ตอนที่ 132 ยั่วยุ

” ฆ่า! ฆ่า! ฆ่า!”

กองทัพหลุนฮุยตะโกนออกมาพร้อมกัน และเจตนาฆ่าที่รุนแรงก็ระเบิดออกมาในทันที จากนั้นจึงทะยานขึ้นบนท้องฟ้า และควบแน่นกลายเป็นรูปร่าง

“โฮก!”

เสียงคํารามของพยัคฆ์ขาวสั่นสะเทือนท้องฟ้า แรงกดดันที่ทรงอํานาจและเจตนาฆ่าฟันที่โหดเหี้ยมปรากฏขึ้นในทันที

“นั่น… นั่นมันเป็นพยัคฆ์! แม่ทัพผิงเปยตามมาทันแล้ว!” เสียงกรีดร้องดังออกมาจากปากของทหารม้าอูหวน

“ไม่! ข้าไม่อยากตาย! ข้ายังไม่อยากตาย!”

“ใครก็ได้ช่วยข้าที เสือตัวนั้นเป็นมันเป็นปีศาจ กินคนโดยไม่เหลือซาก…”

“อย่า อย่า ข้ายอมจํานน! ข้ายอมจํานนแล้ว!”

ในตอนนี้ ใบหน้าของผู้บัญชาการดันเปลี่ยนไปเป็นบิดเบี้ยว

ฉันแค่คิดในใจว่าอยากจับเย่เฉินมาถลกหนังและดื่มเลือดของมัน แต่ตอนนี้พยัคฆ์ขาวปรากฏขึ้นอีกครั้ง มันก็ยิ่งทําให้เขารู้สึกอึดอัดเหมือนกินแมลงวันเข้าไป

“แม่ทัพผิงเปย หยุดเดี๋ยวนี้!” ดวงตาของเขากลายเป็นสีแดงจ้องมองไปยังพยัคฆ์ขาวที่ห่อหุ้มเย่เฉินและกองทัพหลุนฮุยอยู่และตะโกนด้วยความโกรธเกรี้ยว

ยี่ดันไม่อยากให้ลูกน้องของเขาถูกฆ่า แน่นอน เขาเองก็ไม่อยากตาย

เขาเป็นถั่วหนึ่งผู้นําของเผ่าอูหวน เขาคิดว่าตราบใดที่เขาเต็มใจยอมจํานน เขาอาจจะไม่ตายนี้คือเรื่องที่เผ่าของเขาเคยทํามาก่อน

เผ่าอูหวนจํานนต่อจักรวรรดิฮั่นนับครั้งไม่ถ้วน และมันเป็นผลลัพธ์ที่ดีทุกครั้ง และครั้งนี้ก็ไม่มีข้อยกเว้นแค่ข้าอดทนอดกลั้นไว้

คงจะดีถ้าข้าได้เอาชนะมันอย่างตรงไปตรงมา แต่นั่นไม่ใช่กรณีของวันนี้ ข้าถูกซุ่มโจมตีแล้วได้รับความพ่ายแพ้อย่างน่าอนาถ

ดังนั้นเขาจึงรู้สึกว่าแม้ว่าพ่ายแพ้ เขาก็ทําเพียงแค่ยอมจํานน ไม่เช่นนั้นเขาอาจจะไม่มีชีวิตรอดอีกต่อไป

อย่างไรก็ตาม ในเวลานี้ เสียงคํารามที่สั่นสะเทือนท้องฟ้าก็ดังขึ้นอีกครั้ง

“โฮก!”

