บทที่ 79 การลาออก
จนกระทั่งเฉียวซินได้สติกลับมาอย่างช้าๆ เธอก็ชี้ไปที่จมูกของลี่หยูนห่วนและด่าเขาทันที ไม่มีท่าทีสวยงามดั่งเช่นก่อนหน้าอีกต่อไป “ลี่หยูนห่วน คุณถึงกับตบฉันเพราะผู้หญิงคนนี้?”
ลี่หยูนห่วนมองเธอด้วยใบหน้าที่เศร้าหมอง เขายิ่งเงียบ เฉียวซินยิ้มเยาะ สีหน้าแปรเปลี่ยนเป็นร้ายกาจขึ้นมา “ดีนี่ ในที่สุดคุณก็ยอมรับแล้วใช่ไหม? ฉันรู้แล้ว ที่แท้เรื่องราวแปลกๆก่อนหน้านั้นที่คุณบอกมาล้วนแล้วแต่โกหก! หญิงคนนี้เป็นนังปีศาจจิ้งจอก!”
เจียงหยุนเอ๋อตะลึงกับคำพูดของ เฉียวซินเธอคิดมาตลอดว่าอย่างน้อยก็มีเฉียวซินที่เชื่อมั่นในตัวเธอจริงๆ ถึงได้คอยใส่ใจเธอขนาดนั้นอยู่เสมอ คิดไม่ถึงว่า…..ที่แท้เฉียวซินก็สงสัยตนเองมาตลอดตั้งแต่เริ่ม
เมื่อคิดถึงตรงนี้ เจียงหยุนเอ๋อก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกหดหู่ ดังนั้น…ก่อนหน้านี้ที่เฉียวซินปฏิบัติกับเธอทั้งหมด ล้วนแต่แกล้งทำสินะ? เฉียวซินน่าจะไม่พอใจตัวเธอมาตั้งนานแล้ว
ยิ่งคิด เจียงหยุนเอ๋อก็ยิ่งรู้สึกเสียใจขึ้นมาอย่างห้ามไม่อยู่ ถึงยังไงเสียเธอก็เคยปฏิบัติต่อเฉียวซินอย่างจริงจังมาก่อน กลับคิดไม่ถึงเลยว่าในสายตาของเฉียวซินเธอจะเป็นคนแบบนั้นไปได้
ลี่หยูนห่วนพอจะเดาได้ว่าต่อไปเฉียวซินจะพูดคำพูดเกินไปอะไรออกมาอีก ดังนั้นเขาจึงรีบจับมือเจียงหยุนเอ๋อและเอ่ย “พวกเราไปกันเถอะ”
“ลี่หยูนห่วนหยุดเดี๋ยวนี้!” เฉียวซินยังคงยืนอยู่ที่เดิม ดวงตามองดูลี่หยูนห่วนที่กำลังจะพาเจียงหยุนเอ๋อออกไปทั้งอย่างนี้ เธอโกรธจนต้องร้องตะโกนออกมา
ฝีเท้าของลี่หยูนห่วนชะงักลงเล็กน้อย แต่ท้ายที่สุดก็ยังคงจากไป
ระหว่างทาง เจียงหยุนเอ๋อพยายามสลัดเขาออกเล็กน้อย ตอนนี้เฉียวซินก็ยังคงโกรธถึงขีดสุดอยู่ เธอคิดว่ายังคงดีกว่าที่ ลี่หยูนห่วนจะกลับไปเกลี้ยกล่อมเฉียวซิน เธอไม่อยากให้ตนเองไปกระทบความรู้สึกระหว่างพวกเขา
“ลี่หยูนห่วนประธานเฉียวยังคงโกรธอยู่ คุณไม่ต้องใส่ใจฉัน กลับไปเถอะค่ะ” เจียงหยุนเอ๋อพยายามหาทางดิ้นรนอยู่สักพัก แต่กลับพบว่าสีหน้าของลี่หยูนห่วนกลับดูย่ำแย่กว่าเดิม
“ถ้าเธออยากจะโกรธก็ปล่อยให้เธอโกรธไปเถอะ ไม่ต้องไปสนใจเธอ” ลี่หยูนห่วนพูดอย่างรำคาญเล็กน้อย
ที่เดินแผนที่อยู่ในใจของลี่หยูนห่วนนั่นช่างสมบูรณ์แบบ แต่สุดท้ายกลับถูกเฉียวซินทำลายมันลงจนกลายเป็นแบบนี้
เจียงหยุนเอ๋อก็ไม่คาดคิดเช่นกัน ว่าทุกครั้งที่เธอหางานล้วนมักจะเกิดเรื่องเช่นนี้ขึ้น แถมตอนนี้เรื่องราวก็วุ่นวายไปขนาดนี้ ในใจของเธอก็รู้สึกอึดอัดอย่างยิ่งเช่นกัน
