ตอนที่ 96 พายที่ตกลงมาจากท้องฟ้า
ไม่กี่วันหลังจากนั้น ทุกอย่างกลับมาเป็นปกติ ยกเว้นเวลาทำงานและเข้านอน ถังถังก็ตามติดเย่ว์จือกวงเหมือนกับตังเมเหนียวๆ ที่แยกอย่างไรก็แยกไม่ออก
นอกจากเจ้าตัวทั้งสองคน คนที่เหลือล้วนเข้าใจผิดคิดว่าเธอแอบชอบเขา แม้แต่เป่ยซีก็คิดเช่นนั้น
เธอคิดว่าเป็นการดีที่เพื่อนสนิทของลูกสาวจะกลายมาเป็นพี่สะใภ้ของเธอ
แต่หากลูกชายของเธอชอบผู้หญิงคนอื่น แน่นอนว่าเธอเองก็ไม่คิดคัดค้าน
เช่นเดียวกับหยวนเหยี่ยและอีกสามคน
เป็นเรื่องดีสำหรับลูกศิษย์ตัวน้อยที่พี่ชายของเธอจะลงเอยกับเพื่อนสาวที่เธอรัก
อาจกล่าวได้ว่ายกเว้นผู้จัดการส่วนตัวของถังถัง ทุกคนล้วนตั้งตารอให้เรื่องนี้สำเร็จอย่างหน้าชื่นตาบาน
เห่าเหวินจิ้งผู้จัดการส่วนตัวของถังถังหลังจากได้รับโทรศัพท์ฟ้องจากผู้ช่วย เธอก็รีบบึ่งมาหานักแสดงของเธออย่างรวดเร็ว
หลังจากลากตัวคนเข้าไปในห้อง เธอก็เริ่มเกลี้ยกล่อมอย่างจริงจัง “ถังถัง เธอเพิ่งอายุยี่สิบสามปี ยังอยู่ในช่วงที่อาชีพและการงานกำลังเฟื่องฟู อย่าให้ความรักที่เกิดขึ้นมาส่งผลกระทบต่องานของเธอ!”
เธอกลัวว่านักแสดงของเธอจะเอาแต่คิดเรื่องความรักจนยอมสละทุกสิ่งไม่สนใจอะไรอีก!
“พี่จิ้ง พี่กำลังพูดถึงเรื่องอะไร ใครกำลังมีความรักเหรอ” ถังถังมีสีหน้าสับสนงุนงง
“…ถังถัง เธอรู้ไหมว่าฉันบึ่งมาจากไหน”
“จากไหนเหรอคะ อ๊ะ ไม่สิ ทำไมพี่ถึงมาอยู่ที่นี่ได้ล่ะ มีธุระอะไรแค่ต่อสายหาฉันก็พอแล้วนี่นา!” ถังถังงงหนักมาก
“…เธอดูสัญญานี้ก่อน” เห่าเหวินจิ้งหยิบสัญญาที่เพิ่งทำสัญญามาใหม่ๆ ออกมาจากกระเป๋าแล้วส่งให้ถังถัง
“อวิ๋นจิง?”
“ใช่! อวิ๋นจิงของชายที่ร่ำรวยที่สุดนั่นแหละ! พวกเขาติดต่อฉันมาให้พาเธอไปถ่ายโฆษณา!”
“เอ๋ พวกเขาไม่ชอบทำงานกับดาราสาวไม่ใช่เหรอคะ ไม่สิ ไม่ใช่ว่าพวกเขาไม่ทำงานร่วมกับดาราสาว แต่เป็นเพราะงานของพวกเขาถูกคุณนายอวิ๋นยึดครองหมดแล้วต่างหาก!”
“ใช่ ราชินีจอหนังหยางกำลังจะออกจากวงการ” เธอและผู้จัดการส่วนตัวของราชินีจอหนังหยางเป็นเพื่อนซี้กัน ดังนั้นเธอจึงได้รับข่าวนี้ก่อนใคร
“เอ๋! ทำไมล่ะคะ มีอวิ๋นจิงคอยหนุนหลังเธออยู่จะทะยานขึ้นไปอีกสักเก้าหมื่นไมล์ใครยังจะกล้าแข่งกับเธอ!”
