ตอนที่ 133 ช่องแชทโลกระเบิดอีกครั้ง
เย่เฉินจงใจกระตุ้นยี่ดันแทนที่จะปล่อยให้ยี่ดันยอมจํานน จุดประสงค์ของเขาคือ คะแนนคุณลักษณะโดยกําเนิด
หากยี่ดันยอมจํานนต่อเย่เฉิน แล้วเย่เฉินฆ่าเขาเย่เฉินก็จะไม่ได้รางวัลคะแนนคุณลักษณะโดยกําเนิดนี้
ไม่ว่าเย่เฉินจะยอมรับหรือไม่ก็ตาม ก็จะไม่ได้โบนัสแต้มคุณลักษณะโดยกําเนิดอยู่ดี นี่คือกฏที่ระบบฝานคู่กําหนดไว้
มีคนเคยทําเช่นนี้ในชีวิตก่อนหน้านี้ของเย่เฉน แน่นอนว่าเป็นเพียงการฆ่าผู้นําของค่ายโจร
ขณะนั้นที่มีผู้เล่นกลุ่มหนึ่งโจมตีค่ายโจร หัวหน้าโจรออกมายอมจํานน แต่พวกเขาก็ยังคงฆ่าจุดประสงค์ก็เพื่อได้รับทักษะและอุปกรณ์ของผู้นําโจรคนนั้น
แต่ผลที่ได้คือพวกเขาไม่ได้รับอะไรเลย
นั่นเป็นเหตุผลที่เย่เฉินจงใจยั่วยุและดูถูกเขา จุดประสงค์คือไม่อยากให้เขายอมจํานน
เพราะเย่เฉินรู้สึกได้ว่าเขาคิดจะยอมแพ้และยอมจํานนแล้ว
มารดามันเถอะ หากปล่อยให้ยี่ดันยอมจํานน มันจะไม่เป็นการสูญเสียคะแนนคุณลักษณะโดยกําเนิดหรอกหรือ
สําหรับการยอมรับการยอมจํานน เย่เฉินไม่มีความคิดเหล่านั้น
คุณยากที่จะได้รับความภักดีจากชนเผ่านอกด่านพวกนี้
แม้ว่ามันจะเป็นบุคคลในประวัติศาสตร์ระดับสอง และมันยังเป็นถึงแม่ทัพระดับจักรพรรดิแล้วอย่างไร? หากปราศจากความภักดีเย่เฉินก็จะโยนมันทิ้งไป
“ตูม” เสียงดังขึ้นในขณะนี้
หอกแห่งการสั่งการปะทะเข้ากับดาบหมาป่าเขียว
ในเวลานี้ยี่ดันคํารามออกมาด้วยใบหน้าบูดบึง: “เจ้าเด็กปากดี ตายซะ!”
อย่างไรก็ตาม ทันทีที่เขาพูดจบ ใบหน้าของเขาก็เปลี่ยนไปอย่างรวดเร็ว
หอกสังหารที่ถูกฟันด้วยดาบหมาป่าเขียวไม่ได้ถูกทําลายอย่างที่เขาคิด ไม่เพียงแต่มันไม่ถูกทําลายเท่านั้น แต่หอกสังหารกลับไม่ขยับแม้แต่น้อย
จู่ๆ ความรู้สึกตื่นตระหนกก็ผุดขึ้นในใจของยี่กัน เขาต้องหนี!