กลิ่นอายแห่งการสังหารที่โหดเหี้ยมและไร้ความปราณีทวีคูณขึ้นในทันที จากนั้นพยัคฆ์ขาวขนาดใหญ่วิ่งเข้าหากองทหารม้าอูหวน

วินาทีถัดมา เกิดเป็นเส้นแสงสีขาวสว่างวาบและพุ่งผ่านไป

“ตูม ตูม ตูม”

เสียงระเบิดดังตามมาเป็นชุด

อย่างไรก็ตาม คราวนี้เส้นแสงไม่ได้สลายหายไปเหมือนก่อนหน้านี้ ไม่เพียงแต่มันไม่หายไป แต่ยังคงพุ่งไปข้างหน้าอีกครั้ง

ครั้งหนึ่ง สองครั้ง สามครั้ง จนถึงครั้งที่สิบสอง จากนั้นเส้นแสงสีขาวก็หยุดลงพยัคฆ์ขาวก็ปรากฏตัวขึ้น

ในเวลานี้ ดวงตาของพยัคฆ์ขาวที่ทรงอํานาจและโหดเหี้ยมจ้องมองไปที่กองทหารม้าอูหวนที่ยังมีชีวิตรอดด้วยเจตนาฆ่าที่ทําให้วิญญาณของพวกเขาต้องสั่นสะท้าน

“พัฟ พัฟ พัฟ”

เสียงคุกเข่าดังขึ้นไม่หยุด

ทหารม้าอูหวนที่เหลือต่างหวาดกลัว พวกเขารู้สึกถึงเสียงเรียกแห่งความตาย ความรู้สึกเย็นยะเยือกฝังลึกลงในจิดใจของพวกเขา จนทําให้ร่างกายของพวกเขาสั่นเทาด้วยความหวาดกลัว

“อา…ไม่..อย่าฆ่าข้า..”

“ ข้ายอมแพ้ ข้ายอมแพ้แล้ว…”

“ข้ายังไม่อยากตาย… ข้ายังไม่อยากตาย ได้โปรด ได้โปรดยกโทษให้ข้าด้วย…”

ผ่านไปครู่หนึ่งพยัคฆ์ขาวขนาดใหญ่ก็ค่อยๆสลายดวงแสงสีขาวลอยขึ้นสู่ท้องฟ้า

เย่เฉินและกองทัพหลุนฮุยนับหมื่นคน ก็ปรากฏตัวขึ้นต่อหน้าทหารอูหวน

ที่ด้านหลังเย่เฉินนั้น เส้นทางยาว 1,200 เมตรมีเพียงความว่างเปล่า ในอากาศเต็มไปด้วยหมอกเลือดที่เข้มข้น

ลมหายใจของผู้บัญชาการดันเปลี่ยนเป็นหนักหน่วง และร่างกายของเขาก็สั่นเทาอย่างต่อเนื่อง

“เจ้า! เจ้า! เจ้า!” เขาชี้ไปที่เย่เฉิน ด้วยมือที่สั่นเทาและตะโกนออกมาด้วยใบหน้าที่บิดเบี้ยว

“ฆ่า! ฆ่า! ฆ่า!”

กองทัพหลุนฮุยยกหอกในมือขึ้นมาพร้อมกันและตะโกนด้วยความโกรธ

กลิ่นอายแห่งการสังหารที่แข็งแกร่งพุ่งเข้าหากันในทันที

มันจะทําอะไรถึงมันจะเป็นผู้นําแล้วอย่างไร วูหวนเป็นเพียงชนเผ่านอกด่าน กล้าที่จะดูหมิ่นท่านลอร์ดของพวกเขา เย่เฉินต้องสังหารมันผู้นั้นอย่างไร้ความปราณี!