“ฉันได้ยินมาว่าฝาแฝดของเธอกำลังจะสอบเข้ามหาวิทยาลัย”
“เฮ้อ ครอบครัวของชายที่ร่ำรวยที่สุดคนนั้นก็ช่างติดดิน แต่ก็เพราะแบบนี้แหละถึงได้มาเบียดข้ามสะพานไม้แผ่นเดียวกับคนธรรมดาอย่างพวกเรา!”
“ใครว่าไม่ใช่ล่ะ! แต่คนเขาก็วิเศษจริงๆ นะ ไม่เคยมีวางมาดให้เห็นเลยสักนิด”
เนื่องจากความสัมพันธ์ระหว่างเพื่อน เธอจึงมีโอกาสพบหน้าคุณนายอวิ๋นไม่กี่ครั้ง
“พี่จิ้ง พี่สุดยอดมาก!”
“ฉันสุดยอดตรงไหนยะ ฉันไม่ได้งานนี้มาเพราะคอนเนคชั่นของตัวเองสักหน่อย!”
“อ้าว! งั้นเพราะอะไรล่ะ! พายคงไม่ได้ตกจากฟ้าแล้วหล่นลงมาใส่หัวของพวกเราเองหรอกใช่ไหม”
“…เธอนี่ ไม่ได้ตระหนักถึงความสามารถทางวิชาชีพของตัวเองเลยสินะ” เห่าเหวินจิ้งไม่รู้ว่าควรจะหัวเราะหรือร้องไห้ดี
“เอ๋?”
“เทียนเย่ว์!”
“อา…เป็นเพราะเทียนเย่ว์นี่เอง แต่นี่ก็ไม่เกี่ยวกับความสามารถของฉันเหมือนกัน! ฉันแค่อยากช่วยเพื่อนถ่ายโฆษณาฟรี เพราะประธานเย่ว์เป็นเพื่อนของเพื่อนของฉัน เพราะงั้นก็เลย…”
“…”
ช่างโชคดีอะไรอย่างนี้! เพราะต้องการช่วยเหลือเพื่อนฟรีๆ สุดท้ายกลายเป็นว่าดันตัวเองขึ้นไปอยู่อีกระดับหนึ่ง!
“พี่จิ้ง พี่หมายความว่าอวิ๋นจิงมาหาฉันเพราะฉันร่วมมือกับเทียนเย่ว์อย่างนั้นสินะคะ”
“ไม่งั้นเธอคิดว่าเพราะอะไรล่ะ เพราะความสัมพันธ์ระหว่างฉันกับผู้จัดการส่วนตัวของคุณนายอวิ๋นอย่างนั้นเหรอ เธอคิดว่าคุณผู้หญิงของตระกูลที่ร่ำรวยที่สุดเป็นเพียงแจกันประดับหรือไง”
“ไม่กล้าๆ ! คนเขาเป็นถึงดอกเตอร์ด้านภาษาศาสตร์เชียวนะ!”
“รู้ก็ดีย่ะ! เธอน่ะ…อ๊ะ ไม่สิ ออกทะเลแล้ว ถังถังเชื่อที่ฉันพูด อย่าเพิ่งรีบร้อนมีความรักในตอนนี้…”
“พี่จิ้ง ฉันตกหลุมรักใครเหรอ ทำไมฉันถึงไม่รู้เลยล่ะ” ถังถังจ้องผู้จัดการส่วนตัวของเธอด้วยดวงตาที่เบิกกว้าง
“…”
“เธอ…ไม่ใช่ว่าเอาแต่เดินตามคนคนนั้นทั้งวันหรอกเหรอ”
“พี่จิ้ง พี่หมายถึงประธานเย่ว์?”
“ก็ประธานเย่ว์นั่น…ประธานเย่ว์! ถังถัง เธออย่าบอกฉันนะว่าเย่ว์เดียวกับเครือเทียนเย่ว์นั่นน่ะ!”
“ก็ใช่น่ะสิคะ เขาคือบอสใหญ่ของเครือเทียนเย่ว์ทั้งหมด พี่จิ้ง พี่อย่าบอกความลับนี้ออกไปให้ใครฟังนะ”
“…ฉันรู้ดีน่าว่าอะไรควรไม่ควร ถังถัง เธอบอกฉันตรงๆ เธอกับประธานเย่ว์รู้จักกันได้ยังไง ทำไมฉันถึงไม่รู้มาก่อนว่าเธอรู้จักคนใหญ่คนโตแบบนี้ ฉันได้ยินมาว่าเขาหล่อและยังหนุ่มยังแน่นมาก”
เป็นผู้ช่วยฟางฟางที่พูดว่าเธอไม่เคยเห็นผู้ชายคนไหนหล่อขนาดนี้มาก่อน!