อย่างไรก็ตาม ทันใดนั้นหอกสังหารแทงออกมาอีกครั้ง
“ฉีก”
หัวใจของยี่ดันถูกทะลวงในทันที หอกสังหารแทงทะลุหลังเขาไป
“เจ้าเจ้า…เจ้าเป็นแม่ทัพระดับจักรพรรดิได้อย่างไร!” เขาเปิดปากของเขาและพ่นเลือดออกมา พร้อมมคํารามด้วยความตกตะลึง
“ข้าเป็นไม่ได้เป็นแม่ทัพระดับจักรพรรดิเท่านั้น แต่ข้ายังเป็นเทพหอกด้วย!” เย่เฉินเลิกคิ้วและพูดเบา ๆ
“ข้าข้าไม่ยอมรับ…ข้าไม่มีทางยอมรับ…” เมื่อได้ยินเช่นนั้น ใบหน้าของเขาเปลี่ยนเป็นอัปลักษณ์ราวกับไม่ต้องการยอมรับความตาย เขาเงยหน้าและตะโกนขึ้นไปบนท้องฟ้า
จากนั้นเขาก็ตายไปก่อนที่เขาจะตะโกนจบ
จู่ๆก็ไม่อาจยอมรับ
เขาไม่อยากยอมรับว่าเขาถูกแทงตายด้วยการโจมตีเดียว ไม่อยากยอมรับที่ชีวิตของเขาต้องมาจบลงที่นี่โดยไม่ได้ชื่นชมกับตําแหน่งและอํานาจของเขาในอนาคตอีกแล้ว
ไม่เพียงแต่เขาไม่เต็มใจที่จะยอมรับ แต่เขายังเสียใจกับมันมากอีกด้วย
เสียใจกับการกระทําที่โง่เขลา เสียใจที่แกล้งทําเป็นเข้มแข็ง เสียใจแทนลูกน้องของเขา เสียใจที่ไม่ยอมจํานนต้อเย่เฉิน
เย่เฉินขยับมือขวาแล้วดึงหอกสังหารกลับมา
มีเสียง ” ฟุบ” ดังออกมา เลือดจํานวนมากพุ่งออกมาจากหัวใจของผู้นํายี่ดันทันที
”ตุบ”
ร่างไร้วิญญาณของเขาล้มลงกับพื้น
เมื่อมองไปที่ซากศพที่ล้มลง เย่เฉินขดริมฝีปากของเขาด้วยความรังเกียจ
ไม่ยอมรับ แล้วเจ้าจะทําอะไรได้ หากเจ้ายอมจํานนตั้งแต่แรกเจ้าก็ไม่ต้องตาย..
ทันใดนั้นเสียงระบบก็ดังขึ้น
“ตั้ง ขอแสดงความยินดีกับผู้เล่นเย่เฉิน สําหรับการสังหารบุคคลในประวัติศาสตร์ระดับสอง ผู้นําอูหวน ยี่ดัน ได้รับรางวัล 8 ล้านค่าความดี”
อัตลักษณ์เผ่าพันธุ์ต่างกัน แต้มความดีที่ได้รับก็แตกต่างกัน ไม่เลว ไม่เลว
ขณะที่เย่เฉินคิดเรื่องนี้ การประกาศทั่วโลกก็ดังขึ้น
“ตั้ง ขอแสดงความยินดีกับผู้เล่นเย่เฉิน เป็นคนที่สองที่สังหารผู้บัญชาการทหารในประวัติศาสตร์ระดับสอง ผู้นําทหารม้าอูหวน ได้รับรางวัลพิเศษค่าคุณงามความดี และคะแนนคุณลักษณะโดยกําเนิด X3”
ก่อนหน้านี้มีการประกาศทั่วโลกว่าเย่เฉินได้ฆ่าเฮาเฉีย ช่องโลกมีการพูดคุยกันอย่างมีชีวิตชีวา ซึ่งยังไม่สงบลงการประกาศก็ดังขึ้นอีกครั้ง
“บัดซบ! อีกคนแล้ว! บอสเย่เฉิน เขาต้องการทําอะไรกันแน่? พึ่งจะสังหารบุคคลสําคัญในประวัติศาสตร์ระดับสองไป เวลาพึ่งจะผ่านไปไม่นานก็สังหารไปอีกคน?”
“บ้าเอ๊ย ผู้นําของเผ่าอูหวน มารดามันเถอะ เป็นบุคคลที่มีชื่อเสียงในประวัติศาสตร์ เขายังไม่ได้ทําอะไรก็ถูกฆ่าโดยเย่เฉินไปแล้ว”
“มารดามันเถอะ บอสเย่สุดยอดมาก พวกเจ้ารับไม่ได้หรอ เปิดตาของพวกเจ้าแล้วดูซะ ผู้บัญชาการทหารประวัติศาสตร์ระดับสองก็ยังเป็นเพียงขยะในสายตาของบอสเย่!
“ข้าไม่เข้าใจเลย มารดามันเถอะ แม่ทัพในประวัติศาสตร์ระดับสอง แกจําเป็นต้องโหดเหี้ยมขนาดนี้ไหม จับมันมาขายให้เราไม่ดีกว่าหรอ”
“ไอ้เจ้าโง่ เจ้าจะขายผู้บัญชาการทหารในประวัติศาสตร์ระดับสองเพื่อมาเป็นคู่แข่งของเจ้าเนี่ยนะ บอกข้าหน่อยเป็นเจ้าจะทําหรือไม่?”
