ตอนที่ 100

ตอนที่ 100 จะทำอย่างไร?
หลิวหยิงหยิงขมวดคิ้วเข้าหากันเล็กน้อย ในระหว่างที่กำลังเผชิญหน้าอยู่กับความโกลาหลวุ่นวาย และท่ามกลางเสียงวิพากษ์วิจารณ์
แต่นับว่าโชคดี ที่เธอเคยชินกับคลื่นแห่งการต่อต้านนี้มานาน ไม่นานนัก เธอก็สามารถสงบจิตสงบใจกลับมาอยู่ในความสงบนิ่งเช่นเดิมได้
“ท่านสุภาพบุรุษทุกท่าน อย่าเพิ่งโมโหโทโสไปเลยนะคะ และกรุณาอยู่ในความเงียบสงบก่อน!”
หลิวหยิงหยิงยกมือทั้งสองข้างขึ้นห้ามปราม พร้อมกับพูดต่อในทันที “เรื่องกฏระเบียบของสมาคมนั้น ดิฉันย่อมจดจำได้เป็นอย่างดี แต่ทุกท่านคงจะลืมบางสิ่งบางอย่างไป..”
หลังจากได้ฟังน้ำเสียงอ่อนหวานของหลิวหยิงหยิง ทุกคนในห้องต่างก็นิ่งเงียบไปทันที แต่สีหน้าของพวกเขานั้น ยังคงบ่งบอกถึงความไม่พอใจ และอึดอัดกับเรื่องที่เกิดขึ้นนี้เป็นอย่างมาก
ไหนบอกว่าจะเชิญพวกเรามากินเลี้ยงร่วมกัน แล้วก็มีแต่คนของสมาคมเท่านั้น แต่จู่ๆกลับพาคนนอกเข้ามาในงานแบบนี้ได้อย่างไรกัน!
ไม่เพียงแค่นั้น ชายหนุ่มที่เป็นคนนอกนี้ยังมีท่าทียะโสโอหังมากอีกด้วย อีกทั้งยังกล้าจับไม้จับมือ และบั้นท้ายของหลิวหยิงหยิงอย่างเปิดเผย แล้วจะให้พวกเขาพอใจได้อย่างไรกันเล่า?
“ทุกท่านอย่าลืมว่า ฉันในฐานะที่เป็นผู้ก่อตั้งสมาคม ย่อมมีสิทธิ์ที่จะเชิญคุณชายหลินมาร่วมงานเลี้ยงของสมาคมเมิ่งหลานได้ และดิฉันก็จะให้เขาเข้าเป็นสมาชิกคนหนึ่งของสมาคมเราด้วย พวกคุณไม่ควรจะมีปัญหากับเรื่องนี้ไม่ใช่เหรอคะ?” หลิวหยิงหยิงอธิบายด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม
หลินหนานได้แต่หันไปมองหลิวหยิงหยิงด้วยความงุนงง เพราะเขาไม่ได้อยากเป็นสมาชิกของสมาคมเมิ่งหลานเลยแม้แต่น้อย!
สมาคมเมิ่งหลานอะไรนี่ ดูเหมือนจะเป็นสมาคมของพวกนักธุรกิจสีเทา ไม่เหมาะกับผู้ชายดีอย่างฉันเลยสักนิด!
“เถ้าแก่หลิว ในเมื่อคุณพูดเช่นนี้ก็ดี..”
จางเฉิงลุกขึ้นยืน พร้อมตอบหลิวหยิงหยิงกลับไปด้วยน้ำเสียงเย็นชา ก่อนจะพูดต่อว่า “ถ้าอย่างนั้น กรุณาบอกพวกเราด้วยว่า ชายหนุ่มคนนี้เป็นใครมาจากไหน? มีคุณสมบัติอะไรที่จะเข้าร่วมเป็นสมาชิกของสมาคมเมิ่งหลานได้?”
“ใช่! คุณจางพูดได้ถูกต้อง พวกเราไม่ยอมให้คนที่ไม่รู้หัวนอนปลายเท้าเข้าร่วมสมาคมด้วยแน่ๆ!” หยวนเฟิงรีบร้องตะโกนสนับสนุนขึ้นมาทันที
“นั่นน่ะสิ! สมาคมเมิ่งหลานไม่ใช่สมาคมหมูหมากาไก่ ที่ใครนึกอยากจะเข้าก็เข้าได้หรอกนะ!” ชายร่างสูงผอมคนหนึ่งพูดเสริมขึ้นมา
“ถ้าสมาคมเมิ่งหลานให้คนเข้าเป็นสมาชิกได้ง่ายๆแบบนี้ ต่อไปคงจะเรียกว่าการประชุมของสมาชิกไม่ได้แล้วสินะ คงต้องเรียกว่างานนิทัศการซะมากกว่า..” ใครคนหนึ่งพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงประชดประชัน
หลังจากนั้น ทุกคนในห้องต่างก็พากันหัวเราะออกมาพร้อมกัน..
