106 คิดอย่างจริงจังเกี่ยวกับโครงการที่มีชื่อเสียงของเมืองหลวง ส่วนแรก
“เนีย เธอเข้าใจใช่ไหม?”
หลังเลิกเรียน เมื่อฉันกลับมาถึงหอพักด้วยอาการเหนื่อยหอบ ฮิลเดโทร่าก็มารออยู่ในห้องแล้ว และกำลังดื่มชาอยู่ ……กลิ่นนี้เป็นใบชาราคาแพงที่ฉันค่อยได้ดื่มอย่างแน่นอน ช่วยไม่ได้เพราะเธอเป็นแขก
ดูเหมือนว่าตอนแรกเธอกำลังรออยู่ที่ล็อบบี้ของชั้นหนึ่ง แต่เธอบังเอิญเจอกับริโนกิสที่กำลังเดินผ่านเพื่อไปซักผ้าเข้า เลยถูกพามาส่งตรงถึงห้องทั้ง ๆ แบบนั้น
ม๊า ถึงฮิลเดโทร่าจะเฟะฟะยังไงก็ยังเป็นเชื้อพระวงศ์อยู่ดี ดังนั้นฉันไม่คิดว่าการตอบสนองของริโนกิสจะผิดอะไร รวมถึงใบชาราคาแพงที่ไม่ค่อยได้ดื่มด้วย
ฉันไม่ได้ให้สัญญาอะไรไว้ แต่ก็ไม่สามารถให้ปล่อยให้เธอรอนานเกินไปได้
“จู่ ๆ ก็มาพูดว่า『เข้าใจใช่ไหม』ก็ใช่ว่าจะเข้าใจสักหน่อย”
“เกี่ยวกับแผนการไงค่ะ แน่นอนที่สุด คุณยังไม่ลืมใช่ไหมคะ?”
ม๊า ก็พึ่งผ่านมาไม่กี่วันเอง ฉันยังไม่ลืมหรอก
“――คุณหนูค่ะ เกิดอะไรขึ้นกับฮิลเดโทร่าซามะหรือคะ?”
ริโนกิสที่มารับกระเป๋าก้มลงกระซิบถามเสียงเบา พอลองนึกดูแล้ว ตอนนั้นเป็นตอนที่ริโนกิสออกไปทำงานข้างนอกเป็นครั้งแรก
“――เมื่อไม่กี่วันก่อน ฮิลเด้มาคุยกับฉันเกี่ยวกับแผนการใหม่ ๆ น่ะ โอร๊า ก็เพราะการแสดงนิทานภาพของดินแดนซิลเวอร์นั่นแหละ เคยได้ยินข่าวลือมาบ้างใช่ไหม?”
“――อ๊า……”
ถึงริโนกิสจะไม่อยู่ในเวลานั้น แต่เธอต้องเคยได้ยินข่าวลือมาจากเครือข่ายข้ารับใช้มาบ้าง
เพราะตอนนี้มีคนอยากคุยเรื่องนี้กันเยอะมาก เพราะเป็นประเด็นร้อน
“――ดูเหมือนจะเป็นโครงการที่เยี่ยมยอดเลยล่ะ”
แผนการแห่งชัยชนะ
ใช่ สำนวนนั้นน่าจะเข้าใจได้ง่ายที่สุด
ไม่กี่วันก่อน ฮิลเดโทร่าซึ่งกำลังมองหาวัตถุดิบสำหรับแผนการได้ออกไปยังเมืองรอบปราสาทด้วยกันกับฉัน โดยได้รับแรงพลักดันจากดินแดนซิลเวอร์ซึ่งวาดแผนการแห่งชัยชนะ และแรงโอ้อวดจากเรเลียเรด
วันนั้นหาอะไรไม่ได้เลย ก็เลยลงเอยที่การเดินดูของจิปาถะ ดูเสื้อผ้า นั่งชิว ๆ ที่แผงลอย ซื้อขนมกินนิดหน่อย แล้วก็แยกย้าย
พูดตามตรง ฉันมีความรู้สึกเหมือนเรื่องจบลงแค่นั้น เพราะพวกเราสนุกกันนิดหน่อยที่ได้ไปเที่ยวด้วยกัน ฉันยังเฝ้าดูฮิลเดโทร่าที่กำลังหัวเราะคิกคักด้วยความรู้สึกเหมือนคนแก่ที่เฝ้าดูลูกหลานของตัวเอง
“จะออกไปข้างอีกเหรอ?”
