ตอนที่ 112 – สัตว์เลี้ยงของคนใหญ่คนโต
ท้องฟ้าของป่าเป็นสีฟ้ามาก ดูแล้วจิตใจแจ่มใส
รถปิคอัพสองคันวิ่งไปบนทางภูเขาเล็ก ๆ หลายสิบลี้ ในที่สุดเลี้ยวขึ้นทางด่วน
นี่เป็นครั้งแรกที่ชิ่งเฉินได้เห็นทางด่วนในป่า ก่อนหน้านี้หลี่ซูถงพาเขาเดินย่ำไปบนทางเล็ก ๆ ทั้งหมด
ก่อนออกมาชิ่งเฉินยังถามครูของตัวเองว่า : เขาที่เป็นคนใหญ่คนโตขนาดนี้เดินไปถึงไหนก็ถูกคนจำออกหมดรึเปล่า
ผลคือหลี่ซูถงตอบว่า ตั้งแต่เกิดมาอีกฝ่ายมีภาพถ่ายเผยแพร่ออกสู่สาธารณะน้อยมาก สมาชิกแกนหลักกลุ่มการเงินเห็นเขาอาจจะจดจำคนที่อยู่สันโดษมาหลายปีคนนี้ออก แต่คนทั่วไปไม่มีความเป็นไปได้นี้
ดังนั้น ตอนที่ขบวนรถล่าฤดูใบไม้ร่วงมาก่อนหน้านี้ หลี่ซูถงดึงปกเสื้อขึ้น รอจนขบวนรถล่าฤดูใบไม้ร่วงไปแล้วเขาก็ปล่อยลงไปใหม่
แน่นอนว่าเขาก็อธิบายว่า ที่ดึงปกเสื้อขึ้นไม่ได้กลัวจะถูกค้นพบเลย หลัก ๆ แล้วคือขี้เกียจฆ่าคนปิดปาก
นี่อาจจะเป็นชีวิตที่เต็มไปด้วยชีวิตชีวา ชิ่งเฉินก็อยากจะใช้ชีวิตประเภทนี้
สองข้างทางด่วนมีรั้วลวดหนาม ก็คล้ายกับทางด่วนความเร็วสูงของโลกภายนอก
ฉินอี่อี่เห็นสายตาแปลกใหม่ของชิ่งเฉินจึงอธิบายให้กับเขาว่า “รั้วลวดหนามพวกนี้เป็นสิ่งที่กันไม่ให้สัตว์ป่าในป่าบุกเข้ามา เพราะว่าสัตว์ป่าบางตัวขนาดค่อนข้างใหญ่ ถ้ารถแล่นเร็วเกินไปพอเห็นพวกมันก็หลบไม่ทันแล้ว ทุก ๆ ช่วงสองสามกิโลเมตรของทางด่วนจะมีอุโมงค์ใต้ดินให้สัตว์ป่าพวกนั้นทะลุและอพยพได้สะดวกโดยเฉพาะ อย่างนี้พวกมันก็จะไม่ทำลายรั้วลวดหนาม”
เด็กสาวอยากรู้อยู่บ้าง เด็กหนุ่มดูแล้วมาที่ป่าครั้งแรก แต่ระดับความคล่องแคล่วในการทำงานของอีกฝ่ายกลับไม่เหมือนครั้งแรก เชี่ยวชาญเหนือธรรมดา
ชิ่งเฉินสามารถมองเห็นเสาไฟคลาวน์ข้างทางได้เป็นครั้งคราว หอ “เห็ด” สีดำขนาดยักษ์ตั้งอยู่ข้างทาง ดูแล้วคล้ายกับจะเป็นทิวทัศน์อันมีเอกลักษณ์ชนิดหนึ่ง
แต่เสาไฟคลาวน์พวกนี้เหมือนจะถูกทิ้งหมดแล้ว ขึ้นสนิมเกรอะ
