50 เตรียมการ 1
ในตอนนี้เอี้ยนลี่เฉียงก็ตระหนักว่าหลังของเขาเปียกโชกไปด้วยเหงื่อเย็น ๆ
มีช่องระบายอากาศที่มุมนี้ ลมที่ปล่อยออกมาจากช่องระบายอากาศทำให้เหงื่อเย็นที่หลังของเขาทำให้เขาสั่นโดยไม่ได้ตั้งใจ
เขารู้สึกไม่สบายใจจากเมื่อสักครู่ที่ผ่านมา เขาไม่แน่ใจว่าคนที่ซ่อนตัวอยู่ในความมืดจะกระโดดออกมาโดยไม่คาดคิดและพุ่งเข้าใส่เขาหรือยิงธนูจากทุ่งนาหรือป่ายูคาลิปตัสหรือไม่
ถ้าหากเป็นเมื่อก่อนเอี้ยนลี่เฉียงจะไม่สามารถค้นพบได้อย่างแน่นอนว่ามีใครบางคนกำลังสอดแนมเขาอยู่นับประสาอะไรกับความอาฆาตพยาบาทลึกๆในดวงตา
อย่างไรก็ตามหลังจากฝึกฝนคู่มือการเปลี่ยนเส้นเอ็นกล้ามเนื้อและทำความสะอาดไขกระดูกความรู้สึกกระสับกระส่ายที่เขามีในตอนนี้นั้นแตกต่างอย่างชัดเจน
เส้นประสาททั้งหมดของเอี้ยนลี่เฉียงตึงเครียดขึ้นจากการจ้องมองและสติของเขาก็ส่งคำเตือนไปโดยสัญชาตญาณ แม้แต่ เอี้ยนลี่เฉียงเองก็ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเขาจัดการทุกอย่างอย่างใจเย็นได้อย่างไร
ตั้งแต่อายุยังน้อยเขาแทบจะไม่มีศัตรูเลยนอกจากตระกูลหง แม้ว่าเขาจะเคยมีความขัดแย้งกับเด็กคนอื่นๆ ที่มีอายุใกล้เคียงกันในเมือง
แต่นั่นเป็นเพียงเรื่องสมัยเด็กๆของพวกเขาและแทบจะไม่ได้มีความหมายอะไรเลย
บางทีเขาอาจจะไม่น่ารักเท่าไหร่ แต่เขาก็ไม่เคยสร้างศัตรูด้วยเช่นกัน ดังนั้นนอกเหนือจากตระกูลหงจึงเป็นไปไม่ได้เลยที่จะมีใครอื่นที่จะไล่ตามเขาจากมณฑลชิงไห่มาจนถึงเขตหวงหลง
เขารู้ว่าคนที่ซ่อนตัวอยู่ข้างนอกไม่ใช่คนจากตระกูลหงเช่นกันเพราะเขารู้ว่าไม่มีใครในตระกูลหงที่มีรัศมีที่แข็งแกร่งจนสามารถทำให้เขารู้สึกถึงอันตรายได้
ดังนั้นคนที่ซ่อนตัวอยู่ข้างนอกตอนนี้คือนักสู้ … หรือบางทีอาจจะเป็นมือสังหารที่ถูกจ้างโดยตระกูลหง….
