ตอนที่ 121 จมอยู่ใต้น้ํา
สองทุ่ม
หยุนซือซือกลับไปที่บ้านหยุนเพื่อไปรับโย่วโย่ว เธอได้บอกกับหยุนเย่เฉิงล่วงหน้าแล้วแต่บรรยาอากาศในห้องก็ยังคงมืดมนเมื่อเธอมาถึง
เมื่อเห็นการกลับมาของหยุนซือซือ หลี่ฉินก็รีบเข้าไปหาเธอ ” แกเห็นน้องสาวแกไหม? ปานนี้ยังไม่กลับบ้าน! ฉันเป็นห่วงจะตายอยู่แล้ว!”
“ฉันจะเห็นเธอได้ยังไง?” เธอแสดงความสงสัย
วันนี้เธอเห็นหยุนนา แต่ทําไมเธอต้องอธิบายตัวเองให้หลี่ฉันฟังด้วยล่ะ? เธอไม่ใส่ใจที่จะรายงานอะไรกับหลี่ฉิน
หยุนเย่เฉิงเห็นว่าหยุนซือซืออยู่ที่บ้านจึงรีบสอบถามความเป็นอยู่ของเธอซึ่งทําให้ภรรยาของ เขาจ้องมอง เธอมองไปที่หยุนซือซืออีกครั้งและนึกถึงลูกสาวของตัวเองที่ยังไม่กลับบ้านก็ระเบิดอารมณ์ทันที
“ หยุนเย่เฉิง คุณเป็นพ่อที่ดีจริงๆ คุณเป็นห่วงฟางป่าตัวนี้มาก แต่กลับไม่ถามถึงลูกสาวของคุณเลยทั้งที่ยังไม่กลับบ้าน!”
เมื่อได้ยินเช่นนี้เขาก็สดใสขึ้น “คุณบอกว่าใครเป็นฟางป่า?! ผมก็กังวลเหมือนกันที่หยุนนายังไม่กลับบ้าน นี่คุณพูดมาเพื่ออะไร?!”
ทั้งสองเริ่มโต้เถียงกันไปมา หยุนซือซือผู้ซึ่งไม่เต็มใจที่จะมีส่วนร่วมในการโต้เถียงของพวกเขา เธอมุ่งหน้าไปที่ห้องของเธออย่างใจเย็น แต่เธอหยุดกลางคันด้วยเสียงร้องของหลี่ฉิน ” หยุดตรงนั้น!”
หยุนซือซือมองข้ามไหล่ของเธอและถามด้วยท่าทางอบอุ่น “มีอะไรเหรอคะ?”
หลี่ฉินสังเกตเห็นถุงกระดาษที่สวยงามในมือของเธอ Armani! บ่อยๆเธอรู้จักแบรนด์ต่างประเทศนี้ เธอแทบแทงทะลุด้วยการจ้อง!
หยุนซือซือได้รับของราคาแพงเช่นนี้ได้อย่างไร?
“ เสื้อผ้านี้แกไปเอามาจากไหน?”
“ยุ่งอะไรด้วย?”
หลังจากที่เธอถาม หยุนซือซือก็หันหน้าไปข้างหน้าและเดินต่อไปที่ห้องของเธอโดยไม่เหลียวหลัง หัวของหลี่ฉินแทบจะระเบิดด้วยความโกรธ ผู้หญิงที่ดุร้ายคนนั้นกําลังดูหมิ่นเธอมากขึ้นเรื่อย ๆ ในตอนนี้
ฮึ่ม! Armani อะไรกัน? มันก็แค่ของเลียนแบบราคาถูก!
….
คืนนี้ฝนตกอย่างกระทันหัน หยุนซือซือจึงตัดสินใจนอนที่บ้านหยุนและเข้านอนพร้อมกับโย่วโย่ว
ในเวลาเที่ยงคืนสายฟ้าแลบและฟ้าร้องคํารามพร้อมกับฝนตกหนักที่ไม่คาดคิดอยู่ภายนอก
จนตอนนั้นหยุนนายังไม่กลับบ้าน คู่สามีภรรยาเป็นห่วงมากจึงตัดสินใจแจ้งความ ‘คนหาย’ ที่สถานีตํารวจ
ทั้งสองกําลังจะรีบไปสถานีตํารวจ แต่เมื่อได้ยินเสียงแปลก ๆ ข้างประตู พวกเขาก็รีบไปดูและเห็นหยุนนายืนพิงประตูอย่างเหม่อลอย พวกเขาไม่รู้ว่าเธอยืนอยู่นอกประตูนานแค่ไหน ผมของเธอและเสื้อผ้าก็เปียกโชก มีรอยเปื้อนและรอยแดงแปลก ๆ บนใบหน้าของเขา
“ แม่…” เธอร้องเรียกอย่างสั้น ๆ ฟังดูราวกับเธอประสบความผิดหวังครั้งใหญ่ หลังจากนั้นน้ําตาใสไหลอาบแก้มของเธอ
หลี่ฉินรู้สึกราวกับมีดแทงทะลุหัวใจของเธอ “ เกิดอะไรขึ้นหยุนนา…เข้ามาก่อนสิ!”
หยุนนาถูกพาเข้าไปในห้องนั่งเล่น เธอวางน้ําหนักพิงเก้าอื้อย่างอ่อนแรง น้ําตาที่เหมือนไข่มุกกลิ้งลงบนใบหน้าของเธออย่างไม่ลดละ
หลี่ฉินมองไปที่ลูกสาวอย่างใจสลาย เธอถามด้วยสีหน้าเครียดว่า “นานา เกิดอะไรขึ้นลูก บอกแม่สิว่าใครรังแกหนู?”
หยุนนายังคงร้องไห้และไม่พูดอะไร
ตอนนี้เธอเสียใจอย่างยิ่ง! เหอหลิงเซียงดูเหมือนจะเป็นสุภาพบุรุษผู้สง่างาม แต่แท้จริงแล้ว เขาเป็นสัตว์ร้ายปลอมตัวมา!
เหอหลิงเซียงพาเธอเข้าไปในห้องส่วนตัวในบ่ายวันนี้ เดิมที่เธอคิดว่าตัวเองติดอยู่กับคนใหญ่คนโตและพอใจกับตัวเองมาก!
หากเธอสามารถทําให้เขาพอใจ เธออาจจะก้าวเข้าสู่ธุรกิจการแสดงได้อย่างยิ่งใหญ่ หลังจากนั้นเธอก็ไม่ต้องมองหยุนซือซือด้วยความอิจฉาอีกต่อไป!
หยุนนาไม่ชัดเจนเกี่ยวกับตัวตนของชายคนนี้ แต่เธอรู้ว่าเขาเป็นผู้กํากับชื่อดัง แม้ว่าภาพยนตร์ของเขาจะติดอันดับบ็อกซ์ออฟฟิศและไม่ได้รับความนิยมมากนัก แต่ก็มักจะเป็นประเด็นร้อน