100 ทากัตซูกิ มาโกโตะ พบกับเจ้าหญิงที่ถูกสาป
ออราเคิลแห่งความมืดจับแขนของผม
ผมใจเย็นหัวใจที่ตื่นเต้นของผมและตั้ง [โล่งจิต] ไปที่การตั้งค่าสูงสุด
ผมต้องไม่โจมตีออราเคิลแห่งความมืด
ผมจะถูกสวนกลับ
ที่ผมต้องทำก่อนคือปัดแขนของเธอ
แต่ริมฝีปากของออราเคิลแห่งความมืดขยับก่อนสิ่งนั้น
“เคารพชั้น” (ฟูเรีย)
เสียงที่เหมือน-เครื่องเล่นดนตรีได้สะท้อน, และตาของผมพันกับเธอที่รู้สึกเหมือนการดูตาสีดำนิลที่ไม่มีแสง
เมื่อจับโดยออราเคิลแห่งความมืด, แม้แต่ฮีโร่แห่งแสงก็ไม่อาจจะต่อต้านเธอได้
…อาา, นี่อาจจะสายเกินไปแล้ว
ไม่ว่าอย่างไร, ออราเคิลแห่งความมืดสวยที่สุดตามหลังจากเทพธิดา, หือห์
มันจริงที่ว่าความสวยของเธอ {ตามหลังนิดหน่อย} กับของโนอาห์-ซามะ, แต่เธอยังสวยงามอย่างน่าทึ่ง…
“มอบมีดนั้นให้ชั้น” (ฟูเรีย)
ออราเคิลแห่งความมืดออกคำสั่ง
งั้นเธอก็หวังมีดของโนอาห์-ซามะ
นี่มันสมบัติศักดิ์สิทธิ์
เธอมีตาที่ดี
แม้ว่าอย่างนั้น…
“ชั้นปฏิเสธ” (มาโกโตะ)
นี่เป็นอาวุธเดียวของผม มันจะมีปัญหาถ้ามันถูกนำไป
“หือห์?” (ฟูเรีย)
ฟูเรีย-ซังได้ตะลึง
“น-นาย, จงเคารพชั้น!” (ฟูเรีย)
เธอจับแขนผมอย่างแน่นและออกคำสั่งอีกครั้ง
“แม้ว่าเธอจะบอกชั้นอย่างนั้น…” (มาโกโตะ)
“ท-ทำไมนายยังตอบกลับล่ะ?! แม้แต่เทพธิดาแห่งความมืดไนอายังบอกชั้น ว่าเวทมนตร์เสน่ห์ของชั้นมีผลกับทุกชีวิต?!” (ฟูเรีย)
“ชั้นจะบอกอะไรกับเรื่องนั้นได้ล่ะ แล้วก็, มันโอเคที่จะเรียกเทพธิดาโดยไม่ใส่คำให้เกียรติเหรอ?” (มาโกโตะ)
“เพราะเทพธิดานั้นเลือกชั้นเป็นออราเคิล, ชีวิตชั้นตกอยู่ในความเละเทะ! ทำไมมันมีความจำเป็นสำหรับชั้นที่ต้องเคารพเธอล่ะ?!
นั่นมันค่อนข้างเป็นวิธีที่พูดมัน
ความสัมพันธ์ของออราเคิลนี้กับเทพธิดาเธอไม่ดีเหรอ?
“ฮ-เฮ้, มองตาของชั้น” (ฟูเรีย)
เธอพูดด้วยหน้าตาที่เกือบจะร้องไห้
…สาวคนนี้ตรงไปตรงมาจัง
“มีอะไร?” (มาโกโตะ)
ผมจ้องไปตรงๆที่ดวงตาใหญ่สีดำออกม่วง
เธอจับหัวของผมและพาหน้าผมเข้าไปใกล้ถึงจุดที่ว่าหน้าผากเราแตะกัน
“ม-ไม่มีทางที่เวทมนตร์เสน่ห์ของชั้นจะใช้ไม่ได้ในระยะนี้…” (ฟูเรีย)
เมื่อออราเคิลแห่งความมืดพูด, ลมหายใจของเธอมาถึงหน้าผม และมีกลิ่นที่หอม
ใกล้มาก, ใกล้มาก
แต่โนอาห์-ซามะล่วงละเมิดทางเพศผมเป็นปรกติ, ดังนั้นผมชินกับเรื่องนี้แล้ว, รู้มั้ย
เป็นไปได้มั้ยว่าโนอาห์-ซามะคาดว่าเรื่องแบบนี้จะเกิดขึ้น?! นั่นเทพธิดาสำหรับคุณล่ะ!