หลิวหยิงหยิงจ้องมองคนเหล่านั้นด้วยสายตาเย็นชา เพราะทั้งหมดที่กำลังป่วนการประชุมในคืนนี้อยู่นั้น ก็ล้วนแล้วแต่เป็นคนของจางเฉิงทั้งสิ้น คนพวกนี้เก่งแต่ในเรื่องการก่อกวน และตีรวนผู้อื่น
จากนั้น ชายชราที่มีหนวดเครา และผมขาวโพลนคนหนึ่งก็ลุกขึ้นยืน ในมือของเขามีไม้เท้าหัวมังกรใช้ทรงตัวอยู่ ราวกับละครจีนกำลังภายในย้อนยุค
“เถ้าแก่หลิว ไม่ทราบว่าจะยอมฟังคำพูดของฉันสักหน่อยจะได้มั๊ย?” ชายชราเอ่ยขึ้นเสียงเนิบ
สีหน้าของหลิวหยิงหยิงเปลี่ยนไปทันที และตอบกลับด้วยสีหน้าแววตาที่เปี่ยมไปด้วความเคารพ
“ขอเชิญอาวุโสหวู่พูดมาได้เลย..”
ชายชราผู้นี้ชื่อว่าหวู่เฟิง นับเป็นคนเก่งและมีชื่อเสียงโด่งดังคนหนึ่งในเมืองเจียงไฮว เมื่อครั้งยังหนุ่มนั้น เขาเคยเป็นคนที่โดดเด่นของเมืองนี้อย่างมาก

ด้วยวัยวุฒิ และประสบการณ์ที่เพียบพร้อม ผู้เฒ่าหวู่จึงถูกยกย่องให้เป็นประธานกิติมศักดิ์ของสมาคมเมิ่งหลานเสมอมา
ครั้งใดที่เกิดความขัดแย้งขึ้นระหว่างสมาชิกของสมาคมด้วยกันเอง และเหตุการณ์เริ่มจะบานปลายใหญ่โตจนไม่สามารถควบคุมได้ หากผู้เฒ่าหวู่ออกหน้าคราใด ก็จะสามารถช่วยสลายความขัดแย้งนี้ได้ทุกครั้งไป
นั่นเพราะทุกคนต่างก็ให้ความเคารพ และเกรงใจเขาเสมอมา..
“นับตั้งแต่มีการก่อตั้งสมาคมเมิ่งหลานขึ้นมา สมาชิกทุกคนก็ล้วนแล้วแต่ปฏิบัติตามกฏระเบียบอย่างเคร่งครัด ฉันเกรงว่าการที่จะนำคนนอกเข้ามาเป็นสมาชิกของสมาคม เกรงว่าจะเป็นเรื่องที่ไม่เหมาะสมนัก เธอควรจะไตร่ตรองดูอีกครั้ง..” ผู้เฒ่าหวู่ตอบเสียงเนิบเช่นเคย
ใบหน้าของหลิวหยิงหยิงถึงกับซีดเผือด เพราะคิดไม่ถึงว่าผู้เฒ่าหวู่จะแสดงตัวอยู่ข้างอีกฝ่ายอย่างชัดเจนเช่นนี้!
เธอจึงได้แต่กัดริมฝีปากแน่น ก่อนจะประสานฝ่ามือไว้ด้านหน้า พร้อมกับโน้มศรีษะลงเล็กน้อย และตอบกลับไปว่า
“ครั้งนี้อาวุโสหวู่คงจะกล่าวผิดไปแล้ว..”
“เอ๊ะ?!”
ผู้เฒ่าหวู่ถึงกับจ้องมองหลิวหยิงหยิงด้วยแววตาขุ่นเคืองไม่พอใจ เขาคิดไม่ถึงว่า หลิวหยิงหยิงที่ปกติมักจะเชื่อฟังคำพูดของตนนั้น เวลานี้กลับแสดงออกอย่างเปิดเผยว่า ไม่เห็นด้วยและขัดแย้งกับเขาอย่างชัดเจน
“อาวุโสหวู่! คุณยังคงเป็นที่เคารพนับถือของสมาชิกสมาคมเมิ่งหลานทุกคน และยังคงเป็นประธานกิติมศักดิ์ของสมาคมเราเช่นเคย.. พวกเราต่างก็เคารพในตัวคุณเสมอมา”
ระหว่างที่พูดนั้น หลิวหยิงหยิงก็ได้กวาดสายตามองไปรอบๆห้องจัดเลี้ยง และน้ำเสียงของเธอก็ดูเหมือนจะดังขึ้นยิ่งกว่าเดิม
“อาวุโสหวู่ คุณลองหันมองไปให้ทั่วห้อง แล้วบอกดิฉันทีว่า ทุกคนในห้องนี้ ใครบ้างที่ไม่เคยเป็นคนนอกมาก่อนบ้าง..”
