WS บทที่ 138 งานชุมนุมนักเวทย์
มีผู้คนมากมายมาเบียดเสียดกันที่ลานประลอง ต่างคนต่างเข้าแถวกันจับฉลากกับพ่อมดชุดเทา
เมอร์ลินรอให้เอเลน่ากับคนอื่นๆ จับฉลากเสร็จถึงเขาจะก้าวไปข้างหน้าเพื่อที่จะจับฉลากของตัวเอง
เอาเลน่ารอให้เมอร์ลินเดินกลับมาลถามว่า “พ่อมดเมอร์ลิน คุณได้หลายเลขอะไร”
“16” เมอร์ลินยกแผ่นป้ายขึ้นมาเธอเห็น
เอเลน่พยักหน้าและพูดว่า “ฉันได้หมายเลข 26 ฉันไม่รู้ว่าจะเจอกับใคร”
การจับฉลากผ่านไปครึ่งชั่วโมง พวกพ่อมดชุดเทาได้บันทึกหมายเลขจับฉลากของผู้เข้าชุมนุมจากนั้นก็มีแผงผังโปร่งสีอันลอยขึ้นบนอากาศ โดยการแข่งขันจะขึ้นในสี่เวทีหลัก
“นัดแรก พ่อมดเจร่า กับ พ่อมดแบห์เรนด์”
หลังจากประกาศรายชื่อ นักเวทย์ทั้งสองคนก็เดินไปข้างหน้าและขึ้นไปบนลานประลอง เมื่อทั้งสองฝ่ายเข้าประจําตําแหน่ง พ่อมดชุดเทาก็ถอยหลบฉากไป
*วิ้ง วิ้ง*
อักษรรูนที่อยู่รอบ ๆ ลานประลองได้ส่องแสงออกมา แสงได้ก่อตัวเป็นเกราะป้องกันขนาดใหญ่ครอบคลุมลานประลองเพื่อมได้ผู้ชมได้รับผลกระทบ เกราะอันนี้มีความแข็งแกร่งมาสามารถรองรับคาถาระดับสี่ได้
“เจร่า!!”
“แบร์แรนด์!”
ผู้เข้าชมต่างตะโกนเชียร์ผู้เข้าแข่งขันทั้งสอง จากนั้นกรรมการได้ประกาศเริ่มการแข่งขัน
*พึ่บ!!*
ทันทีที่สิ้นเสียงร่างของแม่มดเจร่าหายไปและปรากฏขึ้นต่อหน้าพ่อแบร์แรนด์ในชั่วพริบตา
“ดาบวายุ”
พ่อมดเจร่าร่ายคาถาโจมตีธาตุลมทันทีโดยไม่ลังเล สายลมที่แปรเปลี่ยนเป็นใบมีดได้ปรากฏออกมาเป็นจํานวนมาก มันได้พุ่งเข้าหาพ่อมดแบห์แรนด์โดยที่เขาไม่ทันตั้งตัว
ทางด้านพ่อมดแบห์แรนด์ เขาที่ถูกโจมตีอย่างฉับพลัน เขาก็ตกใจมากจนเกือบจะล้มไปกองบนพื้น ดูเหมือนเขาจะไม่มีคาถาป้องกันใด ๆ และเมื่อถูกโจมตีแบบฉับพลันเช่นนี้ เขาไม่มีแม้แต่โอกาสจะสวนกลับเลย
ดังนั้นแบห์แรนด์จึงตะโกนออกไปว่า “ฉันยอมแพ้”
*ตูม ตูม ตูม*
ดาบวาบุนับร้อยนับพันได้พุ่งมาใส่ร่างของพ่อมดแบห์แรนด์แต่อย่างก็ตาม ในขณะที่เขาประกาศยอมแพ้ ลําแสงจากอักษรรูนได้ห่อหุ้มเขาไว้ทันที ไม่ว่าเขาจะโดนดาบวายุเท่าไหร่ เขาก็ไม่เป็นอะไรเลย