(ไม่, ชั้นไม่) (โนอาห์)
งั้นเธอก็ไม่
(ชั้นแค่ทำเพราะชั้นชอบมัน) (โนอาห์)
เออ๋, นั่นก็น่าสงสัยในตัวมันเอง
(มาโกโตะ, อย่าตัดสินผู้หญิงด้วยภาพลักษณ์เกินไป มันหยาบคาย) (โนอาห์)
โนอาห์-ซามะเตือนผม
นี่คือหนทางแห่งความงามอันดับหนึ่งของดินแดนสวรรค์เหรอ?
“ออราเคิลแห่งความมืด, ฟูเรีย-ซัง, ชั้นคิดว่าซากุไร-คุงจะมาในไม่ช้า, งั้น…” (มาโกโตะ)
ผมจับมือของเธอและทำให้เธอไม่สามารถวิ่งหนีไปได้
ดูเหมือนเวทมนตร์เสน่ห์ไม่มีปัญหากับผม
“ม-ไม่มีทาง…” (ฟูเรีย)
ออราเคิลแห่งความมืดหล่นไปที่พื้นอยู่กับที่
หน้าของเธอที่เต็มไปด้วยความมั่นใจเปลี่ยนเป็นอย่างที่ใกล้จะร้องไห้
“ทำไม?! ชั้นไม่มีอะไรจะพึ่งพาได้นอกจากเวทมนตร์ของชั้น! ชั้นได้พึ่งพาเวทมนตร์แห่งความมืดอย่างเดียว! ถ้านี่ใช้ไม่ได้ผม, ชั้นอยู่ต่อไปไม่ได้แล้ว!” (ฟูเรีย)
เธอขยี้ผมเหมือนถูกสิง, และจับแขนผมด้วยกำลังที่เหลือเชื่อ
โอ้ย! ไม่ใช่เธอแข็งแกร่งไปนิดหน่อยเหรอ?!
“จ-ใจเย็น…” (มาโกโตะ)
“เหมือนชั้นจะทำได้! นายรู้มั้ย, ชั้นไม่มีซักคนที่พึ่งพาได้! ไม่มีพ่อแม่, ไม่มีญาติ, ไม่มีเพื่อน! ตั้งแต่เวลาที่ชั้นรู้ตัว, ชั้นได้ถูกทำเป็นเนื้อร้ายสำหรับการเป็นออราเคิลแห่งความมืด ถูกกลัว, ถูกเกลียด…และจากพวกผู้ชายที่สกปรก, ชั้นจะรับสายตาที่มี่ตัณหา, และนั่นทำให้ผู้หญิงอื่นเกลียดชั้นขึ้นไปอีก…แม้ว่าด้วยสิ่งนั้น, ชั้นจะใช้เวทมนตร์แห่งความมืดหนีจากอนาคตที่อันตราย ชั้นจะควบคุมคนที่โจมตีชั้นและหนีไป ชั้นได้หนีมาทั้งชีวิต ชั้นทำอะไรลงไป?! เพราะชั้นได้ถูกเลือกเป็นออราเคิลแห่งความมืด, ชั้น…! ชั้น…ชั้น…แค่อยากจะใช้ชิวิตอย่างสงบสุข, และแม้อย่างนั้น…” (ฟูเรีย)
“…..”
หนัก
เรื่องของเธอหนักมาก!
ผ-ผมควรทำอะไรดี…?
