ตอนที่ 102 – รหัสลับของวัตถุต้องห้าม
ส่วนที่อัศจรรย์ของวัตถุต้องห้ามอยู่ที่กฎเกณฑ์ของมันเสมอภาคกับทุกผู้คน ไม่จู้จี้เรื่องคุณภาพและนิสัยของโฮสต์ ไม่ว่าอีกฝ่ายสรุปแล้วจะดีหรือจะชั่ว
ขอเพียงสามารถเกาะกุมเงื่อนไขรองรับของมันก็จะสามารถทำให้มันรับใช้ตนเอง
รถไฟไอน้ำที่จ่ายเหรียญทองหนึ่งเหรียญจะสามารถนั่งโดยสาร แสตมป์มารร้ายที่สามารถส่งจดหมายไปถึงสถานที่ใด ๆ ก็ตาม
พวกมันก็เหมือนกับข้อยกเว้นในกฎเกณฑ์ของโลก ทั้งเป็นสุดที่รักของโลก และยังเป็นตัวแทนของภัยพิบัติ
สิ่งของประเภทนี้ เกาะกุมไว้หนึ่งชิ้นก็เหมือนจะสามารถสร้างความได้เปรียบอย่างมหาศาลให้ตนเองได้แล้ว
“ครูครับ” ชิ่งเฉินมองไปทางหลี่ซูถง “ในระหว่างที่ต่อสู้ผมใช้วิชาหายใจอยู่ตลอด ไม่ได้สะดุดเลย”
หลี่ซูถงมองไปทางชิ่งเฉิน “ไม่เคยสะดุดเลยเหรอ”
ต้องรู้ว่า การหายใจเป็นสัญชาตญาณของมนุษย์ ตอนที่คุณไม่ได้จงใจเตือนตัวเอง ความถี่การหายใจจะดำเนินไปตามวิถีทางตามสัญชาตญาณ ไม่ใช่ความถี่ของวิชาหายใจ
ดังนั้น นี่ทำให้หลี่ซูถงเหนือคาดอยู่บ้าง เพราะเขาก็ต้องฝึกฝนมาเป็นเวลาปีกว่าจึงค่อย ๆ สามารถทำให้ตนเองรักษาวิชาหายใจเอาไว้ทุกเมื่อ
ชั่วขณะนั้น ผู้สมัครอัศวินจึงจะสามารถไปผ่านด่านเป็นตาย
เพราะตอนที่ประสบกับการทดสอบ วิชาหายใจไม่สามารถหยุดยั้งลงแม้ชั่วขณะ ถึงจะเพียงหยุดหายใจหนึ่งครั้งก็ถือว่าความพยายามก่อนหน้าสูญเปล่าแล้ว
ชิ่งเฉินกล่าวต่อว่า “หลังจากการต่อสู้ยุติ ผมสัมผัสได้ถึงความรู้สึกสงบอย่างยิ่ง ผมคิดว่านั่นอาจจะเป็นเอฟเฟคหลังจากการหลั่งเอนโดรฟินปริมาณมาก”
“อืม เธอเดาได้ไม่ผิด” หลี่ซูถงพยักหน้า
ชิ่งเฉินถามอีกว่า “แต่ว่า หลังจากการต่อสู้ยุติ ผมสัมผัสได้ว่ากระดูกกับกล้ามเนื้อในร่างกายเหมือนกับกำลังเกิดความเปลี่ยนแปลง ขยับส่งเดช ในร่างกายลั่นเปรี๊ยะ นี่มันเรื่องอะไรครับ”
กลับเห็นหลี่ซูถงจู่ ๆ จับจ้องเขาอย่างจริงจัง “แน่ใจ?”