หลังจากออกจากบริษัท เจียงหยุนเอ๋อก็รีบใช้แรงสะบัดมือของลี่หยูนห่วนออกและเอ่ย “ขอบคุณที่ช่วยหางานให้ก่อนหน้านี้ แต่ว่าตอนนี้สถานการณ์มันกลับกลายเป็นแบบนี้ไปแล้ว คุณก็ไม่จำเป็นต้องช่วยฉันอีกต่อไป หลังจากนี้ฉันจะพยายามหางานด้วยตนเองอย่างเต็มที่ ขอบคุณสำหรับการดูแลที่ผ่านมาของคุณ”
“แต่ …” ลี่หยูนห่วนยื่นมือออกไป และพยายามที่หว่านล้อมเจียงหยุนเอ๋อไว้ แต่ เจียงหยุนเอ๋อกลับหนีออกไปแล้ว
เจียงหยุนเอ๋อขมวดคิ้ว เธอมองไปที่ ลี่หยูนห่วนด้วยท่าทีจริงจัง และพูดด้วยความไม่พอใจอย่างเต็มที่ “ลี่หยูนห่วนตอนนี้คุณมีแฟนสาว ฉันไม่อยากให้คุณทำเรื่องอะไรที่ผิดต่อคนอื่น”
ลี่หยูนห่วนถูกคำพูดของเธอทำให้สะอึก ในเวลานี้เขาไม่กล้าแสดงออกถึงความร้อนใจมากเกินไปอีกต่อไป เนื่องจากกลัวว่าเจียงหยุนเอ๋อจะสังเกตเห็นอะไรบางอย่าง
ถ้าเจียงหยุนเอ๋อรู้เกี่ยวกับความสัมพันธ์ของตนกับลี่จุนถิง คาดว่าจากนี้ไปเขาคงไม่มีโอกาสได้ติดต่อกับเจียงหยุนเอ๋อได้อีก ไม่มีทางติดกับเขาแล้ว
“ผม…..ผมไม่ได้หมายความอย่างนั้นจริงๆ ผมแค่ปฏิบัติต่อคุณในฐานะเพื่อน ดังนั้นจึงอยากช่วยเหลือคุณอย่างเต็มที่” ลี่หยูนห่วนกล่าวด้วยสีหน้าจริงใจ
เมื่อมองเห็นท่าทีของลี่หยูนห่วนความสงสัยของเจียงหยุนเอ๋อก็ค่อยๆคลายลงไปบ้าง ดังนั้นเธอจึงไม่ได้พูดอะไรต่ออีก หลังจากบอกลาลี่หยูนห่วนเธอก็กลับไปบ้าน
เมื่อมองดูด้านหลังของเจียงหยุนเอ๋อที่จากไป ในใจของลี่หยูนห่วนก็รู้สึกหดหู่อยู่บ้าง ในเวลานี้ แสงสว่างเดียวที่เหลืออยู่ของเขา ส้งหวั่นหวั่นกำลังเดินมาทางนี้พอดี
หลังจากที่รู้ว่าเจียงหยุนเอ๋อกำลังจะลาออก ส้งหวั่นหวั่นก็โทรมาเพื่อสอบถามเกี่ยวกับสถานการณ์ล่าสุดของเขา เขาเล่าเรื่องนี้ให้กับเธอฟัง จากนั้นส้งหวั่นหวั่นก็รีบพุ่งมาที่นี่ทันทีโดยไม่พูดพร่ำทำเพลง
“เกิดอะไรขึ้นกันแน่? ก่อนหน้าดียังดีๆไม่ใช่หรือ? ทำไมจู่ๆเธอถึงลาออก?” สีหน้าของส้งหวั่นหวั่นไม่น่าดูอยู่บ้าง แต่เดิมเธอรอคอยมาตลอดหวังว่า ลี่หยูนห่วนจะจัดการเจียงหยุนเอ๋อได้ในเร็ววัน ตอนนี้ไม่ได้มีเวลาเหลือมากนักแล้ว
ในตอนนี้อารมณ์ของลี่หยูนห่วนไม่ได้ดีนัก เขาขมวดคิ้วและเอ่ย “ก่อนหน้านี้เรื่องราวก็กำลังเป็นไปด้วยดี ต่อผมฉันแนะนำให้เจียงหยุนเอ๋อไปทำงานที่บริษัทของ เฉียวซินแฟนสาวของฉัน ผลก็คือ เฉียวซินเธอหึงหวง เลยสร้างปัญหาให้เจียงหยุนเอ๋อในบริษัท ท้ายที่สุดก็ทำให้เจียงหยุนเอ๋อวิ่งหนีไปด้วยความโกรธ”
“อะไรนะ?” เมื่อส้งหวั่นหวั่นได้ฟังคำพูดของลี่หยูนห่วนในใจก็ยิ่งเป็นกังวลมากขึ้น เธออดไม่ได้ที่จะก่นด่าลี่หยูนห่วน”ก่อนหน้านี้คุณไม่ได้สัญญากับฉันหรอกหรือว่าจะทำเรื่องพวกนี้ให้สำเร็จ? คุณก็ช่างไร้สมอง ถึงกับหาผู้หญิงงี่เง่าแบบนี้มาเป็นแฟน!”