ซากุไร-คุง! มาไวๆสิ!
“เฮ้…ฆ่าชั้น…” (ฟูเรีย)
ความตึงเครียดของเธอกลับกลายสุดทางเป็นความสิ้นหวังเมื่อเธอพูดสิ่งนี้
เดี๋ยว, ช่างเป็นบางอย่างที่พูดออกมา
ไม่ใช่ความมืดของคนนี้ลึกไปเหรอ?
[{คุณจะพักออราเคิลแห่งความมืด, ฟูเรีย?}]
{ใช่}
{ไม่} ←
…ช่างเป็นตัวเลือกที่เหลือเชื่อ
แน่นอนว่าผมจะเลือกไม่
ผมจะตายจากคำสาปตอบโต้
แม้อย่างนั้น, ไม่มีอะไรที่ผมสามารถทำได้กับสาวที่น่าสมเพชคนนี้
“ฮฮฮิ้ห์!”
ออราเคิลแห่งความมืดที่ดูเหมือนกำลังจะร้องไห้ตอนนี้มองผมและเลื่อนออกไปเหมือนว่ากลัว
เอ๋? มันเป็นไปได้มั้ยว่าเธอเห็นตัวเลือกของผู้เล่นอาร์พีจีของผม?
นั่น…น่ากลัวอย่างเห็นได้ชัด, หือห์
เมื่อผมเลือก [ไม่] ออราเคิลแห่งความมืดได้ ‘อา’ และทำหน้าตาตกใจ
…ผมจะไม่เลือกใช่
แม้อย่างนั้น, ฟูเรีย-ซังยังมองมาทางนี้อย่างกลัว
ทำไม?
“ทากัตซูกิ-คุง!” “มาโกโตะ-ซัง!”
อ้า, ซากุไร-คุงและเจ้าชายเลนเนิร์ด
“นายมาช้า, ซากุไร-คุง” (มาโกโตะ)
ในที่สุดผมก็เป็นอิสระกับการอยู่ลำพังกับฟูเรีย-ซัง
“น-นายทำอะไร, ทากัตซูกิ-คุง?!” (ซากุไร)
“อ-อืม, มาโกโตะ-ซัง…คุณแตะกับออราเคิลแห่งความมืด…” (เลนเนิร์ด)
ผมได้ถูกบอกไม่ให้แตะออราเคิลแห่งความมืด, แต่กระนั้น, ผมอยู่ตรงนี้, {จับแขนของออราเคิลแห่งความมืด} ด้วยเหตุผลบางอย่าง
ใช่, ทุกคนจะตอบโต้สิ่งนั้น, หือห์
“ดูเหมือนเวทมนตร์เสน่ห์จะไม่ได้ผลกับชั้น” (มาโกโตะ)
“ม-มันเป็นไปไม่ได้! มันเป็นพลังของแม่มดแห่งภัยพิบัติในตำนาน!” (เลนเนิร์ด)
มันหายากที่เจ้าชายเลนเนิร์ดจะปฏิเสธมันตรงๆ
ดูเหมือนมันจะค่อนข้างแปลก
นี่มันค่อนข้างสายเกินไปที่จะคิดเรื่องนี้แต่, ผมไม่ถูกผลของเวทมนตร์เสน่เป็นเพราะ [โล่งจิต] เท่านั้นเหรอ?