ฉินอี่อี่กล่าวว่า “ก่อนหน้านี้น๊านนานมาแล้ว บนทางด่วนยังสามารถขับรถไฟฟ้าออกมาอยู่เลย แต่ตอนหลังทุกคนค้นพบว่าในป่ายังคงเป็นเครื่องยนต์ดีเซลที่ใช้ดีกว่าหน่อย ดังนั้นถ้าเป็นระยะทางไกลยังเลือกรถน้ำมันดีเซล อย่างช้า ๆ เสาไฟคลาวน์ก็สูญเสียบทบาทไป กลุ่มการเงินก็ขี้เกียจจะซ่อมพวกมัน”
“งั้นอวัยวะจักรกลทำไงล่ะ” ชิ่งเฉินถาม
“บนรถเราแบกที่ชาร์จไร้สายมาด้วย” ฉินอี่อี่ชี้ไปที่ปิคอัพคันหลังกล่าวว่า “ข้าง ๆ กรงเหล็กมีกล่องสีดำใบหนึ่ง ข้างในบรรจุเครื่องปฏิกรณ์โลหะผสมตะกั่วบิสมัทรุ่นฉี่หมิงซิง*-3 ของนั่นแพงมาก เป็นของที่พ่อฉันหอบมาจากตลาดมืด ว่ากันว่าแต่ก่อนเป็นแหล่งพลังงานขับเคลื่อนบนรถแทงค์ต่อสู้หลัก ‘ประเภทภูเขา’ ของตระกูลชิ่ง”
ฉินถงมองน้องสาวแวบหนึ่ง “แค่ก ๆ”
ความหมายของเขาคือ สมบัติก้นหีบอะไร ๆ ของครอบครัวก็แฉออกไปหมดไม่ได้นะ
ฉินอี่อี่เหล่มองพี่ชายตัวเอง “พี่ไออะไร ด้วยฐานะอย่างลุงเขาไม่เห็นขยะในมือพวกเราในสายตาหรอกน่า”
หลี่ซูถงมองไปทางฉินถงอย่างให้ความร่วมมือ กล่าวว่า “ถูก ฉันไม่เห็นค่าหรอก”
ฉินถง “……”
ตอนนี้เขาอยากจะกลับไปนั่งในรถแล้ว ตาไม่เห็นใจก็สงบ
ฉินอี่อี่สำรวจมองหลี่ซูถงอย่างอยากรู้ “คุณลุงคะ ฉันรู้สึกว่าคุณก็ไม่เลวเลยนะ ทำไมถึงใจร้ายกับเขาขนาดนี้ ถึงจะเป็นข้ารับใช้ก็ต้องเห็นเขาเป็นคนด้วยปะคะ คุณดูสิว่าเท้าเขาเลือดเต็มเลย”
เด็กสาวชี้ไปที่ชิ่งเฉิน
เด็กสาวในป่า แม้แต่คำพูดคำจาก็ตรงไปตรงมามาก
หลี่ซูถงเอ่ยอย่างเต็มไปด้วยความสนใจว่า “เธอประท้วงฉันแทนเขาเหรอ”
“ก็ไม่ถึงประท้วงหรอกค่ะ” ฉินอี่อี่คิดแล้วกล่าวว่า “อยากรู้น่ะ”
ชิ่งเฉินเปลี่ยนหัวเรื่องไปว่า “พวกคุณออกล่าเพื่ออะไร ต้องการหนังของสัตว์ป่าเหรอ”
“ไม่ใช่อยู่แล้ว” ฉินอี่เบิกตาโต “หนังมีราคาไม่เท่าไหร่ นั่นเป็นเรื่องที่นักล่าในป่าชั้นต่ำจะทำ แถมไม่จำเป็นต้องวิ่งไปถึง ‘สถานที่ประเภทนั้น’ เลยด้วย! ”
ชิ่งเฉินรู้ว่าอีกฝ่ายอยากจะไปสถานที่ต้องห้าม แต่เขาคิดไม่ถึงว่าคนทั่วไปไม่เต็มใจแม้แต่จะพูดคำว่าสถานที่ต้องห้ามตรง ๆ
ฉินอี่อี่กล่าวว่า “พวกเราชำนาญการจับสัตว์เป็น ๆ โดยเฉพาะ อยู่ในกลุ่มนักล่าชั้นกลาง!”
