ตอนที่ 55 เริ่มเลย มาถ่ายทอดสดกินปลาหมึกกันเถอะ
“แล้วพวกที่ก่อกวนฉันลับหลัง ทีหลังก็ขอให้ฉลาดกว่านี้หน่อยนะ!”
“มองดูดาวเคราะห์ดวงนี้สิคะ ที่นี่คือดาวเคราะห์โครเมอร์ ถ้าฉันจำไม่ผิด ดาวเคราะห์แห่งนี้ไม่ได้มีการวางขายปลาหมึกเอเลี่ยนนี่คะ เพราะเพียงแค่ดาวเคราะห์รกร้างแห่งนี้ก็ไม่เพียงพอที่จะให้ทุกคนได้ซื้อขายแล้ว ดังนั้นดาวเคราะห์ดวงนี้จะไม่มีสิ่งนี้วางขายอย่างแน่นอน”
สวี่หลิงอวิ๋นชี้นิ้วไปที่โรงพยาบาลดาวเคราะห์ในใบรับรองการตรวจวินิจฉัยแล้วเยาะเย้ย
“มาค่ะ ไปดูกันเถอะ ฉันไม่รู้ว่าในนี้มีผู้คนจากดาวเคราะห์คอร์กอยู่ไหม ฉันแค่อยากจะถามคุณว่าที่นั่นมีปลาหมึกเอเลี่ยนวางขายไหมคะ?”
ชาวเน็ตต่างหายใจด้วยความตกตะลึง!
ผู้คนจำนวนมากมายที่อาศัยอยู่บนดาวเคราะห์คอร์กเริ่มตอบสนอง ใช่แล้ว! บนดาวเคราะห์ของพวกเขาไม่มีปลาหมึกเอเลี่ยนวางขายอยู่ด้วยซ้ำ! พวกเขาอาศัยอยู่ในเมืองใหญ่บนดาวเคราะห์คอร์ก ทว่ามันกลับไม่มีวางขายอยู่เลย ถ้าอย่างนั้นมันจะวางขายที่อื่นได้อย่างไร?
“มีใครอาศัยอยู่ในดาวเคราะห์คอร์กไหมคะ? ออกมาพูดอะไรหน่อยสิ! สิ่งที่องค์หญิงสามพูดเป็นเรื่องจริงไหม?” ชาวเน็ตทั้งหลายต่างคิดว่าองค์หญิงสามต้องการหลบหลีกอีกครั้ง ถึงขนาดพูดออกมาว่าดาวเคราะห์คอร์กไม่มีปลาหมึกเอเลี่ยนวางขายเนี่ยนะ?!
ผู้คนจากดาวเคราะห์คอร์กกัดฟันตอบและกล่าวขึ้นว่า : “ดูเหมือนว่ามันจะไม่มีวางขายจริง ๆ…”
“ฮึ่ม! มันอาจจะถูกส่งไปหาเด็กหญิงตัวน้อยโดยญาติหรือเพื่อนของเธอก็ได้!” แอนตี้แฟนยังคงไม่เชื่อในความชั่วร้าย และเอาแต่คิดว่าองค์หญิงสามกำลังพยายามหาข้อแก้ตัวจากพวกเขา
มีผู้คนจำนวนมากถูกจ้างเป็นแอคหลุมเพื่อปั่นกระแสทางอินเทอร์เน็ต ผู้ว่าจ้างได้จ่ายเงินจำนวนมหาศาลเพื่อทำลายองค์หญิงสามและธุรกิจปลาหมึกเอเลี่ยนของเธอ ส่งผลให้ในคราวนี้ องค์หญิงสามไม่สามารถพลิกสถานการณ์ได้!
“ใช่แล้ว! ญาติอาจจะส่งมาให้ก็ได้!” ชาวเน็ตทั้งหลายพยายามแสดงความคิดเห็นอื่น ตราบใดที่พวกเขาสามารถเชื่อมโยงมันเข้าหากันได้
“ญาติส่งมาให้เหรอ? พวกคุณเป็นบ้ากันไปแล้วหรือไง?!” สวี่หลิงอวิ๋นกลอกตา “พวกคุณลืมเรื่องนี้ไปได้เลย ถึงแม้ว่าค่าสินค้าไปดาวเคราะห์จะราคาไม่แพงมากนัก สิบเงินดวงดาวสำหรับครึ่งกิโล และจากการคำนวณแล้ว ปลาหมึกเอเลี่ยนครึ่งกิโลควรจะอยู่ในราคายี่สิบเงินดวงดาว พวกคุณคิดว่าผู้คนธรรมดาจากชนบทจะสามารถซื้อสินค้าในราคานี้ได้ไหมล่ะ?”
“ลืมมันไปได้เลย ปลาหมึกเอเลี่ยนครึ่งกิโลในราคาสามสิบเงินดวงดาว หึหึ แล้วครึ่งกิโลนี้เพียงพอกับการประทังชีวิตเป็นเวลาสิบวันงั้นเหรอ? คนชนบทแบบไหนที่จะสามารถซื้อเนื้อราคาแพงแบบนี้ได้?”