เจตนาฆ่าที่ไม่ปิดบังของกองทัพหลุนฮุย สั่งผลกระทบอย่างมากต่อเส้นยีดัน จนทําให้เขากระสับกระส่าย

ทันใดนั้นใบหน้าของเขาก็ซีดเผือก

เขาพยายามอย่ามากเพื่ออดทนในตอนแรก เขาไม่ต้องการคุกเข่าลง แต่ตอนนี้เขาก้าวถอยหลังไปสองสามก้าวโดยไม่ตั้งใจแล้วล้มลงบนพื้น”

“เจ้าก็สมควรที่จะเป็นผู้นําเช่นกัน แต่การกระทําของเจ้านั้นกําลังดูถูกคําคํานี้ หรือแม้แต่ตําแหน่งแม่ทัพระดับจักรพรรดิของเจ้า!” เย่เฉินกล่าวด้วยท่าทางดูถูกเหยียดหยาม

“ยี่ดัน: ผู้บัชชาการในประวัติศาสตร์ชั้นสอง (แม่ทัพระดับจักรพรรดิ) (ผู้นําของเผ่าอูหวน)

คุณสมบัติ: ระดับ S

พละกําลัง: 95

รากฐานกระดูก: 91

พลังวิญญาณ: 68

เทคนิคการบ่มเพาะ: หมาป่าเขียว (ระดับจักรพรรดิ)

ทักษะ: เทคนิคกาบหมาป่าเขียว (ระดับจักรพรรดิ)

อุปกรณ์: ดาบหมาป่าเขียว (ระดับโลก)

ทันใดนั้นเมื่อเห็นการแสดงออกและคําพูดที่ดูถูกเหยียดหยามของเย่เฉิน ทําให้เขาหงุดหงิดขึ้นมาในทันทีและกลิ่นอายที่ทรงพลังก็ระเบิดออกมา

“ตูม” มาแล้ว

เขายืนตัวตรง

” ฟื้บ”

ดาบหมาป่าเขียวถูกยกขึ้นมา แล้วชี้ไปที่เย่เฉิน และคํารามออกมาอย่างโกรธเคือง: “เจ้าเด็กปากดี กล้าสู้กับข้าหรือไม่!”

“เจ้าขยะ เจ้าสมควรได้รับมันเช่นกัน!” เย่เฉิน พ่นลมหายใจออกมาอย่างเย็นชาแล้วตะโกนกลับไป

“เจ้า! เจ้า!” ผู้คนทั้งหมดถอยออกมาในทันที ยี่ดันรับพุ่งเข้าหาเย่เฉินพร้อมดาบหมาปาเขียวในมือ

ในขณะเดียวกัน

เย่เฉินเลิกคิ้วและมือขวาของเขาก็จับหอกสังหารแน่นและแทงมันออกไป

เย่เฉินจงใจยั่วยุยดัน เพียงเพื่อให้ยี่ดันไม่กล่าวยอมจํานน

และอีกอย่างยี่ดัน ยังเป็นแม่ทัพระดับจักรพรรดิอีกด้วย การฆ่ายี่ดัน จะได้เป็นบุคคลที่สองในการสังหารแม่ทัพจักรพรรดิ เขาจะได้รับรางวัลเป็นคะแนนคุณสมบัติโดยกําเนิด

เย่เฉินไม่สามารถละเลยการเพิ่มรากฐานกระดูกได้

เพราะหลังจากเข้าสู่ดินแดนยุคก่อนประวัติศาสตร์ที่แท้จริงแล้ว หากใครต้องการเพิ่มระดับรากฐานกระดูก มันมีความยากมากกว่าในเขตพื้นที่มือใหม่

ในเขตพื้นที่มือใหม่ หากต้องการพัฒนารากฐานกระดูกของคุณ คุณต้องพึ่งพาแต้มคุณลักษณะโดยกําเนิดนี้

เย่เฉินไม่ต้องการเสียแต้มคุณลักษณะโดยกําเนิดไปโดยเปล่าประโยชน์ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง เมื่อมันอยู่ต่อหน้าเขาแล้ว

สําหรับเย่เฉิน การสังหารในครั้งนี้เป็นการเพิ่มคะแนนคุณลักษณะโดยกําเนิด ตราบใดที่สังหารมันได้ ก็จะได้รับแต้มคุณลักษณะโดยกําเนิดอย่างแน่นอน