ถ้าจะออกไป เธอคงลุกขึ้นยืนทั้งที แต่ในตอนนี้ฉันนั่งลงตรงข้ามเธอ
“ไปด้วยกันสองคนนี้อย่าเลยค่ะ ก่อนหน้านี้เรารู้สึกเหมือนกับว่าคุณแค่อยากออกไปเล่นตามปกติเท่านั้นเองใช่ไหมคะ เมื่อเรากลับถึงบ้านและมองย้อนกลับไปอย่างใจเย็น ก็ต้องตกใจมากเมื่อพบว่าเราไม่ได้อะไรเลย”
ม๊า ก็น่าจะเป็นอย่างงั้น ฉันเองก็เห็นด้วย
“แต่เราก็ไม่ได้คิดว่าเป็นความคิดที่แย่เท่าไหร่ ในการมองหาแผนการแทนที่จะเป็นการคิดแผนการ การคิดเป็นสิ่งที่เหล่าพนักงานของสถานีออกอากาศมักทำอยู่เสมอ”
อุมุ สิ่งสำคัญคือต้องเปลี่ยนมุมมองล่ะนะ
“การมองการณ์ไกลน่าจะดีกว่า อย่าใจร้อนรีบร้อนจริงไหม”
“ต้องร้อนใจสิคะ……ตอนนี้มีเพียงสถานีออกอากาศของเมืองหลวงเท่านั้นที่ไม่มีรายการขึ้นชื่อจนเป็นเอกลักษณ์”
ไม่จริงสักหน่อย……มั้ง?
“รายการที่โด่งดังของดินแดนลิสตันคืออะไรเหรอ?”
ใช่รายการ「สารคดีท่องเที่ยวดินแดนลิสตัน」ที่เบนเดริโอ้แสดงนำหรือเปล่า
ด้วยเหตุผลบางอย่าง รายการดังกล่าวมีมายาวนานที่สุดนับตั้งแต่ก่อตั้งสถานีออกอากาศของดินแดนลิสตัน แม้กลุ่มเป้าหมายจะอายุสูงวัยไปบ้าง แต่ก็เรียกได้ว่าเป็นผลงานชิ้นโบว์แดง……ได้ล่ะมั้ง?
“สุนัขไงค่ะ！”
“เอ๊ะ”
ฉันรู้สึกประหลาดใจกับเสียงที่ดังขึ้นอย่างกะทันหัน แต่ฉันก็ประหลาดใจกับเนื้อหาจากเสียงที่ดังนั้นเช่นกัน
“รายการสุนัขกำลังฮิตอย่างไม่ผิดพลาดแน่นอนค่ะ！ เราแน่ใจว่าคุณได้ถ่ายทำรายการนั้นมากมายที่ดินแดนลิสตันกับดินแดนซิลเวอร์ในช่วงวันหยุดฤดูร้อนใช่ไหมคะ！？ ได้ถ่ายทำแม้แต่ที่เมืองหลวงด้วยไม่ใช่หรอกเหรอคะ！ นั้นเป็นเพราะกระแสตอบรับที่เยอะมากอยู่แล้ว！”
……เป็นอย่างงั้นเหรอ ฉันไม่ได้ตระหนักถึงเลย ฉันเอาแต่คิดว่าต้องถ่ายทำมากมายขนาดนี้ไม่เป็นไรเหรอ อย่าถ่ายรายการนี้ไปมากกว่านี้เลย
“――คิดว่าสุนัขฮิตจริงเหรอ?”