ซากุไร-คุงได้ ‘อย่างที่คาดกับทากัตซูกิ-คุง…’
“ทากัตซูกิ-คุง, ขอบคุณที่ไล่ตามฟูเรีย” (ซากุไร)
“ยินดี แผลนายโอเคมั้ย?” (มาโกโตะ)
“ใช่, ได้ยังไงก็ไม่รู้” (ซากุไร)
แม้ว่าระหว่างพูดสิ่งนี้, ซากุไร-คุงได้มองไปที่ออราเคิลแห่งความมืด
“ฟูเรีย, ทำไมเธอวิ่งหนี…?” (ซากุไร)
“เพราะ…” (ฟูเรีย)
ซากุไร-คุงเดินโซเซไปหาเธอ และฟูเรีย-ซังเลี่ยงสายตาของเธอ
ไม่ใช่ว่านายใกล้ไปเหรอ
“ในที่สุดเธอก็พูดกับชั้น, ฟูเรีย” (ซากุไร)
“ชั้น…ขอโทษก่อนหน้านี้ ชั้นแค่พยายามจะให้นายกลัวนั่น” (ฟูเรีย)
“ชั้นรู้ว่าเธอไม่ได้จริงจัง” (ซากุไร)
“ฮึ่ม” (ฟูเรีย)
ซากุไร-คุงยิ้มด้วยรอยยิ้มที่สดชื่น, และฟูเรีย-ซังเม้มริมฝีปากด้วยใบหน้าที่แดง
โอ้? บรรยากาศที่โรแมนติกนี้…
ทำตอนที่ผมไม่อยู่ได้มั้ย?
“จะเกิดอะไรขึ้นกับชั้นตอนนี้?” (ฟูเรีย)
“ชั้นจะพยายามถามเจ้าหญิงโนเอลเกี่ยวกับเธอ” (ซากุไร)
“หยุด! อย่าพูดเกี่ยวกับชั้นกับผู้หญิงคนนั้น เธอคือออราเคิลแห่งแสง ไม่มีทางที่ว่าเธอจะปล่อยชั้นไป! (ฟูเรีย)
ฟูเรีย-ซังปฏิเสธข้อเสนอของซากุไร-คุง
“งั้น, หลังจากชั้นเป็นกัปตันอัศวินแห่งแสง, ชั้นจะทำงานในเมืองหลักของประเทศแห่งแสง ในเวลานั้น, ชั้นจะพาเธออย่างลับๆ, และปล่อยให้เธอหนีไป” (ซากุไร)
“ชั้นจะไปอยู่ที่ไหนก่อนถึงเวลานั้น?” (ฟูเรีย)
“นั่น…” (ซากุไร)
“ไม่มีแผน, หือห์ ชั้นจะซ่อนที่ไหนซักที่” (ฟูเรีย)
“ไม่ เธอจะหายไปจากชั้นอีก, ไม่ใช่เหรอ?” (ซากุไร)
“…นายเป็นผูกอบกู้เกิดใหม่นะ, รู้มั้ย? มันจะดีกว่าที่ไม่อยู่ด้วยกันกับออราเคิลที่ถูกสาป” (ฟูเรีย)
““…..””
ซากุไร-คุงและฟูเรีย-ซังมองหน้ากัน
แต่ผมเป็นคนที่จับแขนของฟูเรีย-ซัง
ผมเกะกะมั้ย?
(เจ้าชายเลนเนิร์ด, เราไปกันมั้ย?) (มาโกโตะ)
(แต่ไม่มีคุณ, ออราเคิลแห่งความมืดอาจวิ่งหนีนะ, รู้มั้ย?) (เลนเนิร์ด)
(เออ๋…) (มาโกโตะ)
ช่างน่าปวดหัว!