“จับสัตว์เป็น ๆ?” ชิ่งเฉินอยากรู้ “ให้กลุ่มการเงินทำวิจัยเหรอ”
“ไม่ใช่อยู่แล้ว” ฉินอี่อี่อธิบาย “กลุ่มการเงินอยากหาอะไรก็สามารถควบคุมหน่วยทหารไปจับมาตรง ๆ พวกที่เราจับก็คือให้คนใหญ่คนโตในเมืองเป็นสัตว์เลี้ยง คนใหญ่คนโตพวกนั้นพิลึกมากเลย บางคนชอบตะกวด, งู ยังมีคนที่ชอบแมงมุมที่หัวใหญ่เบ้อเริ่มเลยด้วย แต่แมงมุมชนิดนั้นมีแต่ที่ ‘สถานที่ประเภทนั้น’ ถึงจะมี แต่ ‘สถานที่ประเภทนั้น’ สิ่งที่น่ากลัวที่สุดไม่ใช่อันตรายที่เห็นได้ประเภทนี้”
ณ ขณะนี้เอง ทิศเหนือของทางด่วนมีเสียงดังขึ้นมาอย่างไม่คาดคิด
แทบจะในเวลาเดียวกัน หลี่ซูถง, ชิ่งเฉินสองศิษย์อาจารย์ดึงปกเสื้อขึ้นมาพร้อม ๆ กัน……
ทุกคนหันหน้าไปดู พบเห็นด้วยความประหลาดใจว่าขบวนรถกำลังไล่ตามมาด้วยความเร็วดุจฟ้าผ่า จากนั้นแซงปิคอัพสองคัน เร่งเครื่องไปทางทิศใต้
บนรถออฟโร้ดสีดำ 8 คันล้วนพ่นลวดลายสีขาวเอาไว้
ชิ่งเฉินมองแวบเดียวก็ดูออกว่า……เป็นภูเขาฟูจิ
พูดตามตรง เขาคิดไม่ถึงจริง ๆ ว่าตนเองจะเห็นภูเขาฟูจิที่โลกภายใน
ชิ่งเฉินลดเสียงลงถามว่า “นี่คือ?”
หลี่ซูถงลดเสียงลงตอบว่า “นี่เป็นขบวนรถของตระกูลจินได ตระกูลจินไดครั้งนี้มีเด็กสาวมาสองคน ให้จินได โจสุเกะพามา แบ่งไปแต่งงานเชื่อมสัมพันธ์กับตระกูลชิ่ง, ตระกูลเฉินสองตระกูล ตอนนี้ดูจากทิศทางที่พวกเขาไปน่าจะไปตระกูลเฉินทางทิศใต้ ทิศใต้เป็นถิ่นของตระกูลเฉิน”
เวลานี้ ชิ่งเฉินถามเสียงเบา ๆ อีกว่า “ผมยังนึกว่าพวกเขาก็จะไปเข้าร่วมการล่าฤดูใบไม้ร่วงซะอีก”
“ไม่หรอก” หลี่ซูถงตอบ “การล่าฤดูใบไม้ร่วงเป็นการชุมนุมรุ่นเยาว์ของตระกูลหลี่, ตระกูลชิ่ง, ตระกูลเฉิน ปกติจะไม่เชิญตระกูลจินไดกับคาชิมะ”
หลี่ซูถงกล่าวต่อว่า “ด้านหนึ่งคือเพราะจินได, คาชิมะล้วนอยู่ทิศเหนือ ส่วนการล่าฤดูใบไม้ร่วงปกติจะดำเนินการทางทิศใต้ อีกด้านหนึ่งคือ สายเหยี่ยว** รุ่นเยาว์ของหลี่, ชิ่งสองตระกูลล้วนเชื่อว่าจินไดกับคาชิมะเป็นต่างชาติ ดังนั้นตลอดมานี้สนับสนุนให้กลืนกินสองสกุลนี้ให้สิ้นซาก หรือแม้กระทั่งฆ่าล้างโคตร ในนี้ จุดยืนของตระกูลหลี่มั่นคงที่สุด”
ชิ่งเฉินคิดในใจว่ามิน่าล่ะ จินไดอยากจะแต่งงานเชื่อมสัมพันธ์สองสกุล เกรงว่าสัมผัสได้ถึงอันตรายสินะ
อีกฝ่ายแต่งงานเชื่อมสัมพันธ์กับตระกูลชิ่ง, ตระกูลเฉิน อยากจะโดดเดี่ยวตระกูลหลี่เหรอ
ทันใดนั้น ฉินอี่อี่เอียงศีรษะถามอย่างใคร่รู้ว่า “พวกคุณสองคนซุบซิบอะไรกันเหรอคะ”
หลี่ซูถงยิ้ม “ไม่มีอะไร”
……………………………….
*ฉี่หมิงซิง แปลว่าดาวศุกร์ ลังเลอยู่ว่าจะแปลว่า รุ่นวีนัส-3 ดีไหม แต่ก็คิดว่าทับจีนน่าจะดีกว่า แต่จะว่าไปคำว่า ปิคอัพนี้ทางต้นฉบับใช้เป็นคำทับศัพท์ด้วยล่ะค่ะ
บิสมัทเป็นโลหะหนักชนิดหนึ่ง สัญลักษณ์เคมี Bi ใช้ในอุตสาหกรรมยาและเครื่องสัมอางค์
**สายเหยี่ยว หมายถึงคนกลุ่มที่สนับสนุนสงคราม/การใช้กำลัง จะตรงกันข้ามกับสายพิราบที่ส่งเสริมสันติภาพ
ตอนที่ 113 – ของขวัญพบหน้า