ตอนที่ 132 ยั่วยุ
” ฆ่า! ฆ่า! ฆ่า!”
กองทัพหลุนฮุยตะโกนออกมาพร้อมกัน และเจตนาฆ่าที่รุนแรงก็ระเบิดออกมาในทันที จากนั้นจึงทะยานขึ้นบนท้องฟ้า และควบแน่นกลายเป็นรูปร่าง
“โฮก!”
เสียงคํารามของพยัคฆ์ขาวสั่นสะเทือนท้องฟ้า แรงกดดันที่ทรงอํานาจและเจตนาฆ่าฟันที่โหดเหี้ยมปรากฏขึ้นในทันที
“นั่น… นั่นมันเป็นพยัคฆ์! แม่ทัพผิงเปยตามมาทันแล้ว!” เสียงกรีดร้องดังออกมาจากปากของทหารม้าอูหวน
“ไม่! ข้าไม่อยากตาย! ข้ายังไม่อยากตาย!”
“ใครก็ได้ช่วยข้าที เสือตัวนั้นเป็นมันเป็นปีศาจ กินคนโดยไม่เหลือซาก…”
“อย่า อย่า ข้ายอมจํานน! ข้ายอมจํานนแล้ว!”
ในตอนนี้ ใบหน้าของผู้บัญชาการดันเปลี่ยนไปเป็นบิดเบี้ยว
ฉันแค่คิดในใจว่าอยากจับเย่เฉินมาถลกหนังและดื่มเลือดของมัน แต่ตอนนี้พยัคฆ์ขาวปรากฏขึ้นอีกครั้ง มันก็ยิ่งทําให้เขารู้สึกอึดอัดเหมือนกินแมลงวันเข้าไป
“แม่ทัพผิงเปย หยุดเดี๋ยวนี้!” ดวงตาของเขากลายเป็นสีแดงจ้องมองไปยังพยัคฆ์ขาวที่ห่อหุ้มเย่เฉินและกองทัพหลุนฮุยอยู่และตะโกนด้วยความโกรธเกรี้ยว
ยี่ดันไม่อยากให้ลูกน้องของเขาถูกฆ่า แน่นอน เขาเองก็ไม่อยากตาย
เขาเป็นถั่วหนึ่งผู้นําของเผ่าอูหวน เขาคิดว่าตราบใดที่เขาเต็มใจยอมจํานน เขาอาจจะไม่ตายนี้คือเรื่องที่เผ่าของเขาเคยทํามาก่อน
เผ่าอูหวนจํานนต่อจักรวรรดิฮั่นนับครั้งไม่ถ้วน และมันเป็นผลลัพธ์ที่ดีทุกครั้ง และครั้งนี้ก็ไม่มีข้อยกเว้นแค่ข้าอดทนอดกลั้นไว้
คงจะดีถ้าข้าได้เอาชนะมันอย่างตรงไปตรงมา แต่นั่นไม่ใช่กรณีของวันนี้ ข้าถูกซุ่มโจมตีแล้วได้รับความพ่ายแพ้อย่างน่าอนาถ
ดังนั้นเขาจึงรู้สึกว่าแม้ว่าพ่ายแพ้ เขาก็ทําเพียงแค่ยอมจํานน ไม่เช่นนั้นเขาอาจจะไม่มีชีวิตรอดอีกต่อไป
อย่างไรก็ตาม ในเวลานี้ เสียงคํารามที่สั่นสะเทือนท้องฟ้าก็ดังขึ้นอีกครั้ง
“โฮก!”
