บทที่ 80 เกิดเรื่องใหญ่ขึ้น
บทที่ 80 เกิดเรื่องใหญ่ขึ้น
“คาบเรียนพละศึกษาของวันนี้จบลงเท่านี้ ไว้พบกันคาบเรียนหน้าครับ” สิ้นคำ อู๋ฝานจึงหันกลับและจากไป โดยไม่คิดอยู่ที่นี่ต่อแต่อย่างใด
เพียงหนึ่งคาบเรียน อู๋ฝานได้พบว่าตนเองเหนื่อยล้ายิ่งกว่าขายบาร์บีคิวตลอดทั้งคืน มันไม่ใช่ทางกาย ทว่าเป็นทางใจ
แรกเริ่ม เหล่าเด็กสาวก็สงวนท่าที ตอนที่สอนให้พวกเธอก็มีอาการเขินอายกันอยู่บ้าง แต่พอผ่านไป พวกเธอแต่ละคนต่างก็ออกท่าทีมากขึ้น บางครั้งถึงขั้นฉวยโอกาสลูบสัมผัสกล้ามเนื้อของเขา อู๋ฝานอย่างไรแล้วก็ยังเป็นคนหนุ่มสุขภาพแข็งแรงดี มีหรือจะทนทานได้เพียงนั้น โดยเฉพาะยามที่มีเด็กสาวมากมายรายล้อม ในตอนนั้นเองที่เขาได้ตระหนัก ถึงคำพูดของเกิ่งหย่าเฟยที่บอกก่อนเริ่มคาบเรียนว่า ‘ขอให้โชคดี’ คำว่า ‘โชคดี’ ที่ว่าคืออะไร? สำหรับเขาแล้ว คาบเรียนพละศึกษาครั้งนี้ไม่ต่างกับประสบการณ์หายนะ
ดังนั้นแล้ว ภายหลังหมดคาบเรียน ไม่แปลกที่จะเขาจะรู้สึกหมดเรี่ยวแรง
“เดี๋ยวก่อน อย่าเพิ่งไปค่ะอาจารย์”
“อาจารย์ ขอช่องทางติดต่อไว้ก่อนสิคะ ถ้าฉันมีคำถามเรื่องการว่ายน้ำอะไรขึ้นมา จะได้ติดต่อไปสอบถามค่ะ”
“อาจารย์ เย็นนี้พอจะมีเวลาว่างไปดินเนอร์กันไหมคะ? จะได้พูดคุยเรื่องว่ายน้ำกันเพิ่มเติม”
ทันทีที่อู๋ฝานออกไป เหล่านักศึกษาสาวต่างส่งเสียงดังกันขึ้นมา พร้อมกับเริ่มหยอกเย้าอู๋ฝานกันคนแล้วคนเล่า
แม้ว่าเพิ่งได้เรียนกันเพียงหนึ่งคาบเรียน แต่นักศึกษาเหล่านี้ก็ได้ทราบแล้วว่าอาจารย์ใหม่สัตย์ซื่อไร้เดียงสา ไม่มีประสบการณ์ใดกับเด็กสาว อีกทั้งยังอายุเยอะกว่าพวกเธอไม่มาก ยิ่งพอได้ทราบว่าแทบไม่เคยข้องเกี่ยวกับเด็กสาวคนใด ตอนนี้ต้องแยกย้ายกันเสียแล้ว พวกเธอจึงไม่ยินดี ทำให้ความกล้าจึงผุดขึ้นมา ถึงขนาดไม่ว่าใครต่างก็กล้าหยอกเย้าอู๋ฝาน
คำของเหล่าเด็กสาวยิ่งทำอู๋ฝานต้องก้าวเท้าเร็วมากขึ้น ด้วยค่าสถานะว่องไวของตัวเขา มันจึงรวดเร็วจนยากตามได้ทัน
สภาพของอู๋ฝานที่จากไปอย่างเร่งร้อน เป็นเหตุให้เหล่าเด็กสาวหัวเราะชอบใจ พวกเธอรู้สึกพอใจกับคาบเรียนพละศึกษาครั้งนี้ รวมถึงตัวอาจารย์ใหม่ด้วย
ถังอวี่เฟยเผยรอยยิ้มที่มุมปาก รับชมแผ่นหลังของอู๋ฝานจากไปเร็วรี่ พลางกระซิบกับตัวเอง “นี่หรือคนที่เธอไปหา? ช่างน่าสนใจเสียจริง”
ถังอวี่เฟยพูดด้วยเสียงที่เบามาก คนอื่นที่อยู่รอบข้างเธอไม่มีทางได้ยิน
“เฟยเฟย เฟยเฟย!” อู๋เสี่ยวอวิ๋นที่ได้พบเยี่ยเฟยเฟยในโรงอาหาร จึงเร่งร้อนรั้งเธอเอาไว้ “มีเรื่องใหญ่เกิดขึ้นแล้ว!”