“แน่ใจครับ” ชิ่งเฉินพยักหน้า
หลี่ซูถงเดินย่ำไป ๆ มา ๆ ในลานกว้างของเรือนจำ ครุ่นคิดอะไรอย่างจริงจัง
เขากล่าวกับชิ่งเฉินว่า “สถานการณ์ประเภทนี้ของเธอ องค์กรอัศวินยังไม่มีคนเคยพบเจอมาก่อนเลย เห็นชัด ๆ ว่าเพิ่งจะเกาะกุมวิชาหายใจ ในร่างกายก็มีปราณแล้ว เห็นชัด ๆ ว่ายังไม่ได้ผ่านด่านเป็นตายอันใด ยีนล็อคกลับมีสัญญาณที่จะไขเปิดแล้ว”
ด่านเป็นตายที่เรียกกันหมายถึงบทสดสอบที่เฉพาะเจาะจงมาโดยตลอด
ไม่ใช่บททดสอบแปดอย่างนี้ไม่ได้
ก่อนหน้านี้ก็มีอัศวินอยากจะหาหนทางอื่น รู้สึกว่าในเมื่อเป็นการใช้วิชาหายใจในภาวะวิกฤตเป็นตายจนได้รับกุญแจไขเปิดยีนล็อคในความทุกข์เข็นอันยากลำบาก
อย่างนั้นการประสบกับสภาวะลำบาก, อันตราย, เจ็บปวดในระดับแทบจะเท่า ๆ กันจะมีความเป็นไปได้ในการหลีกเลี่ยงบททดสอบด่านเป็นตายสักด่านหรือไม่
เพราะมหาสมุทรกลายเป็นทะเลต้องห้าม เหล่าอัศวินรุ่นก่อนอยากจะสำรวจเส้นทางสายอื่นเพื่อให้ชนรุ่นหลังกันอย่างต่อเนื่อง หวังว่าชนรุ่นหลังจะไม่ซ้ำรอยเดิมความเสียดายของพวกเขาเพราะปัจจัยที่ไม่อาจฝ่าฝืน
แต่ทุกคนล้วนล้มเหลว
ไม่ว่าทุกคนจะทดลองอย่างไร ยีนล็อคล้วนไม่เคยมีวี่แววของการคลายตัว
เสียงลั่นเปรี๊ยะของกระดูกที่ชิ่งเฉินพูดในขณะนี้เป็นสัญญาณของการคลายยีนล็อคอย่างชัดเจน
หลี่ซูถงมองชิ่งเฉินกล่าวว่า “เตรียมตัวซะ ฉันอยากจะพาเธอออกไปเล่นอีกรอบ เดิมทียังคิดว่าจะรออีกหน่อย ตอนนี้สามารถดำเนินการล่วงหน้าแล้ว”
“ครั้งนี้ไปไหนครับ ชั้นล่างของเมืองหมายเลข 18 เหรอครับ” ชิ่งเฉินถาม
“ไม่ใช่” หลี่ซูถงยิ้ม “สถานที่ที่พาเธอไปครั้งนี้ นักท่องเวลาส่วนใหญ่ตอนนี้น่าจะไม่มีโอกาสไป”
ชิ่งเฉินตระหนักว่า เหมือนว่าเพราะตนเองมีสัญญาณของการเปิดยีนล็อคล่วงหน้า ดังนั้นครูคนนี้ก็จะดำเนินการตามแผนการสักอย่างล่วงหน้าด้วย
……
นับถอยหลัง 160:40:00
เช้าตรู่ 7 โมง 20 นาที
ในเรือนจำไม่ได้มีเสียงเหล่านักโทษทุบประตูเลื่อนโลหะอย่างในอดีตแล้ว นี่ทำให้ชิ่งเฉินปรับตัวไม่ได้อยู่บ้าง
ทุกคนประสบกับเกม “เสาะหาม้าม” มาสองคืน ตอนนี้ยังอยู่ในสภาวะแตกตื่นตึงเครียดชนิดหนึ่ง
แต่ละคนล้วนเรียบร้อยอย่างกับหอยทาก
ชิ่งเฉินถามหลินเสี่ยวเสี้ยวที่อยู่ด้านข้างเรื่อยเปื่อยว่า “จริงสิ ผมก็ไม่ใช่ว่าจะมีความเมตตาของสตรีอะไรหรอกนะ ก็แค่รู้สึกว่าวางอำนาจอย่างนี้จะไม่ค่อยดีเกินไปรึเปล่า ยังไงก็คนสามพันกว่าคนเลยนะ”
“อันที่จริงนี่ก็ไม่นับเป็นอะไรนะ ยังไงก็เป็นเมล็ดพันธุ์โดดเดี่ยวของอัศวิน สิ่งที่บอสทำตอนนี้ยังไม่ได้เว่อร์ไปถึงขนาดไหน” หลินเสี่ยวเสี้ยวยักไหล่
“ผมเป็นเมล็ดพันธุ์โดดเดี่ยวของรุ่นนี้ งั้นรุ่นท่านอาจารย์ล่ะ ยังมีคนอื่นไหม” ชิ่งเฉินถาม
“แน่นอนว่ามี บอสเฉินกับบอสหวัง” หลินเสี่ยวเสี้ยวตอบ
ชิ่งเฉินสงสัย “บอสเฉินเป็นใครอีกล่ะ”