กลิ่นอายแห่งการสังหารที่โหดเหี้ยมและไร้ความปราณีทวีคูณขึ้นในทันที จากนั้นพยัคฆ์ขาวขนาดใหญ่วิ่งเข้าหากองทหารม้าอูหวน
วินาทีถัดมา เกิดเป็นเส้นแสงสีขาวสว่างวาบและพุ่งผ่านไป
“ตูม ตูม ตูม”
เสียงระเบิดดังตามมาเป็นชุด
อย่างไรก็ตาม คราวนี้เส้นแสงไม่ได้สลายหายไปเหมือนก่อนหน้านี้ ไม่เพียงแต่มันไม่หายไป แต่ยังคงพุ่งไปข้างหน้าอีกครั้ง
ครั้งหนึ่ง สองครั้ง สามครั้ง จนถึงครั้งที่สิบสอง จากนั้นเส้นแสงสีขาวก็หยุดลงพยัคฆ์ขาวก็ปรากฏตัวขึ้น
ในเวลานี้ ดวงตาของพยัคฆ์ขาวที่ทรงอํานาจและโหดเหี้ยมจ้องมองไปที่กองทหารม้าอูหวนที่ยังมีชีวิตรอดด้วยเจตนาฆ่าที่ทําให้วิญญาณของพวกเขาต้องสั่นสะท้าน
“พัฟ พัฟ พัฟ”
เสียงคุกเข่าดังขึ้นไม่หยุด
ทหารม้าอูหวนที่เหลือต่างหวาดกลัว พวกเขารู้สึกถึงเสียงเรียกแห่งความตาย ความรู้สึกเย็นยะเยือกฝังลึกลงในจิดใจของพวกเขา จนทําให้ร่างกายของพวกเขาสั่นเทาด้วยความหวาดกลัว
“อา…ไม่..อย่าฆ่าข้า..”
“ ข้ายอมแพ้ ข้ายอมแพ้แล้ว…”
“ข้ายังไม่อยากตาย… ข้ายังไม่อยากตาย ได้โปรด ได้โปรดยกโทษให้ข้าด้วย…”
ผ่านไปครู่หนึ่งพยัคฆ์ขาวขนาดใหญ่ก็ค่อยๆสลายดวงแสงสีขาวลอยขึ้นสู่ท้องฟ้า
เย่เฉินและกองทัพหลุนฮุยนับหมื่นคน ก็ปรากฏตัวขึ้นต่อหน้าทหารอูหวน
ที่ด้านหลังเย่เฉินนั้น เส้นทางยาว 1,200 เมตรมีเพียงความว่างเปล่า ในอากาศเต็มไปด้วยหมอกเลือดที่เข้มข้น
ลมหายใจของผู้บัญชาการดันเปลี่ยนเป็นหนักหน่วง และร่างกายของเขาก็สั่นเทาอย่างต่อเนื่อง
“เจ้า! เจ้า! เจ้า!” เขาชี้ไปที่เย่เฉิน ด้วยมือที่สั่นเทาและตะโกนออกมาด้วยใบหน้าที่บิดเบี้ยว
“ฆ่า! ฆ่า! ฆ่า!”
กองทัพหลุนฮุยยกหอกในมือขึ้นมาพร้อมกันและตะโกนด้วยความโกรธ
กลิ่นอายแห่งการสังหารที่แข็งแกร่งพุ่งเข้าหากันในทันที
มันจะทําอะไรถึงมันจะเป็นผู้นําแล้วอย่างไร วูหวนเป็นเพียงชนเผ่านอกด่าน กล้าที่จะดูหมิ่นท่านลอร์ดของพวกเขา เย่เฉินต้องสังหารมันผู้นั้นอย่างไร้ความปราณี!
