ตอนที่ 113 ทําลาย
เย่เฉินยิ้มเล็กน้อยแล้วพูดว่า: “ส่งผ่านคําสั่ง ตั้งค่ายทันที และออกเดินทางพรุ่งนี้เช้า!”
“ครับ ท่านลอร์ด!”เตียนอุยพยักหน้าแล้วตอบ และหลังจากพูดจบ เขาก็ไปถ่ายทอดคําสั่งของเย่เฉินทันที
ในตอนนี้ ท้องฟ้าเต็มไปด้วยดวงดาว ดวงจันทร์ที่สว่างไสวบนขอบฟ้าก็ลอยขึ้นอย่างเงียบ ๆ
ภายใต้แสงจันทร์ เกราะของเย่เฉินเปื้อนไปด้วยเลือด
สายลมพัดผ่านผมยาวที่ปิดบังหน้าของเย่เฉิน เผยให้เห็นดวงตาที่ทรงอําานวจและดูลึกลับ
พรุ่งนี้จะมีสักกี่คนที่จะหยุดข้า
เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ เย่เฉินก็เปิดช่องแชทโลกที่ถูกปิดมาอย่างยาวนาน
“บ้าจริง! ข้าพึ่งออกจากเกม เพื่อดูว่าคนที่ถูกฆ่าตายในลกเอี้ยงอยู่ในอาการโคม่าจริงๆไหม เขาก็ยังไม่ฟื้นขึ้นมาจริงๆ”
“บอสเย่เฉิน ช่วยบอกข้าทีว่าแฟนของข้าจะตื่นขึ้นมาไหม”
“บ้าเอ้ย นี้เรื่องจริงหรือไม่ ทําไมคนมากมายถึงขอร้องเย่เฉิน มารดามันเถอะข้าพึ่งจะเข้าเกม ใครจะช่วยอธิบายให้ข้าฟังได้บ้าง”
“มหาเทพเย่เฉิน เปิดภารกิจระดับพิเศษ มีกลุ่มคนที่ต้องการจับตัวท่านมหาเทพเย่เฉิน เป็นผลให้คนที่ถูกเขาสังหารหมดสติและกลายเป็นคนบ้า”
“มารดามันเถอะ ข้ากําลังได้ยินเรื่องตลกอะไรอยู่ เป็นไปได้ยังไง นี่เป็นแค่เกม!”
“มันคือเกมจริงๆ แต่คนที่ถูกฆ่าเกือบทั้งหมดได้รับการยืนยันแล้ว พวกเขาอยู่ในอาการโคม่าจริงๆ และบางคนก็กลายเป็นคนเสียสติ”
“บัดซบ! ข้าเพิ่งทราบข่าวและคิดว่านี้เป็นโอกาสจะทําเงิน มารดามันเถอะ ทําไมพวกเจ้าถึงได้กลัวขนาดนี้”
“ยังมีคนโลภอยู่อีก เจ้าไม่เห็นฉากในลกเอี้ยง เย่เฉินนั้นน่ากลัวเกินไป เลือดไหลเป็นแม่น้ำ ทหารม้าของเขาที่น่ากลัวยิ่งกว่าพวกเขากลายเป็นเสือตัวใหญ่ และไล่ฆ่าผู้คน!”
“วันนี้ ยังมีใครจะกล้าไปยุ่งกับเย่เฉินอีก เจ้าไม่สบายเหรอ?”
“ใครอกไปทําภารกิจก็ไป ข้าไม่เอาด้วยหรอก”
“ข้าก็เหมือนกัน มารดามันเถอะ ข้าไม่อยากอยู่ในอาการโคม่าหลังจากถูกฆ่า หรือแม้แต่กลายเป็นคนเสียสติ”
“เย่เฉินน่ารังเกียจเกินไป เขาต่อต้านมนุษย์ด้วยกันโดยสิ้นเชิง!”
“ใช่ แม้ว่าเขาจะฆ่าใครซักคนแล้วทําให้อยู่ในอาการโคม่า และเปลี่ยนใครบางคนให้เป็นคนบ้า แต่ก็ยังดีกว่าที่จะฆ่าใครตายจริงๆ”
“ใครจะตําหนิเขาได้ เย่เฉินบอกให้พวกเขาหลีกทางและปล่อยให้เขาออกไป แต่คนพวกนั้นไม่เชื่อในคําพูดของเย่เฉิน พวกเขาก็เลยถูกฆ่า”
หลังจากดูการสนทนาที่มีชีวิตชีวาในช่องแชทโลก เย่เฉินอดไม่ได้ที่จะยิ้มหลังจากผ่านไปครู่หนึ่ง
ดูเหมือนว่าพรุ่งนี้ปัญหาของข้าอาจจะน้อยลง
แต่…..
เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ เย่เฉินขมวดคิ้วและเงียบไปชั่วครู่ จากนั้นเขาก็พูดประโยคแรกตั้งแต่เกมเริ่มต้นขึ้นในช่องแชทโลก
“ทุกคนสามารถมาหาข้าเพื่อภารกิจนี้ได้ แต่เตรียมใจของพวกเจ้าให้พร้อมสําหรับการถูกสังหาร และเหล่าผู้เล่นลอร์ดไม่ว่ามันจะเป็นใครมาจากไหนก็ตาม หากขวางทางข้า ข้าจะทําลายหมู่บ้านและเมืองของมันซะ!”
ทันทีที่คําพูดของเย่เฉินปรากฏบนช่องแชทโลก ช่องแชทโลกก็เงียบลงในทันที
สามวินาทีต่อมา
“บัดซบ! นี่คือข้อความของเย่เฉิน ข้าเห็นลายเซ็นของเขาแล้ว!”
“มารดามันเถอะคําพูดเหล่านี้อวดดีจริงๆ หมู่บ้านหมูชูผิง แห่งเมืองเก่าอิวจิ๋วจะรอต้อนรับเจ้านี้คือผู้เล่นลอร์ดที่เจ้าพูดถึง”
“เฮ้ เจ้าพูดแบบนั้น จู่ๆ ข้าก็นึกขึ้นมาได้ ผู้เล่นลอร์ดเหล่านั้นมีทหาร เราสามารถขอให้ทหารโจมตีเย่เฉินได้”
“บัดซบ ข้าเสียใจ ทําไมข้าถึงไม่เลือกอาชีพลอร์ดตั้งแต่แรก”
“มารดามันเถอะ ผู้เล่นลอร์ดต้องมีคําสั่งสร้างหมู่บ้าน เจ้าสามารถหามาได้หรือไม่”
“ฮ่าฮ่าฮ่า เย่เฉิน! เมืองแห่งโอกาสนับพันของข้า รอให้เข้ามาทําลายมันอยู่”
“เมืองอํามหิตก็กําลังรอให้เจ้าบุกมา!”
“บัดซบ! ข้ากําลังเห็นอะไร ทําไมถึงมีคนคุยโอ้อวดจํานวนมาก มารดามันเถอะ การประกาศทั่วโลกมีเพียงเมืองหลุนฮุยเท่านั้นที่ยกระดับกลายเป็นเมือง และเมืองอื่นๆข้ายังไม่เห็นเลย”
ทันใดนั้นการประกาศทั่วโลกก็ดังขึ้น
“ติ้ง หมู่บ้านเซียนตัง เป็นสถานที่ที่สองในการยกระดับกลายเป็นเมือง และเมืองเซียนตังได้รับรางวัลพิเศษให้เป็นเมืองที่สองในโลก และได้รับรางวัลเหรียญทอง 500,000 เหรียญ อัตราเพิ่มขึ้นของประชากรของเมืองเซียนดัง เพิ่มขึ้นห้าเท่า ระยะเวลาสามวัน
“ติ้ง หมู่บ้านเหม่ยเหริน เป็นสถานที่ที่สามในการยกระดับกลายเป็นเมือง และเมืองเหม่ยเหริน ได้รับรางวัลพิเศษให้เป็นเมืองที่สามในโลก และได้รับรางวัลเหรียญทอง 100,000 เหรียญ อัตราเพิ่มขึ้นของประชากรของเมืองเหม่ยเหริน เพิ่มขึ้นสองเท่า ระยะเวลาสามวัน
หลังจากที่เย่เฉินได้ยินคําประกาศของโลก มุมปากของเขาก็อดไม่ได้ที่จะยกขึ้น
แน่นอนว่าเหตุการณ์บางอย่างไม่ได้เปลี่ยนแปลงไป ผู้แข็งแกร่งเหล่านี้จากชาติที่แล้วขาเขากําลังจะปรากฏตัว
เมื่อคิดถึงเรื่องนี้เย่เฉิน ก็หรี่ตาลงและแววตาของเขาก็เปลี่ยนเป็นเย็นชา
คนพวกนั้นคิดจริงๆหรือว่าประตูเมืองเล็กๆกําแพงเตี้ยๆ จะหยุดข้าได้
อย่ามายุ่งกับข้าดีกว่า มิฉะนั้น
วันรุ่งขึ้นในตอนเช้า เย่เฉินพาเหรินหงชางและกองทหารหลุนฮุย 1,000 มุ่งหน้าไปยังมณฑลซางดง
เตียนอุยก็นําทหารมากกว่า 800,000 คนเดินทางไปยังเมืองหลุนฮุย