“ศิษย์พี่ของบอส เฉินเจียจาง” เยี่ยหว่านตอบ “แต่บอสเฉินหายตัวไปนานมากแล้ว ว่ากันว่าถูกคนตัดเส้นทางอิศวิน ไปเสาะหาหนทางแก้ไข”
พูดตามจริง ชิ่งเฉินยังเพิ่งจะได้ยินชื่อเฉินเจียจางนี้เป็นครั้งแรก เขานึกมาตลอดว่าองค์กรอัศวินไม่มีคนอื่นแล้วเสียอีก
เขามองหลินเสี่ยวเสี้ยวกับเยี่ยหว่านแล้วเอ่ยอย่างฉงนว่า “แล้วบอสหวังเป็นใครอีกล่ะ”
“อ้อ” หลินเสี่ยวเสี้ยวกล่าว “บอสยังมีศิษย์น้องหญิงอยู่คนชื่อหวังเสียวจิ่ว แต่ว่าอายุน้อยหน่อย 8 ปีก่อนบอสรับศิษย์แทนอาจารย์ ตอนนั้นเหมือนกับว่าเพิ่งจะผ่านด่านเป็นตายที่ห้า สิ่งที่ค่อนข้างประหลาดคือ เธออายุน้อย ๆ ก็จิตใจเหี้ยมโหดฝีมืออำมหิต…… แต่ก็หายตัวไปนานแล้ว”
“ยังมีอีกไหม” ชิ่งเฉินถามด้วยสีหน้าไร้อารมณ์
“ไม่แล้ว ๆ” หลินเสี่ยวเสี้ยวหัวเราะฮิ ๆ กล่าวว่า “เรื่องบางเรื่องพวกเราก็คิดขึ้นไปไม่ได้ในชั่วขณะนะ คิดได้แล้วจะบอกคุณสักหน่อย”
“พึ่งพาไม่ได้เกินไปแล้วปะ” ชิ่งเฉินถอนหายใจ
หลินเสี่ยวคิดแล้วเปลี่ยนเรื่องไปพูดว่า “ในเรือนจำหลังจากนี้จะต้องฟื้นฟูสู่สภาวะปกติแน่ ๆ อย่างน้อยที่สุดไม่สามารถให้พวกเขาหิวทีละหลายมื้อ แต่คุณก็ไม่ต้องเจ็บปวดใจแทนพวกเขา กัวหู่ฉานมีประโยคหนึ่งที่ไม่ได้พูดผิด ที่นี่นอกจากคนจำนวนน้อยนิด แต่ละคนถึงตายก็ล้างบาปไม่ได้”
“ถึงตายก็ล้างบาปไม่ได้?” ชิ่งเฉินฉงน “พูดเว่อร์ไปไหม”
“ไม่ใช่” หลินเสี่ยวเสี้ยวส่ายหน้า “คนที่สามารถมายังที่นี่ล้วนเป็นนักโทษอุจกรรจ์ คุณจำนักโทษคนที่แขนเป็นอวัยวะจักรกลสีแดงคนนั้นได้ไหม ก็คือไอ้ชั่วที่ทรงผมเหมือนเล้าไก่คนนั้นน่ะ”
“จำได้” ชิ่งเฉินพยักหน้า
หลินเสี่ยวเสี้ยวกล่าวว่า “ไอ้ชั่วนั่นฆ่าคนสิบกว่าคนที่ข้างนอก แล้วยังขายกระจกตาของเด็กน้อย พูดว่าถึงตายก็ล้างบาปไม่ได้ยังไม่สาสมเลย แต่กฎหมายของสหพันธรัฐตอนนี้ไม่มีโทษตาย ได้แต่ตัดสินโทษหนึ่งร้อยกว่าปี ไม่มีความหมายเอาซะเลย”
“ไม่ใช่ว่ายังมีประเภทหลิวเต๋อจู้ที่รับโทษแทนคนอื่นเหรอ” ชิ่งเฉินไล่ถาม
“อ้อ คนประเภทนี้พวกเราจะค่อย ๆ สืบสวน อย่างประเภทหลิวเต๋อจู้นี่ พวกเราล้วนจะหาหนทางเอาเขาย้ายไปที่คุกแห่งอื่น อันที่จริงลู่ก่วงอี้ก็ตกอยู่ในสถานการณ์ประเภทนี้ ถ้าไม่ใช่ว่าตระกูลชิ่งจัดแจงให้เขา ก่อนหน้านี้ก็ถูกย้ายไปคุกอื่นแต่แรกแล้ว” หลินเสี่ยวเสี้ยวอธิบาย “คุณพลังความทรงจำดีขนาดนั้นจะต้องค้นพบแน่เลยว่าถึงจะมีนักโทษถูกคุมตัวเข้ามาอยู่ตลอด แต่จำนวนคนลดลงอยู่เสมอ”
ใช่ ตอนที่ชิ่งเฉินเพิ่งจะมา เรือนจำหมายเลข 18 มี 3102 คน ตอนนี้เหลือแค่ 3009 คน
แต่อธิบายอย่างนี้ ชิ่งเฉินกลับยิ่งเพิ่มความสับสน เพราะเขาค้นพบว่าหลินเสี่ยวเสี้ยวจงใจเหลือคนที่ ‘ถึงตายก็ล้างบาปไม่ได้’ เหล่านั้นเอาไว้
คงไม่ถึงขนาดเอาไว้เพื่อเลี้ยงหนอนกู่หรอกนะ
รอจนชิ่งเฉินถามเรื่องนี้อีกครั้ง หลินเสี่ยวเสี้ยวก็ไม่ตอบแล้ว
………………………………
ตอนที่ 103 – นักท่องเวลาใหม่