“เรื่องใหญ่? เรื่องอะไรกัน?” เยี่ยเฟยเฟยถามกลับขณะทานไปด้วย
“จะไม่ใช่เรื่องใหญ่ได้ยังไงกันล่ะ มีคนยั่วยวนแฟนหนุ่มเธอไม่ใช่น้อยเลยนะ” อู๋เสี่ยวอวิ๋นบอกกล่าว
เยี่ยเฟยเฟยถึงกับเหม่อมองตอบ ปัจจุบันเธอคร้านจะอธิบายแล้ว เพราะไม่ว่าเธออธิบายแค่ไหน ทุกคนในหอพักก็ราวกับตัดสินไปแล้ว ว่าอู๋ฝานเป็นแฟนหนุ่มของเธอ
“เรื่องเป็นมายังไง? มีคนไปยั่วยวนแฟนหนุ่มของเฟยเฟยอีกแล้วงั้นหรือ?” เสี่ยวหรูเอ่ยถามด้วยความสงสัย
ครั้งล่าสุด เสี่ยวหรูได้เห็นอู๋ฝานขึ้นรถของเกิ่งหย่าเฟยไป ภายหลังกลับมายังหอพัก เธอจึงบอกเล่าให้เยี่ยเฟยเฟยได้ทราบ พร้อมกับคิดว่าเยี่ยเฟยเฟยใจใหญ่ใช่เล่น แต่หากเธอยังคงวางตัวแบบนี้ต่อไป แฟนหนุ่มของเธออาจถูกแย่งไปได้
ขณะนี้ สิ่งที่เธอกลัวราวกับใกล้จะเป็นจริงขึ้นมา
“ใช่แล้ว หลายคนเลยด้วย” อู๋เสี่ยวอวิ๋นตอบกลับ “เฟยเฟย ทำไมไม่บอกพวกเราให้รู้ล่ะ ว่าแฟนหนุ่มของเธอเป็นอาจารย์ในมหาวิทยาลัยของเราด้วยน่ะ”
“อาจารย์? เขาไม่ใช่นี่” เยี่ยเฟยเฟยคร้านจะแก้ไขสรรพนามที่อู๋เสี่ยวอวิ๋นเรียกอีก แต่เธอก็ทราบดีว่าอู๋เสี่ยวอวิ๋นกำลังพูดถึงอู๋ฝาน “ฉันจำได้ว่า เขาทำบาร์บีคิวขายนะ”
แท้จริงแล้ว เยี่ยเฟยเฟยแทบไม่ได้ติดต่ออะไรกับอู๋ฝาน ดังนั้นจึงไม่ได้ทราบสถานการณ์ใดของอู๋ฝานทั้งสิ้น
“จนตอนนี้ก็ยังไม่ยอมรับอีกนะ” อู๋เสี่ยวอวิ๋นเหม่อมองเยี่ยเฟยเฟย สุดท้ายจึงตอบ “เขาเป็นอาจารย์ของมหาวิทยาลัยพวกเราจ้า เป็นอาจารย์สอนว่ายน้ำด้วยนะ!”
“อาจารย์สอนว่ายน้ำ?!” เยี่ยเฟยเฟยและเสี่ยวหรูถึงกับตกใจโดยพร้อมกัน ทั้งสองทราบดีว่าหวังเหวินถิงและเสี่ยวอวิ๋น ต่างเลือกลงทะเบียนเรียนว่ายน้ำ แต่ไม่นึกคิดมาก่อน ว่าอาจารย์ของพวกเธอ แท้จริงแล้วจะเป็นอู๋ฝาน
“ได้ยินจากรุ่นพี่ บอกว่าคาบเรียนว่ายน้ำจะมีการแยกชายและหญิง ไม่ใช่ว่าอาจารย์สอนว่ายน้ำฝั่งผู้หญิงจะเป็นผู้หญิงด้วยกันหรอกหรือ?” เสี่ยวหรูเอ่ยถาม
“นั่นมันอดีต” อู๋เสี่ยวอวิ๋นตอบกลับ “นอกจากนี้แล้ว มันก็ไม่ได้มีกฎอะไรเขียนเอาไว้ว่าอาจารย์สอนว่ายน้ำให้ผู้หญิงจะต้องเป็นผู้หญิงด้วยกัน”
“อาจารย์ของเธอเป็นแฟนของเฟยเฟยจริงหรือ?” เสี่ยวหรูยังคงไม่คิดเชื่อ “ระหว่างคาบเรียนไม่รู้สึกลำบากใจอะไรเลยหรือยังไงกัน?”