“เฮ้, ซากุไร-คุง, ถ้าให้ชั้นซ่อนออราเคิลแห่งความมืดซัก 2-3 วันล่ะ? ชั้นจะปรึกษากับฟูจิ-ยัง, ชั้นมั่นใจว่าเขาหาที่ซ่อนตัวได้” (มาโกโตะ)
ในท้ายที่สุด, ผมจะพึ่งฟูจิ-ยัง
“ขอโทษ, ทากัตซูกิ-คุง” (ซากุไร)
“มันโอเคเหรอ, มาโกโตะ-ซัง?” (เลนเนิร์ด)
ซากุไร-คุงดูขอโทษและเจ้าชายเลนเนิร์ดดูกังวล
ฟูเรีย-ซังได้…มองผมเหมือนเป็นสิ่งมีชีวิตที่ประหลาด
…ผมได้แบกบางอย่างที่ค่อนข้างมีปัญหา, หือห์
◇◇
โรงแรมในเขต 3
““““““………””””””
ลูซี่, ซา-ซัง, เจ้าหญิงโซเฟีย, ฟูจิ-ยัง, นีน่า-ซัง, คริส-ซัง; พวกเขามองมาทางนี้ตรงๆ
อย่ามองผมด้วยสายตาแบบนั้นสิ
พูดถึงแล้ว, ซากุไร-คุงได้กลับไปที่ปราสาทไฮแลนด์ตอนนี้
ทั้งหมดเพราะเขาเด่น
เจ้าชายเลนเนิร์ดซ่อนอยู่ข้างหลังผม
หลังจากรายงานพวกเขาว่าเราไปที่สุสานตอนกลางคืน, ทั้งหมดนี่พี่สาวของเขาได้ปล่อยออร่าที่เย็นชามา
ผมก็กลัวด้วย
ต้นเหตุของทั้งหมดนี่, ฟูเรีย-ซัง, มองไปทางอื่นในอารมณ์ที่เสีย
มีท่าทางที่น่าชื่นชมกว่านี้อีกหน่อยไม่ได้เหรอ?
แต่ผมผูกเธอไว้ด้วยเชือกดังนั้นเธอหนีไม่ได้นะ
คนสวยที่ถูกมัดรู้สึกค่อนข้างเสื่อมทราม
มันเป็นพิษต่อตา
“ฮีโร่มาโกโตะ…พอมาคิดว่านายจะพาออราเคิลแห่งความมืดมา จากทุกอย่าง” (โซเฟีย)
เจ้าหญิงโซเฟียจับหัวของเธอ
“ชั้นได้ถูกขอโดยซากุไร-คุงน่ะ” (มาโกโตะ)
“ชั้นต้องรายงานมันกับเจ้าหญิงโนเอล…” (โซเฟีย)
“นั่น…จะทำให้ชั้นมีปัญหานิดหน่อย” (มาโกโตะ)
“…แต่โรเซสเป็นมิตรกับไฮแลนด์ ซ่อนออราเคิลแห่งความมืดเป็นการทรยศ” (โซเฟีย)
คำพูดของเจ้าหญิงโซเฟียเย็นชาแต่มีเหตุผล
นี่มันแย่
ผมไม่คิดว่าเจ้าหญิงโซเฟียจะอยู่ที่นี่
ผมคิดว่ามันจะมีแค่ฟูจิ-ยังกับคนอื่น
เมื่อผมมาคิดดูแล้ว, มีความเป็นไปได้ที่เธอจะมาตรวจที่นี่เพราะเจ้าชายเลนเนิร์ดได้กลับช้า…
เมื่อผมมองออราเคิลแห่งความมืดด้วย ‘ขอโทษ, เราควรทำอะไรดี?’, เธอดูเหมือนจะมีแผนและพูดออกมา
“กบฏกึ่งสัตว์จะเกิดขึ้นในไม่ช้า” (ฟูเรีย)
สิ่งแรกที่ฟูเรีย-ซังพูดคือเกี่ยวกับกบฏ
พูดสิ่งนี้, ทุกคนรวมถึงผมมองไปที่เธอ
“ฟูเรีย-โดโนะ, ผู้นำของกึ่งสัตว์ได้ถูกจับแล้ว กบฏไม่ควรจะเกิดขึ้น-เดสุ โซ” (ฟูจิ)
“นั่นใช่แล้ว! ชั้นได้ดูรอบๆเขตกึ่งสัตว์, และข่าวลือของกบฏได้สงบลง” (นีน่า)
ฟูจิ-ยังและนีน่า-ซังคัดค้าน
“จริงเหรอ? ถ้าเธอไม่เชื่อชั้น, นั่นโอเค” (ฟูเรีย)
ฟูเรีย-ซังพูดด้วยรอยยิ้มที่เป็นนัย
หืม, อันไหนล่ะ?