ขออีกหนึ่งความคิดเห็นด้วยการถามบุคคลที่สามที่ยังไม่ได้พูด
“――ฮิตจริงค่ะ สิ่งมีชีวิตที่ผู้คนคุ้นเคยที่ดูเหมือนจะมีอยู่ทุกที่คือ ตัวละครหลัก และผู้ชมก็กว้างเพราะเนื้อหาเข้าใจง่ายสำหรับทุกคน เพราะคนรักสุนับก็เยอะ ม๊า หากไม่เกี่ยวกับสุนัข แต่คุณหนูน่ารักที่สุดค่ะ ไม่มีเหตุผลที่จะไม่ฮิตเลย เน๊ะ”
พูดมาแบบนั้น
ถ้าความคิดเห็นของริโนกิสถูกต้องก็เป็นแบบนั้น
ดินแดนซิลเวอร์ ฉันแน่ใจว่านับจากนี้ พวกเขาจะออกอากาศวรรณกรรมคลาสสิกและเทพนิยายในรูปแบบการแสดงนิทานภาพ
ไม่สิ ไม่มีเหตุผลที่จะหยุดอยู่แค่นั้น
พวกเขาจะครอบคลุมทุกแง่มุมด้วยรูปวาด ไม่ใช่แค่เพียงภาพสะท้อน
ฉันยังเห็นด้วยว่าความเป็นไปได้ของการแสดงเรื่องราวด้วยภาพวาดนั้นมีหลากหลาย
สิ่งที่ทำให้ฉันประหลาดใจจริง ๆ ตือการเคลื่อนไหวก้าวแรก
หากวิกซอน・ซิลเวอร์ทำพลาดในการเคลื่อนไหวก้าวแรก ก็จะต้องใช้เวลาสักระยะกว่าที่โลกจะยอมรับการแสดงนิทานภาพ
แต่เมื่อเป็นเรื่องวันสถาปนาอาณาจักร……หากคุณมีตวามรู้ที่ดีต่อประเทศนี้แม้เพียงเล็กน้อย และภูมิใจที่ได้ที่ได้อาศัยอยู่ในประเทศนี้ ก็เป็นเรื่องง่ายที่จะยอมรับแต่แรก
กำหนดเป้าหมายได้จริง ๆ ทำให้ตอนนี้โดดเด่นมาก
“ดินแดนลิสตันมีสุนัข เป็นรายการที่ทำตามได้ยากยิ่งกว่าการแสดงนิทานภาพ ทั้งยังเป็นรายการที่มีตัวตนขึ้นมาได้ก็เพราะความรวดเร็วของเนีย
ประเด็นที่น่ากลัวคือ สามารถมีคู่แข่งเป็นสิ่งใดก็ได้ ไม่ได้จำกัดเฉพาะสุนัขเท่านั้น แม้แต่การแข่งขันกับคู่แข่งที่เป็นมนุษย์เหมือนกัน น่าตื่นเต้นเลยไม่ใช่หรือคะ
――ยิ่งไปกว่านั้น การที่เนียสามารถชนะได้อย่างต่อเนื่อง ดูเหมือนสถิติไร้พ่ายนั่นก็ดึงดูดความสนใจเช่นกัน
ว่ากันว่าคนรักสุนัขบางคนกำลังขัดเกลาความเร็วฝีเท้าของสุนัขด้วยการแข่งขันสมมุติกับเนีย”
ห๊า……พอมาคิด ๆ ดูแล้ว ฉันก็ถูกเจ้าของสุนัขยั่วยุในบางครั้งเหมือนกัน
ตอนที่ฉันวิ่งเล่นกับสุนัขเลี้ยงของขุนนางคนหนึ่ง เขาก็พูดประมาณว่า「เจ้าจะเอาชนะสุนัขของทางนี้ได้รึ? 」
ดังกว่าที่คิดไว้มากเลยนะ สุนัข
ฉันไม่ได้หมายความอย่างนั้น
เดิมที ฉันทำไปเพื่อความสนุกเท่านั้น หลังจากที่ไปทำงานยังฟาร์มปศุสัตว์ ฉันวิ่งแซงสุนัขที่วิ่งไล่ตามลูกบอกที่ฉันโยนและจับเอาไว้ได้ก่อนแค่นั้นเอง
“วันหยุดฤดูร้อนพวกเราก็วิ่งด้วยกันใช่ไหมล่ะคะ?”
