72 การเปิดงาน สังเวียนใต้ดิน
สถานที่เป้าหมายคือหนึ่งในเขตโกดังสินค้าของท่าเรือร้าง
นี่คือทางเข้าสำหรับขุนนาง ดังนั้นการรักษาความปลอดภัยจึงสมบูรณ์แบบ ไม่มีพวกอันธพาลหรือคนไร้บ้านมาป้วนเปี้ยน
“――ทางนี้”
ขณะที่ฉันกำลังเดินผ่านย่านโกดังที่เงียบสงบ ก็มีชายผอมบางส่งสัญญาณเข้ามาหา……หลังจากตรวจสอบจดหมายเชิญที่ถูกส่งให้โดยแกนดอล์ฟเรียบ เขาก็เริ่มนำทาง
เขาดูแข็งแกร่งทีเดียว ฉันเดาว่าเขาทำหน้าที่รักษาความปลอดภัยด้วย
นี่เป็นขั้นตอนเดียวกันกับที่ฉันได้ยินจากอันเซล ดังนั้นแปลว่าการตรวจสอบควรจะเสร็จสิ้นแล้ว บางทีน่าจะถูกนำทางไปยังสังเวียนใต้ดินอย่างราบรื่น
อาจเป็นเพราะแกนดอล์ฟสวมชุดทางการที่ดูฝืนไม่เข้ากับตัว
ไม่ว่าคุณจะมองยังไง เขาก็เป็นชายร่างใหญ่ที่ดูไม่เหมือนกันขุนนาง ใส่ชุดที่แน่นเปี๊ยะและส่วมหน้ากากที่น่าสงสัย ทั้งยังพาลูกมาด้วยตามลำพัง
ม๊า ก็ไม่มีขุนนางดี ๆ คนไหนจะมาเปิดหน้าเข้า ๆ ออก ๆ สถานที่แบบนี้อยู่แล้ว
ทุกอย่างเป็นไปอย่างราบรื่นจริง ๆ และพวกเราก็ไปถึงที่หมายได้อย่างปลอดภัย
ผ่านเข้าโกดังว่างแห่งหนึ่งแล้วลงบันไดไปที่ชั้นใต้ดินที่นั่น
เมื่อผ่านหน้าคนเฝ้าประตูหลายคน ผ่านประตูก็เปิดออก และแล้ว――
“……น่ามหัศจรรย์”
คำพูดออกมาโดยไม่ตั้งใจ
สังเวียนที่อยู่อีกด้านหนึ่งของประตูลอยมาตรงหน้าฉันทันที
รู้สึกถึงความรุนแรงดิบเถื่อนได้จากทุกที่ แก้มของฉันคลี่ยิ้มออก
ในพื้นที่อันกว้างใหญ่นี้ ความเคียดแค้น ความผิดหวัง และจิตวิญญาณแห่งการต่อสู้ของผู้คนถูกฝังแน่น
เมื่อได้สัมผัสความรู้สึกเหล่านี้ก็ทำให้รู้สึกคิดถึง
ในสถานที่ที่ไม่ธรรมดาเช่นนี้ สิ่งอันตรายสามารถเข้ามาหาพวกเราได้โดยไม่มีทั้งเหตุผล ทั้งโชคชะตา
อาจเป็นกรณีของดาบปีศาจในครั้งนี้ และบางทีนั่นอาจจะใช้กับฉันได้ด้วย
ยังไงก็ตาม ฉันคิดว่าฉันจะได้เห็นเลือด
สถานที่แห่งนี้มีรูปร่างเหมือนชาม ผู้ชมสามารถมองลงไปยังบริเวณโดยรอบจากด้านบน โดยหันหน้าไปทางพื้นที่การต่อสู้ที่ปกคลุมไปด้วยทรายที่อยู่ลึกเข้าไปในใจกลาง
แสงไฟส่องสว่างเฉพาะตรงกลาง พื้นที่ของผู้ชมรอบ ๆ ค่อนข้างมืด มีฉากกั้นเรียบ ๆ ซ้ายขวา ทำเหมือนห้องส่วนตัว
ในรูปแบบนี้ แม้ว่าฉันจะไม่ได้บังคับให้แกนดอล์ฟรับบทเป็นพ่อ พวกเราก็ควรสามารถพูดคุยกันได้อย่างเปิดเผย
“――ยินดีต้อนรับค่ะ กรุณามาทางนี้”
บริกรสาวแต่งชุดที่ตั้งใจโชว์เนื้อหนังเป็นอย่างมาก……อ้า ถ้าเข้าใจไม่ผิด น่าจะเรียกว่าชุดบันนี่? หญิงสาวร่างอวบอึ๋มที่แต่งหน้าจัดจ้าน พาพวกเราเข้าไปในห้องส่วนตัวที่ว่างอยู่
ในห้องส่วนตัวที่อยู่ช่วงกลางของชามมีเพียงเก้าอี้และโต๊ะเตี้ย ๆ
หากเป็นขุนนางระดับสูง ก็อาจได้ที่นั่งที่ดีกว่านี้ แต่ก็ไม่มีปัญหา เพราะที่นี่ก็สามารถดูได้
“ท่านต้องการไวน์หรือไม่คะ?”