“ตอนแรกก็มีบ้าง” เสี่ยวอวิ๋นพยักหน้าตอบรับ “แต่ตอนหลังก็ไม่เป็นอะไรแล้ว พอทุกคนชิน ก็ไม่คิดว่าเป็นปัญหาอะไร กลับกัน พวกเธอยิ่งดูสนอกสนใจ โดยเฉพาะกับแฟนหนุ่มของเฟยเฟยที่มีหุ่นดีเสียขนาดนั้น ทั้งยังวางตัวได้ดี รวมกับหล่อเหลาอยู่บ้าง ไม่รู้เลยว่าจะมีผู้หญิงกี่คนตกหลุมรักไปแล้ว เพราะแบบนั้น ฉันจึงอยากย้ำให้เฟยเฟยคอยระวัง จับตามองแฟนหนุ่มให้ดียังไงล่ะ”
“เรื่องของเขาไม่เกี่ยวอะไรกับฉัน” เยี่ยเฟยเฟยตอบกลับ “เพียงแต่ ฉันไม่นึกว่าเขาจะเป็นอาจารย์ในมหาวิทยาลัยของพวกเรา ไม่เคยได้ยินเขาพูดถึงมาก่อน”
เยี่ยเฟยเฟยเกิดรู้สึก ว่าอู๋ฝานจงใจปิดบังเรื่องนี้กับตนเอง เพราะครั้งที่พาเธอมารายงานตัวที่มหาวิทยาลัยเจียงโจว เขาไม่ได้พูดถึงสถานะการเป็นอาจารย์เลยด้วยซ้ำ
แน่นอนว่า ต่อให้เขาบอกออกมา มันก็ไม่อาจเปลี่ยนความระแวดระวังของเยี่ยเฟยเฟย
“เฟยเฟย ทะเลาะกับเขาหรือ?” พบเห็นเยี่ยเฟยเฟยพูดจาด้วยคำที่ราวดูโกรธไปบ้าง เสี่ยวอวิ๋นจึงถาม “ทำไมถึงทะเลาะกันล่ะ? เพราะเป็นอาจารย์สอนคาบเรียนว่ายน้ำผู้หญิงงั้นหรือ?”
เสี่ยวหรูหันมองเยี่ยเฟยเฟยด้วยความสงสัยเช่นเดียวกัน
ทั้งสองรู้สึกว่ามันมีความเป็นไปได้สูง อย่างไรแล้วอาจารย์สอนว่ายน้ำก็แตกต่างไปจากภาควิชาอื่น โดยเฉพาะกับอู๋ฝานที่ต้องเข้าสอนคาบเรียนว่ายน้ำเฉพาะนักศึกษาหญิง ไม่แปลกใจหากเยี่ยเฟยเฟยจะเกิดหึงเพราะเรื่องนี้ขึ้นมา
“ไม่แปลกใจเลย ที่ช่วงนี้ไม่เห็นพวกเธอสองคนไปมาหาสู่กัน จบคาบเรียนก็เอาแต่ตรงกลับหอพัก” เสี่ยวหรูพูดไปพลางคาดเดา
“ฉันบอกหลายครั้งแล้ว ทั้งเขาและฉันไม่มีความสัมพันธ์อะไรต่อกัน ทำไมต้องมาเถียงกันเรื่องนี้ด้วยเนี่ย?” เยี่ยเฟยเฟยตอบกลับด้วยความอับจน
“คู่รักทะเลาะกันก็เป็นเรื่องปกติน่า” เสี่ยวอวิ๋นคิดว่าเยี่ยเฟยเฟยพยายามโต้เถียงเพราะโกรธอู๋ฝาน ดังนั้นจึงเอาแต่บอกว่าอู๋ฝานไม่ใช่แฟน “คู่รักที่ไหนบ้างไม่ทะเลาะกัน โดยเฉพาะกับแฟนหนุ่มของเธอที่หุ่นดีขนาดนั้น ทั้งยังสอนวิชาว่ายน้ำผู้หญิงอีก เพราะคิดว่าเขาคงเอาแต่มองผู้หญิงจนความคิดเลยเถิด ถ้าหากเป็นฉัน ก็คงโกรธเหมือนกัน”
เยี่ยเฟยเฟยเกียจคร้านจะอธิบาย ดังนั้นจึงก้มหน้าลงทานอาหารต่อ แต่ในใจก็ครุ่นคิดว่าอู๋ฝานหุ่นดีอย่างนั้นหรือ? เหตุใดตอนที่พบเจอกัน เขาดูผอมบางเสียด้วยซ้ำ
“เฟยเฟย โกรธน่ะได้ แต่ก็ต้องระวังด้วยนะ” เสี่ยวอวิ๋นยังคงพูดต่อ “เธอรู้ไหมว่าคาบเรียนของเรามีใครบ้าง? มีดอกไม้ประจำมหาลัยอย่างถังอวี่เฟยคนนั้นเลยนะ!”
“ถังอวี่เฟยที่รู้จักกันว่าเป็นหนึ่งในสองดอกไม้งามแห่งมหาวิทยาลัยเจียงโจวกับหลิ่วเหยียนเอ๋อร์น่ะหรือ?” เสี่ยวหรูอุทานตอบรับ
“ใช่แล้ว เธอนั่นแหละ!” เสี่ยวอวิ๋นยืนยัน