และทันทีที่คำพูดเหล่านี้หลุดออกจากปากของหลิวหยิงหยิง ห้องทั้งห้องก็ตกอยู่ในความเงียบสงัด..
หลายคนในห้องจัดเลี้ยง ถึงกับนั่งก้มหน้าด้วยความรู้สึกผิด..
“เอาล่ะ! ในเมื่ออาวุโสหวู่ไม่ตอบ ดิฉันก็จะเป็นผู้ตอบเอง เดิมทีสมาคมเมิ่งหลานก่อตั้งขึ้นนั้น มีสมาชิกอยู่เพียงแค่เก้าคนเท่านั้น และเวลานี้ทั้งเก้าคนก็ล้วนแล้วแต่เป็นผู้ทรงอิทธิพลในด้านต่างๆของเมืองเจียงไฮว..”
“หลังจากที่แต่ละคนเริ่มเริ่มมีอำนาจอิทธิพลมากขึ้น ต่างคนต่างก็มีคนของตัวเอง และคนเหล่านั้นก็ค่อยๆถูกดึงให้เข้ามาร่วมเป็นสมาชิกของสมาคมเมิ่งหลาน..”
“ดิฉันมีความยินดี แล้วก็ดีใจที่สมาคมเมิ่งหลานของเราเติบใหญ่ และมีสมาชิกเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ และยิ่งรู้สึกภาคภูมิใจที่สมาคมเมิ่งหลานของเรา สามารถขยายออกไปไกลถึงเจียงเป่ย..”
“แต่คืนนี้.. เพียงแค่ดิฉันต้องการให้สหายของตัวเองเข้ามาเป็นสมาชิกของสมาคมบ้าง แต่ดูท่าทีที่แสดงออกของทุกท่านสิ?!! หรือเพราะทุกท่านในที่นี้เห็นว่า ดิฉันเป็นเพียงแค่ผู้หญิงตัวเล็กๆคนหนึ่งเท่านั้น!”
ดวงตาของหลิวหยิงหยิงเริ่มแดงก่ำขึ้นมาเล็กน้อย แต่แววตานั้นกลับบ่งบอกถึงความดุดันเฉียบขาด “หรือทุกคนคิดว่า เวลานี้ดิฉันไร้คนปกป้องคุ้มครองแล้ว จึงคิดว่าอยากจะข่มเหงกันอย่างไรก็ได้..”
เมื่อได้ฟังหลิวหยิงหยิงพูดมาถึงตรงนี้ ทุกคนในห้องก็ถึงกับหน้าเสียขึ้นมาทันที นั่นเพราะสมาคมเมิ่งหลานนี้ เสิ่นวู๋เตาเป็นผู้ก่อตั้งขึ้นมาด้วยน้ำพักน้ำแรงของตัวเอง และทุ่มเทแรงกายแรงใจจนสมาคมเมิ่งหลานเติบโตได้ถึงเพียงนี้
เวลานี้ หลิวหยิงหยิงคือผู้สืบทอดตำแหน่งแทนเสิ่นวู๋เตา หากทุกคนข่มเหงเธออย่างออกหน้าออกตาจนเกินไป เกรงว่าการกระทำเช่นนั้น อาจจะกลับกลายเป็นดาบทิ่มแทงตัวเองก็เป็นได้..
“เถ้าแก่หลิว.. เธอเข้าใจผิดแล้ว ฉันไม่ได้มีเจตนาแบบนั้นเลย” ผู้เฒ่าหวู่รีบอธิบายทันที
“อาวุโสหวู่อาจไม่มีเจตนาเช่นนั้น แต่คนอื่นๆล่ะ..” หลิวหยิงหยิงตอบกลับด้วยน้ำเสียงเย้ยหยัน พร้อมกับกวาดสายตามองไปทั่วทั้งห้อง
หลายคนในห้องต่างก็นั่งก้มหน้านิ่ง และไม่กล้าที่จะเงยหน้าขึ้นสบตาหลิวหยิงหยิง..
ผู้เฒ่าหวู่ถึงกับถอนหายใจออกมา และได้แต่คิดในใจว่า ผู้หญิงคนนี้ไม่ธรรมดาเลยจริงๆ!
ไม่แปลกที่หลิวหยิงหยิงจะไม่เหมือนผู้หญิงคนอื่นๆ ไม่อย่างนั้นแล้ว เธอคงจะไม่ได้เป็นผู้หญิงของเสิ่นวู๋เตาแน่!