นี่คือมาตการรักษาความปลอดภัยที่ใช้เพื่อป้องกันการบาดเจ็บล้มตาย ตราบใดที่ผู้เข้า แข่งขันยอมจํานน พวกเขาเหล่านั้นจะได้รับการคุ้มครองทันที
เมอร์ลินส่ายหัวเล็กน้อย นักเวทย์ทั้งสองคนนี้ไม่ได้ถือว่าเก่งนัก เขาสามารถมองเป็นจุดแข็งของพวกเขาได้อย่างชัดเจน อย่างไรก็ตามพ่อมดเจร่าก็ได้เปรียบกว่าพ่อมดแบห์แรนด์ซึ่งคาถาของแบร์แรนด์มีข้อจํากัดมากกว่าจึงทําให้เจร่าสามารถเอาชนะได้ง่าย ๆ
นอกจากนี้พวกพ่อมดส่วนใหญ่ที่มาเข้าร่วมงานชุมนุม พวกเขาเป็นเพียงพ่อมดสามธาตุ ดังนั้นจึงทําให้การต่อสู้เวทีอื่น ๆ จบลงอย่างรวดเร็วด้วยเช่นกันเพราะคาถาที่พวกเขาใช้ไม่ได้แข็งแกร่งขนาดนั้น
เมอร์ลินที่คาดหวังว่าจะได้เรียนรู้อะไรบางอย่างจากงานชุมนุมก็ต้องผิดหวัง เขารู้สึกว่าพวกเขาอ่อนแอเกินไปเลยทําให้ไม่อยากดูการแข่งขันเลย
“รอบต่อไป พ่อมดเมอร์ลิน กับพ่อมดไอด้า”
ในขณะที่เมอร์ลินกําลังเบื่อหน่าย พ่อมดชุดเทาก็ประกาศชื่อของเขา
“โอ้ ตาฉันแล้วเหรอ?” เมอร์ลินลุกขึ้นและมองไปรอบ ๆ เอเลน่ากับคนที่เหลือไม่ได้ขึ้นไปในรอบนี้
“พ่อมดเมอร์ลิน เอาชนะเขาให้ได้นะ!!” เอเลน่าชูหมัดเล็ก ๆของเธอขึ้นไปบนอากาศ ดูเหมือนเธอจะตื่นเต้นราวกับเป็นการแข่งขันของเธอเอง
เมอร์ลินไม่ได้ตอบรับอะไร เขาเพียงแต่ยิ้มเบา ๆ และขึ้นไปบนลานประลองที่ตรงนั้นมีคนร่างใหญ่รูปร่างแข็งแรง ผมของเขายาวสีดําสนิท เขาดูเหมือนคนเถื่อนมากกว่าจะเป็นพ่อมด
“ฉันชื่อไอด้า”
“ฉันเมอร์ลิน”
หลังจากที่พวกเขาทักทายกันเล็กน้อย พ่อมดชุดเทาก็ได้เข้าประจําที่และเริ่มต้นการต่อสู้อย่างเป็นทางการ
*ปิ้ววว*
เมอร์ลินไม่ได้เคลื่อนไหว ๆ ใด เนื่องจากเขาต้องการดูเชิงก่อน ส่วนทางพ่อมดไอด้า เขาก็ไม่ขยับเช่นกัน
เมอร์ลินขมวดคิ้ว เขาตัดสินใจไม่รออีกต่อไป เขาชี้นิ้วไปข้างหน้าและร่ายคาถาในทันที
“หมอกรัตติกาล!!”
นี่เป็นเพียงหมอกรัตติกาลแบบธรรมดาแต่มันได้ปกคลุมไปทั่วครึ่งหนึ่งของลานประลอง พ่อมดไอด้าได้รับผลกระทบของคาถาเข้าเต็ม ๆ รอบหน้าได้มืดมนและเขจมดิ่งลงไปในภาพลวงจาทันที
“แช่แข็ง!!”