“ข้ามเรื่องนั้นไปแล้วไม่ต้องพูดถึงมัน มาพูดถึงเรื่องญาติที่ส่งปลาหมึกเอเลี่ยนไปให้ดีกว่า ปลาหมึกเอเลี่ยนอาจจะถูกวางขายออกมาก่อนหน้าที่มันจะถูกกว้านซื้อไปจนหมด และจำกัดคนละหนึ่งกิโลกรัม ญาติคนนั้นอาจจะรักญาติที่อยู่ในชนบทมาก ดังนั้นเขาก็อาจจะส่งมันไปให้ญาติที่ยากจนก็ได้? ถ้ามองโลกในแง่ดีขนาดนั้น ทำไมไม่แจกเงินไปเลยล่ะ?” สวี่หลิงอวิ๋นหาว “ทั้งหมดนี้คือการวิเคราะห์ของฉัน ถ้าท่านยังยืนหยัดในความคิดของตนเอง ฉันก็ไม่มีอะไรอยากจะพูดอีกต่อไป”
“ฉันก็จะพูดประโยคเดิม จะซื้อหรือไม่ซื้อ!” หลังจากกล่าวออกไปอย่างนั้น สวี่หลิงอวิ๋นก็ปิดโปรแกรมถ่ายทอดสดของเธอในทันที
“บัดซบ! ทัศนคติแบบนี้คืออะไรกัน!” แอนตี้แฟนกรีดร้องตะโกน ‘โห่’ ใส่ทัศนคติของสวี่หลิงอวิ๋น หลายคนถึงกับข่มขู่จะทำให้องค์หญิงสามขายหน้า
สวี่หลิงอวิ๋น : …คิดว่าฉันจะกลัวสิ่งที่พวกแกทำไหม?!
จักรพรรดิทรงพิโรธมาก ทว่ารัฐมนตรีการคลังกลับโกรธกว่า และคนที่โกรธที่สุดคือตระกูลแอนดรูว์!
โอคาซีเม้มริมฝีปาก ขณะมองดูหญิงสาวบนหน้าจอแสดงผลที่ยังเฉยเมยและไม่เกรงกลัวต่อข่าวลือใด ๆ ฝ่ามือของเขากำเข้าหากันจนแน่น
เขาสมัครบัญชีผู้ใช้งาน และเข้าสู่ระบบถ่ายทอดสด
เขาขอให้ผู้ช่วยชาร์ลดำเนินการแจ้งบนอินเทอร์เน็ตล่วงหน้า ซึ่งผู้คนทั้งหลายบนอินเทอร์เน็ตจะได้รับรู้ว่าท่านพลเอกโอเคซีผู้สง่างามนี้กำลังจะเริ่มถ่ายทอดสด!
ผู้ช่วยชาร์ลรับรู้ได้ในทันทีว่าท่านพลเอกของเขากำลังจะทำอะไร และเขาเองก็กำลังโกรธเป็นอย่างมาก! ปลาหมึกเอเลี่ยนขององค์หญิงสามไม่เพียงแต่เพิ่มความสามารถของพวกเขา แต่เขายังเป็นหุ้นส่วนหนึ่งเปอร์เซ็นต์อีกด้วย เดิมทีชาร์ลเห็นว่ามันเป็นส่วนแบ่งที่ไม่ได้มีจำนวนมากนัก เขาจึงไม่ได้คาดคิดว่ามันจะกลายเป็นเงินจำนวนมหาศาล! มากกว่าเงินเดือนของเขาหลายสิบเท่า!
เขาจึงส่งเงินกลับไปยังบ้านของตัวเอง บ้านของเขานั้นอยู่บนดาวเคราะห์ชนบท และพี่น้องที่อายุน้อยกว่าก็อาศัยอยู่ที่นั่น เขาสามารถซื้อบ้านบนดาวเคราะห์หลักได้ด้วยเงินจำนวนนี้ เพื่อให้พี่น้องของเขาได้ไปโรงเรียนบนดาวเคราะห์หลักและได้รับการศึกษาที่ดีขึ้น
ชีวิตของชาร์ลเพิ่งจะดีขึ้นได้เพียงไม่กี่วัน และมันกำลังจะจบลงอย่างนั้นหรือ? ไอ้สารเลวคนไหนที่มันปล่อยข่าวลือบนอินเทอร์เน็ต? คนมีสายตาที่เฉียบแหลมจะรู้ได้ทันทีว่ามันเป็นของปลอม ผู้คนจำนวนมากถูกหลอกได้อย่างไร?
จะต้องมีผู้บงการอยู่เบื้องหลังอย่างแน่นอน!