หญิงสาวที่หยิ่งผยอง และไม่เคยย่อท้อต่ออำนาจอิทธิพลใดๆ?
“เอาล่ะเถ้าแก่หลิว.. พวกเรายินดีที่จะให้สหายของเธอเข้าร่วมสมาคมด้วย แต่อย่างน้อยก็บอกฐานะที่แท้จริง และที่ไปที่มาของเขาให้ทุกคนรู้เสียหน่อย..” ผู้เฒ่าหวู่ตอบกลับเสียงเนิบเช่นเคย
และในที่สุดผู้เฒ่าหวู่ก็ยินยอม..
แต่หลิวหยิงหยิงกลับไม่ทันได้คิดถึงเรื่องนี้มาก่อน เธอกับหลินหนานเพิ่งจะได้พบเจอกันในช่วงระยะเวลาสั้นๆ สั้นมากจริงๆ เธอจึงไม่เคยล่วงรู้ฐานะที่แท้จริงของหลินหนาน..
แล้วจะให้เธอแนะนำกับทุกคนได้อย่างไรกัน?
จะให้เธอบอกกับทุกคนว่า เธอเพิ่งจะพบกับชายหนุ่มเมื่อวานนี้น่ะหรือ?
ในระหว่างที่หลิวหยิงหยิงกำลังระล้าระลังอยู่นั้น จางเฉิงก็เป็นฝ่ายพูดขึ้นมาว่า “เถ้าแก่หลิว นิ่งอยู่ทำไมกันล่ะ? รีบๆแนะนำชายหนุ่มคนนี้ให้พวกเรารู้จักสิ หรือว่าน้ำท่วมปากอยู่ ก็เลยพูดไม่ได้สินะ?”
“นั่นน่ะสิ! คงไม่รู้ว่าจะแนะนำว่ายังไงสินะ?” หยวนเฟิงพูดออกมาสองแง่สองง่ามชวนให้ผู้ที่ได้ยินขบคิด
และในฐานะสุนัขรับใช้ที่ซื่อสัตย์ มีหรือที่หยวนเฟิงจะไม่รู้ใจจางเฉิงว่ากำลังคิดที่จะทำอะไร จึงได้ทำหน้าที่พูดเสริมเข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ย
“นี่! พวกคุณกำลังพูดเรื่องอะไรกัน?” หลิวหยิงหยิงร้องตะโกนถามกลับไป
“หรือผมพูดผิดงั้นเหรอ?”
หยวนเฟิงย้อนถามด้วยน้ำเสียงเย้ยหยัน ก่อนจะตะโกนตอบกลับไปด้วยเสียงที่ดังกว่าเดิมมาก “เมื่อครู่ที่อยู่หน้าทางเข้าห้องจัดเลี้ยง หมอนั่นเป็นคนพูดเองว่าเขาเป็นคู่นอนของคุณ!”
ทันทีที่คำพูดประโยคนี้หลุดออกมาจากปากหยวนเฟิง ภายในห้องจัดเลี้ยงก็เกิดเสียงดังอื้ออึงขึ้นทันที!
เถ้าแก่หลิวเป็นถึงผู้หญิงของเสิ่นวู๋เตา!
เสิ่นวู๋เตาเสียชีวิตไปเพียงแค่ไม่กี่ปี นี่เธอถึงกับว้าเหว่จนทนไม่ได้เลยเหรอ?
น่ารังเกียจที่สุด!
ภายนอกทำเป็นถือตัว ที่แท้ก็แอบทำเรื่องไร้ยางอาย!
ก่อนหน้านี้ หลายๆคนก็เคยแอบคิดว่า หลิวหยิงหยิงอาจจะแอบมีคู่นอนอย่างลับๆ แต่เวลานี้ สิ่งที่พวกเขาคิดกลับถูกนำมาเปิดเผยต่อหน้าทุกคน..
ผู้เฒ่าไม่คิดว่าจู่ๆหยวนเฟิงจะกล้าพูดอะไรแบบนี้ออกมา จึงได้พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่เย็นชายิ่งกว่าเดิม
“หยวนเฟิง เรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องที่จะนำมาพูดเล่นๆได้ คุณรู้จุดจบของคนโกหกดีใช่มั๊ย?”
“อาวุโสหวู่ ผมสาบานได้ว่าสิ่งที่ผมพูดเป็นความจริง หากผมหยวนเฟิงพูดโกหก ขอให้สวรรค์ลงโทษผม..” หยวนเฟิงตอบกลับด้วยน้ำเสียงหนักแน่น
ระหว่างที่ยืนยันหนักแน่นนั้น หยวนเฟิงก็หันไปยิ้มท้าทายหลิวหยิงหยิง..
หึ! ดูสิว่าครั้งนี้เธอจะทำยังไง?!