(**ขอเปลี่ยนหอนกสำริด เป็นปราสาทนกยูงทองแดงนะครับเดี๋ยวผมจะย้อนไปแก้ไขตอนก่อนอีกที)
ด้วยเงินนี้คุณสามารถซื้อวัสดุล้ำค่าได้มากมาย…
สร้างปราสาทนกยูงทองแดงได้ไม่ยาก…
เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ เย่เฉินก็รู้สึกสบายใจมากขึ้นแล้วจึงมอบ ทักษะทะลายภูผา (ระดับราชา,จริง) ให้กับชายตระกูลเฟิง
หลังจากที่ชายตระกูลเฟิงได้รับ เขาเลือกเรียนรู้ทันทีโดยไม่ลังเล
ทันใดนั้นลำแสงสีทองก็พุ่งไปกลางหน้าผากของชายคนนั้น
ไม่กี่วินาทีต่อมาชายตระกูลเฟิงก็ลืมตาขึ้น จากนั้นเงยหน้าและหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง: “ฮ่าฮ่าฮ่า … ตามที่คาดไว้ … มีวิธีการฝึกฝนที่แท้จริง!”
ทันทีที่เขาพูดจบ สายตาของผู้เล่นทุกคนที่เห็นการแสดงออกอย่างตื่นเต้นของเขาก็กลายเป็นแดงก่ำด้วยความอิจฉาทันที
“มารดาเถอะ เป็นเรื่องจริงมีวิธีการบ่มเพาะที่แท้จริงและสามารถใช้ในโลกความเป็นจริงได้!”
“บัดซบ! เขารีบเรียนรู้ทักษะเกินไป ถ้าเขารอซักหน่อย ข้าจะได้มีโอกาศแย่งชิงมันมาจากเขา!”
“มารดาเจ้าเถอะ เจ้าไม่เห็นตัวตนของเขารึไง เจ้ากล้าต่อสู้กับเขา ไม่กลัวที่จะถูกไล่ฆ่าไปถึงเลเวล 0 เหรอ?”
“ข้าไม่กลัว หากข้าได้รับทักษะต่อสู้ระดับราชา ถึงจะถูกฆ่าจนลดลงไปจนเลเวล 0 ข้าก็ยอม!”
“ไอ้โง่ ไม่มีใครได้ไปทั้งนั้น”
ผู้เล่นบนท้องถนนต่างอิจฉาอย่างมาก แต่น่าเสียดายที่พวกเขาทำได้เพียงอิจฉาไม่สามารถทำอะไรได้เพราะชายตระกูลเฟิงคนนั้นเลือกที่จะเรียนรู้ทักษะทะลายภูผา (ระดับราชา,จริง) ทันที
โรงเตี๊ยมหนูเล่ย ในห้องโถง
“เห้อ……”
“เห้อ……”
เสียงถอนหายใจดังขึ้นหลายครั้งเหล่าผู้นำของกองกำลังผู้เล่นก็กลับสู่อารมณ์ปกติแล้วในเวลานี้
เรื่องนี้มาถึงบทสรุปแล้วและไม่มีประโยชน์ที่จะคิดถึงเรื่องนี้อีก
ไม่มีใครคิดว่าชายวัยกลางคนตะกูลเฟิงคนนี้จะเต็มใจที่จะจ่ายออกไปจำนวนมากเช่นนี้เพื่อทักษะระดับราชาและอาวุธระดับลึกลับ
การประมูลสิ้นสุดลงแล้วเย่เฉินไม่สนใจจะอยู่ที่นี่อีกและเดินตรงไปที่ชั้นสอง
“ท่านครับ กรุณาหยุดก่อน!” ทันใดนั้นก็มีเสียงตะโกนออกมา
เย่เฉินหยุดและหันไปมอง ชายหนุ่มคนหนึ่ง
