ตอนที่ 116 กลับสู่เมืองหลุนฮุย
เย่เฉินบังคับม้าให้เลี้ยวกลับ เขามองไปยังหมอกเลือดที่อยู่ด้านหน้าและยิ้มออกมาอย่างเย็นชา
คิดว่ามันเป็นแค่การติดตาม แล้วข้าจะไว้ชีวิต?
เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ เย่เฉินก็ส่งคําพูดหนึ่งไปในช่องโลก
” หากเจ้าต้องการจะสู้เจ้าก็จะได้สู้ หากเจ้าต้องการจะตามมา ก็ขอให้ทําต่อไป ดังนั้นเจ้าสามารถเลือกมันด้วยตัวเจ้าเอง”
ทันทีที่คําพูดของเย่เฉินปรากฏขึ้น ช่องแชทโลกก็วุ่นวายในทันที
“บัดซบ! บอสเย่เฉินพูดอีกแล้ว”
“ดูนี่สิ ดูเหมือนว่ามีคนสร้างปัญหาให้บอสเย่เฉินอีกแล้วเหรอ?”
“เห็นได้ชัดว่ามีคนต้องการติดตามบอสเย่เฉิน แต่บอสเย่เฉินรู้ตัวและสังหารเขา!”
“บัดซบ! ข้าต้องรู้สึกยังไงที่คนเหล่านั้นที่ถูกฆ่า ไม่ว่าใครก็ตามดูเหมือนจะกลายเป็นหมดสติหรือกลายเป็นคนเสียสติไปเลย?”
“เป็นไปได้มากที่คนเหล่านั้นไม่ฟังคําพูดของท่านเย่เฉินผู้เป็นตํานาน ส่งผลให้พวกเขามีชะตากรรมแบบนั้น”
ช่องโลกมีชีวิตชีวาอีกครั้ง และหลังจากผ่านไปไม่กี่นาที ผู้คนอีกกลุ่มหนึ่งก็ร้องอุทานออกมา
“บัดซบ! ข้าเพิ่งทราบข่าวและออกจากเกมไปตรวจสอบทันที และอย่างที่คาดไว้ มีคนอยู่ในอาการโคม่า”
“ข้าก็ออฟไลน์ไปเหมือนกัน ในเขตเมืองปลอดภัยที่ขาอาศัยอยู่ มีคนเสียสติเพิ่มขึ้นอีกจํานวนมาก”
“ฮ่าฮ่าฮ่า ข้าอยากบอกว่าคนเหล่านี้ก็กล้าหาญมากเช่นกัน พวกเขาไม่กลัวความตายจริงๆ พวกเขาต้องการติดตามบอสเย่เฉิน ไม่มีใครช่วยได้หากกลายเป็นคนเสียสติ มันคงจะอึดอัดใจมากกว่าตาย”
“แน่นอน แต่พวกเขาอาจจะไม่รู้สึกอึดอัดในเมื่อกลายเป็นคนเสียสติไปแล้ว”
“ตูม”
ม้าศึกยังคงวิ่งต่อไป ฝุ่นควันคละคลุ้งตลอดเส้นทางที่ผ่าน
เย่เฉินนํากองทัพหลุนฮุยตรงไปทางตะวันตกของแคว้นอิวจิ๋ว
เมื่อผ่านเมืองปักเป้งผู้เล่นที่เคยมีอยู่ทั่วทุกที่ ตอนนี้ไม่เห็นแม้แต่คนเดียว
หลังจากที่เย่เฉินผงะไปครู่หนึ่ง มุมปากของเขาก็อดไม่ได้ที่จะขดตัว
นี้คือความหวาดกลัว…
ในเมืองปักเป๋งที่เย่เฉิน เคยปรากฏตัวมีกลุ่มผู้เล่นที่เคยถูกเย่เฉินสังหาร ก่อนหน้านี้พวกเขาคิดว่าเย่เฉินเป็น NPC และต้องการให้ NPC สังหารพวกเขา เพื่อที่พวกเขาจะได้ไปหาผู้พิพากษาของมณฑลให้ชดใช้ค่าเสียหาย แต่มันกลับทําให้พวกเขาทั้งหมดถูกนําตัวเข้าคุกแทน
ในตอนนั้นไม่มีใครรู้ตัวตนที่แท้จริงของเย่เฉิน นับประสาอะไรกับกองทัพหลุนฮุย
อย่างไรก็ตาม เมื่อเย่เฉินเข้าไปยังเมืองลกเอี้ยงเขาทําให้เกิดพายุต่างๆนาๆผู้เล่นใน เมืองปักเปงจึงรู้ได้ในทันที
ว่าแม่ทัพ NPC ในตอนนั้นคือเย่เฉินและกองทัพของ NPC ก็คือกองทัพหลุนฮุย
ชื่อของเย่เฉินนั้นคือความโหดเหี้ยม และความแปลกประหลาดของเย่เฉินดึงดูดผู้เล่นทุกคน
นอกนี้ยังมีผู้คนมากมายในช่องแชทโลกพูดคุยถึงผู้เล่นที่เสียชีวิตในเกม และยังอยู่ในอาการโคม่าหรือแม้กระทั่งกลายเป็นคนเสียสติ
แล้วผู้เล่นในเมืองปักเป้งยังจะกล้าที่จะสร้างปัญหาให้เย่เฉินอยู่อีกหรอ?