“เฮ้ เฮ้, เธอเป็นหมอดูในเขต 6, ใช่มั้ย” ซา-ซังกระโดดเข้ามาในการสนทนา
“อ้า, ใช่! เธอมีความจำที่ดี อายะ งั้น, เธอเป็นผู้ใช้เวทมนตร์โชคชะตาเหรอ?” (ลูซี่)
“ซา-ซังและลูซี่, เธอรู้จักกับฟูเรีย-ซังเหรอ?” (มาโกโตะ)
จากพวกเขา, พวกเขาเจอที่เขต 6 ที่เธอได้ทำงานเป็นหมอดู
แทนที่จะพูดว่ามันบังเอิญ…มันดูเหมือนว่าเธอมีเป้าไปที่สองคนที่ดูเป็นเป้าหมายที่ง่าย
“เธอจะพูดว่า…เธอเห็นอนาคตที่กบฏเกิดขึ้นได้?” (โวเฟีย)
ออราเคิลแห่งความมืดตอบคำพูดของเจ้าหญิงโซเฟียด้วยรอยยิ้ม
“ตอบให้ชัด” (คริส)
คริส-ซังถามด้วยน้ำเสียงที่แข็ง
“โอ้ชั้น? ชั้นเห็นอนาคตที่เธอสู้กับภรรยาอีกคนเพื่อสามีเธอได้, และตระกูลของเธอล่มสลาย” (ฟูเรีย)
“?!”
“ช่างเป็นสิ่งที่จะพูด!” (นีน่า)
คำพูดของฟูเรีย-ซังทำคริส-ซังตกใจ, และนีน่า-ซังขึ้นเสียงด้วยความโมโห
เอ๋? ฟูจิ-ยัง, ครอบครัวนายจะล่มเหรอ?
“ฟูเรีย-โดโนะ, เธอไม่ควรจะโกหกนะ-เดสุ โซ” (ฟูจิ)
ฟูจิ-ยังปฏิเสธมันด้วยรอยยิ้มที่ขมขื่น
เข้าใจแล้ว, มันคือเรื่องโกหก
เดี๋ยว, เป็นนิสัยที่แย่ที่เธอมีนะนี่, ฟูเรีย-ซัง!
มันจะสร้างความประทับใจที่แย่กับทุกคน, ดังนั้นเธอโปรดหยุดนั่นได้มั้ย?
“เมื่อไหร่ที่กบฏจะเกิด?” (มาโกโตะ)
เมื่อผมถาม, ฟูเรีย-ซังลบรอยยิ้มของเธอและพูดด้วยหน้าตาที่ตรงๆ
“พรุ่งนี้” (ฟูเรีย)
พรุ่งนี้?!
ไม่ใช่ว่านั่นเร็วไปเหรอ?!
“โกหก…แต่มันดูจะไม่เป็นอย่างนั้น” (ฟูจิ)
“ไม่มีทาง…” (คริส)
“ดันนะ-ซามะ…” (นีน่า)
การอ่านใจตรวจของฟูจิ-ยังได้เข้ามา
จริงเหรอ…?