จักรพรรดิและรัฐมนตรีการคลังเดินทางไปตรวจสอบในเวลาเดียวกัน ผู้บงการอยู่เบื้องหลังนั้นเจ้าเล่ห์มาก เขาไม่ทิ้งร่องรอยอะไรไว้เลย เหลือเพียงแต่แอคหลุมเท่านั้น
ประชาชนทั้งหลายต่างโกรธจัด สิ่งสำคัญที่สุดคือการเอาใจใส่จิตใจของประชาชนก่อน เอาใจใส่อย่างไร? จักรพรรดิทรงมีรับสั่งให้คนจากแผนกเทคนิคเข้ามาตรวจสอบปลาหมึกเอเลี่ยนอย่างเต็มรูปแบบเพื่อพิสูจน์ว่าสิ่งนี้ไม่ได้มีพิษอยู่
และอุบัติเหตุการเสียชีวิตของเด็กหญิงตัวน้อยคนนั้นก็ได้รับการยืนยันอย่างเป็นทางการว่าเป็นเท็จ…
ถึงอย่างนั้น ผู้คนก็ยังเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง แม้ว่าแฟนพันธุ์แท้จะยังซื้อสินค้าอยู่ แต่ผู้คนส่วนใหญ่ก็ยังคงจับตามองและรอดูต่อไป
จักรพรรดิยังคงโศกเศร้า
แม้แต่หนวดเคราของรัฐมนตรีการคลังยังหุบลง
ผู้คนจากแผนกเทคนิครอคอยและคาดหวังด้วยความกระวนกระวายใจ รอคอยให้รัฐมนตรีการคลังอารมณ์ดีและมอบเงินโบนัสให้แก่พวกเขา
กองทัพทหารเต็มไปด้วยความคาดหวัง โดยหวังว่ารัฐมนตรีการคลังจะจัดสรรทรัพยากรจำนวนมากให้แก่พวกเขา
ท่านพลเอกโอคาซีกำลังถ่ายทอดสด!
หัวใจของผู้ชมทั้งหลายเต้นระรัว ราวกับเห็นแสงรุ่งอรุณ ผู้คนหลั่งไหลเข้าไปในห้องถ่ายทอดสดของท่านพลเอกโอคาซีอย่างบ้าคลั่ง รอคอยการปรากฏกายของเทพบุตร
ท่านพลเอกโอคาซีเปิดการถ่ายทอดอย่างตรงเวลา
เพียงแวบแรก ผู้ชมทั้งหลายเห็นโต๊ะที่เต็มไปด้วยอาหารกระป๋องปลาหมึกเอเลี่ยนและหนวดปลาหมึกสด
“ผมได้ยินมาว่าผู้คนจำนวนมากคิดว่าสิ่งนี้มีพิษเหรอครับ?” ท่านพลเอกโอคาซีเปิดกระป๋องที่ยังเต็มไปด้วยเนื้อ ก่อนจะใช้ส้อมจิ้มมันขึ้นมาและกินมัน น้ำมันพริกสีเขียวอ่อนติดอยู่ที่ริมฝีปากอมชมพูของเขา เพียงเท่านี้ก็สามารถทำให้ผู้ชมหน้าแดงหัวใจเต้นแรง
“อ๊ะ! ท่านพลเอกหล่อจังค่ะ!”
“มันไม่มีพิษ! จะมีพิษได้ยังไงกันเล่า? เจ้าพวกโง่ ท่านพลเอกอย่าไปเชื่อค่ะ!”
ทันใดนั้น ผู้ชมทั้งหลายก็ระลึกขึ้นได้ บ้าจริง ท่านพลเอกโอคาซีก็เป็นส่วนหนึ่งของโรงงานแปรรูปอาหารแห่งนี้ด้วยเช่นกัน!
แล้วมองดูท่านพลเอกโอคาซีอีกครั้ง เขาได้ลิ้มลองของมันด้วยตัวเขาเอง
และท่านพลเอกไม่ได้กินมันในปริมาณน้อยเลย แถมยังสามารถเลื่อนขั้นไปถึงระดับ 9 หลังจากกินปลาหมึกเอเลี่ยนนี้ พวกเขาทั้งหมดถูกคนเจ้าเล่ห์หลอกลวงได้อย่างไร!
“ท่านพลเอก! พวกเราผิดไปแล้ว! พวกเราโง่เขลาเอง! โง่เขลาที่สุดในโลก!”
“ฮึ่ม! พวกคุณมันโง่! ช่วงนี้ฉันตุนอาหารกระป๋องไว้เยอะมากเลย ฮ่า ๆ! หลังจากเรื่องนี้คลี่คลายแล้วพวกคุณคงหาซื้อไม่ได้แล้วล่ะ!”
“ใช่แล้ว! ฉันก็ด้วย! ฉันซื้อตุนไว้เยอะมาก ไม่ต้องแย่งชิงเหมือนครั้งแรก ดีมากเลยทีเดียว!”
“ฉันด้วยค่ะ! เมื่อสองวันที่แล้วราคาปลาหมึกเอเลี่ยนในซูเปอร์มาร์เก็ตถูกลงมาก ฉันซื้อมันมากว่าห้าสิบกิโลกรัมในครั้งเดียว ฮิฮิ! แค่นี้ก็เพียงพอสำหรับหนึ่งเดือนแล้ว”
“เหมือนความคิดเห็นข้างบน!”
“บัดซบ พวกคุณไม่เจ้าเล่ห์กันเกินไปหน่อยเหรอ? ถึงขนาดเล่นนอกกติกาแบบนี้!”