“ข้ามีคำถามอยากให้ท่านโปรดชี้แจง” ชายหนุ่มเห็นว่าเย่เฉินหยุดและพูดทันที
“หนึ่งคำถาม สิบยาอายุวัฒนะ” เย่เฉินเลิกคิ้วก่อนจะพูด
ทันทีที่เย่เฉินพูดจบ ใบหน้าของชายหนุ่มก็เปลี่ยนไปทันที
เย่เฉินขดริมฝีปากด้วยความรังเกียจจากนั้นก็ขึ้นไปชั้นบนอีกครั้ง
“ข้าก็อยากถามเหมือนกัน!” ชายวัยกลางคนที่มีใบหน้าที่สง่างามก็พูดขึ้นในทันที หลังจากพูดเสร็จ เขาก็หยิบยาอายุวัฒนะออกมาสิบชนิดแล้วส่งให้เย่เฉิน
เย่เฉินเลิกคิ้ว แล้วเดินไปหาชายวัยกลางคนอย่างไม่ใส่ใจและหยิบยาอายุวัฒนะทั้งสิบเก็บไป
“ในโลกของเรา มันเป็นไปไม่ได้ที่ผู้คนในโลกนี้ จะรู้สถานการณ์ที่เจาะจงของโลกเรา หากข้าเดาไม่ผิดท่านก็คือผู้เล่น?” ชายวัยกลางคนจ้องไปที่ดวงตาของเย่เฉินอย่างจริงจังก่อนที่จะถามออกมา
ทันทีที่ได้ยินคำพูดของชายวัยกลางคน เหล่าผู้นำของผู้เล่นก็เข้าล้อมเย่เฉินในทันที บางคนก็รอคำตอบอย่างเงียบๆ
คนอื่น ๆ ก็ผงะไปชั่วขณะแล้วก็นึกขึ้นได้
แม้ว่า NPC ในโลกนี้จะรู้ว่าผู้เล่นมาจากอีกโลกหนึ่ง แต่พวกเขาก็ไม่อาจจะรู้สถานการณ์เฉพาะของโลกของผู้เล่น
เมื่อนึกถึงสิ่งนี้ผู้นำของกองกำลังผู้เล่นต่างก็ตอบสนองทันทีใบหน้าของพวกเขาเปลี่ยนไป
มารดามันเถอะ นี้ข้าถูกหลอกเข้าให้แล้ว
เย่เฉินมองชายวัยกลางคนและยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ แล้วพูดว่า “ข้าคือเย่เฉิน!”
เย่เฉินไม่ได้ตั้งใจที่จะปิดบังอะไร
เหตุผลนั้นง่ายมากแม้ว่าเย่เฉินจะแสร้งทำเป็นเหมือนชาวพื้นเมืองของโลกนี้
แต่เย่เฉินไม่ได้เป็นจริงๆ ดังนั้นจึงมีข้อบกพร่องมากมาย ตราบใดที่มีคนระวังตัวมากขึ้นเขาก็สามารถค้นพบว่ามีอะไรผิดปกติกับเย่เฉิน
เห็นได้ชัดว่าชายวัยกลางคนสังเกตเห็นสิ่งเหล่านี้ เขาจึงต้องการยืนยันและถามเย่เฉินออกมา
ที่เขาไม่ได้ถามก่อนหน้านี้เพราะยังอยู่ในการประมูล
ตอนนี้การประมูลสิ้นสุดลงแล้วเขาจึงไม่รอที่จะถามออกมา
เมื่อเขาถามว่าเย่เฉินเป็นผู้เล่นหรือไม่ เขาสงสัยจริงๆ ว่าเย่เฉินจะเป็น “พระเจ้าผู้ยิ่งใหญ่” ผู้สร้างตำนาน
มีเพียงคนเดียวในตำนานเท่านั้นที่สามารถครอบครองทักษะบ่มเพาะระดับราชา และอาวุธระดับลึกลับที่ไม่มีใครมีในปัจจุบัน