“ชั้นเจอว่ามันยากที่จะเชื่อนะ…” (โซเฟีย)
“หืมม, แม้ว่าเธอบอกเราเรื่องนั้น ใช่มั้ย, อายะ?” (ลูซี่)
“ชั้นเชื่อมันไม่ได้เลยอ่ะ~” (อายะ)
เจ้าหญิงโซเฟีย, ลูซี่, และซา-ซังไม่รู้เกี่ยวกับการอ่านใจของฟูจิ-ยัง, ดังนั้นดูเหมือนพวกเขาไม่เชื่อคำพูดของออราเคิลแห่งความมืด
“เจ้าหญิงโซเฟีย, ลูซี่, ซา-ซัง, เราจะอธิบายทีหลัง, ดังนั้นได้โปรดพูดเหมือนการกบฏจะเกิดขึ้นพรุ่งนี้” (มาโกโตะ)
“““……”””
เสียงที่จริงจังของผมทำให้ทั้งสามคนพยักหน้าตอนนี้
“พูดถึงแล้ว, มันไม่ใช่แค่การกบฏที่จะมีขึ้นพรุ่งนี้” (ฟูเรีย)
ฟูเรีย-ซังพูดเหมือนกับเธอสนุก
“อะไรอีก?” (มาโกโตะ)
“กลุ่มของมอนสเตอร์จะโจมตีซิมโฟเนีย” (ฟูเรีย)
ที่เจ้าหญิงโนเอลพูดในการประชุม
“อัศวินแห่งแสงและคณะอัศวินอากาศทั้งสี่ได้เพิ่มกำลังการดูแลประตูใหญ่ กลุ่มของมอนสเตอร์จะไม่—” (โซเฟีย)
ฟูเรีย-ซังตัดคำพูดของเจ้าหญิงโซเฟีย
“จากทั้งพื้นดินและทะเล การป้องกันในฝั่งทะเลควรจะน้อย” (ฟูเรีย)
“จริงเหรอ, ฟูจิ-ยัง?” (มาโกโตะ)
ผมถามเพื่อนของผม
“ถ้าชั้นจำไม่ผิด…มอนสเตอร์ได้รวมกันที่บริเวณรอบป่าของซิมโฟเนีย พวกเขาไม่ได้คิดถึงการโจมตีจากทะเล, ดังนั้นมันควรจะเป็นการป้องกันปรกติตรงนั้น” (ฟูจิ)
“พรุ่งนี้, เนื่องจากกบฏกึ่งสัตว์ที่คาดไม่ถึง, และการโจมตีจากกลุ่มของมอนสเตอร์ที่มากกว่าที่คาด, ซิมโฟเนียจะตกอยู่ในความวุ่นวายที่แย่ที่สุด ในจังหวะเปิดนั้น, ชั้นวางแผนที่จะหนี, ชั้นไม่คิดว่าชั้นจะถูกจับก่อนหน้านั้น” (ฟูเรีย)
ฟูเรีย-ซังพูดไม่สนุก
“นั่น…มันไม่มีทาง…” (โซเฟีย)
เจ้าหญิงโซเฟียดูเหมือนยังไม่สามารถเชื่อคำพูดของออราเคิลแห่งความมืด
ผมชำเลืองมองฟูจิ-ยังและเขาพยักหน้าเบาๆ
เธอไม่ได้โกหก
“เจ้าหญิงโซเฟีย, เธออาจจะเชื่อมันไม่ได้, แต่…” (มาโกโตะ)
“ไม่, มันจริงที่ชั้นไม่เชื่อในคำพูดของออราเคิลแห่งความมืด, แต่ชั้นเชื่อนาย, ฮีโร่มาโกโตะ นายเป็นสาวกของเทพธิดา นายต้องมีบางอย่างที่ยืนยันสิ่งนี้, ใช่มั้ย?” (โซเฟีย)
เธอเชื่อผม
ความเชื่อใจของเจ้าหญิงโซเฟียนั้นร้อนรุ่ม
มันน่าอายนิดหน่อย
ผมมองกลับไปที่ออราเคิลแห่งความมืด
“ฟูเรีย-ซัง, เรายอยากจะหยุดการกบฏและลดความเสียหายจากมอนสเตอร์ มากเท่าที่สุดเท่าที่ทำได้ เธออยากจะหนีไปจากประเทศแห่งแสง เป้าหมายของเราชัดเจน มาตกลงกันเถอะ” (มาโกโตะ)
ออราเคิลแห่งความมืดทำหน้าเหมือนกับบอกว่าเธอรอสิ่งนี้อยู่
เธอนำบทสนทนาได้ดี
“ข้อตกลง…โอเค แต่ชั้นมีเงื่อนไข” (ฟูเรีย)
ออราเคิลแห่งความมืดฟูเรียมองตรงมาหาผมและยิ้มเบาๆ
สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่
067-3-63958-5
กสิกรไทย
แปลโดย: wayuwayu
ติดตามได้ที่ดิสคอทส่งข้อความมาขอได้ที่ facebook: “wayuwayu แปล”
pdfไว้อ่านตอนกลางคืน