เมื่อเห็นว่าฝ่ายตรงข้ามตกอยู่ในคาถาลวงตาเรียบร้อยแล้ว เมอร์ลินก็ร่ายคาถาแช่แข็งใส่พ่อมดไอด้าไม่ให้เขาขยับไปไหน
หลังจากนั้นเมอร์ลินก็ไม่ได้ร่ายคาถาอะไรต่ออีกและเขาก็คลายคาถาหมอกรัตติกาล
พ่อมดไอด้าได้ค่อย ๆ รู้สึกตัวอย่างช้า ๆ เมื่อเขารู้สึกตัว เขารู้สึกอับอายอย่างมากใบหน้าของเขาเปลี่ยนสีแดง เขาพูดเสียงต่ําว่า
“ฉันยอมแพ้”
เมอร์ลินได้หันหลังและยิ้มเบา ๆ แล้วเดินจากไป เขากลับไปยังที่พักเพื่อรอการแข่งขันรอบถัด
“พ่อมดเมอร์ลินคาถาที่คุณเพิ่งร่ายออกมาเมื่อกี้ มันคือหมอกรัตติกาลอย่างงั้นเหรอ?” เมื่อ เมอร์ลินมาถึงเอเลน่าก็รีบเข้ามาถามเขาทันที
“ใช่แล้ว มันคือหมอกรัตติกาล” เรื่องนี้ไม่ความจําเป็นต้องปิดบัง เขาจึงยอมรับตรง ๆ
เอเลน่าพูดด้วยน้ําเสียงปนอิจฉาขึ้นมาทันที “คุณรู้มั้ยการสร้างโครงสร้างเวทมนต์ของคาถาหมอกรัตติกาล มันยากมาก สงสัยว่าพ่อมดชุดเทาคงจะทําพลาดแล้วที่ส่งคุณมาที่หอคอยพ่อมดลีโอ”
“คาถานี้มันพิเศษ มากเลยเหรอ?” เมอร์ลินถามเสียงเบาอย่างอึ้ง ๆ
“คาถาหมอกรัตติกาลเป็นคาถาระดับศูนย์ที่ทรงพลังในลําดับต้น ๆ แต่เนื่องโครงสร้างเวทมนต์ มันซับซ้อนมากจริง ๆ จึงไม่มีนักเวทย์คนไหนกล้าพอที่จะสร้างคาถานี้ การที่คุณสามารถสร้างและจําลองคาถานี้ได้แสดงว่าคุณอยู่เหนือนักเวทย์อีกหลายต่อหลายคน ฉันก็เลยสงสัยว่าพ่อมดชุดเทาส่งคุณมาผิดหอคอยรึเปล่า”
เมื่อได้ยินคําอธิบายของเอเลน่า เขาก็พอเข้าใจเนื่องจากก่อนหน้านี้ เขาจําได้ว่าโครงสร้างของมันซับซ้อนมากและด้วยพลังจิตที่ใช้ไปในระหว่างการจําลองจึงไม่แปลกที่มันจะเหนือกว่าคาถาระดับศูนย์ทั่วไป
หลังจากนั้นก็มีนักเวทย์สามคนกลับมา พวกเขาเป็นตัวแทนของหอคอยพ่อมดลีโอ สีหน้าของพวกเขาดูหดหู่มาก เห็นได้ชัดว่าพวกเขาเพิ่งแพ้มา
จากสี่คนที่ออกไปแข่งขันมีเพียงเมอร์ลินคนเดียวเท่านั้นที่สามารถเอาชนะได้
หลังจากนั้นคนอื่น ๆ ก็ถึงรอบของพวกเขา อย่างไรก็ตามไม่มีใครสามารถผ่านเข้ารอบต่อไปได้ แม้แต่เอเลน่าเองก็เช่นกัน เธอทําได้ดีกว่าคนอื่นเล็กน้อน เธอได้นําม้วนคัมภีร์มาให้แต่สุดท้ายเธอก็ยอมแพ้
ลูกศิษย์ของหอคอยพ่อมดลีโอทุกคนยกเส้นเมอร์ลินตกรอบแรก ถ้าไม่มีเมอร์ลินพวกเขาคงเดินคอตกกลับหอคอยไปแล้ว
เมอร์ลินทําได้แต่ถอนหายใจ เขาไม่แปลกใจเลยที่ภาพลักษณ์ของลูกศิษย์พ่อมดลีโอถึงเป็นแบบนี้
