พวกมันน่าจะเคลื่อนไหวใส่เราโดยไม่ลังเล มันอัดอั้นนิดหน่อย แต่มันจะปลอดภัยกว่า ที่พวกเราทั้งหมดจะหมกกันอยู่ในยานระหว่างเวลานั้น”
“ถ้าอย่างนั้น เราต้องอยู่ข้างในสองวัน ใช่มั้ย? สองวันไม่ได้ฟังดูแย่ขนาดนั้นนะ”
“ใช่ มันจะเป็นเรื่องธรรมดา สำหรับคนที่ชินกับการเดินทางโดยไฮเปอร์ไดร์ฟ”
ยังไงซะ เพราะเรามีคริสกับเรา ผมจะไม่สามรารถใช้วิถีชีวิตเลอะๆได้ เดาว่าผมต้องกับเก็บมันไว้ซักพักนึง
“นั่นทำให้ชั้นนึกได้ ที่แบบไหนที่สาวๆเลือกกันในท้ายที่สุด? ชั้นอ่านใบพับแล้ว แต่มันไม่มีที่ที่จะดูเหมือนแฟนซีพอ ดังนั้นชั้นโนไอเดียเลยว่าจะคาดหวังกับอะไร”
“โอ้ ใช่ เอิ่ม……”
“การไม่รู้อะไรเลยเกี่ยวกับจุดหมาย จนกว่าพี่จะไปถึงที่นั่น คือเรื่องน่าตื่นเต้นนะ ไม่คิดอย่างนั้นเหรอ?”
“มันยังมีปัญหาอยู่นะ ถ้าเราไม่รู้อะไรซักเรื่องเลยน่ะ นั่นจริงเป็นพิเศษสำหรับชั้น ชั้นหมายถึง ชั้นไม่ได้ภาคภูมิใจเกี่ยวกับมันหรอกนะ แต่พื้นฐานแล้วชั้นน่ะขาดสามัญสำนึก เพราะสถานการณ์ของชั้นรู้ป่ะ”
“อย่างนั้นเหรอคะ?”
“เอ่อ…… ยังไงซะ มันเพราะอะไรที่ซับซ้อนบางอย่างน่ะ
คริสเอียงหัวของเธออย่างสงสัย และเอลม่าพยายมจะอธิบาย แม้ว่าจะคลุมเครือ มันจะเป็นปัญหา ที่จะใช้ข้ออ้างเดิมที่มีความจำเสื่อม หรือบอกเธอตรงๆว่ผมคิดว่าผมถูกส่งมาจากมิติอื่น มันไม่เหมือนว่าเราปล่อยคริสให้อยู่นอกกลุ่ม ต่มันก็ไม่มีความจำเป็นที่จะต้องจงใจนำเสนอบอกรายละเอียดเธอด้วย
“ที่ที่เราจะไปสองวันจากตอนนี้ เป็นดาวเคราะห์มหาสมุทร เซียร่า III เกือบแปดสิบเปอร์เซ็นตของดาวเคราะถูกปกคลุมไปด้วยทะเล และมันไม่มีทวีปอยู่ที่ผิว อย่างไรก็ตามมีเกาะเล็กๆที่นั่นที่นี่
“เข้าใจแล้ว… แค่พวกเค้าบริหารจัดการดาวเคราะห์นั้นยังไงกัน?”
ถ้าทั้งหมดที่มีคือเกาะเล็กๆ มันจะไม่น่าทำได้สำหรับสตาฟฟ์ของรีสอร์ต ที่จะประจำอยู่ที่พวกมันเป็นเวลานานๆ
“มันดูเหมือนเอไอบริหารจัดการ เกาะที่ไม่เหมาะกับการพัฒนาเป็นบริเวณรีสอร์ต และแอนดรอยด์กับหุ่นยนต์ถูกใช้โดยเอไอ ให้มาดูแลนักท่องเที่ยว สำหรับการรักษาความปลอดภัยอาวุธเคลื่อนที่ติดอาวุธ และหุ่นยนต์ยามถูกใช้เพื่อเป็นสิ่งที่ดูแลรักษาความปลอดภัย”
“แน่นอนเลยว่ามันฟังดูเหมือนมันจะเป็นความเละเทะที่ยิ่งใหญ่มาก ถ้าเอไอมันได้มีวันไปโดนแฮคหรือบางอย่าง”
“แน่นอนว่านั่นจะไม่ง่าย มาตรการและโปรโตคอลรักษาความปลอดภัย ที่ป้องกันเอไอโพซิตรอน ทีบริหารจัดการทั้งดาวเคราะห์ มันดีที่สุดเท่าที่กาแล็กซีนี่เสนอได้ ถ้าคนนึงอยากจะแฮคเอไอบริหารจัดการจริงๆ จะนายจะต้องเตรียมอีกสองเอไออื่นที่ออยู่ในระดับเดียวกัน ถึงจะมีแม้แต่โอกาส”
“มันเป็นอย่างนั้นสินะ”
“ใช่แล้ว เหมือนที่ชั้นพูดก่อนหน้า ดาวเคราะห์รรีสอร์ตถูกมาเที่ยวบ่อยโดยผู้คนที่มีอิทธิพล ขุนนางระดับสูงๆ และคนสำคัญจากต่างประเทศ มันแค่แสดงออกมาว่า พวกเค้าน่ะไม่หละหลวมเมื่อมันเป็นเรื่องการรักษาความปลอดภัย”
เข้าใจแล้วแน่นอนว่ามันจะดูเหมือนปลอดภัย ที่จะอยู่ในที่แบบนั้น
“เพราะมันเป็นดาวเคราะห์มหาสมุทร เราจะสามารถทำกิจกรรมยามว่างที่มีมหาสมุทรเป็นศูนย์กลาง ใช่มั้ย?”