“ศัตรูอะไรกัน บอสเย่เฉินจะมีศัตรูได้อย่างไร”
“ไม่มีศัตรู เจ้ากําลังล้อเล่นอะไร ตอนภารกิจพิเศษของเตียวเสี้ยน ข้าได้ยินมาว่าบอสเย่ฆ่าผู้เล่นไปนับไม่ถ้วน แต่บอสเย่กลับไม่เป็นอะไรเลย ข้าไม่เชื่อหรอกว่าคนเหล่านั้นจะไม่โกรธแค้นบอสเย่เฉิน.
“บัดซบ เขาอยู่ไกลจากเรามาก ใช่หรือไม่ แต่ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ข้าแค่อยากรู้ว่าบอสเย่เฉินจะเริ่มรับลูกน้องเมื่อไหร่ ข้าได้ยินมาว่าผู้เล่นลอร์ดบางคนเริ่มรับสมาชิกแล้ว และเราก็สามารถเข้าร่วมกับพวกเขาเหล่านั้นได้ “
“ใช่ บอสเย่เฉิน ข้าขอร้องโปรดรับข้าเป็นลูกน้องด้วย ข้าสามารถบุกป่าฝ่าดกขึ้นภูเขาต่อสู้กับเสือ ลงแม่น้ําจับเต่า ไม่ว่าบอสเย่เฉิน จะบอกให้ข้าทําอะไร ข้าก็เต็มใจที่จะทํา”
“รับซื้อผู้บัญชาการทหารในประวัติศาสตร์ให้ราคาสูง เสนอเงื่อนไขมาได้เลย!”
” ต้องการผู้บัญชาการทหารในประวัติศาสตร์ให้ราคาสูง หรือแลกกับทรัพยากรหรือสมบัติก็ได้ เพียงแค่เสนอมา”
ช่องแชทโลกมีชีวิตชีวามาก แต่หัวข้อหารสนทนาก็ยังคงเป็นเย่เฉิน
เย่เฉินยังคงเปิดช่องแชทโลกไว้ แน่นอนว่าเขาต้องเห็นการสนทนาทั้งหมด แต่เย่เฉินก็ยังคงเพิกเฉยเช่นเดิม เขาเพียงสนใจข้อความที่บอกว่าผู้เล่นลอร์ดคนอื่นๆเริ่มรับสมาชิกแค่เพียงชั่วครู่
รู้หรือไม่ คําสั่งการสร้างหมู่บ้าน(จริง) ใช้ได้ในโลกแห่งความเป็นจริง แล้วยังสามารถใช้คุณลักษณะ “อมตะ” ของผู้เล่นในโซนมือใหม่ได้
มันดีหากพวกเขารู้ มันดีกับพวกเขาที่ใช้กับผู้เล่น ตราบใดที่ไม่ขวางทางข้า…
มิฉะนั้นมันจะเป็นศัตรู
เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ ดวงตาของเย่เฉินก็เปลี่ยนเป็นเย็นชา
“ท่านแม่ทัพ ข้าขอยอมจํานน! ข้ายอมจํานนแล้ว! ได้โปรดยกโทษให้ข้าด้วย!” ในเวลานี้ เสียงร้องขอความเมตตาที่น่าสมเพชก็ดังขึ้น
ทหารม้าอูหวนที่คุกเข่าอยู่บนพื้น กระแทกหัวของเขาอย่างแรง และนั่นมันดูน่ากลัวมาก
“พรึบ พรึบ”
คนที่เหลือก็รีบคุกเข่าลงอย่างรวดเร็ว
“แม่ทัพผิงเปย ข้ายอมแพ้แล้ว ข้ายอมจํานนจริงๆ ได้โปรด อย่าฆ่าข้าเลย”
“ท่านแม่ทัพ โปรดไว้ชีวิตข้าด้วย…”
เหล่าทหารม้าอูหวนที่เหลือหลายหมื่นคน ต่างตื่นตระหนกและรีบตะโกนยอมจํานน ขอความเมตตา
พวกเขาหวาดกลัวอย่างแท้จริง พวกเขากลัวจะถูกเย่เฉินฆ่า
ในมุมมองของพวกเขา เย่เฉินนั้นแตกต่างจากแม่ทัพของจักรวรรดิฮั่นคนอื่นๆอย่างสิ้นเชิง
ลอร์ดคนนี้กล้าฆ่าจริงๆ ไม่แม้แต่จะปล่อยให้ใครรอดชีวิต หากพวกเขาต้องการจะมีชีวิตรอด พวกเขาก็ทําได้เพียงยอมจํานนและร้องขอความเมตตา