เมื่อไม่นานมานี้เย่เฉินได้ฆ่ากลุ่มผู้เล่นที่แอบติดตามเขา เนื้อหาในช่องแชทโลกได้บอกทุกคน แล้วอย่างไม่ต้องสงสัย
บางคนถูกเย่เฉินฆ่าในเกม พวกเขาอยู่ในอาการโคม่าในโลกความเป็นจริง และบางคนก็กลายเป็นคนเสียสติ
ทันใดนั้น ผู้เล่นในเมืองปักเปงก็ตกใจ ไม่มีใครกล้าขวางทางเย่เฉิน ไม่เพียงแต่พวกเขาจะไม่กล้า แต่พวกเขายังกลัวว่าจะถูกเข้าใจผิดโดยเย่เฉินดังนั้นพวกเขาทั้งหมดจึงวิ่งกลับไปที่เมืองปักเป๋ง เพื่อความปลอดภัย
สําหรับกองกําลังของผู้เล่นที่สร้างเคยสร้างปัญหาให้เย่เฉิน พวกเขาทั้งหมดต่างนิ่งเงียบ และ ไม่มีใครส่งคนไปติดตามเย่เฉิน
การทดสอบหนึ่งครั้งก็เพียงพอจะรู้ถึงบทสรุป ไม่มีใครเต็มใจที่จะทดสอบอีกครั้ง มันเป็นการได้ไม่คุ้มเสียอย่างแท้จริง
หากเจ้าต้องการสํารวจที่ตั้งของเมืองหลุนฮุย เจ้าไม่จําเป็นต้องติดตามเย่เฉิน เพียงแค่ลอบทําอย่างลับๆยังดีเสียกว่า
หลังจากมองไปที่เมืองปักเป๋งซึ่งอยู่ไม่ไกล เย่เฉินก็ตะโกน: ”เร่งความเร็ว!”
“ครับ ท่านลอร์ด!” กองทัพหลุนฮุยตะโกนพร้อมกัน
“ตูม”
ม้าศึกมุ่งตรงไปยังทางแยกในเขตชานเมืองปักเปงแล้วหายตัวไป
ป่าหลุนฮุย
เมื่อเย่เฉินมาถึงเขตแดนของป่าหลุนฮุย เขาก็ส่งคนออกไปสํารวจไปรอบ ๆ อีกครั้ง และหลังจากยืนยันได้ว่าไม่มีใครติดตามเขามาอีก เขาจึงนําเหล่าทหารมุ่งหน้าเข้าไปในป่าหลุนฮุย
หุบเขาหลุนฮุย
เมื่อเย่เฉินมาถึงที่นี่ เขามองเห็นร่างขนาดใหญ่ของราชาพยัคฆ์น้ําแข็งได้อย่างรวดเร็ว
แม้ว่ามันจะตายไปนานแล้ว แต่ศพของราชาพยัคฆ์น้ําแข็งก็ยังไม่เน่าเปื่อย
ในขณะนี้ มีชาวเมืองหลายพันคนของเมืองหลุนฮุยกําลังยุ่งอยู่กับการแบกศพของราชาพยัคฆ์
กลยุทธ์ประสบความสําเร็จหรือไม่?
มันควรจะประสบความสําเร็จ
เย่เฉินขมวดคิ้วเล็กน้อย ครุ่นคิดด้วยความไม่แน่ใจ
ในขณะนี้เป็นเวลาสี่วันแล้วที่เย่เฉินออกจากเมืองหลุนฮุยไป
ในตอนที่กุยแก้เสนอคําแนะนําให้แก่เย่เฉินเขากล่าวว่าเขาจะใช้เสียงคํารามของหยานหู่เพื่อสร้างความสับสนให้กับสายลับของเผ่าอูหวนที่มาที่นี่เพื่อตรวจสอบความจริง
แต่เนื่องจากภารกิจพิเศษทําให้เย่เฉินเดินทางล่าช้า ไม่สามารถกลับมาได้ทัน
ดังนั้นหยานหูจึงไม่สามารถเรียกกลับมายังโลกแห่งเกมได้
และนี่คือเหตุผลที่เยู่เฉินไม่แน่ใจว่ากลยุทธ์ของเขาในการทําให้สายลับอูหวนสับสนนั้นสําเร็จหรือไม่
มันควรจะประสบความสําเร็จ
ด้วยปัญหาที่ยากลําบากเช่นนี้ มันจะเป็นไปไม่ได้เลยหายไม่มีกุยแกอยู่ที่นี่
เมื่อคิดถึงเรื่องนี้เย่เฉินก็อดยิ้มไม่ได้
กุยแกเป็นกุนซือในประวัติศาสตร์ที่ยอดเยี่ยม ปัญหาดังกล่าว ในสายตาของเขา มันไม่ได้ลําบากเลยเลย
ในขณะนี้ ชาวบ้านคนหนึ่งเห็นเย่เฉิน หลังจากหยุดไปชั่วครู่ เขาก็ตะโกนออกมาด้วยความตื่นเต้น:
“ท่านลอร์ด ท่านลอร์ด! ท่านลอร์ดกลับมาแล้ว!”
ชาวเมืองที่กําลังแบกร่างของราชาพยัคฆ์ตาหยุดงานทั้งหมดทันทีและมองไปยังเย่เฉินที่อยู่บนหลังม้า พวกเขาทั้งหมดต่างก็แสดงท่าที่ตื่นเต้นดีใจออกมาทีละคน
ในวินาทีถัดมา ชาวเมืองหลายพันคนโค้งคํานับและกล่าวว่า “ยินดีต้อนรับการกลับมาของท่านลอร์ด!”
“ยินดีด้วยกับการกลับมาของท่านแม่ทัพผิงเป่ยที่กลับมาอย่างมีชัย!”