การเดินทางอย่างรวดเร็วของเย่เฉิน ได้พบกับผู้เล่นหลายคนที่โบกมือไปมา
หลังจากที่ผู้เล่นเหล่านี้เห็นเย่เฉินจากระยะไกล พวกเขาทั้งหมดก็หลีกเลี่ยงและไม่มีใครกล้าขวางทางเย่เฉิน
คําพูดของเย่เฉินในช่องแชทโลกเมื่อคืนนี้มีผลกระทบอย่างมาก
ผู้เล่นที่พูดถึงฉากในลกเอี้ยงก็มีบทบาทสําคัญเช่นกัน
ผู้คนมักจะหวาดกลัวความตายและการสูญเสีย
อย่าลืมว่าตอนนี้ยังมีคนอยู่ในอาการโคม่า และกลายเป็นคนเสียสติ จึงไม่มีใครกล้าที่จะก้าวออกมาเพื่อลองดี
อย่างไรก็ตาม ถึงผู้เล่นธรรมดาไม่กล้าสร้างปัญหาให้กับเย่เฉิน แต่ผู้เล่นลอร์ดยังไม่ยอมแพ้
เมืองเฉียนจี เพิ่งได้รับการอัพเกรดเมื่อคืนนี้ กําแพงเมืองเตี้ย ๆ ก็ถูกสร้างขึ้นในชั่วข้ามคืน
ว่ากันว่าเป็นกําแพงเมือง แต่จริงๆ แล้วมันสูงกว่ากําแพงไม้เพียงหนึ่งหรือสองเมตรเท่านั้น
อันที่จริงนี้ไม่สามารถเรียกว่ากําแพงเมืองได้เลย
อย่างไรก็ตาม นี่คือสิ่งที่ทําให้หวังเฉียนจี ผู้เล่นลอร์ดแห่งเมืองโอกาศนับพัน มีความกล้าหาญขึ้นอย่างมาก
ดังนั้นเขาจึงสั่งให้นักธนูซุ่มโจมตีเย่เฉิน
แต่ผลที่ได้นั้นเกินความคาดหมายของหวังเฉียนจี ลูกธนูทั้งหมดที่ถูกยิงออกไปถูกเย่เฉินทําลายจนหมด
จากนั้นเขาจึงรีบหนีกลับไปเมืองเฉียนจี เหมือนเย่เฉินไล่ทุบตีสุนัข
บน “กําแพงเมือง” เตี้ยๆของเมืองเฉียนจี หวังเฉียนจีมองไปที่เย่เฉินที่กําลังขี่ม้าเข้ามาด้วยใบหน้าที่โง่เขลา
“ฮ่าฮ่าฮ่า ตกใจละสิ เจ้ารู้ไหมนี้คืออะไร” หวังเฉียนจีมองไปที่เย่เฉินและ กล่าวอย่างออกมาอย่างไม่พอใจจากนั้นก็ตบไปที่ “กําแพงเมือง”
“ข้าจะบอกเจ้าว่านี่คือกําแพงเมืองของข้า! ข้าจะดูว่าทหารม้าของเจ้าจะโจมตีเมืองของข้าได้อย่างไร!” เมื่อหวังเฉียนจีกล่าวจบ เขาก็หัวเราะอย่างบ้าคลั่ง
“เจ้าได้อ่านหนังสือหรือยัง” เย่เฉินถอนหายใจแล้วถาม
” หนังสืออะไร?” หวังเฉียนจีถามออกมาอย่างงุนงง
“วิธีสั่งสอนคนโง่ ข้าแนะนําให้เจ้าไปหาอ่านดู” เย่เฉินกล่าวเบาๆ
“เจ้า! เจ้า! ยิงมัน ยิงไอ้คนอวดดีนี่เลย!” หวังเฉียนจีผงะไปครู่หนึ่ง ทันใดนั้นก็ตะโกนใส่นักธนูที่อยู่บน “กําแพงเมือง” ด้วยความโกรธ
” หวด หวด”
เสียงแหวกอากาศดังขึ้น
ลูกศรนับร้อยมุ่งเป้าไปยังเย่เฉิน
เย่เฉินส่ายหัวอย่างช่วยไม่ได้ เขาเหวี่ยงหอกสังหารด้วยมือขวาหลายครั้ง ทําลายลูกธนูที่พุ่งเข้ามา
“ข้าจะดูว่าเจ้าจะหยุดได้ซักกี่ครั้ง!” หวังเฉียนจี เห็นลูกธนูที่ถูกเย่เฉินทําลายอย่างง่ายดาย ใบหน้าของเขาดูน่าเกลียดขึ้นมาทันที จากนั้นเขาก็ตะโกนออกมา
“ข้าไม่มีเวลาเล่นกับเจ้า” เย่เฉินหรี่ตาแล้วตะโกนว่า “ฆ่า!”