มีหลายวิธีที่จะทำให้คนผู้หนึ่งตาย สำหรับมือสังหารพวกเขามีวิธีมากมายที่จะฆ่าคนอย่างลับๆโดยไม่ทำให้ดูเหมือนว่าเป็นการฆาตกรรม
บ่อยครั้งที่ทางการไม่ได้ให้ความสำคัญกับการเสียชีวิตของเด็กๆเช่นเขาโดยไม่มีหลักฐานที่ชัดเจน
การที่เขาออกจากเมืองหลิวเหอไม่ใช่ความลับ มีคนจำนวนมากเห็นเขาลงเรือที่ท่าเทียบเรือของมณฑลชิงไห่และออกจากท่าเทียบเรือของเทศมณฑลหวงหลง มันคงไม่ใช่เรื่องยากสำหรับตระกูลหงถ้าพวกเขาตั้งใจที่จะมองหาเขาจริงๆ
อย่างไรก็ตามเอี้ยนลี่เฉียงไม่ได้คาดหวังว่าแม้ว่าเขาจะออกจากเมืองหลิวเหอแล้ว แต่คนที่ทำงานให้กับตระกูลหงก็ยังไล่ตามเขามาจนถึงที่นี่
วิกฤตการเอาชีวิตรอดนี้กดดันเอี้ยนลี่เฉียงถึงขนาดที่เขารู้สึกหายใจไม่ออกเล็กน้อย เขากำหมัดแน่นเพื่อให้รู้สึกถึงความแข็งแกร่งภายในกำปั้นของเขา
หลังจากที่ได้สัมผัสกับก้อนดินประสิวในอ้อมแขนเขารู้สึกว่าหัวใจของเขาสงบลงเล็กน้อยเขาสูดหายใจเข้าลึกๆ และเดินต่อไปที่ลานของเฉียนซู
…
ตามที่เอี้ยนลี่เฉียงคาดการณ์ไว้เฉียนซูรอเขาอยู่ที่ลานบ้านด้วยท่าทางไม่พอใจ
เฉียนซูยืนรออยู่ด้วยสีหน้าบึ้งตึง เมื่อเอี้ยนลี่เฉียงเดินเข้ามาเขาตรวจสอบเอี้ยนลี่เฉียงตั้งแต่หัวจรดเท้าด้วยสายตาแปลกๆ
ก่อนที่จะถามเขาอย่างตรงไปตรงมา “ตระกูลลู่ให้คนของพวกเขามาเพื่อแจ้งให้ข้าทราบว่าเจ้าไปถึงคฤหาสน์ตระกูลลู่เป็นความจริงหรือไม่
พ่อของเจ้าสร้างความสัมพันธ์กับตระกูลลู่ตั้งแต่เมื่อไหร่ทำไมเจ้าไม่บอกข้าก่อนออกจากย่านโรงตีเหล็กทำไมเจ้าไม่บอกข้าก่อนว่าเจ้าจะไปที่คฤหาสน์ตระกูลลู่? “
เอี้ยนลี่เฉียงรู้ว่าตระกูลลู่จะไม่อธิบายสถานการณ์โดยละเอียดจึงทำให้เฉียนซูเข้าใจผิด ดังนั้นเขาจึงเล่าเรื่องราวทั้งหมดของการเผชิญหน้ากับตระกูลลู่นอกจากส่วนที่เขาไปซื้อดินประสิวแล้วเขาก็ไม่ได้ปิดบังอะไร
ตามที่คาดไว้การแสดงออกที่ไม่พอใจของเฉียนซูถูกแทนที่ด้วยความตะลึงงันในทันทีที่เขาได้ยินคำอธิบายของเอี้ยนลี่เฉียง
นี่เป็นเรื่องจริงโดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อได้ยินว่าเอี้ยนลี่เฉียงได้ทำให้ทายาทของตระกูลลู่ฟื้นขึ้นมาซึ่งทำให้แพทย์หลายคนรู้สึกหมดหนทางเนื่องจากเขาจมน้ำตายเป็นเวลาสามถึงสี่ชั่วยามแล้ว
“ เจ้าไม่ได้โกหกข้าใช่ไหม?”
เอี้ยนลี่เฉียงเปิดหีบในมือของเขาทันทีต่อหน้าเฉียนซูเพื่อที่จะแสดงให้เขาเห็นเหรียญทองและทองคำแท่งที่อยู่ภายใน
“สิ่งนี้นายผู้เฒ่าลู่มอบให้ข้าเองกับมือ พ่อบ้านตระกูลลู่ก็พาข้ามาที่นี่ด้วยรถม้าของนายผู้เฒ่าลู่ ในตอนนี้ท่านยังคิดว่าข้าโกหกอีกหรือเปล่าลุงเฉียน?”