เขาเหลือบไปมองพ่อมดลีโอที่นั่งอยู่บนเก้าอี้หินในช่วงของที่นั่งพิเศษ สีหน้าของเขาดูนิ่งและสงบมาก
“รอบที่สอง พ่อมดเมอร์ลิน กับ พ่อมดวอร์เรน”
เมอร์ลินลุกยืนขึ้นทันทีที่พ่อมดชุดเทาเรียกชื่อของเขาอีกครั้ง
“นั่นเขา พ่อมดเมอร์ลิน คู่ต่อสู้ของฉันในรอบที่แล้ว คุณช่วยสั่งสอนแทนฉันได้มั้ย? เอาให้หนัก ๆ ไปเลย” เอเลน่ารู้สึกโมโห ทันทีที่เห็นพ่อมดวอร์เรนบนลานประลอง
“ได้เลย เดี๋ยวจัดให้” เมอร์ลินเผยยิ้มมั่นใจออกมา จากนั้นเขาก็ขึ้นไปที่ลานประลองทันที
หลังจากทั้งสองฝ่ายประกาศชื่อของพวกเขา รอบ ๆ ลานประลองก็ได้ปรากฏบาเรีย นมาทันที
ในครางนี้เมอร์ลินไม่เป็นฝ่ายรอ เขาทําการเปิดการโจมตีก่อน
“หมอกรัตติกาล”
เมอร์ลินยังคงใช้คาถาหมอกรัตติกาล หมอกสีดําอันกว้างใหญ่ปรากฏขึ้นในทันที แม้ว่าพ่อมดวอร์เรนจะเตรียมตัวไว้แล้วแต่พลังจิตของเขามันไม่มากพอที่จะออกจากหมอกรัตติกาลได้ทัน
ดังนั้นวอร์เรนจึงตกอยู่ในภวังค์ เขามองเหม่อท้องฟ้าด้วยสายตาที่ว่างเปล่า
*ครึ่ก*
เช่นเดียวกับรอบที่เดียว เขาได้ร่ายคาถาแช่แข็งใส่พ่อมดวอร์เรนและการต่อสู่ก็จบลงรวดเร็ว
เมอร์ลินใช้เวลาเพียงพริบตา การต่อสู้ของเขาก็จบลงแล้ว
“ชายคนนั้นเป็นใครกัน เขาร่ายคาถาแค่สองคาถาและการต่อสู้ก็จบลงเลย
“เดี๋ยวนะ นั่นมันคาถาหมอกรัตติกาลนี้ นักเวทย์ทุกคนที่สามารถสร้างคาถานี้ได้ต้องไม่คนธรรมดาแน่นอน ฉันสงสันว่าพ่อมดเมอร์ลินเป็นลูกศิษย์ของนักเวทย์คนไหน”
“ดูนั่นสิ!! เขากําลังเดินไปที่พักของหอคอยพ่อมดลีโอหรือเขาจะเป็นลูกศิษย์ของพ่อมดลีโอ?”
แม้รอบแรกที่เขาเอาชนะได้อย่างง่ายดายจะไม่มีใครสนใจเขาเนื่องจากหลาย ๆ คู่ก็เป็นแบบนี้ แต่การที่เมอร์ลินใช้เพียงสองคาถาเอาชนะคู่ต่อสู้ มันทําให้ผู้ชมเริ่มหันมาสนใจในตัวเขา
อย่างไรก็ตาม พวกเขาก็ชักสีหน้าประหลาดใจที่รู้ว่าเขาคือลูกศิษย์ของพ่อมดลีโอ
เมอร์ลินยังไม่ทันจะเดินไปถึงที่พัก เอเลน่าไม่สามารถควบคุมความตื่นเต้นนี้ได้ ไม่เพียงแต่เมอร์สนจะล้างแค้นให้เธอแต่เขายังสามารถเข้าไปสู่รอบที่สองได้ หลังจากผ่านมาหลายปี ในที่สุดลูกศิษย์จากหอคอยพ่อมดลีโอก็สามารถเข้าสู่รอบที่สองได้
“ขอบคุณมากพ่อมดเมอร์ลินที่ช่วยกู้หน้าให้พวกเรา คุณต้องเข้าไปสู่รอบที่สามนะ”
ไม่เพียงแต่เอเลน่า นักเวทย์ที่เหลือต่างมองมาที่เมอร์ลินด้วยแววตาที่ตื่น ความคาดหวังปรากฎบนดวงตาของพวกเขา