“……”
แกนดอล์ฟพยักหน้าเงียบ ๆ ฉันบอกเขาว่าอย่าพูดมากเท่าที่จะเป็นไปได้ ส่วนหนึ่งเป็นเพราะน้ำเสียงของเขาฟังดูน่าสงสัย
“คุณหนูรับเป็นน้ำผลไม้ดีหรือไม่คะ?”
โอะ เธอรับรองกับเด็กในชุดฝึกได้อย่างเหมาะสม แม้จะเป็นในที่แบบนี้ก็ดูเหมือนพวกเขาจะไม่เสิร์ฟเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ให้อยู่ดี
ฉันตอบแค่ว่า “ค่ะ” หลังจากนั้น บันนี่สาวก็รีบนำขวดไวน์ และน้ำผลไม้มาวางบนโต๊ะแล้วจากไปทันที ดูยุ่งเอามาก ๆ
“เคยออกไปไหมคะ?”
“ไม่ ข้าเคยได้รับเชิญก็จริง แต่……ข้าไม่เคยมา อาจจะเคยพอทำเงินเล็กน้อยจากการต่อสู้ที่ตรอกด้านหลังบ้าง”
เข้าใจแล้ว การต่อสู้ข้างถนนสินะ
“อันธพาลอะไรพวกนั้นไม่น่าใช่คู่มือของคุณพ่อได้เลยนะคะ?”
“ข้ากำลังพูดถึงตอนยังเด็กน่ะ”
ในขณะที่เรากำลังคุยพึมพำเกี่ยวกับเรื่องนี้ เหล่าขุนนางก็ทยอยมากันทีละคนสองคนจนเต็มห้อง
พวกเขาทั้งหมดซ่อนใบหน้าอย่างเรียบง่าย รอบตัวมีกลิ่นของผู้ที่มีอำนาจจริง ๆ แตกต่างจากความใหญ่ของแกนดอล์ฟที่แน่นเปี๊ยะ
และก็ อะไรล่ะ
และมีชายหญิงมากหน้าหลายตาที่ไม่ปิดบังหน้า เดาว่าต้องเป็นคู่ควงหรือเมียน้อย
บางคนตื่นเต้นเมื่อเห็นเลือด ม๊า ก็ใช่ว่าฉันจะไม่เข้าใจ
แต่ว่า ม๊า ก็ต้องยอมรับว่าเป็นที่ที่ยังเร็วไปสำหรับเด็กอย่างที่ทุกคนบอก
――ยังไงก็ตาม น้ำผลไม้เข้มข้น
ดูเหมือนว่าพวกเขาจะใช้ผลไม้ที่ดีกว่าของร้านอันเซล
หลังรอซักพักหนึ่ง
ฉันจิบน้ำผลไม้ทำทีละเล็กละน้อย แต่แกนดอล์ฟไม่แม้แต่จะรินไวน์ลงแก้ว และแล้วเวลาก็มาถึง
“――ทุกท่าน ยินดีต้อนรับ！”
เสียงของชายคนหนึ่งดังก้องออกมาจากที่ไหนก็ไม่รู้ และสังเวียนใต้ดินที่มีเสียงดังก็เงียบลง
“――คืนก็เฉดเช่นทุกครั้ง ถึงเวลาสำหรับการต่อสู้อันดุเดือดที่เลือดจะสาดกระเซ้น ฉีกกระชากเนื้อ และชีวิตจะดับสูญ！ กรุณาผ่อนคลาย และเชิญสนุกให้เต็มที่！”
โอ๊วววววววว เสียงโห่ร้องดังขึ้นจากผู้ชมชั้นล่างชาม ที่นั่งอันสูงส่งด้านบนนั้นสงบ แต่ที่นั่งด้านล่างค่อนข้างมีชีวิตชีวา
“――เช่นนั้นมาเริ่มกันเลย！ เริ่มด้วยเจ้าพวกนี้！”
ลูกกรงเหล็กสองอันที่หันหน้าเข้าหากันที่ก้นชามยกขึ้น เผยให้เห็นชายคนหนึ่งออกมาจากความมืด
“――กำปั้นของเขาจะถูกย้อมเป็นสีแดงอีกครั้งในคืนนี้！กำปั้นแดง(เรด ฟิสต์) ดรายฌอง”
เขายกแขนขึ้นเพื่อบอกว่าเป็นเรื่องของเขาเอง เป็นชายเปลือยท่อนบนที่มีกล้ามเนื้อไม่สมส่วนและบวมเล็กน้อย ซึ่งเห็นได้ชัดว่าเขากำลังฝึกฝนร่างกายส่วนบนเป็นหลัก
ด้วยรอยสักบนกล้ามเนื้ออันใหญ่โตที่เขาภาคภูมิใจ เขาดูเหมือนอันธพาลจริง ๆ
” ――ลูกเตะเหนือมนุษย์ ผู้ไม่มีใครมองทัน！ทายาทแห่งอาดรา ลูกเตะประจัญบาน วูบี้！ “
ในทางกลับกัน ชายร่างเพรียวตีกำปั้นบนฝ่ามือและก้มหัวลง
ชายคนนี้ก็ไม่ส่วมเสื้อเช่นกัน แต่รูปร่างเพรียวบางของเขาได้จากการฝึกฝน และฝึกฝน และรีดไขมันส่วนเกินออก เมื่อกี้ประกาศว่าลูกเตะเหนือมนุษย์สินะ? แต่ด้วยร่างกายนั้น การเตะไม่ใช่ทักษะเดียวที่เขาถนัด
ฟุมุ……เข้าใจล่ะ ทั้งสองคนจะประลองกันสินะ
” ――ต้องการลงเดิมพันหรือไม่คะ?”