ในขณะจ้องมองไปที่ทองคำด้วยความประหลาดใจเฉียนซูถูกทิ้งให้ตกตะลึงอย่างสิ้นเชิง เขาสูญเสียความสามารถในการพูดไปทันที
หลังจากผ่านไปประมาณสิบลมหายใจการแสดงออกของเฉียนซูก็เปลี่ยนไป เขาพูดกับเอี้ยนลี่เฉียงด้วยสีหน้าเจ็บปวดและประหลาดใจ “ใช้แท่งอ้ายเย่ลนที่สะดือได้ผลจริงๆ?”
เอี้ยนลี่เฉียงกางแขนออกอย่างช่วยไม่ได้ “ข้าก็ไม่แน่ใจเหมือนกันก่อนที่จะไปถึงคฤหาสน์ตระกูลลู่ข้าไม่มีความมั่นใจแม้แต่น้อย! “
“เจ้ารู้วิธีนี้มาจากคนอื่นหรือไม่?”
“ ลุงเฉียนข้าไม่เคยออกจากมณฑลชิงไห่มาตลอดชีวิตวิธีนี้ยังไม่เคยปรากฏมาก่อนหากสิ่งนี้ไม่ได้มาจากความฝัน จะเกิดเรื่องเช่นนี้ได้อย่างไร … ?”
เอี้ยนลี่เฉียงมองไปที่เฉียนซูอย่างจริงใจ สำหรับเขาความทรงจำและประสบการณ์ในชีวิตที่ผ่านมาเป็นเพียงความฝัน
เขาคิดว่าแม้ว่าเขาจะอ้างว่าเขาได้รับประสบการณ์และความรู้เหล่านี้จากความฝันของเขา แต่ก็ไม่เป็นปัญหาแม้ว่าเขาจะถูกตรวจสอบโดยเครื่องจับเท็จที่ทันสมัย
“ มันแปลก… .. ” เฉียนซูวนรอบเอี้ยนลี่เฉียงสองครั้งก่อนที่จะยอมรับคำอธิบายของเขาอย่างไม่เต็มใจ
“ยังไงก็ตามทำไมเจ้าถึงยอมรับทองคำเพียงครึ่งหนึ่งที่ตระกูลลู่มอบให้เจ้า ?? อีกครึ่งหนึ่งที่เจ้าไม่ยอมรับคือทองคำแท่งตั้งห้าร้อยเหรียญ!”
“ลุงเฉียนคิดว่าทองคำห้าร้อยเหรียญกับการทำให้ตระกูลลู่ติดหนี้อะไรมีค่ามากกว่ากัน” เอี้ยนลี่เฉียงถาม
“ ข้าไม่เข้าใจจริงๆว่าเอี้ยนเต๋อชางมีลูกชายอย่างเจ้าได้ยังไง!” เฉียนซูถอนหายใจและหยุดพูดในที่สุด “ถ้าเจ้าไว้ใจข้า เจ้าสามารถฝากทองคำเหล่านี้ไว้กับ ข้าจะเก็บมันไว้ให้เจ้าอย่างปลอดภัย!”
เอี้ยนลี่เฉียงยิ้ม“ ทำไมข้าจะไม่เชื่อใจท่าน แม้ว่าลุงเฉียนจะไม่ได้พูดถึงเรื่องนี้ข้าก็วางแผนที่จะมอบทองคำเหล่านี้ให้ท่านเก็บรักษาอยู่แล้ว
หากลุงเฉียนต้องการมันท่านสามารถใช้มันได้ตลอดเวลาถือว่าเป็นการขอบคุณจากข้า! “