มีเพียง “พระเจ้าผู้ยิ่งใหญ่” เท่านั้นที่รู้ความลับมากมายที่คนอื่นไม่รู้
เย่เฉินรู้ได้ทันทีว่าชายวัยกลางคนกำลังคิดอะไรอยู่
ทำไมเขาถึงไม่ปิดบังต่อไป? เพราะมันไม่จำเป็นอย่างยิ่ง
มันไม่ใช่เรื่องใหญ่ที่จะยอมรับอย่างง่ายดาย
หากเย่เฉินยังคงแสร้งทำเป็นไม่รู้และประพฤติโง่เขลา จะกลายเป็นว่าเย่เฉินนั้นไม่มีความมั่นใจ
“อะไรนะ! ท่านคือเย่เฉินจริงๆ เหรอ?” ชายวัยกลางคนผงะครู่หนึ่งแล้วถามด้วยความประหลาดใจ
แม้ว่าเขาจะเดาตัวตนของเย่เฉินได้แล้ว แต่เขาก็ยังไม่สามารถยืนยันได้
ในตอนแรกเขาคิดว่าเย่เฉินจะปฏิเสธและจากนั้นเขาก็เตรียมคำพูดเพื่อจะไล่ต้อนเย่เฉินให้จนมุม
แต่ใครจะคิดว่าเย่เฉินไม่ได้ตั้งใจที่จะซ่อนมันเลย และยอมรับมันอย่างใจกว้าง
นี่เป็นเรื่องที่เหนือความคาดหมายของเขาเล็กน้อย
“เจ้าได้ยินถูกแล้วข้าชื่อเย่เฉิน” เย่เฉินเลิกคิ้วแล้วกล่าว
ทันทีที่คำพูดของเย่เฉินจบลง ผู้ชมที่ยังไม่ได้กลับไปก็ตกอยู่ในความโกลาหลทันที
“ให้ตายสิ! ข้าก็คิดว่าจะมี NPC ที่จะนำของแบบนี้มาประมูลได้อย่างไร ข้าเคยสงสัยก่อนหน้านี้ มารดาเถอะ ปรากฎว่า NPC คือมหาเทพเย่เฉิน!”
“ให้ตายเถอะ! ข้ามาที่ลกเอี๋ยงในครั้งนี้เพียงวันเดียวเพื่อหวังว่าจะได้เจอมหาเทพเย่เฉิน ข้าไม่ได้คาดหวังว่าข้าาจะได้เจอเขาจริงๆ“
“มหาเทพเย่เฉินคือเทพเจ้าผู้ยิ่งใหญ่ผู้สร้างตำนานดูสิเมื่อบอสเย่เฉินปรากฎตัวทำ เขาก็นำเทคนิคระดับราชาอาวุธระดับลึกลับออกมาและพวกมันล้วนเป็นไอเทมที่มีคำว่า ‘จริง ‘!”
“บอสเย่เฉิน! ท่านจะรับลูกน้องซักคนไหม ข้ายินดีที่จะเป็นลูกน้องของพี่ใหญ่เย่!”
“บอสเย่! ข้าเป็นแฟนคลับของท่าน ช่วยเซ็นชื่อให้ข้า! นอกจากนี้ จะให้ข้าทำอะไรก็ได้!”
ขณะที่กลุ่มผู้ชมตะโกนด้วยความตื่นเต้น ก็เกิดเสียงที่ไม่ลงรอยกัน
“ให้ตายเถอะเย่เฉินในที่สุดเจ้าก็โผล่หัวออกมาตอนนี้ ในขณะที่ทุกคนอยู่ที่นี่เจ้าสามารถอธิบายให้พวกเราเข้าใจได้หรือไม่ว่าทำไมถึงซ่อนความลับของเกมและไม่บอกความลับแก่ทุกคน!”
ทันทีที่คำพูดของบุคคลนี้จบลง ผู้เล่นที่ยังคงพูดคุยกันต่างเงียบลงในทันที
เย่เฉินหันไปมอง และทันทีที่เขาเห็นคนที่เรียกเขา เย่เฉินก็หรี่ตาลงแล้วถามว่า “เจ้าสติไม่ดีอย่างนั้นเหรอ?”