เจตนาฆ่าที่ไม่ปิดบังของกองทัพหลุนฮุย สั่งผลกระทบอย่างมากต่อเส้นยีดัน จนทําให้เขากระสับกระส่าย
ทันใดนั้นใบหน้าของเขาก็ซีดเผือก
เขาพยายามอย่ามากเพื่ออดทนในตอนแรก เขาไม่ต้องการคุกเข่าลง แต่ตอนนี้เขาก้าวถอยหลังไปสองสามก้าวโดยไม่ตั้งใจแล้วล้มลงบนพื้น”
“เจ้าก็สมควรที่จะเป็นผู้นําเช่นกัน แต่การกระทําของเจ้านั้นกําลังดูถูกคําคํานี้ หรือแม้แต่ตําแหน่งแม่ทัพระดับจักรพรรดิของเจ้า!” เย่เฉินกล่าวด้วยท่าทางดูถูกเหยียดหยาม
“ยี่ดัน: ผู้บัชชาการในประวัติศาสตร์ชั้นสอง (แม่ทัพระดับจักรพรรดิ) (ผู้นําของเผ่าอูหวน)
คุณสมบัติ: ระดับ S
พละกําลัง: 95
รากฐานกระดูก: 91
พลังวิญญาณ: 68
เทคนิคการบ่มเพาะ: หมาป่าเขียว (ระดับจักรพรรดิ)
ทักษะ: เทคนิคกาบหมาป่าเขียว (ระดับจักรพรรดิ)
อุปกรณ์: ดาบหมาป่าเขียว (ระดับโลก)
ทันใดนั้นเมื่อเห็นการแสดงออกและคําพูดที่ดูถูกเหยียดหยามของเย่เฉิน ทําให้เขาหงุดหงิดขึ้นมาในทันทีและกลิ่นอายที่ทรงพลังก็ระเบิดออกมา
“ตูม” มาแล้ว
เขายืนตัวตรง
” ฟื้บ”
ดาบหมาป่าเขียวถูกยกขึ้นมา แล้วชี้ไปที่เย่เฉิน และคํารามออกมาอย่างโกรธเคือง: “เจ้าเด็กปากดี กล้าสู้กับข้าหรือไม่!”
“เจ้าขยะ เจ้าสมควรได้รับมันเช่นกัน!” เย่เฉิน พ่นลมหายใจออกมาอย่างเย็นชาแล้วตะโกนกลับไป
“เจ้า! เจ้า!” ผู้คนทั้งหมดถอยออกมาในทันที ยี่ดันรับพุ่งเข้าหาเย่เฉินพร้อมดาบหมาปาเขียวในมือ
ในขณะเดียวกัน
เย่เฉินเลิกคิ้วและมือขวาของเขาก็จับหอกสังหารแน่นและแทงมันออกไป
เย่เฉินจงใจยั่วยุยดัน เพียงเพื่อให้ยี่ดันไม่กล่าวยอมจํานน
และอีกอย่างยี่ดัน ยังเป็นแม่ทัพระดับจักรพรรดิอีกด้วย การฆ่ายี่ดัน จะได้เป็นบุคคลที่สองในการสังหารแม่ทัพจักรพรรดิ เขาจะได้รับรางวัลเป็นคะแนนคุณสมบัติโดยกําเนิด
เย่เฉินไม่สามารถละเลยการเพิ่มรากฐานกระดูกได้
เพราะหลังจากเข้าสู่ดินแดนยุคก่อนประวัติศาสตร์ที่แท้จริงแล้ว หากใครต้องการเพิ่มระดับรากฐานกระดูก มันมีความยากมากกว่าในเขตพื้นที่มือใหม่
ในเขตพื้นที่มือใหม่ หากต้องการพัฒนารากฐานกระดูกของคุณ คุณต้องพึ่งพาแต้มคุณลักษณะโดยกําเนิดนี้
เย่เฉินไม่ต้องการเสียแต้มคุณลักษณะโดยกําเนิดไปโดยเปล่าประโยชน์ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง เมื่อมันอยู่ต่อหน้าเขาแล้ว
สําหรับเย่เฉิน การสังหารในครั้งนี้เป็นการเพิ่มคะแนนคุณลักษณะโดยกําเนิด ตราบใดที่สังหารมันได้ ก็จะได้รับแต้มคุณลักษณะโดยกําเนิดอย่างแน่นอน