ฟางฟางติดตามถังถังมาหลายปีแล้ว และเป็นเรื่องปกติที่เธอจะได้พบหนุ่มๆ ในวงการบันเทิงที่ทั้งดูดีและหล่อเหลาพวกนั้น แต่ถึงอย่างนั้นเธอก็ยังกล้าพูดอย่างเต็มปากเต็มคำว่าเธอไม่เคยเห็นผู้ชายที่หล่อขนาดนี้มาก่อน!
ใครจะจินตนาการได้ว่ารูปลักษณ์ของคนคนนี้จะโดดเด่นเพียงใด!
“ก็ หล่อมากค่ะ หนุ่มมากด้วย…อ่อนกว่าฉันหนึ่งวัน”
“โอ้พระเจ้า! เธอไปแอบพบกับเขาใต้จมูกฉันตั้งแต่เมื่อไหร่ ทำไมฉันถึงไม่สังเกตเห็นวี่แววอะไรเลย!”
ถังถังไม่รู้ว่าควรจะหัวเราะหรือร้องไห้ดี
ไม่คิดเลยว่าการที่เธอเอาแต่ตามประธานเย่ว์ต้อยๆ จะทำให้คนเขาเข้าใจผิดใหญ่หลวงขนาดนี้ ไม่ใช่ว่าทั้งหมู่บ้านคิดแบบนี้ไปแล้วหรอกนะ
โอ้ไม่นะ…นี่มันเข้าใจผิดกันไปใหญ่แล้ว!!!
“พี่จิ้งคะ พี่เข้าใจผิดแล้ว! พี่ยังจำได้ไหมว่าครั้งแรกที่ฉันมาที่หมู่บ้านเถาหยวนซานตอนนั้นฉันขึ้นรถผิดคัน นั่นเป็นรถของเขา”
“กรี๊ดดด ช่างเป็นการพบกันที่โรแมนติกอะไรขนาดนี้! ถ้าหากอีกฝ่ายเป็นประธานเย่ว์ละก็ ถังถัง ฉันอนุญาตให้เธอมีความรัก!”
“…พี่จิ้ง พี่ไม่ได้ฟังที่ฉันพูดเมื่อกี้เลยสินะ”
นอกจากนี้ พี่ยังจำสิ่งที่พี่พูดกับฉันตอนที่ขึ้นรถผิดคันได้ไหม
“ก็นะ แล้วแต่คนจ้า ฮ่าๆ มีแบ็คใหญ่ขนาดนี้หนุนหลังเธออยู่ ดูสิว่าใครยังจะกล้ามายุ่งกับเธอ!”
“แบ็คเบิ๊กอะไรกัน! เขาเป็นเพื่อนของเพื่อนฉัน หรือก็คือเพื่อนที่ฉันต้องการช่วยโฆษณาให้ฟรีๆ นั่นแหละ ยังไงก็ตามเรื่องนี้ให้เก็บไว้เป็นความลับ! เป็นความลับ! ขอประกาศอีกครั้งพวกเราไม่ได้กำลังคบหากันอยู่!”
“…งั้นที่เธอเอาแต่ตามติดเขาเป็นตังเมมันเพราะอะไร ไม่ใช่ว่าอยากไล่ตามเขาเหรอ ก็จริง มีน้องชายที่ทั้งหล่อทั้งรวยแบบนี้มายืนอยู่ตรงหน้า สาวที่ไหนจะอดใจได้”
“ไม่ใช่แบบนั้น” เธอไม่เคยคิดไปในแนวนั้นเลย!
พิษน้อยๆ ในป่าไม่น่ารักเหรอ ทำไมเธอต้องชอบเขา เขาไม่ใช่พิษซะหน่อย!
“ถังถัง อันที่จริงเธอจะชอบเขาก็ได้ แต่อย่าเพิ่งเปิดตัวตอนนี้”
“…พี่จิ้ง มันไม่ได้มีเรื่องอะไรแบบนั้นเลย ทำไมฉันต้องชอบประธานเย่ว์ด้วย!”