“ฆ่า! ฆ่า! ฆ่า! กองทัพหลุนฮุยยกหอกขึ้นและตะโกนเสียงดัง
เย่เฉินบีบท้องม้าด้วยเท้าทั้งสองข้าง จากนั้นก็พุ่งตรงไปยังเมืองเฉียนจีในทันที
กองทัพหลุนฮุยได้เข้าโจมตีในทันทีเช่นกัน
“ฮ่า ๆ ๆ ๆ มารดามันเถอะปรากฏว่าเจ้าเย่เฉินที่ผู้คนกล่าวว่าเป็นคนที่น่ากลัวนักหนาจริงๆแล้วมันเป็นเพียงคนโง่เง่าฮ่าฮ่าฮ่า, นี้เป็นกําแพงเมืองที่บิดาผู้นี้สร้างขึ้นมา! เจ้ายังกล้าสั่งทหารม้าบุกโจมตี?” หวังเฉียนจีหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง
อย่างไรก็ตาม ทันใดนั้นก็มีเสียงดังขึ้น
“ตูม”
ประตูที่เขาคิดว่า “แข็งแกร่ง” อย่างยิ่งของเมืองเฉียนจีเปิดออกในทันที เย่เฉินในตอนนี้ก็รีบมุ่งตรงเข้าไปในเมือง
“อะไรเกิดอะไรขึ้น” หวังเฉียนจีหันไปมองเย่เฉินที่กําลังมุ่งตรงเข้าไปในเมือง ดวงตาของเขาว่างเปล่า จากนั้นเขาก็ตะโกนด้วยความตกตะลึง
“จัดการกบฏ ฆ่าอย่างไร้ปราณี!” เย่เฉินตะโกนแล้วรีบตรงไปยังคฤหาสน์ของเจ้าเมือง
หวังเฉียนจีผงะไปครู่หนึ่ง ใบหน้าของเขาเปลี่ยนไปอย่างมาก จากนั้นเขาก็รีบตะโกนใส่เย่เฉินด้วยความร้อนรน: “บอสเย่อย่าพึ่งไป หยุดก่อน ถ้าท่านมีอะไรจะพูด และถ้ามีบางอย่างที่ต้องการ หยุดพูดคุยกันก่อน! ไม่นะ!”
อย่างไรก็ตาม เย่เฉินยังคงตรงไปยังคฤหาสน์ของเจ้าเมือง
มีสาวใช้มากมายอยู่ในคฤหาสน์ หลังจากที่เห็นเย่เฉินมาถึง พวกเธอก็กรีดร้องในทันที
เย่เฉินไม่สนใจสาวใช้เหล่านี้ เขามองตรงไปยังแท่นหินในห้องโถง และเหยียดยิ้มอย่างเย็นชา หอกสังหารในมือขวาของเขาแทงออกไปทันที
“ปัง” แท่นหินรากฐานของเมืองเฉียนจีแตกออกเป็นเสี่ยง ๆ
เดิมที่สิ่งนี้ต้องใช้เวลานานในหารทําลาย ถึงแม้ว่าจะเป็นแม่ทัพระดับราชาก็ตาม
แต่เย่เฉินมีหอกสังหารซึ่งสมบัติล้ำค่าที่มีมาแต่กําเนิด มันก็ไม่แปลกที่จะถูกทําลายอย่างง่ายดาย
ทันใดนั้นเสียงของระบบก็ดังขึ้นในหูของเย่เฉิน
” ขอแสดงความยินดีกับผู้เล่นเย่เฉิน สําหรับการยึดเมืองโอกาศนับพัน โปรดเลือก 1. ครอบครอง 2. ทําลาย 3 ปล้น”
ทําลาย!