“――……เจ็บ”
บันนี่คนหนึ่งเข้ามาถามว่า「ต้องการเดิมพันไหม」 แกนดอล์ฟส่ายหัวก่อนที่――จะโดนฉันต่อยเข้าที่สีข้าง
ฉันกระซิบกับแกนดอล์ฟซึ่งมองมาที่ฉันอย่างตำหนิ
“――เดิมพันข้างรอยสัก”
ในมุมมองของฉันรอยสักนั้นแข็งแกร่งกว่า โดยส่วนตัวแล้วฉันต้องการสนับสนุนนักศิลปะการต่อสู้ แต่เมื่อพิจารณาจากความแตกต่างของความสามารถแล้ว เขาจะแพ้
“――ไม่ เดิมพัน เล็กน้อย”
“――มาไกลขนาดนี้แล้วยังจะยั้งใจอะไรอีก ไม่ว่าจะเป็นอะไรก็ตาม สนุกให้เต็มที่”
“――เอ…….”
ต้องดึง เป็นชายร่างใหญ่แท้ ๆ อย่าปล่อยให้เด็กที่มาด้วยต้องเป็นคนดึงสิ ……สมกับที่ต้องให้ดึง? ถูกดึงโดยเด็กหกขวบที่บังคับให้พามาที่สังเวียนใต้ดินแล้วบอกให้เดิมพัน? ไม่สิ ต้องดึง
“ข้ามีเงินไม่มาก ถ้าแพ้ อาจจะต้องกินขนมปังหนึ่งชิ้นเป็นอาหารไปอีกนาน……”
“――เห๋? หมายความว่าจะไม่ฟังคำพูดของฉัน?”
“――ข้าจะลงด้วยทรัพย์สินทั้งหมดที่มีขอรับ”
ดีดี ลุยเลย
ถ้าไม่ใช่แมตช์ที่ล็อคผลไว้อยู่แล้ว ฉันสามารถรู้ผลลัพธ์ก่อนเริ่มด้วยซ้ำ คุณสามารถชนะได้อย่างแน่นอน
“แทงเรด ฟิสต์”
แกนดอล์ฟยื่นกระเป๋าหนังซึ่งน้ำหนักค่อนข้างเบาแก่บันนี่ที่รออย่างมีมารยาทในขณะที่พวกเรากำลังกระซิบกัน
สังเวียนใต้ดินจึงได้เริ่มขึ้นในแบบนั้น
ช่วงแรกฉันรู้สึกเบื่อมาก เพราะมีแต่พวกชวนง่วงนอนที่ฉันสามารถเอาชนะได้แม้ในขณะที่เปลี่ยนเสื้อผ้าอยู่ออกมาเรื่อย ๆ แต่เมื่อเกมดำเนินไปผู้เล่นที่น่าสนใจก็ปรากฏตัวขึ้นเรื่อย ๆ
เป็นผลให้ความตื่นเต้นและความตึงเครียดของฉันเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่อง และเดิมพันของแกนดอล์ฟก็สูงขึ้นเรื่อย ๆ เช่นกัน
พอเจออากาศอบอ้าวเหมือนฝนจะตกแต่ไม่ตกบ่อยๆเข้า นอกจากทำปวดหัวแล้ว ยังทำปวดเมื่อยตามข้ออีก ทำร้านของกินประจำไม่มาเปิดอีกต่างหาก ฮา