“เธอไม่ชอบเขา งั้นตามติดเขาเพราะอะไร”
“เพราะเขามีทักษะวรยุทธสูง และฉันต้องการให้เขามาเป็นบอดี้การ์ดให้”
เห่าเหวินจิ้งสีหน้าดูหมดคำพูดอย่างถึงที่สุด
“อะไรทำให้เธอเกิดเพ้อแบบนี้ คิดจะให้บอสใหญ่ของเครือเทียนเย่ว์มาเป็นบอดี้การ์ดให้เธอ เธอนอนกลางวันมากเกินไปหรือเปล่ายะ!”
“แค่สิบวันครึ่งเดือนเอง ฉันอยากเข้าไปในเขตป่าชั้นใน”
“ถังถัง! เธอจะเอาชีวิตของตัวเองและประธานเย่ว์มาล้อเล่นไม่ได้นะ!”
“ฉันรู้ค่ะพี่จิ้ง พี่ไม่ต้องห่วง ฉันรู้ว่าขีดจำกัดของตัวเองอยู่ตรงไหน”
“ฉันห่วง!” เห่าเหวินจิ้งพูดด้วยใบหน้าเคร่งขรึม
“โอเคๆ ถึงยังไงซะเขาก็ยังไม่ได้ตอบตกลงเป็นบอดี้การ์ดให้ฉัน ฉันเองก็ไม่ได้มีความคิดวิ่งเข้าไปตายหรอก”
“เธอเนี่ยนะ ชอบอะไรแบบนั้นเสียเหลือเกิน แล้วทำไมถึงยังวนเวียนอยู่ในวงการบันเทิงล่ะ!”
“ช่วงวัยต่อต้านค่ะ! เฮ้ พี่จิ้ง เอาล่ะเลิกคิดมากได้แล้ว ไปกันเถอะ ฉันจะพาพี่ไปเที่ยวชมหมู่บ้านเถาหยวนซาน! หมู่บ้านนี้สวยมาก! ฉันอยากมาเกษียณอายุที่นี่!”
“ละเมอเหรอยะ เธอไม่ใช่ว่าต้องกลับไปสืบทอดธุรกิจของครอบครัวที่เซียงตูต่อรึไง”
“บรรพบุรุษของฉันยังมีชีวิตอยู่ต่อได้อีกหลายสิบปีค่ะ ฉันไม่รีบ!”
“เอาล่ะ งั้นใช้ประโยชน์จากตอนที่กำลังรุ่งอยู่นี้มาทำผลงานให้มากขึ้นกันเถอะ”
“พี่จิ้ง รับงานให้น้อยลงหน่อยเถอะค่ะ ฉันยังเรียนไม่จบปริญญาโทเลย”
เห่าเหวินจิ้งยิ้มออกแล้ว “เพราะเธอเป็นที่นิยมเร็วเกินไปและฉันก็ต้องการใช้ประโยชน์จากสถานการณ์นี้หางานให้เธอมากขึ้นอีกสักหน่อย แต่ดันลืมไปว่าเธอยังคงสถานะนักศึกษาอยู่”
“ขนาดฉันเองก็ยังเกือบลืมไปแล้วเลยค่ะ” เพราะถูกเรื่องของประธานเย่ว์กระตุ้นเลยพลันฉุกคิดขึ้นมาได้
เขาอายุแค่ยี่สิบสามปี แต่ทำไมถึงดูเหมือนรู้ไปหมดซะทุกอย่าง!
ทุกวันนี้เมื่อเธอวิ่งไปเกาะติดเขาจึงมักจะได้ยินหลายสิ่งหลายอย่างที่เธอไม่เข้าใจ และเธอก็เริ่มรู้สึกอายตัวเองขึ้นมาบ้างแล้ว!
“อืม นักแสดงที่ทั้งสวยและฉลาดมักจะไม่ค่อยถูกลืมเมื่อเวลาผ่านไป”
“เอาล่ะๆ ฉันขอออกไปก่อน เวลานี้ประธานเย่ว์น่าจะใกล้กลับมาแล้ว”
“… เมื่อกี้เธอเพิ่งบอกฉันว่าจะพาฉันทัวร์หมู่บ้านเถาหยวนซาน?”
“เดี๋ยวฉันขอให้ฟางฟางพาพี่ไปทัวร์แทน”
“…เธอเพิ่งบอกฉันว่าไม่ได้ชอบประธานเย่ว์ใช่ไหม”
“ไม่ค่ะ ฉันแค่อยากเข้าไปในป่า” ถังถังจ้องเห่าเหวินจิ้งด้วยดวงตากลมโตที่ไร้เดียงสา
“…” เห่าเหวินจิ้งรู้สึกแน่นอกเล็กน้อย