ลี่หยูนห่วนก็ไม่ได้คาดคิดเช่นกันว่าแผนการทั้งหมดของเขาจะถูก เฉียวซินทำมันพังลงทั้งหมด ในใจที่แต่เดิมก็ย่ำแย่อยู่แล้ว หลังจากได้ยินคำพูดของส้งหวั่นหวั่นเขาก็ยิ่งโมโหเฉียวซินมากขึ้น “เฮ้อ เฉียวซินก็ช่างเอาแต่ใจจริงๆ ถึงแม้ว่าบริษัทนี่จะเริ่มต้นขึ้นมาในนามของเธอ แต่ผมต่างหากที่คือผู้ถือหุ้นรายใหญ่ที่สุด”
ในระหว่างที่ทั้งสองกำลังสนทนากัน เฉียวซินที่อยู่ในบริษัทยิ่งนึกคิดก็ยิ่งโกรธมากขึ้นเรื่อยๆ ยังไงเธอก็ต้องไปพบลี่หยูนห่วนและถามให้ชัดเจน หลังจากที่รีบติดตามเขาไป เธอก็ไม่เห็นเจียงหยุนเอ๋อ แต่กลับเห็นผู้หญิงอีกคนยืนอยู่ข้างๆลี่หยูนห่วนแทน
เดินเฉียวซินโกรธแทบคลั่งอยู่แล้วเรื่องเจียงหยุนเอ๋อ มาตอนนี้เธอเห็นว่า ลี่หยูนห่วนยังมีความสัมพันธ์กับผู้หญิงคนอื่นอีก ความโกรธเกรี้ยวภายในใจของเธอก็ทวีความรุนแรงขึ้น เธอตรงเข้าไปที่ด้านหน้าของลี่หยูนห่วนยื่นมือออกไปผลักเขา เธอก่นด่า “ลี่หยูนห่วนคุณมันไม่ใช่มนุษย์!”
จากนั้นเฉียวซินก็หันมาสบตากับส้งหวั่นหวั่นและมองเธออย่างประเมิน ดวงตาของเธอมีความมุ่งร้ายแฝงอยู่ ส้งหวั่นหวั่นมองเธออย่างเย็นชา เธออยากดูว่าผู้หญิงโง่เง่าคนนี้ยังสามารถทำก่อเรื่องโง่ๆอะไรขึ้นมาได้อีกบ้าง
“ลี่หยูนห่วนที่แท้คุณมีความสัมพันธ์กับผู้หญิงกี่คนกันแน่? คิดจะปิดฉันไว้ในกะลาหรือยังไง?”เฉียวซินถลึงตาใส่ส้งหวั่นหวั่นอย่างโกรธเคือง จากนั้นจึงยกมือขึ้นและตบลงบนหน้าเธอ
แม้ว่าส้งหวั่นหวั่นจะรีบหลบอย่างรวดเร็ว แต่ก็ยังถูกการกระทำของเฉียวซินทำให้ตกใจ ในเวลานี้เธอพูดขึ้นมาอย่างมีอารมณ์อยู่บ้าง “ลี่หยูนห่วนแฟนของคุณเป็นอะไรไปกันแน่? ตอนนี้คุณไปถอนหุ้นของฉันออกมา และปิดการร่วมงานทั้งหมดกับบริษัทของเธอซะ”
ลี่หยูนห่วนขมวดคิ้ว แม้ว่าเขาจะโกรธเฉียวซิน แต่เขาก็ยังมีความรู้สึกกับเธออยู่ ดังนั้นจึงยังคงคิดจะให้เฉียวซินขอโทษส้งหวั่นหวั่นและยุติความขัดแย้งนี้ลง “เฉียวซินรีบขอโทษคุณหนูส้ง”
“ไม่! คุณยังจะมาให้ฉันขอโทษเธออีกหรือ? ลี่หยูนห่วนคุณเชื่อหรือไม่ว่าฉันจะเปิดเผยสิ่งที่คุณทำและดูว่าในอนาคตคุณยังจะมีแฟนๆเหลืออยู่อีกไหม!” เฉียวซินพูดอย่างไม่ยอมแพ้