“ใช่ นั่นถูกแล้ว เราจองเกาะขนาดกลาง ที่เราจะอยู่เมื่อเราไปถึง และมันดูเหมือนว่าเกาะ จะมีทีพอให้กฤษณะลงจอดด้วยเหมือนกัน ถ้ามีคนอื่นใดๆที่พยายามจะเข้าใกล้เกาะ เราจะถูกเตือนทันที”
“นั่นมันการรักษาความปลอดภัยจริงจังเลยนะ”
“นั่นไม่ใช่แค่ทั้งหมดนะ มันมีป้อมปืนเลเซอร์พรางตัวตั้งอยู่เป็นก้อนหิน และหุ่นยามถูกใช้งานทั้งใต้ดินและใต้ทะเล จากใจเลยมันเกือบจะฆ่าตัวตาย ถ้ามาโจมตีเกาะที่คุ้มกันดีขนาดนี้”
“มันพังดูเหมือนพึ่งพาได้นะ แต่ อย่างที่ฮิโระซามะพูด ยังมีโอกาสที่ระบบจะถูกบุกรุก ดังนั้นเราต้องอยู่ในความระมัดระวัง”
“มาหวังว่ามันจะไม่ไปถึงขั้นนั้นเถอะ… ไม่ว่ายังไง พวกเธอจัดกันเต็มที่เลยนะ พอมาคิดว่าจริงๆแล้วพวเธอจองทั้งเกาะไว้ให้กับตัวเราเองน่ะ”
“มันหรูหรา ใช่เลย แพงด้วย เรามีความสุขกับการอาบแดดที่ชายหาดได้ ว่ายน้ำในทะเล ไปเดินชมธรรมชาติ ในความงดงาทั้งหมดของมัน เล่นกับสิ่งมีชีวิตเอเลี่ยนที่น่ารัก และมากกว่านั้นมากมาก”
“โฮ่ว…นั่นฟังดูสุดยอด โอเค”
ผมสนใจนิดหน่อยกับส่วนที่ว่า ‘เล่นกับเอเลี่ยนที่น่ารัก’ แต่ผมจะลั่นปื่นแน่นอนถ้ามันมาเป็นตัวแหวะๆเหมือน เฟ*ฮักเกอร์และอะไรแบบนั้น หรือถ้ามันดูน่ารัก แต่หัวของมันแยกออกเป็นสี่ส่วน และกรามยื่นออกมา เหมือนตัวละครตัวหนึ่งที่ผมรู้จัก
“อาหารที่จะถูกเสิร์ฟดูเหมือนจะเป็นซีฟู้ดสดๆ พร้อมกันกับอาหารเลิศรสที่มาจากระบบดาวใกล้ๆ”
“มันดเหมือนมีมิจะพอใจกับทริปนี้ในเวลานี้นะ”
“ค่ะ!”
ความคิดของมีมิได้โฟกัสไปที่อาหารเลิศรสที่เธอจะได้ลองแล้ว ตาของเธอน่าจะส่องสว่าง อย่างไรก็ตาม ซีฟู้ดสดๆ หือห์…… ผมหวังว่ารูปลักษณ์ของมันจะไม่สุดโต่งเกินไปนะ อย่างน้อยให้มันดูว่ากินได้ละกัน ยังไงซะ ผมเป็นคนญี่ปุ่นจริง ที่มีความคิดจิตใจแบบญี่ปุ่น ดังนั้นผมอยู่ในความคิดเห็นที่ว่า อาหารซีฟู้ดประเภทไหนก็ตาม มันอร่อยได้ถ้าพวกมันเตรียมการอย่างถูกต้อง
เราผ่านเวลาไป โดยการคุยอย่างตื่นเต้เกี่ยวกับรีสอร์ตและกิจกรรมทั้งหมดที่เราอยากจะลอง พร้อมกับเรื่องนี้ วันแรกที่คริสอยู่ข้างในยานเราจบโดยไม่มีปัญหา
เป้าหมายเดือน 8/66
ค่าเน็ต 200/200
ค่าห้องโรงพยาบาลยาย 1208/2000
สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่
067-3-63958-5
วายุ แซ่จิว
กสิกรไทย
แปลโดย: wayuwayu
โดเนทแล้วอยากให้เรื่องขึ้นหรือสะสมเงินเพิ่มตอน สปอนเซอร์ตอน จองตอน ซื้อตอน หารได้ ได้ที่ facebook