“ใช่ วิ่งล่ะ”
ฮิลเดโทร่ารวดเร็วสมกับที่ท้าทายฉันไว้ สำหรับเด็กอายุแปดขวบ
“เรายังคิดว่าบางทีหากเราเอาชนะได้ในตอนนั้น ก็อาจจะขัดขวางรายการสุนัขได้”
อ้า เหรอ
“ก็ทำตามที่เธอชอบเลยไม่ได้เหรอ ทำไมไม่เลียนแบบดูล่ะ?”
ฉันเป็นคนตรงไปตรงมา ประเภทที่ตระหนักถึงความทะเยอทะยาน และความเหนือกว่า ยิ่งถ้าแย่งไปด้วยความแข็งแกร่งที่แท้จริงไม่ใช่จากแผนการ
“……การแพ้ให้กับเนียถือว่ายังดีค่ะ แต่การแพ้ให้กับสุนัขนั้นไม่ใช่ความคิดที่ดีเลยใช่ไหมคะ นั่นเป็นรายการที่สามารถประสบความสำเร็จได้ ก็เพราะอัตราการชนะสุนัขที่สูงไงล่ะคะ”
เข้าใจแล้ว เธอตัดสินแล้วว่าเป็นไปไม่ได้จากความสามารถของเธอ
………….อื~ม
“พอคิดแบบนี้แล้ว ก็นึกไม่ออกเลยจริง ๆ”
ฉันเข้าใจแล้วว่าทำไมฮิลเดโทร่าถึงได้กังวล
ในกรณีของเธอ ดูเหมือนว่ามีบางครั้งที่แผนการจะไม่ผ่าน เพราะสถานะและศักดิ์ศรีของราชวงศ์ ดังนั้นจึงเป็นไปไม่ได้ที่จะสามารถลองทำสิ่งต่าง ๆ
ฉันในตอนนี้ยุ่งอยู่กับการหาเงินหนึ่งพันล้านครัม แต่ก็ไม่สามารถละเลยแผนการเพื่อเผยแพร่เมจิกวิชั่นได้
แม้แต่เงินหนึ่งพันล้านก็มีไว้เพื่อแผนการส่งเสริมการเผยแพร่ การทิ้งฮิลเดโทร่าไว้ข้างหลังจะเป็นการกระทำที่ขัดต่อวัตถุประสงค์
รายการขึ้นชื่อของสถานีออกอากาศเมืองหลวงสินะ
ซ้า จะเอายังไงกันดี
……อืม สำหรับตอนนี้
“ก่อนอื่น ขอเพิ่มหัวก่อน”
“หัว?”
ใช่แล้ว หัว
เพิ่มหัวใหม่ ๆ เพื่อให้เกิดความคิดใหม่ ๆ
นอกจากนี้ เขาก็ค่อนข้างมีส่วนเกี่ยวข้องกับกิจการเมจิกวิชั่น ดังนั้นไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับการรั่วไหลของข้อมูล บุคคลที่น่าจะสามารถคิดความคิดได้อย่างอิสระ ในทางกลับกันก็เพราะเขาไม่ได้มีส่วนร่วมในออกความคิดเห็นต่อการวางแผนมาจนถึงตอนนี้
พี่ชายไงล่ะ
พี่นีลเป็นคนที่ไว้ใจได้อย่างคาดไม่ถึงเมื่อฉันมีปัญหา
“ริโนกิสไปที่หอพักชายแล้วรับรองพี่ชายซะ พาลินเนตต์มาด้วย”
“รับทราบแล้วค่ะ กรุณาปล่อยให้เป็นหน้าที่ของดิฉัน”
พี่ชายดูเหมือนจะยุ่งอยู่กับการฝึกดาบทุกวัน แต่เขาจะกลับไปที่หอพักก่อนหนึ่งครั้งเพื่อเปลี่ยนชุดฝึก ถ้ารีบไปตอนนี้ อาจจะจับเขาได้
วันอาทิตย์ทีไร ทั้งที่นอนมาเต็มอิ่มสุดคืน ทั้งที่ต่อให้ไม่ง่วง ก็ต้องเผลอนอนตอนบ่ายยาวๆทุกที แดดส่องหน้าเหงื่อแตกพลั่กๆก็ไม่ตื่น ฮา